Πωλήσεις λιανικής

-Τι σόι είναι οι (ως τώρα) νικητές των πραξικοπημάτων, των γενικών απαγορεύσεων, της τρομοεκστρατείας, της θανατοπολιτικής στο όνομα του τσαχπίνη; Οι απαντήσεις θα μπορούσαν απλά να ικανοποιούν μια λίγο πολύ αδιάφορη ή καφενειακή περιέργεια. Κατά την άποψη της ασταμάτητης μηχανής συμβάλλουν στην καλύτερη κατανόηση (για όσους, φυσικά, θέλουν…) της δυναμικής του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Εννοημένου – επιμένουμε – όχι απλά σαν εκείνων των τμημάτων του καπιταλιστικού πλέγματος που έχουν επωφεληθεί ευκαιριακά («περνούσε από μπροστά τους μια καλή ευκαιρία και την άρπαξαν»….) αλλά σαν εκείνων των καπιταλιστικών τομέων που είχαν και έχουν στρατηγικό συμφέρον σε ριζικούς μετασχηματισμούς, σε κάθε κρίκο (παραγωγή, κυκλοφορία, κατανάλωση, κοινωνική αναπαραγωγή, αναπαραγωγή της φύσης…). Και άρα είχαν και έχουν στρατηγικό συμφέρον στη δημιουργία, στη διάδοση και στην επιβολή της τρομοεκστρατείας.

Έχουμε αναφερθεί ήδη στις big pharma. Σήμερα θα ρίξουμε μια ματιά στο λιανικό εμπόριο. Διάφοροι «φωστήρες», βλέποντας κλειστά τα εμπορικά λόγω των καθολικών απαγορεύσεων, έτρεξαν (οι ανόητοι) να συμπεράνουν ότι «το κράτος δρα αντικαπιταλιστικά»… Άβυσσος η ανθρώπινη βλακεία!

Τα στοιχεία που θα παρουσιάσουμε δεν είναι οριστικά για το 2020, όχι μόνο επειδή υπάρχουν ακόμα 2 ιδιαίτερες εβδομάδες λιανικού εμπορίου, αλλά και επειδή τα όποια μεγέθη ούτε υπολογίζονται ούτε δημοσιοποιούνται ακαριαία (στον κυβερνοχώρο). Εν τούτοις δείχνουν (ποσοτικά κατ’ αρχήν) τους μετασχηματισμούς που προκάλεσαν τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα στο λιανικό εμπόριο. Επιτρέποντάς μας να κρίνουμε από εργατική άποψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους.

Σύμφωνα με τα γενικά πορίσματα μιας έκθεσης του οοσα (7 Οκτώβρη 2020):

Η κρίση του covid-19 επιτάχυνε την επέκταση του e-εμπορίου προς επιπλέον εταιρείες, πελάτες (π.χ. ηλικιωμένους) και είδη εμπορευμάτων (π.χ. είδη μαναβικής)… Οι ηλεκτρονικές αγορές σε πολλές χώρες μετακινήθηκαν εν μέρει από είδη και υπηρεσίες πολυτελείας σε καθημερινές ανάγκες μεγάλων αριθμών ατόμων…. Πολλές απ’ αυτές τις αλλαγές στο τοπίο του e-εμπορίου είναι πιθανό ότι είναι μακροπρόθεσμου χαρακτήρα, υπό το φως της πιθανότητας νέων κυμάτων της επιδημίας, της βολικότητας των νέων καταναλωτικών ηθών, της συμπίεσης των τιμών και των κινήτρων των επιχειρήσεων να κεφαλαιοποιήσουν τις επενδύσεις σε καινούργιες μεθόδους πωλήσεων…

Οι μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις, οπουδήποτε υπήρχε η δυνατότητα δικτύωσης, εκτίναξαν όντως τις ηλεκτρονικές παραγγελίες και πωλήσεις.

Αλλά προκάλεσαν και αλλαγές στις προτεραιότητες τόσο στο λιανικό εμπόριο γενικά όσο και στο ηλεκτρονικό ειδικά (όπως είχε διαμορφωθεί ως τις αρχές του 2020). Στις ηπα, για παράδειγμα, μεταξύ Φλεβάρη και Απρίλη 2020 οι φυσικές πωλήσεις στο εμπόριο και στη σίτιση έπεσαν κατά 7,7% σε σχέση με τους ίδιους μήνες του 2019. Αντίθετα οι ηλεκτρονικές πωλήσεις τόσο των ειδών μαναβικής όσο και των μη φυσικών μαγαζιών γενικά ανέβηκαν κατά 16% και 14,8% αντίστοιχα. Στην ε.ε. τον Απρίλη του 2020 (μήνας καθολικών απαγορεύσεων στο μεγαλύτερο μέρος του μπλοκ) οι συνολικές πωλήσεις λιανικής έπεσαν κατά 17,9% (σε σχέση με τον Απρίλη του 2019)· αλλά ειδικά οι ψηφιακές αγορές ανέβηκαν κατά 30%. Μιλώντας με κριτήριο το «μερίδιο αγοράς» του ηλεκτρονικού εμπορίου λιανικής μέσα στο συνολικό εμπόριο λιανικής, ενώ μεταξύ πρώτου τριμήνου του 2020 και πρώτου το 2018 η αύξηση ήταν αργή (το ηλεκτρονικό σαν ποσοστό του συνολικού πήγε από 9,6% σε 11,8%), στο δεύτερο τρίμηνο το ποσοστό πήγε στο 16,1%. Στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας ήταν 20,3% το πρώτο τρίμηνο του ’20 και πήγε στο 31,3% στο δεύτερο. Στην κίνα, το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς, έφτασε συνολικά στο 24,6% (από 17,3% το αντίστοιχο διάστημα του ’18 και 19,4% το ’19).

Αλλά αυτές οι γενικές αυξήσεις οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό στα είδη των εμπορευμάτων που «προστέθηκαν» στα ηλεκτρονικά «καλάθια» σε σχέση με τις π.c. (προ covid…) εποχές. Στη νότια κορέα, που η αξία των ηλεκτρονικών παραγγελιών ανέβηκε κατά 15,8% μεταξύ Ιούλη του ’19 και Ιούλη του ’20, οι μεγαλύτερες αυξήσεις έγιναν στις ηλεκτρονικές παραγγελίες «υπηρεσιών σίτισης» (66,3%), οικιακών εμπορευμάτων (48%), φαγητού και ποτού (46,7%)· ενόσω οι ηλεκτρονικές αγορές για διασκέδαση, ταξίδια και υπηρεσίες μεταφοράς έπεσαν κατά 67,8% και 51,6%. Στην κίνα, ενώ στο σύνολό τους οι ηλεκτρονικές αγορές είχαν μικρή αύξηση το πρώτο τετράμηνο του ’20 (σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του ’19) κατά 1,7%, η ηλεκτρονική αγορά τροφίμων αυξήθηκε κατά 36% και η ηλεκτρονική αγορά ρούχων έπεσε κατά 16%. Στη γερμανία το ηλεκτρονικό εμπόριο στο σύνολό του έπεσε κατά 18% (σε ετήσια βάση) τον Μάρτη του ’20, αλλά αυξήθηκαν σημαντικά οι ηλεκτρονικές πωλήσεις φαρμάκων και μαναβικών, ειδών που δεν συμπεριλαμβάνονταν μέχρι τις αρχές του ‘20 στις e-αγοραστικές συνήθειες των υπηκόων. Στις ηπα αυξήθηκαν οι ηλεκτρονικές πωλήσεις υγιεινιστικής προστασίας (γάντια, μάσκες, αντισηπτικά), οικιακών δραστηριοτήτων, μαναβικών, τροφίμων ή/και ηλεκτρονικού εξοπλισμού, αλλά έπεσαν εκείνες που σχετίζονται με ταξίδια, σπορ ή επίσημο / ειδικό ντύσιμο (π.χ. τσάντες, ρούχα γάμου, ρούχα γυμναστηρίου, κλπ).

Τέλος, ισχυρά ενδεικτικό: μια έρευνα σε 200.000 προμηθευτές της amazon (θα επανέλθουμε σ’ αυτήν) έδειξε ότι τον Φλεβάρη του 2020 το 28% απ’ αυτούς ήταν «αδρανείς»· ποσοστό που ανέβηκε στο 36% τον Απρίλη. Στο μεγαλύτερο μέρος τους ήταν προμηθευτές με «κατάλογο εμπορευμάτων» ως 1500 διαφορετικά είδη. Αντίθετα, εκείνοι που είχαν διπλάσιους «καταλόγους» (πάνω από 3000 είδη) είχαν αύξηση των πωλήσεών τους προς (και μέσω) amazon.

Παρότι αυτά τα στοιχεία δεν είναι πλήρη για όλη την χρονιά, δείχνουν – για το πρώτο εξάμηνο του 2020 – τα εξής, που τα θεωρούμε χρήσιμα για την εργατική κριτική:

• Πρώτον, οι μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις οφέλησαν αντικειμενικά την ακόμα μεγαλύτερη «εξοικείωση» των αιχμαλώτων με τις αγορές – μέσω -κλικ.
• Δεύτερον, και εξίσου σημαντικό, οι μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις διεύρυναν αντικειμενικά τους πελάτες του e-εμπορίου. Ειδικά τους μεγάλης ηλικίας, που ως τις αρχές του 2020 ήταν μάλλον επιφυλακτικοί μ’ αυτά τα μέσα.
• Τρίτον, οι νεώτεροι (αλλά και ένα μεγάλο μέρος των παλιότερων) μετατοπίστηκαν αναγκαστικά (σε σχέση με την π.c. εποχή) στα είδη που αγόρασαν ηλεκτρονικά, προς την μεριά των «βασικών ειδών καθημερινής ανάγκης» (τρόφιμα: είδη μπακαλικής και μαναβικής, φάρμακα, άλλα αναγκαία για την ζωή στο «κελλί»). Αυτά ήταν είδη που σε μεγάλο βαθμό αγόραζαν και π.c., με διαφορετικό («φυσικό») τρόπο.
• Τέταρτον, ηλεκτρονικές αγορές που είχαν «χωνευτεί» στην π.c. εποχή είτε αχρηστεύτηκαν αυτήν την περίοδο (τουρισμός, ταξίδια, εισιτήρια συναυλιών) είτε παραμερίστηκαν. Αυτό το τελευταίο μπορεί να αποδοθεί εύλογα στο γνωστό γεγονός ότι σε περιόδους κρίσεων (όπου διακυβεύεται ακόμα και το «αν θα έχουμε δουλειά αύριο») ο κόσμος περιορίζει τα έξοδά του αφήνοντας στην άκρη ό,τι μπορεί· χωρίς, υποχρεωτικά, να το κάνει κατάθεση τράπεζας.
• Πέμπτον, επειδή «ηλεκτρονικές παραγγελίες» για τους καταναλωτές δεν σημαίνει ούτε βιτρίνα ούτε ράφι αλλά ένα site απεριόριστης χωρητικότητας και διαρκούς «προσαρμογής» στις τιμές, το e-εμπόριο ευνοεί τις μεγάλες κλίμακες, τον γιγαντισμό (των αντίστοιχων e-εμπορικών επιχειρήσεων)…

Η κινεζική alibaba είδε τον τζίρο απ’ τα δύο «γενικού εμπορίου» sites της να αυξάνει κατά 34% (και τα κέρδη της να διπλασιάζονται…) στο πρώτο τετράμηνο του 2020 – σε σχέση με το ίδιο διάστημα το 2019, φτάνοντας (τα έσοδα) τα 154 δισεκατομύρια yuan. Ή σχεδόν 23,5 δισεκατομύρια δολάρια… Το τρίτο τρίμηνο της χρονιάς η αμερικανική amazon ανακοίνωσε αύξηση τζίρου κατά 37% (96,1 δισ. δολάρια) και καθαρά κέρδη 6,3 δισ., μια αύξηση κατά 200% σε σχέση με την ίδια περίοδο το 2019. Το προηγούμενο τρίμηνο (Απρίλης – Ιούνης) τα καθαρά κέρδη της ήταν 5,2 δισ δολάρια· ρεκόρ ως εκείνη την στιγμή, μόνο για να καταρριφθεί στη συνέχεια.

Δεν χωράει αμφιβολία: στον εμπορικό κυβερνοχώρο όσο πιο «super» ήταν ένα super market τόσο περισσότερο κερδοφόρο αποδείχθηκε. Αυτό λέγεται συγκέντρωση κεφαλαίου. Μπορεί (και ίσως πρέπει) να εκτιμήσει ο καθένας ότι αυτά τα τρομακτικά μεγέθη κερδών (αλλά και εκμετάλλευσης εργασίας: η amazon από 876.800 μισθωτούς που είχε στα κάτεργα / giga αποθήκες της τον Απρίλη του 2020 έφτασε στους 1.125.300 το περασμένο φθινόπωρο…) αξιοποίησαν το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του εμπορίου λιανικής «μικρού και μεσαίου» μεγέθους (ο ορισμός του «μικρού» και του «μεσαίου» διαφέρει από κράτος σε κράτος…) βρέθηκε απροετοίμαστο μέσα στις γενικές απαγορεύσεις. Κι όταν λέμε «απροετοίμαστο» δεν εννοούμε ότι δεν υπήρχαν τα ανάλογα sites· αλλά ότι δεν υπήρχαν οι ανάλογες υποδομές ηλεκτρονικών πωλήσεων (αποθήκες, εργάτες προσαρμοσμένοι σ’ αυτό το είδος δουλειάς, λειτουργικά συστήματα διαχείρισης αποθήκης), «κουλτούρα ηλεκτρονικών παραγγελιών» στους πελάτες τους· ακόμα και ευνοϊκή πρόσβαση στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις εφοδιασμού: μεταφορικές, κλπ. Πρακτικά μιλώντας, πέρα απ’ την amazon, οι μεγάλες (αμερικανικές) αλυσίδες πολυκαταστημάτων γενικού εμπορίου, όπως η target και η walmart, «τα πήγαν καλά» στις ηλεκτρονικές πωλήσεις· επειδή είχαν τις υποδομές και την δυνατότητα να προσαρμοστούν γρήγορα.

Προκύπτει χωρίς αμφιβολία ότι οι γενικές απαγορεύσεις κυκλοφορίας ήταν κομμένες και ραμένες σ’ εκείνες τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις που ήδη προωθούσαν τις ηλεκτρονικές πωλήσεις· επιχειρήσεις καθόλου αμελητέες. Θα πρέπει να συνυπολογίζει κανείς οτι τόσο η alibaba όσο και η amazon «δραστηριοποιούνται» – έτσι είναι το κεφάλαιο! – και σε τομείς άσχετους με το κλασσικό λιανικό εμπόριο. Όπως οι υπηρεσίες cloud. Τι σχέση έχει το cloud με το e-εμπόριο; Σίγουρα τα data!

Η μετάβαση απ’ τις «φυσικές» αγορές (και τις πληρωμές με μετρητά…) στις e-αγορές (και τις ψηφιακές πληρωμές…) ΔΕΝ θα πρέπει να παρανοηθεί. Παρότι η παλιότερη μετάβαση απ’ τις αγορές / παζάρια στις αγορές τύπου super market ήταν επίσης αλλαγή ανθρωπολογικού τύπου (σε ότι αφορά την φιγούρα του αγοραστή που έγινε καταναλωτής) και αλλαγή εργασιακής οργάνωσης (σε ότι αφορά τον καταμερισμό εργασίας και την απο-ειδίκευση), η τωρινή μετάβαση απ’ την «φυσική» κατανάλωση στην ηλεκτρονική, πέρα απ’ τα πιο πάνω (οι giga αποθήκες της amazon και η έκρηξη των urban μεταφορικών είναι χειροπιαστές καταστάσεις) υπάρχει και η συλλογή / επεξεργασία των ατομικών (αγοραστικών / καταναλωτικών) data. Ο «εμπορικός» τομέας του καπιταλισμού συγχωνεύεται με τον «διαφημιστικό» (κυκλοφορία / πραγματοποίηση της υπεραξίας) και τον «τραπεζικό»  (κυκλοφορία / έλεγχος του χρήματος). Και όλοι μαζί μπορούν να επικοινωνούν (ηλεκτρονικά…) τόσο με τους εργοδότες όσο και με τις ασφαλιστικές· και, φυσικά, όπου χρειάζεται, με τους μηχανισμούς «νόμου και τάξης», κρατικούς ή/και ιδιωτικούς.

Παρότι η συγκέντρωση κεφαλαίου (και) σ’ αυτόν τον τομέα που έχει επιτευχθεί στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστατείας, μια συγκέντρωση που είναι συνηθισμένη σε περιόδους καπιταλιστικής Αλλαγής Παραδείγματος, μπορεί να «μετριαστεί» σε μερικά χρόνια (π.χ. μέσω «αντιμονοπωλιακών νομοθεσιών»), η συγκέντρωση data ως ακατέργαστης πρώτης ύλης υποδεικνύει μάλλον την μορφή – κράτος σαν τον φυσιολογικό «τύπο» διαχειριστή / επεξεργαστή, παρά τον (θρυλικό) «ελεύθερο ανταγωνισμό».

Δεν έγινε, λοιπόν, το κράτος «έκτακτης υγιεινομικής ανάγκης» αντικαπιταλιστικό! Το ακριβώς αντίθετο: έγινε (και συνεχίζει να είναι) καταλύτης μιας πολλαπλής μετάβασης· επιταχυντής και πολλαπλασιαστής διαδικασιών που είχαν ξεκινήσει νωρίτερα, στην π.c. εποχή· και «διευθυντής ορχήστρας» από πολλές απόψεις… 

Η αλλαγή παραδείγματος στις εμπορικές / καπιταλιστικές μορφές δεν είναι (ή δεν έχει γίνει ως τώρα) καθολική· είναι όμως αρκετή για να προκαλέσει ή/και να υποδείξει αλλαγές στην τεχνική σύνθεση της εργατικής τάξης που εμπλέκεται στο εμπόριο λιανικής. Σχηματικά μπορούμε να μιλήσουμε για (σχετική) μείωση των «εργατών με το χαμόγελο» (της άμεσης, φυσικής σχέσης με τον πελάτη / τύραννο) και (σχετική) αύξηση των εργατών / μάζα, από πολλές απόψεις «βιομηχανικού τύπου», είτε στις αποθήκες, είτε στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές των logistics, είτε στις μεταφορές (ειδικά μικρών, urban αποστάσεων).

Αυτή η αλλαγή στην τεχνική σύνθεση της εργατικής τάξης συνοδεύεται με εντονότερη μηχανοποίηση / αλγοριθμοποίηση και εντατικοποίηση της δουλειάς. Τα ρομπότ δεν μας παίρνουν τις δουλειές· γίνονται οι επιστάτες μας! γράφει ο Separatrix στο τελευταίο cyborg (νο 19) – και το e-εμπόριο λιανικής είναι καθαρή απόδειξη σ’ αυτό…

Ταυτόχρονα (κι αυτό θα χρειαστεί ιδιαίτερη προσοχή στο βαθμό που θα σταθεροποιηθεί σα «νέα κανονικότητα»…) το θρυλικό «δίκιο του πελάτη», που ήταν η πολιτική / ηθική / ψυχολογική σημαία του νεοφιλελευθερισμού μετασχηματίζεται. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σ’ αυτό το «δίκιο» που εκδηλώνεται με άμεσο, «φυσικό» τρόπο, δρώντας σαν ο επιστάτης / επιτηρητής στους «φυσικούς» εμπορικούς χώρους / χρόνους, και στο ίδιο «δίκιο» που μεσολαβείται ηλεκτρονικά / ψηφιακά ενόσω την επιτήρηση των εργατών την αναλαμβάνουν οι μηχανές και οι αλγόριθμοι…

Πηγή: Sarajevo (1+2+3+4)