Πάλι κλαίνε οι εθνικιστές, επειδή η ΕΕ δεν έκανε «ντα» τον Ερντογάν

Πολλή πίκρα, ρε παιδί μου. Σταχυολογούμε τίτλους από διαδικτυακά δημοσιεύματα: 

• «Ο Μακρόν έγινε… Μανού, απέναντι στον Ερντογάν και την Τουρκία»,
•  «Η παιδική χαρά των Βρυξελλών συνεχίζει τα χάδια προς τον Ερντογάν», 
• «Τα… λουλούδια του Ερντογάν στον Στόλτενμπεργκ», 
• «Ψωνίσαμε… από σβέρκο στη Σύνοδο Κορυφής» (το τελευταίο το έγραψε ο ντούρος ακροδεξιός εθνικιστής Φαήλος Κρανιδιώτης, συνοδεύοντάς το με επικολυρικά του τύπου: «Η ΕΕ είναι ένα κουφάρι, πουτάνες που πουλάνε στους Τούρκους το μαχαίρι με το οποίο αυτοί θέλουν να τους σφάξουν» και με ρατσιστικές πορδές του τύπου: «φτιάξτε ομαδικούς τάφους για τα Μεμέτια»).
  

Από μια άποψη είναι διασκεδαστικό να τους ακούς να σκούζουν ομαδικά επειδή η ΕΕ δεν αποφάσισε την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, όπως επί τόσο καιρό παραμύθιαζαν τον κόσμο στην Ελλάδα, φουσκώνοντάς του τα μυαλά μ’ ένα μείγμα εθνικισμού και ευρωδουλείας. Από μια άποψη, τα θέλουν και τα παθαίνουν, αφού έχουν παγιδευτεί στην ίδια την τακτική τους: «Θα βάλουμε τη φίλη μας την ΕΕ να κάνει ντα την Τουρκία, επειδή δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς».

Προσερχόμενος στη σύνοδο κορυφής ο Κούλης ντύθηκε… υπερδύναμη και εξαπέλυσε προειδοποιητικούς μύδρους: «Εδώ το διακύβευμα είναι πάρα πολύ σαφές, πάρα πολύ ξεκάθαρο: Η αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Οκτωβρίου αποφασίσαμε, όλοι οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, ότι σε περίπτωση που η Τουρκία συνεχίσει την παραβατική συμπεριφορά θα υπάρχουν συνέπειες. Και ορίσαμε από κοινού ότι ημερομηνία λήψης των αποφάσεων θα είναι αυτό το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου. Τώρα, λοιπόν, θα φανεί εάν πραγματικά ως Ευρώπη είμαστε αξιόπιστοι σε αυτά τα οποία εμείς οι ίδιοι έχουμε συμφωνήσει. “Pacta sunt servanda”».

Φεύγοντας, είχε ήδη κάνει γαργάρα τις δηλώσεις του, καθώς τα συμπεράσματα της προεδρίας φέρουν και τη δική του υπογραφή. Τι να ‘λεγε ο δόλιος, ότι η «Ευρώπη» δεν είναι αξιόπιστη; Σκέφτηκε, λοιπόν , όπως ο ήρωας της γνωστής παροιμίας: «Να φτύσω ψηλά; Θα φτύσω τα γένια μου. Να φτύσω χαμηλά; Θα φτύσω τ’ αρχίδια μου».

Αμ’ οι άλλοι που… εξεπλάγησαν με τη στάση του Μακρόν, ο οποίος είχε κλείσει συμφωνία με την Μέρκελ προτού αρχίσει η σύνοδος; Και με ποιον θέλατε να κλείσει συμφωνία ο Μακρόν, με τον Κούλη;

Ο γερμανο-γαλλικός άξονας λειτουργεί σταθερά, γιατί έχει πιο σοβαρά ζητήματα ν’ ασχοληθεί από τις βόλτες του «Ορούτς Ρέις» στα εξίμισι μίλια από το Καστελλόριζο. Οταν συναντιούνται Μέρκελ και Μακρόν (ή οποιοδήποτε δίδυμο που εκπροσωπεί τις ηγέτριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ), τα βάζουν όλα κάτω, κάνουν τα παζάρια τους και καταλήγουν σε μια γραμμή, την οποία στη συνέχεια σερβίρουν στους υπόλοιπους. Σ’ αυτό το παζάρι, λοιπόν, δε «βγήκαν» κυρώσεις κατά της Τουρκίας.

Η Γερμανία είχε από την αρχή μαζί της και την Ιταλία (την τρίτη σε ισχύ ιμπεριαλιστική δύναμη της ΕΕ, μετά το Brexit), και την Ισπανία (μπορεί να μην είναι ιμπεριαλιστική δύναμη, αλλά με 40 εκατ. πληθυσμό έχει το δικό της ξεχωριστό ειδικό βάρος), και την Πολωνία και άλλες χώρες. Δεν υπήρχε περίπτωση ο Μακρόν, ακόμα κι αν ήθελε να συγκρουστεί με την Μέρκελ, να επέλεγε να συγκρουστεί με ολόκληρο αυτό το μπλοκ. Και για ποιο λόγο να το κάνει; Για ένας ήσσονος σημασίας ζήτημα; Γιατί ήσσονος σημασίας είναι για τη γαλλική ιμπεριαλιστική πολιτική οι ελληνοτουρκικές διαφορές. Απλά τις χρησιμοποιεί στο παζάρι που κάνει με την Τουρκία, το οποίο ενίοτε οξύνεται, όπως συμβαίνει τελευταία. Ως εκεί, όμως.

Αξίζει, όμως, να σημειωθεί η περίπτωση της Ιταλίας, γιατί δεν πέρασε και πάρα πολύς καιρός από τότε που πανηγύριζαν για το σχέδιο του EastMed (ένα σχέδιο εντελώς στα χαρτιά) και διαβεβαίωναν ότι οσονούπω, πέρα από το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Κύπρο, θα υπογράψει και η Ιταλία. Η Ιταλία δε συμμετείχε στη φιέστα της υπογραφής, που έγινε στην Αθήνα, και δεν υπέγραψε ποτέ τη συμφωνία. Για ποιο λόγο; Γιατί δε θέλει να χαλάσει τις σχέσεις της με την Τουρκία, που πέρα από το εμπορικό, το τραπεζικό, το εξοπλιστικό πεδίο, εκτείνονται και στο ενεργειακό.

Προ ημερών γράψαμε ότι στόχος του Μητσοτάκη στη σύνοδο κορυφής δε θα είναι οι κυρώσεις κατά της Τουρκίας, που δεν υπάρχουν, ούτε πρόκειται να τεθούν στο τραπέζι, αλλά πώς θα αποφύγει την πίεση για άμεση επανέναρξη των ελληνο-τουρκικών συνομιλιών για τα ΜΟΕ. «Μπορεί να του κάνουν τη χάρη να του δώσουν κάνα δίμηνο, φτάνει να μην τους ζαλίζει ζητώντας κυρώσεις και ειδικά απαγόρευση της πώλησης όπλων στην Τουρκία», γράφαμε. Και όντως του έδωσαν ένα χρονικά απροσδιόριστο τράτο, προσθέτοντας στα συμπεράσματα της προεδρίας την εξής αναφορά: «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καταγράφει την απόσυρση του τουρκικού ερευνητικού σκάφους Oruc Reis, αλλά επιμένει σε μόνιμη αποκλιμάκωση, έτσι ώστε να επιτραπεί η επανέναρξη των συνομιλιών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας».

Κατά τα άλλα, επαναλαμβάνονται οι αποφάσεις του περασμένου Οκτώβρη, ενώ ο… έλεγχος προόδου της Τουρκίας μετατίθεται για τον Μάρτη.

Διαπιστώνεται ότι «η Τουρκία συνέχισε τις μονομερείς ενέργειες και προκλήσεις» και «κλιμάκωσε τη ρητορική της απέναντι στην ΕΕ, σε κράτη-μέλη, όπως επίσης και σε ευρωπαίους ηγέτες». Εγκαλείται η Αγκυρα «για τις μονομερείς και προκλητικές της δραστηριότητες στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως και στην ΑΟΖ της Κύπρου» και επισημαίνεται ότι «αυτές συνεχίζονται».

Την ίδια στιγμή, όμως, «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επιβεβαιώνει το στρατηγικό ενδιαφέρον της ΕΕ ως προς την ανάπτυξη αμοιβαίας επωφελούς σχέσης με την Τουρκία. Και προσθέτει ότι η προσφορά θετικής ατζέντας ΕΕ-Τουρκίας παραμένει στο τραπέζι, υπό τον όρο ότι η Αγκυρα θα δείξει την ετοιμότητα να προωθήσει πραγματική συνεργασία με την Ενωση και τα κράτη-μέλη της, καθώς επίσης να επιλύσει τις διαφορές μέσω του διαλόγου και με βάση το διεθνές δίκαιο». Κι ακόμη, «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπογραμμίζει τη σημασία της διατήρησης ανοικτών καναλιών επικοινωνίας μεταξύ ΕΕ-Τουρκίας».

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η αναφορά σε ενδεχόμενες κυρώσεις στο μέλλον τονίζει ότι θα βασίζονται «στις αποφάσεις της 11ης Νοεμβρίου 2019 και σχετικά με περιοριστικά μέτρα για μη εξουσιοδοτημένες γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο». Μ’ άλλα λόγια, κυρώσεις σε πρόσωπα (στελέχη της τουρκικής πετρελαϊκής εταιρίας) και όχι στο τουρκικό κράτος. Ο Μπορέλ καλείται απλά να βάλει περισσότερο πρόσωπα στη λίστα που θα παρουσιάσει –αν χρειαστεί- στη σύνοδο κορυφής του Μάρτη.

Το μόνο καινούργιο είναι ότι «η ΕΕ θα αναζητήσει τη συνεργασία για τα θέματα που σχετίζονται με την Τουρκία και την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο με τις Ηνωμένες Πολιτείες». Αυτό δεν υπήρχε με τον Τραμπ, μπαίνει τώρα με τον Μπάιντεν, ο οποίος καλείται στην ουσία να αναλάβει δράση για να ρυθμίσει τις ελληνοτουρκικές διαφορές. Κάτι ήξερε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, όταν καλούσε τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ να υιοθετήσει μια «θετική προσέγγιση» προς ένα «σημαντικό σύμμαχο»!

Η μεγάλη πλάκα ήταν η διαρροή των ανθρώπων του Κούλη στο Politico, ότι έγινε «ακόμα ένα βήμα, που αποτελεί μια ισχυρή προειδοποίηση προς την Τουρκία ν’ αλλάξει συμπεριφορά»! Και η άλλη διαρροή, σύμφωνα με την οποία ο Κούλης έδωσε σκληρή μάχη και πως κάποια στιγμή είπε ότι είναι «τουλάχιστον παράδοξο», οι ΗΠΑ να βρίσκονται προ των πυλών για την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία και η Ευρώπη «να βαλτώνει στα “αν“ και τα “αλλά“»! Μιλάμε ότι τους τσάκισε (αν και είμαστε σίγουροι ότι δεν τα είπε καν αυτά)!

Ας ετοιμαστούμε για νέα επεισόδια. Αν μάλιστα ο Μπορέλ καταφέρει να προετοιμάσει τη διεθνή διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο, για την οποία πήρε από τη σύνοδο κορυφής ανανεωμένη εντολή, θα αυξηθεί πολύ η πίεση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για να καθήσει στο τραπέζι του διαλόγου με την Τουρκία. Οχι μόνο για τα ΜΟΕ (αυτά είναι το πρώτο βήμα), αλλά για το σύνολο των ανοιχτών ζητημάτων.

[...]

Πηγή: Κόντρα