Αυτό δεν είναι διαπραγμάτευση αλλά ιμπεριαλιστικό καραγκιοζιλίκι

«Εμείς προτείνουμε Gorna Macedonija (Ανω Μακεδονία), αλλά αυτοί δεν το δέχονται και μάλλον θα καταλήξουμε στο Nova Macedonija (Νέα Μακεδονία), που υπήρχε και στο πακέτο Πινέιρο το 1994 και ήταν σχεδόν συμφωνημένο το 2008». Με κάτι τέτοιες εμβριθείς αναλύσεις γεμίζουν οι σελίδες των αστικών φυλλάδων και τα λεπτά των ραδιοφωνικών εκπομπών. Οι εκπρόσωποι των κομμάτων συνήθως δεν παίρνουν θέση, αλλά ψιθυρίζουν στ' αυτιά των δημοσιογράφων τις «σίγουρες πληροφορίες» τους κι αυτοί τις ξεφουρνίζουν σαν «αποκλειστικές» και από «έγκυρες πηγές».

Αυτό που γίνεται μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και Δημοκρατίας της Μακεδονίας δεν είναι διαπραγμάτευση αλλά ιμπεριαλιστικό καραγκιοζιλίκι. Και σε ό,τι αφορά τον τρόπο που γίνεται και ως προς την ουσία.

Βγαίνει για παράδειγμα ο Κοτζιάς στην τηλεόραση και με ύφος χιλίων Ταλεϊράνδων εξηγεί ποια είναι η διαπραγματευτική τακτική της Ελλάδας. Αποκαλύπτει ότι το υπουργείο του έχει αναλάβει να φτιάξει ένα σχέδιο συμφωνίας, το οποίο θα δοθεί στην κυβέρνηση της γείτονος, για να αρχίσει μετά η συζήτηση. Ανήκουστα πράγματα για διπλωματική διαδικασία, να αποκαλύπτει ένας υπουργός στην τηλεόραση πώς θα κινηθεί η διαδικασία.
Φυσικά, η άλλη πλευρά φρόντισε να βγάλει προς τα έξω την ενόχλησή της, αλλά σε χαμηλούς τόνους. Μάλλον ο Ντιμιτρόφ, κανονικό τσιράκι του Στέιτ Ντιπέρμτνετ, κατανόησε, καταρχάς, την προσωπική ανάγκη του Κοτζιά να παρουσιαστεί σαν ο μέγιστος διπλωμάτης, που διορθώνει τις μαλακίες που έχουν κάνει όλοι οι προκάτοχοί του επί 25 χρόνια (λίγο έλειψε να μοιράσει σα φέιγ βολάν έγγραφα του υπουργείου, αλλά… συγκρατήθηκε και απλώς αναφέρθηκε στο περιεχόμενό τους, για να δώσει τίτλους στα ΜΜΕ της συριζικής προπαγάνδας).

Κατανόησε και την ανάγκη των συριζαίων να ελιχθούν μέσα στο κλίμα των εθνικιστικών πιέσεων που αντιμετωπίζουν ακόμα και μέσα στην ίδια την κυβερνητική συμμαχία. Αλλωστε, τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζει και η κυβέρνηση Ζάεφ στη ΔτΜ. Γι' αυτό και ο ίδιος ο Ντιμιτρόφ, μετά τη συνάντησή του με τον Νίμιτς, είπε ότι για τη χώρα του η εθνική ταυτότητα και η γλώσσα, όπως αναφέρονται στο Σύνταγμά της (μακεδονικός λαός και μακεδονική γλώσσα) είναι αδιαπραγμάτευτα. Οπότε σηκώθηκε βαρύς αχός από τα ελληνικά ΜΜΕ: «τερματίζουν τη διαπραγμάτευση», «δε χρειάζεται να συζητάμε άλλο μαζί τους», «αυτοί είναι οι επισπεύδοντες, ας κάνουν πρώτα αλλαγές στο Σύνταγμα και μετά συζητάμε για το όνομα».

Πρόκειται, φυσικά, για γελοιότητα. Αν, ας πούμε, συμφωνήσουν στο όνομα Nova Macedonija, πώς θα ονομάζεται ο λαός αυτής της χώρας και πώς η γλώσσα του; Novamacedonski; Εμείς πώς θα τους αποκαλούμε, Νεομακεδόνες και τη γλώσσα τους νεομακεδονική; Και οι Αγγλοσάξονες, πώς θα τους αποκαλούν; Newmacedonians και τη γλώσσα newmacedonish; Οποιο και αν είναι το όνομα (που αναγκαστικά θα περιλαμβάνει τη λέξη Μακεδονία με έναν επιθετικό προσδιορισμό, γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό), ακόμα κι αν η συμφωνία (αν γίνει) προβλέπει το όνομα να είναι αμετάφραστο, ακόμα κι αν στο Σύνταγμα της ΔτΜ προστεθούν γελοίοι νεολογισμοί για την εθνική ταυτότητα και τη γλώσσα, αυτά θα είναι κάποια στοιχεία που θα ισχύουν μόνο στον ΟΗΕ. Αντε και στην Ελλάδα. Σε όλο τον κόσμο θα μεταφράσουν στις δικές τους γλώσσες τα σλαβικά ονόματα, θα μιλούν ενδεχομένως για Νέα ή Ανω Μακεδονία, αλλά την πλειοψηφία των κατοίκων θα την αποκαλούν Μακεδόνες και τη γλώσσα τους μακεδονική (υπάρχει, άλλωστε, επιστημονική βιβλιογραφία σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, διαμορφωμένη ήδη από τον 19ο αιώνα, που μιλά για Μακεδόνες και μακεδονική γλώσσα).

Ομως, η εθνικιστική γελοιότητα στην Ελλάδα φτάνει στο αποκορύφωμά της, καθώς προσπαθεί να κρύψει ότι στόχος της είναι να τσαλαπατήσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας ενός γειτονικού λαού και της κρατικής οντότητας στην οποία κατοικεί. Η επίκληση του αλυτρωτισμού είναι φυσικά υποκριτική. Γιατί ο αλυτρωτισμός -όταν υπάρχει και τη στιγμή που πρόκειται να εκδηλωθεί έμπρακτα- δεν ξεκινά από αναγραφές στα συντάγματα (τα οποία και αλλάζουν, αλλά και καταπατούνται), αλλά από τις επιδιώξεις ενός αστικού καθεστώτος. Αν αυτό το καθεστώς έχει εγγενή αλυτρωτισμό, τότε θα τον εκδηλώσει όταν κρίνει ότι υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες, ανεξάρτητα από το τι αναφέρει το Σύνταγμά του ή τι προβλέπουν κάποιες συμφωνίες που έχουν κατατεθεί στον ΟΗΕ. Η Ιστορία μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είναι γεμάτη με παραδείγματα καταπάτησης διεθνών συνθηκών. Ο κατάλογος είναι τεράστιος, αλλά θυμίζουμε μόνο το Παλαιστινιακό και το Κυπριακό.

«Κολλάνε» στο εθνικό όνομα και στη γλώσσα σα να μην ξέρουν τι γίνεται με τους Ελληνες και τα ελληνικά διεθνώς, που μόνο έτσι δεν αποκαλούνται. Σε άλλες γλώσσες μας λένε Γραικούς (Greeks και τα παρόμοια) και σε άλλες Ιωνες (Yunan), χωρίς ίχνος υποτίμησης και χωρίς αυτό να έχει δημιουργήσει πρόβλημα είτε στους Ελληνες είτε στο ελληνικό κράτος. Με μοναδική ευκολία θα μπορούσαμε εμείς να μιλάμε για Σλαβομακεδόνες και σλαβομακεδονική γλώσσα (κάνοντας διάκριση από τους Ελληνες της ελληνικής Μακεδονίας), ενώ όλος ο υπόλοιπος κόσμος θα μπορούσε να μιλά για Μακεδόνες και μακεδονική γλώσσα. Αλλωστε, η γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων δεν έχει καμιά σχέση με τη σλαβομακεδονική, αλλά ούτε και με τη σημερινή ελληνική γλώσσα, ενώ η αρχαία κληρονομιά ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα και όχι σε κάποιο σύγχρονο έθνος. Οσο γελοίος και αποκρουστικός είναι ο εθνικισμός της σλαβομακεδονικής αστικής τάξης, άλλο τόσο είναι και της ελληνικής, με τη διαφορά ότι η τελευταία είναι το ισχυρό μέρος σ' αυτή τη διαμάχη.

Δεν ξέρουμε αν η διαπραγμάτευση θα συνεχιστεί ή αν θα πάρει πρόωρο τέλος. Το βέβαιο είναι ότι ειδικά οι Αμερικανοί θέλουν να εντάξουν τη ΔτΜ στο ΝΑΤΟ, για να ενιαιοποιήσουν το ζωτικό τους χώρο στα Βαλκάνια. Μόλις περάσει και το εθνικιστικό συλλαλητήριο της Αθήνας, θα έχουμε ίσως μια καλύτερη εικόνα για το πώς θα κινηθούν τα πράγματα. Για τους Τσίπρα-Κοτζιά, πάντως, το «ματσάκι» έγινε «ντέρμπι».

ΚΟΝΤΡΑ: ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 3 ΦΛΕΒΑΡΗ