Επίλογος από το προηγούμενο

Το παρόν κείμενο δημοσιεύεται σαν επίλογος της αμέσως προηγούμενης ανάρτησης (οι υπογραμμίσεις δικές μας)
___________
Από την τελική ομιλία στις εργασίες του 20ού Συνεδρίου, από τον Δ. Κουτσούμπα:

[...]
Για αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ ενταγμένη στην πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, τα μονοπώλια

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Αν μελετήσει κανένας το βρώμικο πόλεμο που κάνουν το τελευταίο διάστημα ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «Εργατικός Αγώνας», «Νέα Σπορά» και άλλοι, φαίνεται καθαρά ότι ορισμένα σημεία σκόπιμα τα χρησιμοποιούν διαστρεβλωμένα.

Εχουν έντονο το στοιχείο της συνειδητής απάτης προς αυτούς που απευθύνονται κυρίως, όμως μπορεί να «πιάσουν» σε κάποιους γύρω μας. Και να μη γίνεται κατανοητό ότι οι συγκεκριμένοι ενδιαφέρονται πρωτίστως για ένα μεταβατικό πρόγραμμα, για ένα στάδιο και προφανώς για μια κυβέρνηση μεταβατική στο έδαφος του καπιταλισμού.

Αλλωστε, η λογική του σκαλοπατιού σε συνθήκες μη επαναστατικές είναι κυρίαρχη.

Υπάρχουν κάποια κομβικά σημεία, που ίσως εμείς πρέπει να τα προσέξουμε καλύτερα.

Χρειάζεται να αφομοιωθεί περισσότερο και να προβάλλουμε περισσότερο τη συνολική μας θέση για το ζήτημα. Οτι δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Εμείς παλεύουμε για την αποδέσμευση από την ΕΕ συνολικά και σαν Κόμμα και μέσα από τις γραμμές του κινήματος, ενταγμένο στον αγώνα κατά του καπιταλισμού, κατά των μονοπωλίων.

Ταυτόχρονα, όμως, παίρνοντας υπόψη τις φυγόκεντρες τάσεις, τις μεγάλες αντιθέσεις στην ΕΕ, σε περίπτωση που η αστική τάξη επιλέξει άλλο δρόμο συμμαχίας στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, ή υποχρεωθεί από τα πράγματα να βγει από την Ευρωζώνη λόγω της ΕΕ των πολλών ταχυτήτων και των σεναρίων που ακούγονται. Εχουμε, επίσης, διαμορφώσει πρόταση συγκεκριμένη, ενταγμένη στη συνολική μας στρατηγική.

Οι προτάσεις της ΛΑΕ, π.χ., κλείνουν το μάτι στο κεφάλαιο, που ίσως κληθεί να διαχειριστεί μια έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, λέγοντας ότι «η ισοτιμία του νομίσματος ...δεν επηρεάζει τη λειτουργία της οικονομίας»!

Η πρόταση της ΛΑΕ προτείνει ένα δρόμο απαξίωσης συσσωρευμένων κεφαλαίων. Ο δρόμος αυτός σε καμιά περίπτωση δεν απαντά στη λαϊκή χρεοκοπία. Πάλι οι εργαζόμενοι θα την πληρώσουν με την πρόταση της ΛΑΕ, με διάφορους τρόπους, όπως μέσω του πληθωρισμού.

Η ρευστότητα π.χ. που υπόσχεται η ΛΑΕ και άλλοι τέτοιοι στο κεφάλαιο, είναι χρήμα που θα του δοθεί από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Ομως, αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί και το 2015.

Το Κόμμα έχει διαμορφώσει ένα συνολικό σχέδιο αλληλεγγύης, δράσεων, κινητοποίησης, ελέγχου κρίσιμων χώρων, καθώς και ταυτόχρονης διαμόρφωσης αιτημάτων κατάργησης φοροληστείας του λαού, διατροφής, διαγραφής δανείων και χρεών κι άλλα.

Εχουμε αποκτήσει αρκετή πείρα αυτά τα χρόνια. Θα συνδυάζουμε την αλληλεγγύη με τη διεκδίκηση δωρεάν τροφίμων, φαρμάκων, κοινωνικών υπηρεσιών Υγείας, Πρόνοιας, μέσων μαζικής μεταφοράς. Θα πρωτοστατήσουμε στο λαϊκό έλεγχο. Θα διεκδικήσουμε να μη γίνει καμιά υποτίμηση σε μισθούς και συντάξεις, να δοθούν επιδόματα σε όλους τους ανέργους. Καμιά διακοπή σε φως, νερό, τηλέφωνο. Πάγωμα πληρωμών. Κούρεμα 50% για στεγαστικά δάνεια πρώτης κατοικίας και καταναλωτικά δάνεια λαϊκών οικογενειών, πάγωμα δόσεων, διαγραφή τόκων. Να πληρώσει το κεφάλαιο με έκτακτη φορολογία. Να οργανώσουμε την πάλη μέσα από Επιτροπές Αγώνα, στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα νοσοκομεία, στις υπηρεσίες, μέσα από Λαϊκές Επιτροπές στις γειτονιές, με στόχο την κοινωνική αλληλεγγύη και βοήθεια, την παρέμβαση κατά της αισχροκέρδειας, του μαυραγοριτισμού, της τεχνητής έλλειψης τροφίμων και άλλων προϊόντων, απαραίτητων για την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας. Τα εργοστάσια, οι χώροι δουλειάς, οι σχολές, οι γειτονιές να γίνουν κέντρα αντίστασης, αλληλεγγύης, αντεπίθεσης. Να μην περάσει η ολέθρια λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ενα ειδικό ζήτημα που μας κάνουν επίθεση, όπως και στη θέση μας για το ευρώ, οι διάφοροι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «Εργατικού Αγώνα» κ.λπ., είναι το ΝΑΤΟ.

Οπωσδήποτε σήμερα θέτουμε το ζήτημα του ΝΑΤΟ ως στόχο πάλης του κινήματος, ορισμένες μάλιστα φορές αποκτά μεγάλη επικαιρότητα. Και από αυτήν την άποψη πρέπει να οργανώσουμε καλύτερα δράσεις, κινητοποιήσεις από το μαζικό κίνημα, τα συνδικάτα, την ΕΕΔΥΕ κ.λπ.

Ταυτόχρονα με την προβολή αυτού του ζητήματος και της γραμμής πάλης και συσπείρωσης στο κίνημα, πρέπει να έχουμε καθαρό, βεβαίως, ότι και αυτό, όπως η έξοδος από το ευρώ, δεν μπορούν να αποτελέσουν τον κρίκο από όπου θα ανοίξει οπωσδήποτε τη βεντάλια της συνολικής αντικαπιταλιστικής ανατροπής.

Εξοδος από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ έγινε και με την κυβέρνηση Κων. Καραμανλή μετά τη δεύτερη τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το '74.

Η Γαλλία ήταν έξω από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, μέχρι πρόσφατα.

Κράτη - μέλη της ΕΕ αρνήθηκαν να ενταχθούν στον Ευρωστρατό.

Οπωσδήποτε, η ένταξη ενός καπιταλιστικού κράτους σε μια διακρατική ένωση δημιουργεί συγκεκριμένες δεσμεύσεις, απαιτεί εκχωρήσεις, που απορρέουν από τις συμφωνίες, αλλά η αποδέσμευση από μόνη της δεν σημαίνει ότι το κράτος, η χώρα αποκτά ανεξαρτησία, ότι ο λαός είναι ελεύθερος να αποφασίζει με κριτήριο το συμφέρον του, όπως προπαγανδίζουν διάφοροι οπορτουνιστές παραπλανητικά.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει και εδώ ότι σε κάποιες φάσεις, ορισμένα τμήματα της αστικής τάξης, ή ως σύνολο η αστική τάξη, αποκτά την ευελιξία και εκτός αυτών των οργανισμών, να διαχειρίζεται προς το συμφέρον της την υπόθεση, όμως αυτό δεν αλλάζει τη συνολική ταξική της γραμμή και κατεύθυνση.

Γι' αυτό έχει τεράστια σημασία η ανάλυσή μας, η θέση μας ότι σήμερα, δεν υπάρχει αστικό κράτος, που δεν είναι ενταγμένο στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Δεν υπάρχει αστική τάξη που δεν συμμετέχει στη διεθνή καπιταλιστική αγορά.

Γι' αυτό λέμε ότι η μη ένταξη σε ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.λπ., δεν σημαίνει αυτόματα από μόνη της και πολιτική ανεξαρτησία ή λαϊκή κυριαρχία, με την έννοια που προσπαθούν να τους προσδώσουν διάφοροι.

Με μια έννοια, ο βασικός εχθρός κάθε λαού, που αποφασίζει την όποια ένταξη, τη διαπραγμάτευση, τα παζάρια, βρίσκεται μέσα στην ίδια του τη χώρα, δηλαδή είναι η αστική τάξη και η εξουσία της.

Και όντως, δεν έχει να κάνει με τα πραγματικά συμφέροντα του λαού, όταν η αστική τάξη, αυτή η ίδια, επιλέγει να αλλάξει προσωρινά ή μονιμότερα στρατόπεδο συμμαχίας, δεν το κάνει για να δημιουργήσει προϋποθέσεις ευημερίας για το λαό, δυνατότητες για να πάρει ο λαός την υπόθεση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας, της ανάπτυξης της οικονομίας, στα χέρια του.