Τυφλό μίσος και ιμπεριαλιστική πολιτική

Τι άλλο εκτός από παραφροσύνη υποδηλώνει η επίθεση του γαλλοτυνήσιου Μοχάμεντ Μποχέλ στη Νίκαια, την ημέρα της εθνικής επετείου της Γαλλίας, ο οποίος σκότωσε εν ψυχρώ 84 άτομα, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά; Μια παραφροσύνη που δυστυχώς εξαπλώνεται στην Ευρώπη, καθώς λίγες μέρες μετά, ένας 17χρονος Αφγανός, που είχε φτάσει στη Γερμανία ασυνόδευτος, επιτέθηκε με τσεκούρι στους συνεπιβάτες του σε γερμανικό τρένο, πριν σκοτωθεί από τα πυρά της αστυνομίας.

Ομως, το να σταματά κανείς στην παραφροσύνη και το αποτρόπαιο τέτοιων γεγονότων δημιουργεί ένα βολικό έδαφος απόκρυψης της αλήθειας. Της αλήθειας για το μίσος που συσσωρεύεται σε ανθρώπους περιθωριοποιημένους, είτε πρόκειται για πρόσφυγες (όπως ο αφγανός νεαρός) είτε πρόκειται για γόνους μεταναστών όπως ο γαλλοτυνήσιος φορτηγατζής.

Ακόμα κι αν ο τελευταίος δεν είχε στρατολογηθεί από τους τζιχαντιστές (οι οποίοι άργησαν να αναλάβουν την ευθύνη), καθώς η σχέση του με το ISIS δεν έχει ακόμα εξακριβωθεί, ακόμα κι αν πρόκειται για κάποιον «τρελαμένο» (πληροφορίες αναφέρουν ότι ήταν ιδιαίτερα βίαιος, ότι μεθούσε και χτυπούσε τη γυναίκα του, ενώ δεν ήταν στις λίστες της γαλλικής Αντιτρομοκρατικής), η ουσία παραμένει η ίδια. Η συσσώρευση της κοινωνικής εξαθλίωσης στο περιθώριο των ευρωπαϊκών μητροπόλεων και η όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων οδηγεί σε εγκλήματα που δεν είναι εύκολο να τα σταματήσουν οι μηχανισμοί της κρατικής καταστολής. Το ISIS έρχεται να προσφέρει το ιδεολογικό περικάλυμμα, είτε εκ των προτέρων είτε εκ των υστέρων (σπεκουλάροντας με κάθε τέτοια ενέργεια, έστω κι αν δεν είχε καμιά συμμετοχή στο σχεδιασμό και την εκτέλεσή της).

Παρά το γεγονός ότι η Γαλλία βρίσκεται σε κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» εδώ και μήνες (η οποία παρατάθηκε άλλους τρεις μήνες λόγω του μακελειού της Νίκαιας), ο μακελάρης μπόρεσε να εξαπολύσει την επίθεσή του και μάλιστα τη μέρα της εθνικής γιορτής (επέτειος γκρεμίσματος της Βαστίλλης), που υποτίθεται ότι τα μέτρα ασφαλείας ήταν αυξημένα.

Οι ιμπεριαλιστικές χώρες πληρώνουν το τίμημα της πολιτικής τους.

Τα εγκλήματα που εξακολουθούν να διαπράττουν στις χώρες της Ασίας και της Αφρικής δε συγκρίνονται με τα εγκλήματα ορισμένων από τους περιθωριο-ποιημένους που το ίδιο το σύστημά τους παράγει. Οσο η ταξική συνείδηση λείπει από τους κολασμένους της Γης τόσο οι κολασμένοι θα μετατρέπονται ορισμένες φορές σε τέρατα έτοιμα να κατασπαράξουν αυτούς που μπορούν να χτυπήσουν: απλούς ανθρώπους. Οι πολίτες των ιμπεριαλιστικών χωρών είναι γι’ αυτούς εχθροί, το ίδιο με τους στρατιώτες, τους μπάτσους τους δικαστές τους.

Για να πάψει να συνεχίζεται αυτό χρειάζεται επαναστατική συνείδηση που φυσικά δεν μπορεί να αναπτυχθεί από εκτρώματα τύπου ISIS. Οσο δεν αναπτύσσεται η ταξική συνείδηση, οι ιμπεριαλιστές θα χρησιμοποιούν αυτά τα εγκλήματα για να δικαιολογούν στις πλατιές λαϊκές μάζες τις επεμβάσεις τους στο εξωτερικό, την κατασταλτική τους πολιτική, το ρατσισμό και την ξενοφοβία στο εσωτερικό των χωρών τους. Οπως κάνει η γαλλική αστική τάξη και οι πολιτικοί της διαχειριστές, που έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να μιλήσουν για τρομοκρατική επίθεση στη Νίκαια, χωρίς να έχουν εξακριβώσει τη σχέση του δράστη με το ISIS.

Τέτοιες επιθέσεις (π.χ. δολοφονίες σε σχολεία και πανεπιστήμια) γίνονται κατά κόρον στις ΗΠΑ, από βέρους Αμερικανούς, αλλά εκεί δεν χρειάστηκε να τις χαρακτηρίσουν «τρομοκρατικές», γιατί αυτό δεν βόλευε την πολιτική τους. Οι κυβερνώντες όμως στη Γαλλία βρήκαν την ευκαιρία να παρατείνουν το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης», ακόμα κι αν αυτό δεν τους προστάτευσε από την επίθεση στη Νίκαια.

Πηγή: Κόντρα