Η πιο πάνω εκτίμηση ίσως φαντάζει σε κάποιους «πρόωρη». Κάποιοι άλλοι, ωστόσο, εδώ και καιρό είχαν προεξοφλήσει (και υποβοηθήσει, ενδεχομένως) τις διαδικασίες οι οποίες οδηγούν στον κατακερματισμό της Ε.Ε. και κατ’ επέκταση στην υπονόμευση της γερμανικής ηγεμονίας.
Περίπου έναν χρόνο πριν στο «Ποντίκι», (φ. 1.873, στις 16.7.2015) δημοσιεύτηκε ρεπορτάζ με τίτλο «Αργός θάνατος για Ε.Ε. και ευρώ», όπου ανάμεσα σε άλλα παρουσιάστηκε η πρόβλεψη του αμερικανικού ινστιτούτου στρατηγικής πρόβλεψης Stratfor για το μέλλον της Ε.Ε. την επόμενη δεκαετία. Προέβλεπαν (ή, αν προτιμάτε, προειδοποιούσαν) τους Γερμανούς οι Αμερικανοί:
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενδέχεται να επιβιώσει, με κάποιον τρόπο, όμως σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο θα κυριαρχούν, πρωτίστως, οι διμερείς ή οι περιορισμένης έκτασης πολυμερείς σχέσεις, οι οποίες δεν θα καλύπτουν ευρύ φάσμα, ενώ δεν θα είναι δεσμευτικές. (...) Ορισμένες χώρες είναι πιθανό να διατηρήσουν μια κάποια ιδιότητα μέλους σε μια ριζικά αλλαγμένη Ε.Ε., όμως δεν θα είναι αυτό που θα σφραγίζει την ταυτότητα της Ευρώπης».Σύμφωνα με τις προβλέψεις του αμερικανικού ινστιτούτου για την επόμενη δεκαετία, μέχρι το 2025 δεν θα έχουμε μία, αλλά τέσσερις ενώσεις στην Ευρώπη, με μια χαλαρή μεταξύ τους διασύνδεση. Δηλαδή θα πρόκειται, πάντα σύμφωνα με τους συντάκτες του Stratfor, για οικονομικές και πολιτικές ζώνες οι οποίες θα διατηρούν μεν δεσμούς μεταξύ τους, ωστόσο αυτοί θα είναι πολύ πιο χαλαροί από ό,τι σήμερα στο πλαίσιο της Ε.Ε. και της ζώνης του ευρώ.
Σε αυτήν τη μελλοντική Ευρώπη, σύμφωνα με τις προβλέψεις (και τις επιθυμίες) των Αμερικανών, θα υπονομευθεί η πολιτική ηγεμονία της Γερμανίας, με την πριμοδότηση από την Ουάσιγκτον της ισχύος της Πολωνίας στα ανατολικά, της Βρετανίας στα δυτικά, της Γαλλίας και της Ιταλίας στον Νότο.
Επιβεβαίωση
Αυτά λέγανε από τότε οι Αμερικανοί και οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων εταίρων στην Ε.Ε. τους επιβεβαίωσαν απολύτως αμέσως μετά τα αποτελέσματα του βρετανικού δημοψηφίσματος. Πριν από τη σύνοδο κορυφής για να γίνει η αποτίμηση των συνεπειών του βρετανικού δημοψηφίσματος οργανώθηκαν τέσσερις περιφερειακές συναντήσεις υπουργών και υψηλών αξιωματούχων, γεγονός που προέβαλε την εικόνα της διαίρεσης και των αντιτιθέμενων συμφερόντων που αδυνατεί πλέον να διαχειριστεί η γερμανική ηγεσία.
Οι εν λόγω συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν σε:
◆ Βερολίνο (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο).Το γεγονός ότι κάποιες χώρες έλαβαν μέρος σε περισσότερες από μια συναντήσεις δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, δεδομένης της ασταθούς κατάστασης και της ανάγκης επιτόπιας... «κατασκόπευσης». Ιδιαίτερη, ωστόσο, σημασία έχει η ομάδα της Βαρσοβίας, η οποία φιλοξένησε και την «αποχωρούσα» από την Ε.Ε. Βρετανία. Βασικό χαρακτηριστικό αυτής της ομάδας είναι ο «φιλοαμερικανικός - ΝΑΤΟϊκός» προσανατολισμός της.
◆ Στοκχόλμη (Σουηδία, Δανία, Φινλανδία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία).
◆ Πράγα (Γαλλία, Γερμανία, Τσεχία, Πολωνία, Ουγγαρία, Σλοβακία).
◆ Βαρσοβία (Πολωνία, Ελλάδα, Βουλγαρία, Ισπανία, Πορτογαλία, Αυστρία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Σλοβενία, Βρετανία).
Εγγυητής
Ακριβώς αυτός ο αμερικανικός - ΝΑΤΟϊκός παράγοντας εμφανίζεται ως εγγυητής της σταθερότητας και της ασφάλειας μετά τον «σεισμό» που προκάλεσε η απόφαση των Βρετανών να ταρακουνήσουν τα θεμέλια της γερμανικής ηγεμονίας. Αυτήν ακριβώς την «ανάγκη» για σταθερότητα και ασφάλεια φρόντισε να καλύψει – με σαφέστατο και κατηγορηματικό τρόπο – ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα.
Μιλώντας σε ραδιοφωνική εκπομπή στην Αμερική, αλλά απευθυνόμενος στους Ευρωπαίους «υποτελείς και φόρου υποτελείς των ΗΠΑ», σύμφωνα με την ορολογία που χρησιμοποιεί για όλους τους Ευρωπαίους ο εκ των θεμελιωτών της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι στο βιβλίο του «Η Μεγάλη Σκακιέρα», ο πρόεδρος των ΗΠΑ ξεκαθάρισε:
«Υπήρξε μια κάποια υστερία μετά το δημοψήφισμα, σαν να είχε χαθεί με κάποιο τρόπο το ΝΑΤΟ, σαν να διαλυόταν η Συμμαχία και η κάθε χώρα να τρέχει να κρυφτεί στη γωνιά της. Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να δούμε τι συνέβη είναι ο εξής: πατήθηκε το κουμπί της παύσης όσον αφορά το σχέδιο της πλήρους ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».
Ο Ομπάμα είπε ακόμη ότι ο ίδιος «δεν θα υπερέβαλλε» όσον αφορά τις συνέπειες του Brexit, αν και είχε προσωπικά ταχθεί υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ε.Ε. Υποστήριξε μάλιστα ότι ο τρόπος με τον οποίο ψήφισαν οι Βρετανοί εξηγείται κυρίως από το γεγονός ότι η Ε.Ε. «προχωρούσε πιθανότατα πιο γρήγορα απ’ ό,τι έπρεπε» και χωρίς την αναγκαία ομοφωνία.
«Πιστεύω» – κατέληξε ο Αμερικανός πρόεδρος – «ότι αυτή θα είναι μια στιγμή που όλη η Ευρώπη θα πει: “Ας πάρουμε μια ανάσα κι ας δούμε πώς θα διατηρήσουμε τις εθνικές ταυτότητές μας, πώς θα διατηρήσουμε τα οφέλη της ολοκλήρωσης και πώς θα χειριστούμε την απογοήτευση που αισθάνονται οι ψηφοφόροι”».
Όσο για το πώς μπορεί να διαμορφωθεί η σχέση των ΗΠΑ με τη Βρετανία, αν τελικά ολοκληρωθεί η διαδικασία της εξόδου από την Ε.Ε., ο Ομπάμα υπογράμμισε ότι οι (στρατιωτικοί και άλλοι) δεσμοί θα παραμείνουν πανίσχυροι: «Να θυμάστε» – είπε – «ότι η Νορβηγία δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά είναι ένας από τους στενότερους συμμάχους μας».
Συμπέρασμα: Όπως γράφαμε στο «Ποντίκι» πριν από έναν χρόνο, «οι Αμερικανοί έχουν προεξοφλήσει τον πολιτικό κατακερματισμό της Ευρώπης». Μένει, λοιπόν, να δούμε με ποιον τρόπο και ποιες πρωτοβουλίες θα εξελιχθεί αυτή η διαδικασία.
Κάτι που επίσης μένει να δούμε είναι ο τρόπος και οι δυνατότητες αντίδρασης του Βερολίνου. Σε κάθε περίπτωση, τα διαζύγια σπανίως είναι «αναίμακτα», ειδικά αν η προς διανομή περιουσία είναι ανυπολόγιστη. Όπως ανυπολόγιστη είναι η αξία που έχει ο έλεγχος της Ευρώπης για όποιον θέλει να ελέγξει τον κόσμο...
Πηγή: Το Ποντίκι
Εγώ δεν νομίζω ότι είναι κάτι που θέλει η Αμερική αλλά μπορεί να έχει ήδη ετοιμαστεί και για αυτό το ενδεχόμενο. Νομίζω ότι τους είναι πιο εύκολο να ελέγχουν τις Βρύξέλλες από 4 ή περισσότερα άλλα κέντρα. Έτσι κιαλλιώς την ΕΕ στο τσεπάκι τους την έχουν. Αλλά πολύ τους βλέπω να αργούν τους Άγγλους και να λένε όταν είμαστε έτοιμοι και θα πάρει χρόνο κλπ. Μήπως πάμε για παραμονή τελικά;
ΑπάντησηΔιαγραφή@experience:
ΔιαγραφήΚι όμως, τους είναι πιο εύκολο να ελέγχουν 3ή 4 αδύναμα κέντρα, από μια ιμπεριαλιστική ένωση, με ισχυρότερο νόμισμα από το δολάριο.
έτσι το βλέπω εγώ.
Για το Brexit τώρα, το χρονοδιάγραμμα ήταν εξαρχής στα δύο χρόνια.
Οι πιέσεις του τύπου "τώρα ή ποτέ" αφορούν κυρίως τους κύκλους της ΕΕ που θέλουν να πιέσουν για αλλαγή της απόφασης.
Προσωπικά δεν το βλέπω πάντως. Η πραξικοπηματική αλλαγή μιας τέτοιας απόφασης, που προήλθε μάλιστα από λαϊκή ετυμηγορία, προϋποθέτει μια μπετοναρισμένη σε αυτή την κατεύθυνση αστική τάξη (όπως εδώ καλή ώρα).
Κατά συνέπεια, σε περίπτωση παραμονής της Αγγλίας στην ΕΕ τελικά (και παρά την περί του αντιθέτου απόφαση του ΔΨ), θα πρέπει να θεωρήσουμε λάθος ολόκληρη την ανάλυση μας περί ενδοαστικής κόντρας επάνω στο ζήτημα.
Μια ανάλυση δηλαδή την οποία εγώ θεωρώ σωστή, οπότε βάση αυτής, δεν βλέπω και πιθανότητα παραμονής.
Ισως να ήταν έτσι αλλά έτσι και αλλιώς την ΕΕ την έχουν με το μέρος τους όπως και να έχει οπότε γιατί να αλλάξεις την υπάρχουσα κατάσταση όταν σε βολεύει απίστευτα; Εγώ νομίζω ότι κανείς τους δεν ήθελε να βγει η Αγγλία αλλά δεν τους έκατσε. Τους είχαν δώσει και πολύ καλή συμφωνία και οι ΗΠΑ είχαν επανειλημμένα πει ότι επιθυμούν την παραμονή της. Δύο χρόνια μπορεί να πάρει, πρέπει όμως να ζητηθεί έξοδος πρώτα. Κόντρα ενδοαστική μπορεί να υπάρχει, δεν λέω, το θέμα είναι ποια πλευρά θα υπερισχύσει, στην Αγγλία χαμός γίνεται στο κοινοβούλιο. Θα δείξει αλλά δεν έχουμε δει και λίγα και είναι αρκετοί αυτοί που υποστηρίζουν ότι τελικά δεν θα υπάρξει έξοδος. Βέβαια θα είναι ένα νέο επίπεδο ξεφτίλας που όμως δεν θα με ξαφνιάσει αν το δούμε. Το θέμα είναι πώς θα το πλασάρουν στον κόσμο. Κάποιες σκέψεις είναι αυτές, και εγώ αυτή τη στιγμή πιστεύω ότι θα έχουμε έξοδο αλλά πολύ χαλαρότητα βλέπω.
ΔιαγραφήΠάντως οι μεγαλύτεροι ιμπεριαλιστές στον κόσμο βλέπουν μακριά, και μάλλον πολύ μακριά...
ΔιαγραφήΜε αυτό το σκεπτικό δεν θα ήταν δύσκολο να πει κάποιος, ότι αυτή η κατακερματισμένη ΕΕ θα συνέφερε πολύ, σαν απάντηση στο ενδεχόμενο ακόμα μεγαλύτερης ισχυροποίησης της Γερμανίας. Εδώ να μην ξεχνάμε ότι η Γερμανία έχει και πολλά νταραβέρια με την Ρωσία, κάτι που σιγά μην αρέσει στις ΗΠΑ.
Κώστας
Ή Βρετανία δεν θα βγεί από την Ε.Ε. όσο αυτή θα υπάρχει. Πιό πιθανό είναι να διαλυθεί η Ε.Ε. που δεν είναι κάτι που φαίνεται να γίνεται άμεσα.Αυτή είναι η γνώμη μου,είναι πιό ισχυρή η Βρετανική μερίδα της αστικής τάξης που θέλει έξοδο από ότι η αντίστοιχη ελληνική(σχεδόν ανύπαρκτη), αλλά δεν είναι τόσο ισχυρή.Είμαι σίγουρος, όσο σίγουρος ήμουν ότι θα έβγαινε το BREXIT (η δολοφονία της Κοξ παραλίγο να γυρίσει το αποτέλεσμα αλλά δεν τα κατάφερε),όπως ήμουν σίγουρος ότι ο Τσίπρας ήθελε το ΝΑΙ να βγεί στο ελληνικό δημοψήφισμα ή να είναι 50-50 το αποτέλεσμα.Γι'αυτό παρά την σωστή ανάλυση του κόμματος για τις τότε συνθήκες προπαγάνδισα το ΟΧΙ.Δεν έχουμε αστική τάξη στην Ελλάδα που να θέλει όχι να βγούμε από την Ε.Ε.,αλλά ούτε καν να προσπαθήσουμε να βγούμε έστω και λίγο από το "μονοπάτι" του μονόδρομου των "προγραμμάτων".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω συμφωνω με Τρας νομιζω οτι 4 μικρες συμμαχιες θα ειναι πιο ευκολο να κουμανταριστουν απο τις ΗΠΑ με ταυτόχρονη αποδυναμωση της ισχυς της Γερμανίας που ειναι πλεον ενας ανταγωνιστικος πολος ως προς τα οικονομικα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Λεω οικονομικα γιατι στρατιωτικα στα πλαισια του ΝΑΤΟ η Γερμανια μονο ψελιζει κατι λιγα διαφορετικα κυριως γιατι εχει τεραστιες εισαγωγες φυσικου αεριου απο τη Ρωσια, αλλα γενικα ειναι ευθυγραμμισμενη με τις ΗΠΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για το ελληνικό δημοψηφισμα νομιζω οτι δεν εχει νοημα να ψαξουμε να δουμε τι αποτελεσμα θα επιθυμουσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το οτι θα ηθελε να βγει το ΝΑΙ ειναι αυθαιρετο. Ο κομματικος μηχανισμος του ΣΥΡΙΖΑ εδωσε σκληρη μαχη, ο ιδιος ο Τσιπρας με τις κινησεις του προσπαθησε να κανει σαφες οτι το ΟΧΙ δεν θα ειναι ΟΧΙ στην ΕΕ διευρινοντας ετσι κατα πολυ το ακροατηριο του ΟΧΙ με μικροαστικα και μεσοαστικο στρωματα. Πχ σε περιοχες οπως το Μαρουσι, το Ν. Ηρακλειο, το Χαλανδρι, η Αγια Παρασκευη κλπ το ΟΧΙ κονταροχτυπηθηκε με το ΝΑΙ στο 50-50. Εχει εχουμε συγκέντρωση μικροαστικων στρωματων οσο η σύνθεση μεγαλωνε υπερ των πιο ευπορων εκει μεγαλωνε και το ΝΑΙ πχ Ψυχικο, Κιφησια, Φιλοθεη ή Γλυφαδα, Βουλιαγμένη κλπ αλλα φαίνεται οτι στο ΟΧΙ πηγαν τμηματα που καμια διαθεση συγκρουσης με την ΕΕ δεν ειχαν. Οπως και να εχει η Ελλάδα σημερα ακομα δεν έχει ισχυρά τμηματα κεφαλαιου που να μη θελουν την ΕΕ. Αλλα συσωμο το ελληνικο κεφαλαιο ηθελε διαλεγοντας το ΣΥΡΙΖΑ μια επαναδιαπραγματευση της θεσης του παντα στο ορια της ισχυς του. Και το δημοψηφισμα εκει εντασονταν ως το πιο ακραιο οπλο του ελληνικου κεφαλαιου για διαπραγματευση. Το οτι υπηρχε μεγαλη μεριδα ειδικα των καπιταλιστων που ελεγχουν τα ΜΜΕ που δεν ήθελε να παει στα ακρα αυτη η διαπραγματευση δειχνει και τις οποιες αντιθεσεις και τις προτιμησεις τμηματων του κεφαλαιου προς Γερμανια μερια και εκφραστηκε με τη λυσσα των ΜΜΕ υπερ του ΝΑΙ. Νομιζω οτι αυτο ειναι το πρισμα που πρέπει να δουμε το περσινό δημοψηφισμα. Αν η αστικη ταξη συσωμη δεν το ηθελε, αν οι συμμαχοι συσωμοι δεν το ηθελαν οπως λενε μερικοι δεν θα ειχε γινει. Ειμαστε σε μια χωρα που ολο τον 20αιωνα το κεφαλαιο και οι ιμπεριαλιστες εριχναν για πλακα κυβερνησεις και εκαναν πραξικοπηματα τι θα τους εμποδιζε? Τα εχουν κανει και οταν το λαικο κινημα ηταν σε πολυ καλύτερη κατασταση της σημερινης. Απλα δεν το ηθελαν γιατι δεν χρειαζονταν. Το οποιο ΟΧΙ ηταν εξαρχης και τυπικα με το ερωτημα ναρκοθετημενο και οταν έγινε ΝΑΙ υπηρχαν στο δρομο να το υπερασπιστουν μονο αυτοι που αποκαλυψαν εξαρχης την απατη. Στην Αθηνα τη μερα ψηφισης του μνημονιου στο Συνταγμα ηταν 300 ανθρωποι και πολλους λεω απο τους υπερμαχους του "ΟΧΙ" 300 απο τα εκατομμύρια που το εριξαν και από τους εκατονταδες χιλιαδες της τελευταίας συγκεντρωσης του ΟΧΙ που ισως ήταν η μεγαλύτερη που εχω δει στο Συνταγμα μετα απο αυτη του ΠΑΣΟΚ το 1981.
ratm
Οσο για το Βρετανικο δημοψηφισμα πρεπει να δουμε το εξης. Απο που καθοδηγηθηκαν οι εργατικες μαζες στο μπρεξιτ? Απο τους κομμουνιστες οχι, απο τους ακροδεξιους μια μαζα αλλα σε καμια περιπτωση το 52%. Κατα τη γνωμη μου παιζουν 2 κυριαρχα σεναρια. Το πρωτο ειναι η δυσαρέσκεια και η οργη για τη μιζερη ζωη που εφερε η ΕΕ σε αντιθεση με τις υποσχέσεις. Αυτο οδηγει σε μια συμπεριφορά στην καλπη αυθορμητη και το δαμε και εδω. Δηλαδη ο φτωχος παει στην καλπη με το αυθορμητο και υγειες οτι δεν εχω τιποτα να χασω αντιθετα τα μεσοστρωματα και οι πλουσιοι θελουν το στατους κβο οποτε ο φοβος τους και τα ουρλιαχτα τους γινονται κινητρο για ψηφο απο τον αποκληρο. Οι φτωχοι θελουν μεσω της καλπης ανωδυνα χωρις θυσια να τιμωρησουν τους πλουσιους οπως αυτοι το καταλαβαινουν βεβαια και το κανουν. Το 2ο σεναριο έχει να κανει με τη στηριξη στο μπρεξιτ πολλων βιομηχανων της βορειας Αγγλίας. Αρα εκει μπορουμε να αναζητησουμε την καθοδηγηση προς την ψηφο στο μπρεξιτ του βιομηχανικού προλαιταριατου. Δυστυχώς η αμεση επιρροή των αφεντικων μεγαλων και μικροτερων στους εργαζόμενους τους είναι ακόμα υπαρκτη. Και στη χωρα μας ειναι πολλοι που ριχνουν οτι τους πει η εταιρεία που εργαζονται ή οτι τους πει το μικρο αφεντικο στο μαγαζι που ισως περα απο αφεντικο να ειναι και φιλος, συγγενης, κουμπάρος ή εστω γνωστος της οικογένειας του εργαζομένου.
ΑπάντησηΔιαγραφήratm
@ratm:
ΔιαγραφήΕγώ θα διαφωνήσω (το είπα ξανά) σε κάθε σύγκριση του ελληνικού με του βρετανικού ΔΨ.
Άλλα τα ερωτήματα, και άλλο το διακύβευμα στις δύο περιπτώσεις.
Για το τι έγινε πέρσι το καλοκαίρι εδώ, είναι προφανές. Ο Τσίπρας επιδίωκε το "ΟΧΙ" (που πρακτικά δεν σήμαινε τίποτε όπως ήταν διατυπωμένο το ερώτημα) για να το ερμηνεύσει ως έγκριση της πολιτικής του (πράγμα που και έκανε).
Η αστική τάξη πάλι, είχε λυσσάξει σύσσωμη κατά του "ΌΧΙ" γιατί γνώριζε πως ο κόσμος που ψήφισε αρνητικά, είχε σε μεγάλο του μέρος, στο μυαλό του κάτι εντελώς διαφορετικό από τον Τσίπρα.
Και αυτό στην συγκεκριμένη φάση αποτελούσε ιδεολογική, αν και όχι και πολιτική της ήττα, για το λόγο πως το παιχνίδι εδώ ήταν στημένο εξ'αρχής.
Για το ποιός καθοδήγησε και ποιός όχι την βρετανική εργατική τάξη να χηφίσει υπέρ του brexit τώρα, δε νομίζω να χρειάζεται να ψάξουμε και πολύ. Την καθοδήγησε η ίδια της η πείρα από τι σημαίνει ζωή εντός ΕΕ, και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει αυτό να ψειριστεί περισσότερο.
Εκτός εάν πιστεύει κανείς πως βελτιώθηκε η ζωή κάποιου λαού από την ένταξη της χώρας του στην λυκοσυμμαχία, οπότε πρέπει να ψάξουμε και το ποια προπαγάνδα θα μπορούσε να τον πείσει ενάντια στην ίδια την πείρα του.