Η μετάβαση της Μη Αριστερής Αριστεράς: Απ’ το δρόμο στα δημόσια αξιώματα
Απ’ το δρόμο, η ΜΑΑ μετακινήθηκε πολύ γρήγορα στις εκλογές και από τις εκλογές προχώρησε σε συμμαχίες με παραδοσιακά κόμματα. Πάρθηκαν στρατηγικές αποφάσεις από μια μικρή κλίκα προσωποπαγών ηγετών: η “συμμετοχική δημοκρατία” επανακαθορίστηκε ώστε να αναφέρεται μόνο στον τοπικό ακτιβισμό και τα ζητήματα της γειτονιάς — και όχι εθνικά θέματα, που ήταν η σφαίρα “ειδικών.”
Ο ΣΥΡΙΖΑ, το πρώτο κόμμα ΜΑΑ το οποίο πήρε την εξουσία, αντανακλά το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στη ριζοσπαστική πόζα των ηγετών του και την δουλοπρεπή τους συμμόρφωση προς την καθεστηκυία εξουσία (την Τρόικα: ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κομισσιόν, Κεντρική Τράπεζα), από τη στιγμή που εκλέχθηκαν στην κυβέρνηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ενσωματώνει τα απωθημένα της μεσαίας τάξης απέναντι στην ευρωτεχνοκρατική ελίτ των Βρυξελλών, την οποία εγκαλεί για την απώλεια της προηγούμενης ευμάρειας και εργασιακής ασφάλειας και για την διαρκή επιδείνωση της καθημερινής ζωής. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκήρυξε την Τρόικα ενώ έμεινε κάτω απ’ την καθοδήγησή της. Πέταξε μύδρους κατά της ελίτ της ΕΕ με ηθικολογικό στόμφο για το γεγονός ότι έκανε αυτό που της υπαγόρευαν τα ταξικά της συμφέροντα, δηλαδή ότι υπεράσπισε τους τραπεζίτες της ΕΕ, εκβίασε δανειακές δόσεις και απείλησε τους υποτελείς της.
Στην πράξη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εφάρμοσε ποτέ ταξική ανάλυση στην πολιτική της Τρόικα, καθώς συνέχισε να αναφέρεται στους “εταίρους μας στην ΕΕ”, ακόμα και καθόσον επέβαλλαν τις ωμές τους απαιτήσεις.
Απ’ τη στιγμή που πήραν την εξουσία, οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ δεν κινητοποίησαν ποτέ ούτε μια μαζική διαμαρτυρία και δεν απείλησαν ποτέ με γενική απεργία απέναντι στις αποικιακές απαιτήσεις της ΕΕ.
Ο προσωποπαγής ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας διόρισε δεξιά στελέχη προηγούμενων καθεστώτων σε θέσεις-κλειδιά. Διαπραγματεύτηκε με την Τρόικα και υποχώρησε σε όλα τα στρατηγικά θέματα που αφορούν τις πληρωμές χρέους, τη λιτότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έθεσε ποτέ την πιθανότητα να “απευθυνθεί στο λαό.” Η “ηθική του σταυροφορία” ενάντια στον καπιταλισμό ολοκληρώθηκε με την παράδοση στον καπιταλισμό και το αποικιακό σύστημα της ευρωζώνης.
Η έλλειψη ταξικής ανάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η έλλειψη ταξικής πάλης και ταξικής κινητοποίησης, αλλά και ολική του αφοσίωση στη συνεργασία με έναν ηθικοποιημένο καπιταλισμό και την ευρωζώνη ώστε να αποκατασταθεί το στάτους και η ασφάλεια της μεσαίας τάξης, έχουν φέρει τον πιο φρικτό κομφορμισμό και παράδοση, πασπαλισμένο με την ξεδιάντροπη γελοιότητα ορισμένων ηγετικών του στελεχών.
Στο τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ παραδόθηκε στις απαιτήσεις των υψηλών δυνάμεων της Τρόικα και των υποστηρικτών της ευρωζώνης, αλλά όχι πριν αδειάσει τα ταμεία. Οι ηγέτες του συνδύασαν ό,τι χειρότερο για τη χώρα: μια χρεοκοπημένη εθνική οικονομία, ένα “διαμαρτυρόμενο” αλλά ουσιαστικά αποικιακό καθεστώς και μια απογοητευμένη εκλογική βάση.
Εκεί που πέτυχε εντυπωσιακά ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν να περιθωριοποιήσει την παραδοσιακή αριστερά (το ΚΚΕ). Επιβεβαίωσε την ιστορική τάση: αιωρούμενα κινήματα της στιγμής καταλήγουν να διευθύνονται από προσωποπαγείς ηγέτες που αναλαμβάνουν να μιλούν για “το λαό” ενώ κλίνουν το γόνυ στους διεθνείς τους αφέντες.
Πηγή: Anti-Imperialist Perspectives, ολόκληρο το άρθρο εδώ James Petras.
Από Αγκάρρα
Ο petras χρησιμοποιει στο πρωτοτυπο την λεξη marginalizing στο επιμαχο σημειο περι περιθωριοποιησης. Δεν νομιζω οτι ο εν λογω χαρακτηρισμος μπορει να χαρακτηρισει την εξελιξη της παραδοσιακης αριστερας ειδικα στην Ελλαδα οπου το ΚΚΕ παραμενει σε σταθερα εκλογικα ποσοστα και ακομα πιο κραταιο στον συνδικαλιστικο τομεα, ενω ακομα κρατω επιφυλαξεις και για οποιαδηποτε χωρα απο αυτες που ανεφερε με εξαιρεση την Ισπανια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ.Χ.Ε.Π.
Ακομα λεει πιο κατω
ΑπάντησηΔιαγραφήIn Greece, Italy and Spain the traditional left has either disappeared, or shrunk to a marginal force.
Αυτη η αναλυση ειναι λανθασμενη. Οι τρεις χωρες εχουν τελειως διαφορετικη εξελιξη. Η παραδοσιακη αριστερα στην Ελλαδα παραμενει λιγο πολυ στα ιδια. Η παραδοσιακη αριστερα στην Ιταλια στην πραγματικοτητα δεν ειναι υπολογισιμη δυναμη απο την δεκαετια του 80'. Μονο η Ισπανια εχει αυτη την εξελιξη και αυτο γιατι απο εκει ξεκινησε τον συλλογισμο του ο γραφοντας.
Ο.Χ.Ε.Π.
@Ο.Χ.Ε.Π.:
ΔιαγραφήΟ Petras εξετάζει πολύ συγκεριμένο πράγμα. Την ανάδυση της "μη αριστερής-αριστεράς" όπως την λέει ο ίδιος.
Αυτή αναδείχτηκε σχεδόν ταυτόχρονα σε μείζονα πολιτική δύναμη σε Ισπανία-Ελλάδα-Ιταλία.
Και σαφώς και εκτόπισε την "παραδοσιακή αριστερά", δηλαδή τα ΚΚ ή τις δυνάμεις με κομμουνιστικές αναφορές των αντίστοιχων χωρών. Η ταξική ανάλυση του φαινομένου που κάνει στο πρώτο μέρος, νομίζω πως βρίσκει κέντρο.
Επίσης είναι λάθος να λέμε πως το ΚΚΕ στην Ελλάδα δεν παραγκωνίστηκε από αυτή την λαίλαπα.
Ας θυμηθούμε λίγο την δυναμική που είχε (για να μην πιάσω ξερά τα εκλογικά ποσοστά) το '09-'10 και αυτή που έχει σήμερα μετά 6 χρόνια κρίσης και με την σοσιαλδημοκρατία (σε όλες τις πλέον τις μορφές) πλήρως εκφυλισμένη.
Το γιατί πουθενά η "μη αριστερή-αριστερά" δεν μπόρεσε να παραγκωνίσει την παραδοσιακή από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, εξηγείται πολύ καλά παρότι δεν αναφέρεται στο κείμενο.
Η "μη-αριστερή-αριστερά" δεν απευθήνθηκε ποτέ στην οργανωμένη εργατική τάξη για να μπορεί και να την παρασύρει με το μέρος της. Στόχος της λοιπόν ήταν από την αρχή, να την παραγκωνίσει από το επίκεντρο των εξελίξεων και όχι να την προσεταιριστεί.
@Ο.Χ.Ε.Π.:
ΔιαγραφήΤο "το ΚΚΕ παραμενει σε σταθερα εκλογικα ποσοστα" δεν ξέρω από που ακριβώς βγαίνει.
Από τους 536.072 ψήφους και το 8,48% του Μάη του '12, έφτασε στους 301.632 ψήφους και 5,55% τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Αλλά αυτά είναι γνωστά σε όλους μας.
Το θέμα είναι το να κατανοήσουμε το πως και γιατί έγιναν.
Και θεώρησα το κείμενο του Petras αρκετά βοηθητικό σε αυτή την κατεύθηνση.
Ο Μαης του 12' ηταν το εκλογικο πικ του κκε σε ολη την μετα 91' εποχη. Τα γενικα ποσοστα του κκε τα τελευταια εικοσιπεντε χρονια εχουν μια διακυμανση 4 ποσοστιαιων μοναδων με μεσο ορο το 5,5% που ειναι το ποσοστο του κομματος τουλαχιστον σε 3 αναμετρησεις απο το 91'. Αυτο αποτελει μνημειωδη σταθεροτητα ακομα και για τα παγκοσμια δεδομενα που δεν μεταβληθηκε με το συριζα. Ο συριζα εκοψε την ανοδο του κκε απο την φθορα του πασοκ δεν το εκμηδενισε οπως στην Ισπανια την ΕΑ.
ΔιαγραφήΟσο αφορα την Ιταλια δεν εχουμε παραγκωνισμο αλλα διαλυση της παραδοσιακης αριστερας απο την προ 91' εποχη. Συγκρινουμε μηλα με πορτοκαλια εδω.
Ο.Χ.Ε.Π.
@Ο.Χ.Ε.Π.:
ΔιαγραφήΞανά:
Το κείμενο πραγματεύεται την άνοδο της "μη αριστερής-αριστεράς". Στον χρόνο που αυτή συντελείται στην χώρα μας, ταυτόχρονα έχουμε και σημαντική εκλογική (κ όχι μόνο) συρρίκνωση του ΚΚΕ. Για την ακρίβεια το εκλογικό ποσοστό του Ιούνη του '12 ήταν το μικρότερο που είχε πάρει το ΚΚΕ από ιδρύσεως του. Αυτά είναι δεδομένα και απορώ γιατί τα συζητάμε.
Από εκεί και πέρα τώρα, διαφορές πράγματι υπάρχουν ανάμεσα στις 3 χώρες και μάλιστα και μεγάλες.
-Ποιό είναι το κοινό;
Μα ακριβώς αυτό που αναλύει ο Petras!
H ανάδυση δηλαδή καθαρά μικροαστικών-μεσοαστικών ρευμάτων διαμαρτυρίας, τα οποία παρέσυραν και μέρος της ανοργάνωτης (κ όχι μόνο αυτής) εργατικής τάξης.
Από ποιόν αφαίρεσαν την πρωτοβουλία οι "πλατείες" σε Ισπανία και Ελλάδα;
Από τα εργατικά συνδικάτα.
-Πόσο ρόλο έπαιξε στην μη-ανάδειξη ενός υπολογίσιμου κομμουνιστικού πολου στην Ιταλία ο Μπέμπε Γκρίλο;
Ενσωμάτωσε ή όχι δυσαρέσκεια που θα μπορούσε να έχει διοχετευτεί στο νέο ΚΚΙ, σε μια χώρα που ο 1 στους 5-6 κατοίκους της δηλώνει κομμουνιστής ή φιλοκομμουνιστής;
Η Πτώση των ποσοστών του ΚΚΕ έχει την εξής εξήγηση κατα την γνώμη μου. Οταν το 2012 η Αστική τάξη έπαιξε συνειδητά το χαρτί του Συριζα συνεβη το εξης. Οπαδοι του ΚΚΕ διαπαιδαγωγημένοι πριν το 1991 και για δεκαετίες οτι ολοι Αριστεροι είμαστε με μικροδιαφορές και μπορούμε να τα βρούμε ητανε απολυτα φυσιολογικο να πανε στον Συριζα. Ητανε ανθρωποι που δεν παρακολουθουσανε απο κοντα την αποκατασταση των Επαναστατικων χαραχτηριστικων του κομματος εχωντας μεινει στο παρελθον. Και οπως ηταν παγιωμένες για δεκαετιες οι Κοινοβουλευτικες αυταπατες δεν μπορουσε να γινει κατι αλλο. Το απαραιτητο τιμημα για να παραμεινουμε ΚΚΕ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΣε Ισπανια και Ιταλια η ζημια που εχει γινει στο Κ.Κ είναι ποιο βαθια. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή@ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
ΔιαγραφήΚοίτα λίγο το πρώτο μέρος. Εξηγεί με ταξικότατους όρους το ποιά κοινωνικά στρώματα επιβλήθηκαν ιδεολογικά σε ποια, και γιατί. Εκεί είναι το ζουμί κατ'εμέ.
Τον Γενάρη του 2015 το ΚΚΕ είχε ανοδο 61.000 ψήφους. Στην πραγματικοτητα πηρε αλλες 90.000 καινουργιους ψηφους οι οποιοι καλυψανε αντίστοιχους που χαθηκανε ακομα και τον Γεναρη του 2015. ΟΙ Μισοι περιπου ερχομαστε απο το παρελθον συνειδητοποιημένοι απολυτα ως προς τις Κοινοβουλευτικες αυταπάτες και οι αλλοι μισοί περιπου ειναι καινουργιοι ανθρωποι σε ηλικια η απο αλλα κομματα που τους κερδισαμε στην αντιθεση ΤΑΞΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΤΑΞΗ. Αυτη ειναι η γνωμη μου και το θεωρω χρυσαφι Συντροφοι. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΟΚ. Συντροφε. Με το σκεπτικο μου διαφωνείς. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή