Το ΚΚΕ δεν μασάει... σύντροφε

Οι αναφορές Τσίπρα στον Κουτσούμπα και η ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος

Η αναφορά του Αλέξη Τσίπρα στον γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, κατά την ομιλία του για το ασφαλιστικό και φορολογικό στη Βουλή, ήταν μόλις η δεύτερη παρόμοια μνημόνευση σε κορυφαίο νομοσχέδιο.

Ο πρωθυπουργός, απευθυνόμενος στον Δημήτρη Κουτσούμπα, προσφωνώντας τον μάλιστα «Δημήτρη», τόνισε ότι «στις σημερινές συνθήκες αριστερό και ριζοσπαστικό δεν είναι να φαντασιώνεσαι μια ιδεατή κοινωνία, που ξέρεις ότι δεν είναι εύκολο να έρθει, αλλά να ματώνεις για να έρθουν σιγά - σιγά αλλά σταθερά οι συνθήκες στις οποίες θα μπορέσουν να ευδοκιμήσουν αλλαγές υπέρ του κόσμου της εργασίας».

Προσπάθησε δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, να παρουσιάσει την εναλλακτική που προβάλλει το ΚΚΕ ως ουτοπία και την ψήφιση νομοσχεδίων που κόβουν συντάξεις και αυξάνουν ακόμα περισσότερο τα φορολογικά βάρη των μικρομεσαίων ως ένα μακρύ δρόμο που στο τέλος του οδηγεί σε αλλαγές υπέρ του κόσμου της εργασίας.

Οι παρεμβάσεις του πρωθυπουργού δεν γίνονται βέβαια στον... αέρα και είναι πάντα πολύ καλά μελετημένες. Κάτι που φάνηκε και από την αναφορά σε ποίημα του Μαγιακόφσκι και στη φράση «Το μέλλον δεν θα έρθει μόνο του έτσι νέτο-σκέτο».
Αναφορά που έμεινε... μισή, καθώς το υπόλοιπο κομμάτι του στίχου («αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς») σίγουρα δεν θα δημιουργούσε τους συνειρμούς που επεδίωκε ο πρωθυπουργός.

Η προηγούμενη αντιπαράθεση κυβέρνησης και ΚΚΕ, με πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα, ήταν τον περασμένο Ιούνιο κατά την επικύρωση του δημοψηφίσματος, όταν ο πρωθυπουργός κομπορρημονούσε για την κυβέρνησή του που «δεν θα υπογράψει μνημόνιο» και επεδίωκε να λάβει δέσμευση από το ΚΚΕ πως «θα στοιχιστεί» πίσω από το «ΟΧΙ», χωρίς όμως να επιβεβαιωθεί σε κανένα από τα δύο.

Άμεσος στόχος

Η φράση βέβαια του πρωθυπουργού στην Ολομέλεια για το ασφαλιστικό το πιθανότερο είναι πως είχε ως άμεσο στόχο να απαντήσει στις απεργιακές κινητοποιήσεις του τριημέρου ή στο «αριστεροχώρι», όπως θα έλεγε ο ίδιος, και όχι στο ΚΚΕ.

Επέλεξε προφανώς να αναφερθεί στο Κομμουνιστικό Κόμμα και τον επικεφαλής του, καθώς μόνο το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο έδωσε με όλες του τις δυνάμεις τη μάχη για να αποφευχθεί η ψήφιση του εν λόγω νομοσχεδίου στη Βουλή.

Η πρωτοφανής - ακόμα και για τα μέτρα τους - απουσία του επίσημου συνδικαλισμού της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αλλά και του «εξωκοινοβουλίου» από αυτή την κρίσιμη για το εργατικό κίνημα μάχη δεν μπορεί παρά να είναι απόρροια των προηγούμενων επιλογών τους. Των μεν συνδικαλιστικών οργάνων να σιγήσουν για σχεδόν μια τριετία. Του δε «εξωκοινοβουλίου» η... λευκή στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα την περίοδο του δημοψηφίσματος, που έδωσε προίκα στην κυβέρνηση τον όποιο πληθυσμό του «αριστεροχωρίου».

Με το «αριστεροχώρι» λοιπόν να έχει σχεδόν ξεκληριστεί από τους... Ρωμαίους της κυβέρνησης, το βάρος της ευθύνης να δημιουργηθεί ένα «σοκ» που θα ανασυντάξει το συνδικαλιστικό κίνημα (αν και μιλάμε περισσότερο για μακρά διαδικασία και όχι για μια στιγμή) πέφτει στις πλάτες του «γαλατικού χωριού» που απέμεινε στην άκρη του χάρτη και, παρά τις όποιες δυσκολίες, έχει και τη διάθεση και την απήχηση για να το πετύχει. 

Πηγή: Το ποντίκι