Οι Ταρτούφοι της ΛΑΕΝ

Παρουσιάζοντας βιβλίο που αναφέρεται στην ιστορική διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ, η τέως υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ και νυν στέλεχος της ΛΑΕ Νάντια Βαλαβάνη είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής (αντιγράφουμε από το http://enosy.blogspot.gr/2016/03/blog-post_57.html):

«Κανένας απ’ όσους συμμετείχαμε στις δυο μεγάλες εκλογικές μάχες του ΣΥΡΙΖΑ, του Γενάρη και για το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, στην κυβέρνηση και στο ίδιο το κόμμα, και μετά τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου διαφοροποιηθήκαμε δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο καταλήγοντας στην αποχώρηση μας, δε μπήκαμε σε αυτή τη μάχη θεωρώντας ότι το αποτέλεσμα είχε ήδη κριθεί στη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Μπήκαμε για να τα δώσουμε όλα προκειμένου να κριθεί στην αντίθετη, απ’ αυτή που κρίθηκε, κατεύθυνση. Και για μια ολιγόμηνη περίοδο, χωρίς στην πραγματικότητα να έχει αλλάξει οτιδήποτε με ριζικό τρόπο, η μεγάλη πλειοψηφία της εργαζόμενης κοινωνίας ανάπνευσε και γεύτηκε ένα εκπληκτικό όνειρο και άνεμο αλλαγής, με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα: Το πιο κοντινό στο να αισθανθούν, ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι, ότι είναι δυνατό να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Πρόκειται για μια μοναδική κοινωνικοπολιτική εμπειρία και γνώση, που επιβιώνει σε όποιους τη μοιράστηκαν, ανοιχτή ως προς την επεξεργασία και τις ενδεχόμενες συνέπειες της: Η εμφανέστερη είναι αυτή της απογοήτευσης απέναντι στην αριστερά και την πάλη για αλλαγή σε μια έκταση ασύλληπτη για την ελληνική κοινωνία. Υπάρχει όμως και η λανθάνουσα εκδοχή: Καμιά κατοπινότερη εξέλιξη δε μπορεί να διαγράψει εξολοκλήρου μια αίσθηση που γεύτηκαν εκατομμύρια. Κι αυτό είναι η σημαντικότερη αγωνιστική παρακαταθήκη για το μέλλον».

Από θεωρητική άποψη το κείμενο είναι για τα σκουπίδια, καθώς προσβάλλει ακόμα και την κοινή λογική. Ο ΣΥΡΙΖΑ (με τη συμμετοχή και των στελεχών που αποχώρησαν και συγκρότησαν τη ΛΑΕ) κορόιδεψε εν ψυχρώ τον ελληνικό λαό, με αποτέλεσμα να επέλθει σημαντικό πλήγμα στην κοινωνική συνείδηση και να απλωθούν κύματα απογοήτευσης, ηττοπάθειας και αποστράτευσης στους εργαζόμενους και τους νέους, και η Βαλαβάνη λέει σ' αυτόν τον κόσμο ότι πρέπει να αισθάνεται χαρούμενος, διότι… «γεύτηκε ένα εκπληκτικό όνειρο και άνεμο αλλαγής, με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα», πράγμα που αποτελεί τη «σημαντικότερη αγωνιστική παρακαταθήκη για το μέλλον»!

Πρόκειται για ταρτουφισμό του αισχίστου είδους.
Γιατί αυτοί που μιλούν για το δημοψήφισμα ξέρουν πολύ καλά ότι η τράπουλα ήταν σημαδεμένη. Χειροκροτούσαν μανιωδώς τον Τσίπρα και καλούσαν τον κόσμο να κάνει το ίδιο, ενώ γνώριζαν καλά πως ο Τσίπρας είχε ήδη αποδεχτεί το Μνημόνιο. Είχε υποβάλει αίτημα νέας δανειοδότησης, αποδεχόμενος το περιβόητο «σχέδιο Γιούνκερ», με κάποιες επιμέρους αλλαγές. Και πριν απ' αυτό, ο Τσίπρας είχε καταθέσει την περιβόητη «πρόταση 11 σελίδων» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προς τους ιμπεριαλιστές δανειστές. Ας θυμηθούμε λίγο το χρονολόγιο.

Στις 22 Ιούνη ο Τσίπρας κατέθεσε την «πρόταση των 11 σελίδων», στην οποία είχε ενσωματώσει τις βασικότερες απαιτήσεις των τροϊκανών. Στις 26 Ιούνη ο Γιούνκερ ανήρτησε στην ιστοσελίδα της Κομισιόν πρόταση, που ήταν αυτή που υποτίθεται ότι καλούνταν ο ελληνικός λαός να απορρίψει στο δημοψήφισμα. Στις 30 Ιούνη ο Τσίπρας έκανε δεκτή την «πρόταση Γιούνκερ», προτείνοντας αλλαγές σε έξι σημεία. Σε επιστολή που έστειλε στους Γιούνκερ, Ντράγκι και Λαγκάρντ (με κοινοποίηση στους Ντεϊσελμπλούμ και Ρέγκλινγκ) ο Τσίπρας έγραφε:

«Αγαπητή διευθύντρια, αγαπητοί πρόεδροι, σας γράφω για να σας ενημερώσω για τη θέση της Ελληνικής Δημοκρατίας σχετικά με τη λίστα των Προαπαιτούμενων Πράξεων της Συμφωνίας σε Επίπεδο Τεχνικών Κλιμακίων (Staff Level Agreement) όπως δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την 28η Ιούνη του 2015. Η Ελληνική Δημοκρατία είναι έτοιμη να αποδεχτεί αυτή τη Συμφωνία σε Επίπεδο Τεχνικών Κλιμακίων υπό τις ακόλουθες τροποποιήσεις, προσθήκες ή διευκρινίσεις, ως μέρος μιας παράτασης του λήγοντος προγράμματος του EFSF και της νέας Δανειακής Συμφωνίας του ESM για την οποία κατατέθηκε αίτηση σήμερα, Τρίτη 30 Ιούνη του 2015. Οπως θα παρατηρήσετε, οι τροποποιήσεις μας είναι συγκεκριμένες και σέβονται πλήρως την ευρωστία και αξιοπιστία του σχεδιασμού του συνολικού προγράμματος».

Με αίτηση στον ESM, o Tσίπρας ζήτησε νέο δάνειο, ύψους 29,1 δισ. ευρώ, σημειώνοντας ότι «το δάνειο θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για την αποπληρωμή του χρέους της Ελλάδας είτε προς το εξωτερικό είτε προς το εσωτερικό».

Επαναλαμβάνουμε: αυτά έγιναν πριν το δημοψήφισμα. Ηταν φανερό, λοιπόν, πως όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, η συγκυβέρνηση θα υπέγραφε νέα συμφωνία, νέο δάνειο και νέο Μνημόνιο (το Μνημόνιο προβλέπεται ρητά από τον Κανονισμό του ESM).

Τι έκαναν οι «αριστεροί» του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει όλων αυτών; Προειδοποίησαν μήπως τον ελληνικό λαό ότι το Οχι του θα μετατραπεί σε Ναι; Προέβησαν σε καμιά σύγκρουση με την πλειοψηφία της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, όταν το βράδυ του δημοψηφίσματος ο Τσίπρας ανακοίνωσε ότι καλεί σε σύσκεψη στο προεδρικό μέγαρο τους φορείς του Ναι, που όλες τις προηγούμενες μέρες συμπεριφέρονταν με δωσιλογική λύσσα; Οταν η σύσκεψη στο προεδρικό κατέληξε σε συμφωνία (με σαφές περιεχόμενο, που μετέτρεπε το Οχι σε Ναι), έμπηξαν τίποτα φωνές, απαίτησαν να γίνει συζήτηση, προειδοποίησαν τον Τσίπρα να μην τολμήσει, κάλεσαν το λαό να βγει στους δρόμους και να αντισταθεί; Ακόμα και από το προεδρικό μέγαρο πέρασε ο Λαφαζάνης, ενόσω η σύσκεψη βρισκόταν σε εξέλιξη, αλλά ποτέ δεν τόλμησε να ισχυριστεί ότι πήγε για να προειδοποιήσει τον Τσίπρα. Μέχρι και το κλείσιμο της συμφωνίας στο Eurosummit της 16ης-17ης Ιούλη, οι «αριστεροί» δεν άρθρωσαν λέξη κατά της κυβερνητικής πολιτικής, που ήταν σαφές ότι οδηγούσε εκεί που οδήγησε. Ο Τσίπρας έκανε την τελική διαπραγμάτευση, χωρίς καμιά πίεση από τ' αριστερά μέσα από το κόμμα, την κυβέρνηση και την κοινοβουλευτική του ομάδα.

Αν επρόκειτο για τίποτα «παιδαρέλια», θα λέγαμε ότι είχαν μεθύσει από το «εκπληκτικό όνειρο» και τον «άνεμο αλλαγής». Πρόκειται, όμως, για έμπειρα πολιτικά στελέχη, που τα κοντέρ τους έχουν γράψει εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα την τελευταία τεσσαρακονταετία. Ηξεραν πολύ καλά πριν το δημοψήφισμα τι πρόκειται να γίνει, ήξεραν και μετά το δημοψήφισμα, αλλά πρόσφεραν στον Τσίπρα την άνεση χειρισμών που ζητούσε και έδωσαν στο σύστημα το χρόνο και την άνεση που χρειαζόταν προκειμένου να επιστρατεύσει όλες τις μνημονιακές δυνάμεις, παλιές και νέες, και να διαμορφώσει την τεράστια και συμπαγή κοινοβουλευτική πλειοψηφία με την οποία ψηφίστηκαν οι δύο προκαταρκτικοί νόμοι με τα προαπαιτούμενα (με τα οποία έκλεισε επί της ουσίας η πέμπτη αξιολόγηση του δεύτερου Μνημόνιου, που είχε ακυρωθεί) και το τρίτο Μνημόνιο με τα πρώτα δικά του προαπαιτούμενα.

Αυτή τους η συμπεριφορά αποκαλύπτει ότι στόχος τους δεν ήταν η ανάπτυξη του κοινωνικού ριζοσπαστισμού σε μια κατεύθυνση σύγκρουσης με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που θα εγκυμονούσε συνθήκες ευρύτερων κοινωνικών συγκρούσεων, αλλά η εκμετάλλευση της απόλυτης υποταγής των Τσιπραίων, προκειμένου να δημιουργήσουν αυτοί ένα καινούργιο κόμμα, απαλλαγμένο από την «προδοσία της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ». Ολες οι κινήσεις τους εκείνο το κρίσιμο χρονικό διάστημα έδειχναν πλήρη υπευθυνότητα έναντι του συστήματος. Συμπεριφέρονταν σαν να δίνουν εξετάσεις νομιμοφροσύνης, προσπαθώντας ταυτόχρονα να χτίσουν ένα νέο πολιτικό φορέα, στ' αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν έκαναν τίποτα διαφορετικό απ' αυτό που έμαθαν από δεκαετίες να κάνουν, ως στελέχη είτε του Περισσού είτε του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ. Μεγάλα λόγια, αριστερός βερμπαλισμός, όρκοι πίστης στη δύναμη της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας, και ταυτόχρονα πλήρης υποταγή στην αστική νομιμότητα, υπονόμευση κάθε ριζοσπαστικού ταξικού και κοινωνικού αγώνα, ακόμα και συκοφάντηση των αγώνων που πήγαιναν να ξεφύγουν από το δικό τους ασφυκτικό έλεγχο. Αυτά έκαναν σε όλη την πολιτική τους διαδρομή, παράλληλα με τις ίντριγκες και τον εσωκομματικό φραξιονισμό, στα οποία ήταν εξπέρ, αυτά έκαναν και τώρα. Γι' αυτό τους αποδίδουμε την κατηγορία του ταρτουφισμού, της πολιτικής αγυρτείας, της εξαπάτησης του λαού, της ανηθικότητας, της διπλοπροσωπίας.

Το δυστύχημα γι' αυτούς είναι πως με τον ίδιο τρόπο τους αντιμετώπισε και μεγάλο μέρος των εκλογέων στους οποίους απευθύνθηκαν παριστάνοντας τις αγνές περιστερές (ή τις μωρές παρθένες που τις εξαπάτησε ο γόης Τσίπρας, στη χειρότερη περίπτωση). Προτίμησε να απόσχει παρά να τους δώσει ψήφο. Αυτό δε σημαίνει ότι τελείωσαν, όμως. Παραμονεύουν πάντα σαν ύαινες, έτοιμες να κατασπαράξουν τα ψήγματα του νέου κοινωνικού ριζοσπαστισμού, που αναμφίβολα θα προκύψει μέσα από τη σημερινή απογοήτευση και ηττοπάθεια. Ας μην τους το επιτρέψουμε.

Πέτρος Γιώτης

Πηγή: Κόντρα