Ο Μαγιακόφσκι γράφει για το Λένιν

(…)

Θα θάψουμε τον πιο απλό άνθρωπο
απ’ όλους όσους έζησαν στη γη.
 
Απλός ναι, αλλ’ όχι σαν κι αυτούς
που το βλέμμα τους
πηγαίνει να καταλήξει στη λεκάνη τους.
 
Με μια ματιά που επόπτευε ολάκερη τη γη,
αγκάλιαζε αυτό που ο χρόνος σκέπαζε ξανά.
 
Σαν και σας και σαν εμένα, ίδιος κι απαράλλαχτος,
μόνο που στην άκρη των ματιών του,
 
ο στοχασμός περισσότερο ζαρώνει το πετσί,
και που τα χείλια του είναι πιο σκληρά και ειρωνικά.
 
Δεν είχε τη σκληράδα του σατράπη πάνω στ’ άρμα
που σε συντρίβει με μια μόνο κίνηση
των χαλιναριών.
 
Ανθρώπινος, τρυφερός για το σύντροφο,
για τον εχθρό, η σκληράδα του σιδέρου.
 
Είχε, όπως έχουμε και μεις, αδυναμίες,
κ’ είχε γιατρευτεί απ’ τις αρρώστιες,
δίχως ποτέ να πλαγιάσει.
 
Έτσι, εμένα το μπιλλιάρδο, το μάτι μου γυμνάζει.
Γι’ αυτόν ήταν σκάκι, των αρχηγών
το ταιριαστό παιχνίδι.
 
Και περνώντας απ’ το σκάκι
στον πραγματικό εχθρό,
 
αλλάζοντας μ’ ανθρώπους τα χτεσινά τα πιόνια
έβαλε την εργατική διχτατορία
πάνω από τις φυλακές και τα κάστρα του κεφαλαίου.

1925

Το ποίημα αυτό γράφηκε για την πρώτη επέτειο του θανάτου του Λένιν. Στα 1934, η Έλσα Τριολέ και ο Λουί Αραγκόν, διάλεξαν μερικούς στίχους κι έκαναν ελεύθερη απόδοση στα Γαλλικά. Το περιεχομενο και όχι η φόρμα των στίχων αυτών είναι που μετράει, είπαν. Εδώ η μετάφραση είναι από την ελεύθερη γαλλική απόδοση. Εκδόσεις Χάος και Κουλτούρα

Πηγή: Η Λέσχη