Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

ΑΚΕΛ:Ανακοίνωση για τη Συμφωνία για το Καθεστώς των Δυνάμεων Κύπρου-Ισραήλ


H εμπλοκή της Κύπρου σε στρατιωτικούς σχεδιασμούς ούτε προς το συμφέρον του κυπριακού λαού είναι ούτε στην ειρήνη και τη σταθερότητα της περιοχής μας συμβάλλει 

 _________
 Το ΑΚΕΛ ζητά από την κυβέρνηση και τον αρμόδιο Υπουργό να ενημερώσουν άμεσα τη Βουλή των Αντιπροσώπων για το περιεχόμενο και τη σκοπιμότητα της Συμφωνίας για το Καθεστώς Δυνάμεων που συνυπογράφηκε χθες μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Ο συγκεκριμένος τύπος συμφωνίας ρυθμίζει την παρουσία ενόπλων δυνάμεων μιας ξένης χώρας στο έδαφος μιας άλλης χώρας. Το Κράτος του Ισραήλ έχει υπογράψει τέτοια συμφωνία μόνο με τις ΗΠΑ και πρόσφατα και με την Ελλάδα. 

Η περιφερειακή και αμοιβαία επωφελής συνεργασία με όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, αποτελεί θεμιτό στόχο, ο οποίος άρχισε να υλοποιείται από την κυβέρνηση Χριστόφια. Η στρατιωτικοποίηση όμως αυτής της συνεργασίας και η εμπλοκή της Κύπρου σε στρατιωτικούς σχεδιασμούς ούτε προς το συμφέρον του κυπριακού λαού είναι ούτε στην ειρήνη και τη σταθερότητα της περιοχής μας συμβάλλει. Παράλληλα, τέτοιες επιλογές στέλνουν λανθασμένα μηνύματα στους λαούς του αραβικού κόσμου. 

Η Κύπρος δεν μπορεί να μπει στην επικίνδυνη λογική των ανταγωνιζόμενων “περιφερειακών τόξων”. Όραμα για το ΑΚΕΛ είναι να απαλλαγεί η Κύπρος από κάθε ξένη στρατιωτική παρουσία και εγκαταστάσεις, να πάψει να λειτουργεί ως προγεφύρωμα ή στρατιωτική βάση κανενός τρίτου. Η Κύπρος πρέπει να είναι γέφυρα ειρήνης, φιλίας και συνεργασίας όλων των λαών της περιοχής. 
Γραφείο Τύπου (οι υπογραμμίσεις δικές μας)
H εμπλοκή της Κύπρου σε στρατιωτικούς σχεδιασμούς ούτε προς το συμφέρον του κυπριακού λαού είναι ούτε στην ειρήνη και τη σταθερότητα της περιοχής μας συμβάλλει. Ανακοίνωση

Διαβάστε Περισσότερα http://www.akel.org.cy/2016/02/26/symfonia-kyprou-israel/#.VtA8pdBgJnh
H εμπλοκή της Κύπρου σε στρατιωτικούς σχεδιασμούς ούτε προς το συμφέρον του κυπριακού λαού είναι ούτε στην ειρήνη και τη σταθερότητα της περιοχής μας συμβάλλει. Ανακοίνωση γ

Διαβάστε Περισσότερα http://www.akel.org.cy/2016/02/26/symfonia-kyprou-israel/#.VtA8pdBgJnh

26 σχόλια:

  1. "Η περιφερειακή και αμοιβαία επωφελής συνεργασία με όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, αποτελεί θεμιτό στόχο, ο οποίος άρχισε να υλοποιείται από την κυβέρνηση Χριστόφια". Η στρατιωτικοποίηση όμως..."- η διαλεκτική μας διδάσκει ότι η σχέση δεν είναι απλά ένα καλάθι που βάζουμε ότι μας αρέσει και συνδυάζουμε ορέξεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @fristuti:
      Ένα πράγμα που με προβληματίζει είναι το εάν και κατά πόσο όλα αυτά δεν αποτελούν παρά ευθυγράμμιση με τις επιλογές της "μητέρας-πατρίδας", που και αυτές με την σειρά τους αποτελούν πλήρη ευθυγράμμιση με τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς.

      Διαγραφή
  2. Αυτό μπορεί να συμβαίνει σίγουρα. Η "ευθυγράμμιση με τις επιλογές της "μητέρας-πατρίδας"," και "με τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς." είναι αναπόφευκτα αλλά δεν δικαιολογεί ούτε θέσεις ούτε τις πολιτικές πράξεις ενός εργατικού λαϊκού κόμματος όπως το ΑΚΕΛ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @fristuti:
      Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω κάτι, να καταλάβω προσπαθώ.

      Διαγραφή
    2. @fristuti:
      Εννοώ να καταλάβω εάν και κατά πόσο η Κύπρος παραμένει ανεξάρτητο (όσο ανεξάρτητο θα μπορούσε τέλος πάντων) κράτος.

      Διαγραφή
  3. Ανεξάρτητο κράτος ως προς την Ελλάδα; Ανεξάρτητο κράτος είναι. Η εξάρτηση που έχει είναι αυτή που διάλεξε να έχει, δηλαδή από την δύση, την ΕΕ και σε λίγάκι από το ΝΑΤΟ. Το ζητούμενο είναι πως καταφέραμε να διαχειριστούμε ένα εθνικό πρόβλημα και να πηγαίνουμε λύση με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ. Ο ιμπεριαλισμός στο νησί θα γίνει η μόνη ελπίδα στο νησί. Μέχρι και αμερικάνικες και νατοϊκές σημαίες θα δούμε να ανεμίζουν.
    Κανείς δεν νοιάζεται ούτε για ταξική πάλη στην Κύπρο ούτε αν συμβιβαζόμαστε με ιμπεριαλιστές, Ισραήλ, ΕΕ κι πάει λέγοντας.

    Ο λαός δεν έχει που να στηριχτεί. Κομμουνιστική φωνή δεν υπάρχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @fristuti:
      Αυτή την ανεξαρτησία ενοούσα και εγώ.
      Αν η Κύπρος ,με τρεις ΝΑΤΟϊκούς στρατούς στο έδαφος της, τον έναν κατοχής και τον άλλον αποικιακό, "επιλέγει" να συνταχθεί πλήρως με το ΝΑΤΟ...

      Διαγραφή
  4. Διερωτόμουν κι ΕΓΩ πώς και ξέφυγε του σχολιασμού του Fristuti, ένα τόσο καυτό θέμα που έχει μάλιστα να κάνει και με το ΑΚΕΛ και τη λεγόμενη «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» της κυβέρνησης Χριστόφια κατά την προηγούμενη 5ετια... Τελικά έστω και την ύστατη [σήμερα τα χαράματα] ξεκίνησε μια συζήτηση κι εδώ... Κάλιο αργά παρά ποτέ, που λενε και στα ελλαδίτικα χωριά...

    Να πω όμως κι ΕΓΏ, [μετά την πίκρικη εισαγωγή ΜΟΥ] δυο λογάκια... Λείπει ο Μάρτης που τη Σαρακοστή!
    1. Λέει, λοιπόν, ο συμπαθέστατος κατ’ άλλα Fristuti: «Ο λαός δεν έχει που να στηριχτεί. Κομμουνιστική φωνή δεν υπάρχει»... Να επαναλάβω για πολλοστή φορά την πρόταση/προτροπή ΜΟΥ: Αφού κάποιοι εκτιμούν πώς «δεν υπάρχει [...] κομμουνιστική φωνή» στην Κύπρο, γιατί δεν προχωρούν να την φτιάξουν επιτέλους οι ΙΔΙΟΙ, αν κρίνουν ότι ενυπάρχουν οι αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες για κάτι τέτοιο; Τελεία και παύλα!

    2. Επίσης γράφει τζιαι λαλεί ο Fristuti: «Η εξάρτηση που έχει [σημ.: η Κύπρος] είναι αυτή που διάλεξε να έχει, δηλαδή από την δύση, την ΕΕ και σε λίγάκι από το ΝΑΤΟ. Το ζητούμενο είναι πως καταφέραμε να διαχειριστούμε ένα εθνικό πρόβλημα και να πηγαίνουμε λύση με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ...» --- Εδώ ο όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει Fristuti, είτε λόγω σκοπιμότητας, άγνοιας, κεκτημένης συνηθείας ή/και προκατάληψης, αλλά και αδυναμίας για διαλεκτική ανάλυση των δεδομένων που αφορούν το κυπριακό [μια και πιο πάνω έκανε και αναφορά στη διαλεκτική], παραπληροφορεί... Στην Κύπρο δεν υπάρχει φυσικά, πολιτική και κοινωνικο-ταξική ομοιογένεια για να μιλά κάποιος γενικώς πως «η εξάρτηση που έχει [η Κύπρος] είναι αυτή που διάλεξε να έχει...», λες και ΟΛΟΙ έχουμε επιλέξει να προσδεθούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη ή έστω συμφωνούμε μ’ αυτήν την πρόσδεση, ή συνεχίζουμε να την θεωρούμε ως πανάκεια [«δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν»], ή ακόμα θα επιλέξουμε «σε λίγάκι» και την πρόσδεση μας στο ΝΑΤΟ... Αυτά είναι κουτοπονηριές! Το ΑΚΕΛ είναι ξεκάθαρο μέσα από συνεδριακές του αποφάσεις για το ζήτημα της τυχόν ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ και για τυχόν Νατοϊκές εγγυήσεις σε περίπτωση διευθέτησης του κυπριακού. Με σαφήνεια έχει πει ότι είναι κάθετα εναντίον του ΝΑΤΟ! Τι είναι τέλος πάντων αυτή η διαλεκτική που ΜΆΣ βάζει όλους κι όλες τις πολιτικές δυνάμεις σ’ «ένα καλάθι»;

    3. Φυσικά υπάρχει ένα τεράστιο ζήτημα με τις πολιτικές του ΑΚΕΛ απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη [και τους λεγόμενους τους θεσμούς τους], το οποίο όμως ΔΕΝ είναι καθόλου εύκολο και απλό. Κι έχω την άποψη ότι πάνω σ’ αυτό το εξόχως κομβικό θέμα δεν μπορεί να χαραχτεί μονοσήμαντα και αποσπασματικά από την κυπριακή Αριστερά μια διαφορετική πολιτική... Σε σχέση με αυτό πολύ σημαντικό είναι αυτό που λέει και ο Blogοδεσπότης Trash (στην τελευταία παρέμβαση του), κάτι το οποίο πρέπει πάντοτε να ‘χουμε κατά νουν όταν επεξεργαζόμαστε τις πολιτικές και τα προγράμματα μας και καθορίζουμε στόχους και σκοπούς : «η Κύπρος [είναι μια πολύ μικρή χώρα], με τρεις ΝΑΤΟϊκούς στρατούς στο έδαφος της, τον έναν κατοχής και τον άλλον αποικιακό...» Πού θα παμε ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια;

    4. Και τέλος, τι θέλει να πει ο ποιητής αναφερόμενος σε «εθνικό πρόβλημα»; Για ποιου έθνους πρόβλημα αναφέρεται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Anef_Oriwn:
      Μια και μπήκες στην κουβέντα, θα με ενδιέφερε η άποψη σου για ένα-δύο πράγματα, εφόσον βέβαια θέλεις να την εκφράσεις δημόσια εδώ (σε άλλη περίπτωση μπορούμε να τα πούμε μέσω μέηλ).
      1)Από που προκύπτει πως η ΕΕ είναι κάτι διαφορετικό από το ΝΑΤΟ και δεν είναι απλά ένα οργανικό κομμάτι του συνόλου που συνυθίζουμε να ονομάζουμε ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός.
      2)Αν πιστεύεις πως ακριβώς ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός δεν είναι ο μόνος υπεύθηνος για τα γνωστά δεινά του νησιού, οπότε και θα μπορούσε να είναι μέρος της λύσης, και όχι ο κατεξοχήν δημιουργός του προβλήματος.
      3)Θα ήθελα επίσης την γνώμη σου γιοα αυτό που ρώτησα και τον frisouti, κατά πόσο θεωρείς πως όλα αυτά (συμμαχίες με Ισραήλ, ευρωενωσιακές στρατηγικές κλπ), είναι εν τέλη ευθιγράμμιση με τις επιλογές της "μητέρας-πατρίδας" σε πρώτη φάση και του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού γενικότερα.

      Διαγραφή
  5. Άνεφ:

    πέρα από τα συνηθισμένα ειρωνικά αποτυχημένα σχόλια, απαντώ για το 1: το ότι δεν υπάρχει η φωνή που ισχυρίζομαι δεν έγκειται η αλήθεια της διαπιστωτικής μου κρίσης στο εαν και γιατί δεν συγκροτείται κάτι άλλο. Νομίζω αυτό το επιχείρημά σου δεν περπατάει πλέον.

    2. δεν διακρίνω κάτι για απάντηση, επιμένω σε αυτό που λέω.

    3. "«η Κύπρος [είναι μια πολύ μικρή χώρα], με τρεις ΝΑΤΟϊκούς στρατούς στο έδαφος της, τον έναν κατοχής και τον άλλον αποικιακό...» Πού θα παμε ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια;" - Αν αυτό που λέει Trash συμπερένεται από σένα ότι "Πού θα παμε ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια;" εγώ θέλω να λαμβάνω ως συμπέρασμα ακριβώς το αντίθετο. Για δες που μας χωρίζει ένα σύμπαν. Το λαμβάνω λοιπόν ως αφορμή και αιτία για αγώνα και όχι "παμε ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια;".

    4. κυπριακό δεν είναι το πρόβλημα;

    Trash: Αν "είναι εν τέλη ευθιγράμμιση με τις επιλογές της "μητέρας-πατρίδας" σε πρώτη φάση και του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού γενικότερα." τι συμπέρασμα βγαίνει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @fristuti:
      Βάζω κομματάκια στο παζλ μιας εν εξελίξη διαδικασίας που ονομάζεται επαναποικιοποίηση.
      Τείνω να καταλήξω πως η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση δεν αυξάνει μόνο τις ανισότητες στο εσωτερικό των καπιταλιστικών χωρών, δεν προλεταριοποιεί μεσοστρώματα μόνο στο εωτερικό, αλλά αυτή η διαδικασία έχει την ακριβή της αντανάκλαση και στο διεθνές επίπεδο, όπου οι δυνατότητες ανεξάρτητης πολιτικής από μικρομεσαίους (ή ακόμη και μεγαλομεσαίους καμμιά φορά "παίχτες"), όσο πάνε και μειώνονται.

      Βάση αυτού αναπτύσω και κάποιους άλλους προβλήματισμούς για την δυνατότητα επαναστάσεων, τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο.

      Το κομμάτι δηλαδή αυτό της ερώτησης μου, είναι μέρος ενός γενικότερου προβληματισμού που δεν αφορά στενά (και ούτε καν κατά κύριο λόγο) την Κύπρο.

      Διαγραφή
  6. Αγαπητέ Trash,

    Κανένα πρόβλημα (για μένα) να εκφράσω την άποψη ΜΟΥ δημόσια πάνω στα ερωτήματα ζητήματα που θέτεις... Αποφεύγω να συζητήσω δημόσια ζητήματα που άπτονται της ανωνυμίας κάποιου blogger και κάποιου σχολιογράφου, ή ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις εσωτερικές διαδικασίες στο ΑΚΕΛ και άπτονται της τήρησης της αρχής του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού... [Για το δεύτερο όμως, μπορούμε να πούμε και να συζητήσουμε, αν θες, μερικά πράματα email-ικώς, αν έχεις συγκεκριμένα ερωτήματα]...

    Και πάμε στα ερωτήματα ΣΟΥ ξεκινώντας από το τρίτο στη σειρά:

    Δεν νομίζω ότι «οι συμμαχίες με το Ισραήλ» και οι «ευρωενωσιακές στρατηγικές», αποτελούν «εν τέλει ευθυγράμμιση με τις επιλογές της “μητέρας-πατρίδας” σε πρώτη φάση»… Η σημερινή (υπό την Προεδρία του Νίκου Αναστασιάδη) κυπριακή δεξιά κυβέρνηση είχε διαφωνήσει ξεκάθαρα δια του Υπουργού Οικονομικών με τις όποιες κινήσεις που η υπό τον Αλέξη Τσίπρα ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είχε προσπαθήσει στην αρχή της διακυβέρνησης της να κάνει για να πετύχει αλλαγές και διαφοροποιήσεις στο ελληνικό μνημόνιο. Η κυπριακή κυβέρνηση και το κυβερνών (δεξιό) κόμμα του ΔΗΣΥ επέκριναν, [παρά την προσκόλληση τους σε έναν αναχρονιστικό ελληνοκεντρισμό], την ελληνική κυβέρνηση για τις αντι-μνημονιακές διακηρύξεις και προθέσεις της και συντάχτηκαν ξεκάθαρα με τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό αφού έτσι εξυπηρετούνται και τα οικονομικά και πολιτικά τους συμφέροντα...
    Εδώ μπορεί να ειπωθεί ότι και η προηγούμενη υπό το ΑΚΕΛ και με Πρόεδρο τον Δημήτρη Χριστόφια κυπριακή κυβέρνηση ακολουθούσε περίπου παρόμοιες πολιτικές [συμμαχίες το Ισραήλ και υποταγή στις ευρωενωσιακές μνημονιακές στρατηγικές]. Όχι απόλυτα, [ας μην ξεχνάμε ότι η Τρόικα έκανε στροφή 180 μοιρών και δεν υπέγραψε το μνημόνιο που είχε συμφωνηθεί τον Νοέμβριο του 2012 με τον Πρόεδρο Χριστόφια, αναμένοντας να εκλέγει τον Φεβράρη του 2013 ο δικός ΤΟΥΣ Νίκος Αναστασιάδης], είναι όμως γεγονός ότι η κυβέρνηση Χριστόφια-ΑΚΕΛ [όντας η Κύπρος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης] είχε βραχυκυκλωθεί και εγκλωβιστεί [φυσικά και λόγω λανθασμένων αναλύσεων και εκτιμήσεων για τη φύση της Ένωσης] στις αδιέξοδες νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ και της Ευρωζώνης...

    Θα επανέλθω αργότερα [το απογευματάκι] για τα υπόλοιπα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Trash,

    Επέτρεψε ΜΟΥ πρωτα μερικά σχόλαι πάνω στα όσα απευθύνει προς ΕΜΕΝΑ ο Fristuti και μετά θα συνεχίσω τον δικό ΜΑΣ διάλογο...

    ******
    Fristuti,

    Αντιπαρέρχομαι πολλά από τα διάφορα σοφά, περισπούδαστα, ασαφή που λες ή υπονοείς, για να σταθώ στα σύντομα σε μερικά μόνο σημεία της παρέμβασης ΣΟΥ:

    1. Κατ’ αρχάς, Fristuti, δεν καταλαβαίνω τούτα τα πυθιακά ΣΟΥ που περιέχονται στην τοποθέτηση ΣΟΥ «το ότι δεν υπάρχει η φωνή που ισχυρίζομαι δεν έγκειται η αλήθεια της διαπιστωτικής μου κρίσης στο εαν και γιατί δεν συγκροτείται κάτι άλλο»... Μπορεί αν γίνει πιο σαφής; Εκτός πάλι κι μάχεσαι να ΜΆΣ παντρέψεις μ’ άδρωπον, λέγοντας πως ενώ «η διαπιστωτική σου κρίση» έχει εντοπίσει πέρα πάσης αμφιβολίας ότι «κομμουνιστική φωνή δεν υπάρχει» μεν [στην Κύπρο], αλλά τελικά καταλήγεις πως δεν χρειάζεται να συγκροτηθεί μια τέτοια φωνή... Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα...

    2. Αφού δεν «διακρίνεις κάτι για απάντηση» στο σημείο 2 πάμε παρακάτω...

    3. Όταν δεν προσμετρήσουμε διάφορους παραμέτρους σ’ ένα αγωνα που έχει ως βασικό πρόταγμα τον σοσιαλισμό [όπως ο συσχετισμός των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων σε εσωτερικό και περιφερειακό επίπεδο και η δυνατότητα σύναψης των αναλόγων συμμαχιών και συνεργασιών στα ίδια επίπεδα], τότε δεν θα «παμε απλώς ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια», αλλά θα γίνουμε βορά [ή “στότσσιην”, όπως λέμε στην κυπριακή] των κανονιών...

    4. Επαναλαμβάνω το ερώτημα ΜΟΥ σχετικά με την αναφορά ΣΟΥ στο κυπριακό ως «εθνικό πρόβλημα»: Ποιου έθνους είναι πρόβλημα το κυπριακό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Άνεφ: ότι θες καταλαβαίνεις. Διάβαζε καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Fristuti,

    Ν’ αφήσεις τους πιθυκισμούς [από το Πυθία για να μην παρεξηγιόμαστε!] και να φροντίσει να εκλαϊκεύσεις τον λόγο ΣΟΥ για να μπορούμε κι ΕΜΕΙΣ, ο απλός λαός, να ΣΕ καταλαβαίνουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μέχρι τότε διάβαζε καλύτερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θα «διαβάζω καλύτερα» εφόσον θα γράφεις εσύ καλύτερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητέ Trash,

    Επανέρχομαι για να συνεχίσουμε [έστω και κάπως καθυστερημένα] τη δική ΜΑΣ κουβέντα. Θα βάλω κάτω κάποιες σκέψεις και απόψεις ΜΟΥ πάνω στα ερωτήματα 1 και 2 που έθεσες σε πιο πάνω σχόλιο ΣΟΥ με ημερομηνία 29 Φεβρουαρίου 2016 - 5:20 μ.μ. ....

    1. Προσωπικά ποτέ ΔΕΝ είπα κι ούτε υπονόησα ότι «η ΕΕ είναι κάτι διαφορετικό από το ΝΑΤΟ...» Αντίθετα το παλιό ΜΑΣ αντιιμπεριαλιστικό κι αντιπολεμικό σύνθημα “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο”, παραμένει διαχρονικά επίκαιρο και ζωντανό και κάλλιστα μπορεί σήμερα να μετατραπεί σε “Ένωση και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο”... Οι πολιτικές που ακολουθούν τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση (η διάδοχος κατάσταση της ΕΟΚ - η αλλαγή της ονομασίας της δεν σημαίνει και αλλαγή των πολιτικών της), όσο και το ΝΑΤΟ παραμένουν αναλλοίωτες - το ίδιο αυταρχικές, επιθετικές και επεμβατικές. Οι πολιτικές παρέμβασης και επέμβασης σε τρίτες χώρες καθιστούν χωρίς δεύτερη σκέψη την Ευρωενωσιακή (οικονομική και πολιτική) συμμαχία και το Βορειοατλαντικό (στρατιωτικό) Σύμφωνο «το ίδιο συνδικάτο» και σίγουρα συνιστούν μαζί με την Αμερική «το σύνολο που συνηθίζουμε να ονομάζουμε ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός». Κι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι φυσικά κάτι το απρόσωπο και το αόριστο, αλλά κάτι το πολύ συγκεκριμένο.

    2. Σίγουρα και «ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός [...] είναι ο [κυρίως, αλλά όχι ο μόνος] υπεύθυνος για τα γνωστά δεινά του νησιού...», ή/και ο κυρίως [κι όχι «ο κατεξοχήν] δημιουργός του προβλήματος»... Τεράστιες ευθύνες φέρουν και οι εθνικιστές των δυο κοινοτήτων [ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι] οι οποίοι υποθάλπονταν και ενισχύονταν κι από τους ιμπεριαλιστές (τους άγγλους και τους αμερικανούς) κι από τις λεγόμενες Μητέρες – Πατρίδες (την Ελλάδα και την Τουρκία)...

    3. Τώρα αν όλοι αυτοί [και οι ιμπεριαλιστές και οι Μητέρες – Πατρίδες με τις κυρίαρχες αστικές τους τάξεις να συνεργάζονται με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα ή/και να ελέγχονται απ’ αυτά] «... θα μπορούσαν να είναι μέρος της λύσης», ή να συνδράμουν θετικά προς αυτή την κατεύθυνση, η πρώτη απάντηση είναι σίγουρα ΌΧΙ... Κι αυτό γιατί ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός έχει τους δικούς του βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς οι οποίοι σίγουρα εξυπηρετούν πρώτιστα (για να μην πω κατ’ αποκλειστικά] τα δικά του συμφέροντα, κι όχι αυτά του κυπριακού λαού ως συνόλου...

    4. Τώρα γιατί ως (κυπριακή) Αριστερά αποδεχόμαστε ή έστω ανεχόμαστε την εμπλοκή των ιμπεριαλσιτων στις διαδικασίες επίτευξης λύσης του κυπριακού, αυτό είναι ένα σύνθετο και περίπλοκο ζήτημα κι έχω την άποψη ότι δεν σηκώνει (αυτές τις εποχές) και πολλές επαναστατικές δηλώσεις και διακηρύξεις. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να γίνει σοσιαλιστική επανάσταση για να λυθεί ή να διευθετηθεί το κυπριακό... [ΕΓΩ προτιμώ αντί του όρου «λύση», τον όρο «διευθέτηση» του κυπριακού]... Το ΑΚΕΛ προσπαθεί να παρέμβει στις διαδικασίες, ούτως ώστε μια διευθέτηση του κυπριακού να μην ΜΑΣ προσδένει περισσότερο στο άρμα του ιμπεριαλισμού [αποκλείονται, ας πούμεν και οι τουρκικές και οι Νατοϊκές εγγυήσεις]. Επίσης θέση και προσπάθεια της Αριστεράς είναι, σε μια πιθανή λύση/διευθέτηση του κυπριακού να ενισχύονται όσο πιο πολύ γίνεται τα επανενωτικά (με τους τουρκοκύπριους) στοιχεία, [όπως λόγου χάριν η υιοθέτηση της ενιαίας ψηφοφορίας και της σταθμισμένης ψήφου, ή ακόμα και της εκ περιτροπής προεδρίας, στοιχεία που περιλαμβάνονταν στις συγκλίσεις Χριστόφια – Ταλάτ], τα οποία θα συμβάλουν θετικά στη βιωσιμότητα της λύσης/διευθέτησης.

    5. Τέλος, να υπενθυμίσω ότι το σύνθημα της Αριστεράς επί διακυβέρνησης Χριστόφια για το κυπριακό ήταν το «λύση από τους κυπρίους για τους κυπρίους», κάτι που απέκλειε την όποια ιμπεριαλιστική συμμετοχή, ανάμειξη και εμπλοκή στις διαδικασίες, τουλάχιστον για την εσωτερική πτυχή του κυπριακού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Anef_Oriwn:
      Ευχαριστώ για τις απαντήσεις, βοηθάνε να καταλάβω 5 πράγματα, χωρίς ντε και καλά να σου πω θα συμφωνούσα και στα πάντα.

      Και μια διευκρίνηση, γιατί νομίζω πως έγινε εδώ μια παρανόηση. Μίλησα για ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό ως κατεξοχήν υπεύθηνο για τα δεινά της Κύπρου, με την έννοια πως εκτός από τις μεγάλες δυνάμεις, οργανικά μέρη του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού ως μέλη του ΝΑΤΟ, είναι και οι δύο "μητέρες-πατρίδες". Οπότε την δράση τους δεν μπορώ να την εξετάσω ξεχωριστά.

      Διαγραφή
  13. Ξέχασα να σημειώσω, αλλά και να τονίσω ότι η λύση του κυπριακού ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ να είναι άλλη από ομοσπονδιακή και πιο συγκεκριμένα από λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, αλλά αυτό είναι ένα άλλο τεράστιο ζήτημα...

    Απόψεις ΜΟΥ για τις διαδικασίες λύσης διευθέτησης του κυπριακού [και για τις αντιφάσεις που αυτές εμπεριέχουν] έχω καταθέσει σε διάφορες άλλες αναρτήσεις στο Blog ΜΟΥ, όπως ας πούμεν, στην ανάρτηση ΜΟΥ με αρ. 77/2009 – link: http://aneforiwn.blogspot.com.cy/2009/12/772009.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. "Δεν μπορούμε να περιμένουμε να γίνει σοσιαλιστική επανάσταση για να λυθεί ή να διευθετηθεί το κυπριακό…" - Αυτή είναι και η γραμμή της κυπριακής αριστεράς που όχι παλά είναι λανθασμένη προσέγγιση αλλά συνειδητής παραδοχής ότι το αίτημα οργάνωσης της εργατικής τάξης απέναντι στην αστική τάξη είναι από την κυπριακή αριστερά τελειωμένη υπόθεση. Η πολιτική "υπομονή" που έχτισε η κυπριακή αριστερά από την δεκαετία του 80 μέχρι και σήμερα είναι η πολιτική "υπομονή" της ένταξής μας στην ΕΕ δηλα΄δη στο ίδιο συνδικάτο με το ΝΑΤΟ που η κυπριακή αριστερά το έχει καμάρι.



    Από την μια "“Ένωση και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο” αλλά από την άλλη "Το ΑΚΕΛ προσπαθεί να παρέμβει στις διαδικασίες, ούτως ώστε μια διευθέτηση του κυπριακού να μην ΜΑΣ προσδένει περισσότερο στο άρμα του ιμπεριαλισμού" πως; με το να μην λέει έξοδο από ΕΕ αλλά να βρίσκει λύση με την ΕΕ, εντός της ΕΕ άρα με τον ΝΑΤΟ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @fristuti:
      Παρότι δεν μπορώ να πάρω θέση επάνω σε αυτό (ούτε εγώ μπορώ να καταλήξω καν), ο προβληματισμός εάν η λύση του Κυπριακού είναι προϋπόθεση για τον σοσιαλισμό, ή αν τελικά συμβαίνει το αντίστροφο, είναι εύλογος.

      Διαγραφή
  15. ακόμα και από το 1970 δεν αποκλείεται η ΕΟΚ:

    12ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΑΚΕΛ 5-8 Μαρτίου 1970 Αποφάσεις του Συνεδρίου:

    “Η εμπορική πολιτική που συμφέρει στην Κύπρο δεν είναι η πολιτική του περιορισμού του εμπορίου μας στα πλαίσια της αγοράς της Βρετανίας και της ΕΟΚ ή πολύ περισσότερο της ένταξης της Κύπρου στην ΕΟΚ, αλλά η πολιτική της ανάπτυξης εμπορικών σχέσεων με όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένων και των χωρών της ΕΟΚ, με βάση την ισοτιμία και το αμοιβαίο όφελος και χωρίς οποιεσδήποτε οικονομικές, πολιτικές ή άλλες δεσμεύσεις.” (σελ. 249)

    Το 1974 δεν αποκλείεται η ΕΟΚ:

    13ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΑΚΕΛ 25-28 Απριλίου 1974 Αποφάσεις του Συνεδρίου:

    “Στον καθορισμό μιας ορθής εμπορικής πολιτικής πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το δεδομένο ότι η σύνδεση της Κύπρου με την ΕΟΚ. κάτω από τους γνωστούς δρόμους, θα έχει σοβαρές αρνητικές συνέπειες για την κυπριακή οικονομία γενικά και την περαιτέρω ανάπτυξη της και ειδικά στη διάθεση των αγροτικών μας προϊόντων και τη διεύρυνση του εμπορίου μας με άλλες χώρες. Γι' αυτό πιστεύουμε, ότι στον τομέα αυτό επιβάλλεται πιο τολμηρή αναπροσαρμογή, ώστε το εμπόριο μας να παύσει να είναι μονόπλευρα προσανατολισμένο. Ορθή εμπορική πολιτική που συμφέρει στην Κύπρο είναι η πολιτική της παραπέρα ανάπτυξης των εμπορικών σχέσεων με όλες τις χώρες - σοσιαλιστικές και καπιταλιστικές, περιλαμβανομένων και των χωρών της ΕΟΚ - με βάση την ισοτιμία, το αμοιβαίο όφελος, χωρίς οποιεσδήποτε οικονομικές, πολιτικές ή άλλες δεσμεύσεις.”

    1995:

    ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΚΕΛ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΝΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ - 18ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΑΚΕΛ 16-19 Νοεμβρίου 1995 Αποφάσεις του Συνεδρίου (σελ. 416-419)

    “Οι εκτιμήσεις και οι αντιλήψεις του ΑΚΕΛ για το χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προωθημένης μορφής καπιταλιστικής πολιτικό - οικονομικής ολοκλήρωσης δεν έχουν αλλάξει. Σήμερα όμως τα δεδομένα στον κόσμο και ιδιαίτερα στην ευρωπαϊκή ήπειρο έχουν αλλάξει ριζικά. Η αλλαγή αυτή μας υποχρεώνει να επανεξετάσουμε τη θέση του Κόμματος μας απέναντι στην πιθανή ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. έτσι που οι θέσεις μας να λαμβάνουν υπόψη τη σημερινή αντικειμενική πραγματικότητα και να απαντούν πιο πειστικά στα προβλήματα της εποχής μας (...) Για τη συντριπτική πλειοψηφία των αριστερών δυνάμεων στην Ευρώπη ο στόχος της προοδευτικής και δημοκρατικής αναμόρφωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που να προσεγγίζει ολοένα και περισσότερο το μακροπρόθεσμο στόχο της «Ευρώπης των λαών», φαίνεται να αποτελεί, για το προβλεπτό τουλάχιστο μέλλον, τη μοναδική προοπτική.” (σελ. 417)”


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Οι σελίδες στο τέλος των παραρτημάτων είναι από το: “Πολιτικές Αποφάσεις και Ψηφίσματα Συνεδρίων του Κουμμουνιστικού Κόμματος Κύπρου (ΚΚΚ) και του Ανορθωτικού Κόμματος Εργαζόμενου Λαού (ΑΚΕΛ)”

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Fristuti,

    «Ό,τι θες καταλαβαίνεις. Διάβαζε καλύτερα...»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Trash:
    Η απάντηση πρέπει να παρθεί με βάσει τη μαρξιστική/λενινιστική θεωρία και πράξη. Στα σοβαρά και σημαντικά ζητήματα ευτυχώς έχουμε αυτό το οπλοστάσιο θεωρητικών και πρακτικών εννοιών και εφαρμογών. Δεν λέω είναι εύκολη θέση αλλά κατά την γνώμη μου αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς με τις αρχές του μαρξισμού/λενινισμού η θέση είναι ξεκάθαρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.