Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Ο οπορτουνισμός στο ενιαίο μέτωπο (αποσπάσματα)

VII Comintern Congress. G.DimitroV. P.Togliatti,
V.Florin, Van Min, O.Kuusinen, K.Gotvald,
V.Pik, D.Manuilsky
[...]

4. Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΩΦ ΣΤΟ 7οΣΥΝΕΔΡΙΟ

ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥ-ΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ (1935)11


Από αυτή την εισήγηση μπορούμε να πάρουμε μαθήματα θετικά και αρνητικά. Εδώ θέλουμε να σταθούμε σε αυτά που θα επηρεάσουν την πολιτική γραμμή που αναπτύχθηκε από τα ΚΚ, κυρίως του ΚΚ Βελγίου και Γαλλίας στα μέτωπα κατά τη διάρκεια της Κατοχής, των οποίων η αρχή βρίσκεται στα Λαϊκά Μέτωπα της περιόδου 1936-1938.

Αυτή η κρίσιμη οπορτουνιστική επιρροή εκδηλώνεται σε 3 επίπεδα: Στις αυταπάτες για τη σοσιαλδημοκρατία, στην υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας (δηλαδή του αστικού κράτους) και στην έννοια του Ενιαίου Μετώπου.

Οσον αφορά τη Σοσιαλδημοκρατία: «Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι σε πολλές χώρες η κατάσταση της Σοσιαλδημοκρατίας στο αστικό κράτος, καθώς και η στάση της απέναντι στην αστική τάξη, έχουν αλλάξει ή αλλάζουν».

Παραθέτει τρεις αιτίες:

1. Η οικονομική κρίση οδηγεί την «εργατική αριστοκρατία», κύριο στήριγμα της σοσιαλδημοκρατίας, να αναθεωρήσει την άποψή της για την πολιτική ταξικής συνεργασίας με την αστική τάξη.
2. Η αστική τάξη απορρίπτει σε κάποιες χώρες τη δημοκρατία, με συνέπεια να στερήσει από τη Σοσιαλδημοκρατία την παραδοσιακή της θέση στο κρατικό σύστημα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
3. Η επιρροή της ήττας των εργατών στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ισπανία, αποτέλεσμα της στάσης της Σοσιαλδημοκρατίας και η επιρροή της ΕΣΣΔ κάνουν τους σοσιαλδημοκράτες εργάτες να υιοθετήσουν ένα επαναστατικό πνεύμα. Συμπέρασμα: «Και οι τρεις λόγοι κάνουν πιο δύσκολο και σε συγκεκριμένες χώρες ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΤΗΣ ΡΟΛΟ ΩΣ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ»!

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ;

«Ολα για το Μέτωπο, ένα Μέτωπο ενότητας, χωρίς κριτικές». Στους αντιπάλους του Ενιαίου Μετώπου, τους σοσιαλδημοκράτες, ο Δημητρώφ απαντά συγκεκριμένα:
«Δεν κάνουμε επίθεση σε κανένα, ούτε σε πρόσωπα ούτε σε οργανώσεις ούτε σε κόμματα που είναι υπέρ του ενιαίου μετώπου της εργατικής τάξης ενάντια στον ταξικό εχθρό. Αλλά ταυτόχρονα πρέπει για το συμφέρον του προλεταριάτου και των στόχων του να ασκήσουμε κριτική στα πρόσωπα, τις οργανώσεις και τα κόμματα που εμποδίζουν την ενότητα των εργατών»12.

Υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας


Ο Δημητρώφ προτείνει ενάντια στο φασισμό όχι ένα Μέτωπο για το σοσιαλισμό, αλλά υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας, του αστικού κράτους:

«“Η σοσιαλδημοκρατία είναι υπέρ της δημοκρατίας και οι κομμουνιστές υπέρ της δικτατορίας. Γι’ αυτό λοιπόν δεν μπορούμε να οργανώσουμε ένα ενιαίο μέτωπο με τους κομμουνιστές”, λένε κάποιοι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας. Σας προτείνουμε όμως σήμερα το ενιαίο μέτωπο για να κηρύξουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου; Γνωρίζετε καλά ότι προς το παρόν δε σας το προτείνουμε». Και εξηγεί: «Ολο το ζήτημα στρέφεται γύρω από το εξής: Θα είναι έτοιμο το προλεταριάτο την κρίσιμη στιγμή για την άμεση ανατροπή της αστικής τάξης και την εγκαθίδρυση της δικής του εξουσίας; Και θα μπορεί σε αυτή την περίπτωση να διασφαλίσει τη στήριξη των συμμάχων του; Ή μήπως το κίνημα του ενιαίου προλεταριακού μετώπου και του αντιφασιστικού Λαϊκού Μετώπου στη συγκεκριμένη στιγμή θα είναι σε θέση μόνο να συντρίψει ή να ανατρέψει το φασισμό, χωρίς να προχωρήσει άμεσα στην κατάργηση της δικτατορίας της αστικής τάξης; Η τελευταία αυτή περίπτωση θα ήταν ένα απαράδεκτο δείγμα πολιτικής κοντοφθαλμίας και όχι σοβαρή επαναστατική πολιτική, στη βάση ότι θα αρνιόταν να δημιουργήσει και να στηρίξει ένα ενιαίο μέτωπο ή μία κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου».

Η δικτατορία του προλεταριάτου, αυτός ήταν ο στόχος που έθετε ο Λένιν στην πάλη για τις δημοκρατικές διεκδικήσεις στα πλαίσια του αστικού κράτους. Για το Δημητρώφ ο φασισμός θα δημιουργούσε μια νέα κατάσταση που θα απαιτούσε να αναβληθεί για αργότερα η επανάσταση, η δικτατορία του προλεταριάτου. Με την εργατική τάξη στο ρόλο της διατήρησης, της ισχυροποίησης του αστικού κράτους και του δικού του μοντέλου, της αστικής δημοκρατίας. Για τον Παλμ Ντουτ, στο «Φασισμός και Επανάσταση»:

«Αυτό σημαίνει ότι για όσο καιρό παραμένουν οι μορφές της αστικής δημοκρατίας η αστική δημοκρατία παρέχει την καλύτερη άμυνα των εργαζομένων ενάντια στο φασισμό; Αντιθέτως. Οι εργαζόμενοι παλεύουν και χρειάζεται να παλεύουν, ανυποχώρητα για κάθε δημοκρατικό δικαίωμα οργάνωσης και κινητοποίησης στο υπάρχον καθεστώς, αλλά […]. Οσο περισσότερο εμπιστεύονται οι εργαζόμενοι το λεγκαλισμό, τις συνταγματικές διαδικασίες, την αστική δημοκρατία, τόσο περισσότερο κάνουν θυσίες για να σώσουν το υπάρχον σύστημα ως το «μικρότερο κακό» ενάντια στην απειλή του φασισμού, τόσο εντονότερες θα είναι οι επιθέσεις του καπιταλισμού και τόσο ταχύτερη η πορεία προς το φασισμό. Στο πλαίσιο του καπιταλισμού το να κηρύττει κανείς εμπιστοσύνη στο λεγκαλισμό, τις συνταγματικές διαδικασίες, την αστική δημοκρατία, είναι μέσο που οδηγεί και εγγυάται τη νίκη του φασισμού. Αυτό είναι το δίδαγμα της Γερμανίας και της Αυστρίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα που διαλύει το απατηλό και καταστροφικό σύνθημα της “Δημοκρατίας ενάντια στη Δικτατορία”».
[...]

6. Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ «ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ» ΤΟ 1947 

 

Το Σεπτέμβριο του 1947 έγινε στην Πολωνία μια συνάντηση ενημέρωσης, στην οποία ιδρύθηκε η «Κομινφόρμ» (Γραφείο Πληροφοριών των ΚΚ). Σε αυτή την συνάντηση, προεδρεύοντος του Αντρέι Ζντάνοφ, συμμετείχαν αντιπρόσωποι ορισμένων Κομμουνιστικών Κομμάτων: ΕΣΣΔ, Βουλγαρίας, Γαλλίας, Ουγγαρίας, Ρουμανίας, Ιταλίας, Πολωνίας, Τσεχοσλοβακίας, Γιουγκοσλαβίας. Η ΕΣΣΔ αντιπροσωπευόταν από τους Ζντάνοφ και Μαλένκοφ, η Γαλλία από το Ζακ Ντυκλό και τον Ετιέν Φγιόν, η Γιουγκοσλαβία από τους Μίλοβαν Ντζίλας και Εντουαρντ Καρντέλ, η Ιταλία από τους Λουίντζι Λόγκο και Εγκένιο Ριάλε.

Υπήρξε ένα δεύτερο σημείο στην ημερήσια διάταξη. Το Μάιο του 1957, ένας από τους συμμετέχοντες, ο Ιταλός Εγκένιο Ριάλε, πρώην μέλος του ΠΓ του ΚΚΙ, που πέρασε στην υπηρεσία του αντικομμουνισμού, το αναφέρει σε ένα βιβλίο με τίτλο «Με το Ζακ Ντυκλό - στο εδώλιο του κατηγορουμένου στη SzaklavskaPoreba, 22 - 27 Σεπτεμβρίου 1947», που εκδόθηκε στα γαλλικά από τις εκδόσεις Plon, το 1958.

Επί δύο ημέρες οι διάφοροι αντιπρόσωποι κατηγορούσαν τη δεξιά οπορτουνιστική γραμμή που ακολούθησαν τα ΓΚΚ και ΙΚΚ στην πολιτική τους για το μέτωπο στην περίοδο της Κατοχής και τη συμμετοχή στην κυβέρνηση που ακολούθησε.
 
Τίτο, Στάλιν, Μολότωφ
Οι Γιουγκοσλάβοι Ντζίλας και Καρντέλ ήταν αυτοί που έκαναν τη δίκη με τον πιο συνεπή τρόπο. Ο Καρντέλ δήλωσε:

«Πρόκειται για ένα φαινόμενο που είναι διαδεδομένο σε πολλά κομμουνιστικά κόμματα, εξαιτίας άλλωστε και της επιρροής Γάλλων και Ιταλών. Τα λάθη των τελευταίων έχουν επίδραση στο εσωτερικό και άλλων κομμάτων στην Ευρώπη. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι στο διεθνές εργατικό κίνημα, υπάρχει μια τάση αναθεώρησης του μαρξισμού-λενινισμού»14.

Η πολιτική των ΓΚΚ και ΙΚΚ συνιστά μια ιδιαίτερη έκφραση αυτής της τάσης. Ξεκινά από τη δυνατότητα μιας ειρηνικής οδού, νόμιμης και κοινοβουλευτικής για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη. Είναι, εκ των πραγμάτων, η υιοθέτηση της σοσιαλδημοκρατικής οδού.

Η αστική τάξη είχε συμφέρον να συνεργαστεί με τους κομμουνιστές κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο, γιατί αισθανόταν ανίσχυρη. Οι κομμουνιστές θα έπρεπε να είχαν αξιοποιήσει αυτή την κατάσταση για να καταλάβουν θέσεις-κλειδιά και δεν το έκαναν. Αντί να κατακτήσουν το στήριγμα των μαζών για να πάρουν την εξουσία, δεν πέτυχαν παρά να αφοπλίσουν τις μάζες και να σπείρουν αυταπάτες για την αστική δημοκρατία και τη σοσιαλδημοκρατική οδό (κοινοβουλευτισμός).

Αντί να προωθήσουν την αντιφασιστική ενότητα από τα κάτω με τη δημιουργία οργάνων που να πηγάζουν από τις μάζες και να ενσωματώνουν όλες τις τάσεις που πραγματικά ήταν διαθέσιμες για να ακολουθήσουν το δρόμο της ένοπλης πάλης και της εγκαθίδρυσης μιας πραγματικά επαναστατικής εξουσίας, οι ηγεσίες του ΓΚΚ και του ΙΚΚ διέπραξαν το σφάλμα να φτιάξουν ένα αντιφασιστικό μέτωπο από τα πάνω, στη βάση της ισομερούς αντιπροσώπευσης των διαφόρων κομμάτων, ενώ ο στόχος αυτών των κομμάτων ήταν να εμποδίσουν τον ένοπλο αγώνα και να εμποδίσουν τον πραγματικό μετασχηματισμό της χώρας. Οι ηγεσίες του ΓΚΚ και του ΙΚΚ βρήκαν πρόσχημα για να ακολουθήσουν αυτή την πολιτική: Οτι αιτήματα που δε θα είχαν να κάνουν με την πάλη για την εθνική απελευθέρωση -διεκδικήσεις για ριζοσπαστικά δημοκρατικά και επαναστατικά αιτήματα που θα συνδέονταν με την πάλη για την εθνική απελευθέρωση- θα κατέληγαν στο να απομακρύνουν από το αντιφασιστικό μέτωπο ορισμένα κοινωνικά στρώματα και ορισμένες πολιτικές ομάδες.

Οι Γιουγκοσλάβοι κατηγορούσαν το ΓΚΚ ότι επέτρεψε ακόμα και ότι διευκόλυνε τον αφοπλισμό και τη διάλυση των δυνάμεων της Αντίστασης με το πρόσχημα ότι όσο ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει, μια αποφασισμένη δράση ενάντια στην πολιτική του Ντε Γκωλ θα σήμαινε αντιπαράθεση με τους συμμάχους. Πράγμα που είναι λάθος γιατί, όπως υπογραμμίζουν οι Γιουγκοσλάβοι, με τη σειρά της μια αντιπαράθεση με τους συμμάχους θα επέφερε μια επιδείνωση των σχέσεων των συμμάχων με την ΕΣΣΔ, πράγμα το οποίο δεν ήταν -εκείνη τη στιγμή και δεδομένου του συσχετισμού δυνάμεων- κάτι που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν οι σύμμαχοι15. Οι Καρντέλ και Ντζίλας αντέτασσαν στη θέση των Γάλλων και των Ιταλών το παράδειγμα των Ελλήνων ενάντια στους Αγγλους και το παράδειγμα της Γιουγκοσλαβίας ενάντια στην κυβέρνηση του βασιλιά Πέτρου και των τσέτνικ του, οργάνων των συμμάχων. Οσον αφορά στη γενική στάση του ΓΚΚ και του ΙΚΚ απέναντι στους συμμάχους, οι Γιουγκοσλάβοι τους καταλογίζουν την άρνησή τους να κατακρίνουν ανοιχτά μπροστά στις μάζες την πολιτική των συμμάχων, με αποτέλεσμα να διευκολύνεται η αποκατάσταση των θέσεων του ιμπεριαλισμού δημιουργώντας αυταπάτες στις μάζες σχετικά με τη «δημοκρατία» των ιμπεριαλιστών και τη δυνατότητα τους να βοηθήσουν χωρίς απώτερα κίνητρα για την ανόρθωση των λαών που ελευθερώθηκαν από το φασισμό.

Κατηγορήθηκαν επίσης, καθολικά, από τους αντιπροσώπους, ότι επέμεναν σε μια πλάνη, την οποία και διέδιδαν, για αλλαγή της κοινωνίας μέσω του κοινοβουλευτισμού αντί να κινητοποιήσουν τις μάζες ενάντια στην φιλοαμερικανική πολιτική της κυβέρνησής τους για μια αληθινή επαναστατική επιλογή.

7. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Καρντέλ και Τίτο
Κανένα ΚΚ δεν μπόρεσε να προστατευθεί από τον «αριστερό» ή «δεξιό» οπορτουνισμό. Το αποδεικνύει όλη η ιστορική εμπειρία του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος ως τις μέρες μας. Αλλά θα πρέπει να διαπιστώσουμε, σε ό,τι αφορά το Ενιαίο Μέτωπο σχετικά με τις προοπτικές που προσφέρει (μέτωπο ενάντια στο φασισμό για την ενίσχυση της αστικής δημοκρατίας και του κράτους της ή μέτωπο ενάντια στο φασισμό με προοπτική το σοσιαλισμό), ότι εφαρμόστηκε η «δεξιά» οπορτουνιστική θέση. Το ίδιο ισχύει όσον αφορά την ανάλυση και τη συμμαχία με τη σοσιαλδημοκρατία. Η μελέτη που προηγείται αποδεικνύει :

1. Οτι σε κάθε Μέτωπο -του οποίου κανένας κομμουνιστής δεν μπορεί να αρνηθεί την αναγκαιότητα- ο κίνδυνος που δεν πρέπει να υποτιμηθεί (στο όνομα για παράδειγμα της αναγκαίας πάλης ενάντια στον αριστερό οπορτουνισμό) είναι και παραμένει ο «δεξιός» οπορτουνισμός.
2. Η διάρκεια και η ποιοτική ανάπτυξη αυτού του «δεξιού» οπορτουνισμού, τους σπόρους του οποίου φύτεψε ο Δημητρώφ το 1935 και του οποίου η κατάληξη ήταν ο πλήρης εκφυλισμός ορισμένων ΚΚ, διευκολύνθηκαν από το γεγονός ότι σε αυτά τα κόμματα τα εμπόδια για την ανάπτυξη του δεξιού οπορτουνισμού υπήρχαν από λίγο έως καθόλου, δηλαδή η ιδεολογική διαπάλη θεωρούνταν ως απειλή για την ενότητα, η κριτική και αυτοκριτική δε γινόταν στη βάση του μαρξισμού-λενινισμού.

3. Αυτή η μελέτη και η πρακτική δείχνουν ότι η υποχώρηση πηγάζει πιο συχνά από μια λανθασμένη αντίληψη για το τι είναι το καπιταλιστικό κράτος, για το τι αντιπροσωπεύει η αστική δημοκρατία. Από μια λανθασμένη αντίληψη για να κατανοήσει τον καταστροφικό ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας.

4. Αυτή η μελέτη δείχνει επίσης την απόλυτη αναγκαιότητα της ταξικής ανάλυσης πριν από τη δημιουργία ενός μετώπου (και, εδώ, ενός αντιφασιστικού μετώπου). Αυτή η ανάλυση δεν μπορεί να σταματά με τη δημιουργία του μετώπου αλλά να συνεχίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του γιατί οι κομμουνιστές δεν πρέπει να ξεχνούν ποτέ τον κανόνα ότι όποιες και αν είναι οι συνθήκες, η αστική τάξη δε χάνει ποτέ τον ταξικό της χαρακτήρα.

5. Η εκπαίδευση των μαζών για τη δημιουργία ενός Ενιαίου Μετώπου στη βάση ενάντια στο φασισμό απαιτεί επομένως σήμερα όπως και χθες να χτυπηθούν οι αυταπάτες για την «αστική δημοκρατία», την κοινοβουλευτική οδό, να καταγγελθεί η σοσιαλδημοκρατία, ο «διαχειριστής του καπιταλισμού», απαραίτητος στυλοβάτης του καπιταλιστικού συστήματος και πιστό στήριγμα του ιμπεριαλισμού, να ανυψωθεί η ταξική συνείδηση της εργατικής τάξης μέσω του Μετώπου και να της δοθούν οι επαναστατικές προοπτικές, ο σοσιαλισμός.

6. Το Μέτωπο στη βάση και το μαζικό Κόμμα. Ενα από τα διδάγματα που προκύπτουν μελετώντας το Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία και από τις απόπειρες για Λαϊκό Μέτωπο στο Βέλγιο είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει μαζικό Κόμμα με υποχωρήσεις μπροστά «στην αριστερά» και στο ισχυρό σοσιαλιστικό Κόμμα. Η ενότητα για την ενότητα δεν οδηγεί παρά στην αποτυχία και στο βύθισμα όλο και περισσότερο στο «δεξιό» οπορτουνισμό. Από μόνη της, η ενεργή συμμετοχή του ΚΚΒ και του ΓΚΚ στην ταξική πάλη εξηγεί την αύξηση των μελών και των ψηφοφόρων μετά τις απεργίες που σημάδεψαν τα χρόνια 1934-1936. Από μόνη της, η ενεργή συμμετοχή των κομμουνιστών στην Αντίσταση ενάντια στο ναζισμό εξηγεί την άνοδο σε μέλη και ψηφοφόρους μετά την Απελευθέρωση. Το ότι δεν μπόρεσαν να διατηρήσουν και να διευρύνουν αυτές τις κατακτήσεις οφείλεται αποκλειστικά στο «δεξιό» οπορτουνισμό που ήταν στάση που υιοθέτησαν τα ΚΚ απέναντι στις επιθέσεις της αστικής τάξης, με αποτέλεσμα να ξανακερδίσει η σοσιαλδημοκρατία και γενικά η αστική τάξη την επιρροή της στις μάζες.

7. Η άρνηση αυτής της ανάγκης Μετώπου στην κορυφή είναι έκφραση του αναρχισμού και του τροτσκισμού. Ωστόσο υπάρχουν τρία πράγματα που πρέπει να υπογραμμίσουμε. Πάνω σ’ αυτή την ενότητα εκδηλώνεται ο «δεξιός» οπορτουνισμός. Κατά συνέπεια, η ενότητα στην κορυφή πρέπει να γίνεται αφού θα έχουν αναλυθεί σοβαρά οι συνιστώσες. Αν θεωρήσει κανείς σωστό ότι: «Στο εσωτερικό των ηγεσιών (των ρεφορμιστικών οργανώσεων) υπάρχουν αληθινοί δημοκράτες… και οφείλουμε με μια κατάλληλη τακτική να τους συσπειρώσουμε γύρω από τις αντιλήψεις μας», η ιστορική πείρα μάς διδάσκει ότι σε αυτή την περίπτωση, περισσότερο από ποτέ, υπάρχει ο κίνδυνος ενός Μετώπου όπου, για να διατηρηθεί η ενότητα πάση θυσία με τους «πραγματικούς δημοκράτες», υπάρχει το ρίσκο της υποχώρησης. (Αυτό ιδιαίτερα θα πρέπει να το αναλογιζόμαστε σε σχέση με την «αριστερά» του «Σοσιαλιστικού Κόμματος». Η εμπειρία αποδεικνύει ότι αυτή η αριστερά μπορεί να είναι το συνειδητό αντικείμενο για το άλλοθι προς τις μάζες της «δεξιάς πτέρυγας» του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Οι κομμουνιστές θα πρέπει επομένως να δράσουν από τη μεριά τους με ιδιαίτερη επαγρύπνηση που θα πρέπει να αντικατοπτρίζεται στην τακτική τους). Η εμπειρία δείχνει ότι ακόμα κι αν η τακτική των κομμουνιστών πρέπει να είναι ελαστική, αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι οι κομμουνιστές θα παρακάμψουν τις βασικές αρχές τους. Θα ήθελα να υπενθυμίσω εδώ τις δίκαιες κριτικές των Γιουγκοσλάβων προς το ΚΚΓ και το ΚΚΙ το 1947: «Οι ηγεσίες του ΚΚΓ και του ΚΚΙ (και τα ίδια ισχύουν για το ΚΚΒ) βρήκαν το πρόσχημα ότι αιτήματα άλλα από αυτό της πάλης για την εθνική απελευθέρωση […] θα κατέληγαν στο να απομακρύνουν από το αντιφασιστικό μέτωπο ορισμένα κοινωνικά στρώματα και ορισμένες πολιτικές ομάδες». Είναι λοιπόν απαραίτητο να συνδέσουμε αυτό το σημείο με την αρχή του να «φτάνουμε στην ενότητα με μια μάχη αρχών».
Πηγή: ΚΟΜΕΠ (Τεύχος#1/2009)* (οι υπογραμμίσεις δικές μας)

52 σχόλια:

  1. Σε κάθε περίπτωση οι Μπολσεβίκοι στο 7ο Συνέδριο της Κ.Δ προσπαθούσανε με ΕΛΙΓΜΟΥΣ να σώσουνε την ΕΣΣΔ σε σφοδρή Ιδεολογική αντιπαράθεση με τον Οπορτουνισμο που έβαλε τις βάσεις για την χαλάρωση της Ενιαίας καθοδήγησης και τις κατοπινής διαλυσης το 1943. Η 3η Διεθνή φτιάχτηκε λόγο της Προδοσίας της 2ης και ασφαλως ητανε του ΛΕΝΙΝ ΣΤΑΛΙΝ ΔΗΜΗΤΡΩΦ.Ομως ο Οπορτουνισμός ξανα χωθηκε μέσα. Και ενα Ερωτημα. Οταν οι Μπολσεβίκοι ειναι μειοψηφία σε ενα Κ.Κ και μια Διεθνη και εχουνε αποφασισει να μεινουνε οταν κατηγορησουμε της αποφασεις της διεθνής κατηγορουμε την μειοψηφία η την οπορτουνιστικη πλειοψηφία. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Μόλις μάθαμε πως τις δεκαετίες του '30 και του '40, οι οπορτουνιστές ήταν πλειοψηφεία στην Κομιντέρν, ου μην και στο μπολσεβίκικο Κόμμα. Παναγιώτη πρόσεχε τι γράφεις.

      Διαγραφή
  2. Άκρως ενδιαφέρον κείμενο με πολλά πράγματα που δεν ήξερα.
    Νομίζω είναι ξεκάθαρο ότι τελικά ένα μέτωπο δεν είναι από την φύση του κακό πράγμα, αλλά το πως θα το χειριστείς καθορίζει τα πάντα!
    Ακόμα σημαντικό είναι το συμπέρασμα ότι και το μέτωπο μόνο από τα κάτω είναι λάθος, και ότι σε τελική γραμμή μιλάμε για λεπτές ισορροπίες οι οποίες όμως άμα τηρηθούν έστω και λίγο, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι πραγματικά φοβερό!
    Γενικά η κρητική που κάνουμε και εδώ στην Ελλάδα στα μέτωπα, έχει υπόψη της τα ΓΚΚ και ΙΚΚ και όπως αυτά εξελίχθηκαν, όπως το ίδιο θέμα είχε και η συνάντηση της κομινφόρμ που αναφέρεται στο κείμενο.
    Μιλάμε τελικά για ζητήματα που τελικά ήταν γνωστά και κατά ένα τρόπο λυμένα στο θεωρητικό κομμάτι, τα οποία όμως τα έφαγε το 20ο σ. και η κυριαρχία του οπορτουνισμού...

    Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Κώστας:
      Το ενδιαφέρον στο παραπάνω κείμενο βρίσκεται κατά την γνώμη μου σε τρία (αν και είναι όλο άξιο μελέτης)σημεία:

      1)Για τον οπορτουνισμό στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, κατηγορείται ευθέως ο Δημητρώφ και η Γ' Διεθνής!
      ("... του «δεξιού» οπορτουνισμού, τους σπόρους του οποίου φύτεψε ο Δημητρώφ το 1935...")
      2)Ως υπέρμαχοι της "επαναστατικής καθαρότητας" εμφανίζονται οι Γιουγκοσλάβοι λίγο πριν μπουν στο σχέδιο Μάρσαλ και χτυπήσουν πισώπλατα τους Έλληνες αντάρτες.
      3)Ως αντι-παράδειγμα σωστής στάσης σε αντίθεση με τα ΚΚ Γαλλίας, Ιταλίας, Βελγίου δίνεται το ...ΚΚΕ(!), η στάση του οποίου την δεκαετία του '40 δέχεται κριτική πως είχε πολιτική ανάλογη με των Γάλλων ή των Ιταλών συντρόφων.

      Διαγραφή
    2. Εγώ όπως το κατάλαβα, στο θέμα του Δημητρόφ δεν λέει ότι έγινε επίτηδες, αλλά ότι αυτή η στάση του ήταν που θεωρητικοποιήθηκε.
      Τα άλλα 2 νομίζω τίθενται από την άποψη ότι και τα 2 κόμματα προσπάθησαν να πάρουν την εξουσία, ακόμα και μετά από λάθη, χωρίς να μπουν εν τέλη στην διαδικασία αστικής κυβέρνησης.
      Δεν ξέρω, πάντως νομίζω τα συμπεράσματα του κειμένου είναι σωστά, και ας μην είμαι σίγουρος για το αν είναι σωστός ο τρόπος με τον οποίο φτάνει σε αυτά.

      Κώστας

      Διαγραφή
  3. Εγω παντως θα σε συγχαρω γιατι παρα τις διαφωνιες εβαλες και αυτην την αναρτηση και θα σε προτρεψω χωρις να σου κανω κουμαντο δικο σου ειναι το μπλοκ οποτε μπορεις και κρινεις εσυ να συνεχισεις με αποσπασματα και απο αλλες σύγχρονες επεξεργασιες του κομματος.Και σορυ αν πολλα πραγματα πυ εγω τα θεωρω συνεχομενα σου φαινονται εκτος θεματος. Και παλι μπραβο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το να γίνεται κριτική των λαϊκών μετόπων χωρίς να γίνεται αναφορά στην πολιτική συγκυρία της συγκεκριμένης στιγμής, είναι καθαρή μεταφυσική.

    Μιλάμε για τις παραμονές του πολέμου. Η ΕΣΣΔ έπρεπε να σπάσει την απομόνωση και να αποφύγει να πολεμήσει μόνη εναντίον όλων, όπως θα ήθελαν οι ιμπεριαλιστές.Με τον ίδιο τρόπο τα ΚΚ σε κάθε χώρα προσπαθούσαν να μην απομονωθούν από συμμάχους έστω και προσωρινούς.
    Εξ άλλου αυτό που ακολούθησε δεν ήταν έτσι κι αλλιώς κάποια ρεφορμιστική - σοσιαλδημοκρατική πολιτική από μεριάς των ΚΚ αλλά επαναστατικός αγώνας και σχεδόν σ όλες τις περιπτώσεις ένοπλη πάλη.

    Στο τέλος του πολέμου,το 1945, ο πολιτικός και στρατιωτικός συσχετισμός σε γαλία, ιταλία, βέλγιο, δεν άφηνε περιθώρια για επανάσταση. Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε ότι οι χώρες αυτές απελευθερώθηκαν από τους αγγλοαμερικανους και ο στρατός των αγγλοαμερικάνων δεν θάμενε ουδέτερος να παρακολουθεί τα ΚΚ να παίρνουν την εξουσία.

    Αλλά να κάνουν και οι γιουγκοσλάβοι κριτική απ τα αριστερά το 1947 , όταν είχαν πιά αποδεχτεί το σχέδιο μάρσαλ και είχαν διαλέξει στρατόπεδο, είναι απαράδεκτο. Και αν υποθέσουμε ότι οι σύμμαχοι έκαναν απόβαση στη γιουγκοσλαυία και όχι στη σικελία και την νορμανδία, τί θάκανε ο τίτο; θα μπορούσε να πάρει την εξουσία;

    Οπως οι τροτσκιστές μέχρι τώρα έκαναν κριτική στα λαικά μέτωπα με βάση το γράμμα και όχι το πνεύμα και την συγκυρία, το ίδιο βλέπω να κάνει το κκε τώρα. "Αριστερή αντιπολίτευση" με καθυστέρηση μερικών δεκαετιών.
    Γιώργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Γιώργος:
      -Δεν νομίζω πως το ΚΚΕ ιυοθετεί τις απόψεις των τότε τροτσκιστών. Δυστυχώς βλέπω όμως να το κάνουν αρκετοί υποστηρικτές του λόγω "υπερβάλοντα ζήλου", πράγμα που δεν είναι σίγουρα καλό.
      -Οι Γιουγκοσλάβοι δεν είχαν μπει στο Μάρσαλ το 1947 που έγινε το συνέδριο του ινφομπιρό. Τις διαπραματεύσεις με τους αμερικάνους τις άρχισαν το καλοκάιρι του '48 και ακολούθησε η αποπομπή τους από την κομινφόρμ και το "πισώπλατο στιλέτο του Τίτο" στον ΔΣΕ.
      http://www.rizospastis.gr/static.do?page=/history/dse/DSE_MEROS_68_23-01-97_10.jsp

      -Πολύ σημαντικό το ζήτημα που βάζεις (το έβαλα και εγώ κατ'επανάληψη) για την παρουσία των αγγλοαμερικάνων σε Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία, κλπ. Δεν άφηνε περιθώρια άλλων χειρισμών εκείνη την στιγμή, πράγματι.
      Το ζήτημα είναι πως οι χειρισμοί της στιγμής ιδεολογικοποιήθηκαν (μια τεράστια "πατρογονική" αμαρτία του Κομμουνιστικού κινήματος γενικά) και έφτασαν στον "ευρωκομμουνισμό".

      Διαγραφή
    2. Τα Λαικα μετωπα δεν βοηθησανε την ΕΣΣΔ να διασπαση τον Καπιταλισμο παραμονες πολεμου. Να το εξηγησω η ειμαι εκτος θεματος. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Αυτό που λες, εντός θέματος είναι. Απλά σε φοβάμαι σε τι άλλο θα απλωθείς.

      Διαγραφή
  5. ΟΚ. Για αυτο και για το αν μπορουσε να γίνει Σοσιαλισμος σε Ιταλια Γαλλια το 1944 45. Τι λες ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Για αυτό θα πρέπει:
      1)Να μου βρεις τους αριθμούς που αποδείχνουν πως οι Γάλλοι και Ιταλοί παρτιζάνοι είχαν αρκετές στρατιωτικές συνάμεις για να διεξάγουν διμέτωπο αγώνα εναντίον των γερμανών και των αγγλοαμερικάνων ταυτόχρονα.
      2)Να μου εξηγήσεις με ποιά λογική οι κομμουνιστές οποιασδήποτε χώρας θα άνοιγαν ένοπλη αντιπάθεση με τις δυνάμεις εκείνες (τους αγγλοαμερικάνους δηλαδή) που άνοιγαν επιτέλους το δεύτερο δυτικό μέτωπο ενάντια στους ναζί, το οποίο ζητούσε η ΕΣΣΔ από την αρχή του πολέμου.

      Αλλιώς μην σχολιάσεις καθόλου. Κάθε απάντηση που δεν παίρνει υπόψην τους δύο βασικούς παράγοντες (ούτε τον στρατιωτικό, ούτε τον πολιτικό) δεν έχει να προσφέρει κάτι στην συζήτηση.

      Διαγραφή
    2. ΟΚ σε ευχαριστω θα σου τα εξηγησω ολα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. Τα λαικα μετωπα δεν βοηθησανε καθολου στην υπερασπιση της ΕΣΣΔ και εξηγω. Στόχος των δυτικων ήτανε η Γερμανία να χτυπήσει την ΕΣΣΔ πριν εμπλακει σε πολεμο μαζι τους.Αντίστροφος ήτανε ο Στόχος της ΕΣΣΔ.Το 1935 φτιαχτηκε στην Γαλλια το Λαικό Μετωπο.Το 1936 Εκλεισε τα συνορα στην Ισπανία βοηθώντας ουσιαστικά τον Φράνκο,Το 1938 στο Μοναχο παρέδωσε την Τσεχοσλοβακία στον Χίτλερ για να χτυπήσει την ΕΣΣΔ.Και ενώ 1η Σεπτέμβρη του 1939 ο Χίτλερ τους κύρηξε τον πόλεμο οχι μόνο δεν πολεμούσανε αλλα βοηθούσανε την Φιλανδία οταν χτυπησε την ΕΣΣΔ.Συμπέρασμα.Χωρίς το Μολοτοφ Ριμπεντροπ η ΕΣΣΔ θα είχε δεχθει την επίθεση της Γερμανίας πριν εμπλακει σε πόλεμο με τους Δυτικούς. Παμε στο ζήτημα της Εξουσίας. Για τον Οκτώβρη του 1944 και το ΕΑΜ τα έχω γράψει πολλες φορες. Β.Ιταλία προς το τελείωμα του πολέμου Μαρτη Απρίλη οι Παρτιζάνοι είχανε απελευθερώσει το κομματι αυτό πριν φτασουνε οι Δυτικοί.Αντι να κανουνε Σοσιαλισμό τους περιμενανε.Ακριβώς τα ίδια ισχύουνε στο τελείωμα του πολέμου και σε κομμάτι της Γαλλίας. Την καλημερα μου. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    4. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Και όμως το λαϊκό μέτωπο απέτρεψε φασιοστικό πραξικόπημα στην Γαλλία (το 1934 αν θυμάμαι σωστά), και δεν ξέρω πως θα ήταν ο κόσμος σήμερα με μια φασιστική Γαλλία πιθανό σύμμαχο του άξονα...
      Επίσης αποκρούστηκε η πρώτη προσπάθεια φασιστικού πραγικοπήματος στην Ελλάδα (πριν το Μεταξά), ενώ το εάν θα υπήρχε τελικά μια Ισπανία σύμμαχος της ΕΣΣΔ, δεν το έκριναν οι όποιες ανεπάρκειες του ΛΜ, αλλά κρίθηκε ένοπλα. Επίσης τα ΛΜ έβαλαν τις βάσεις για τα ΕΑΜ της κατοχής, που βόηθησαν την ΕΣΣΔ όσο κανείς άλλος, καθηλώνοντας σοβαρές δυνάμεις του άξονα στις κατεχόμενες χώρες.
      Άρα δεν μπορούμε να πούμε πως δεν βοήθησαν ή πως δεν έπαιξαν σημαντικό ρόλο, ακόμη και προπολεμικά.

      Για Γαλλία και Ιταλία, τα πράγματα είναι απλά. Ήταν αδύνατο (εκτός εάν είμαστε εντελώς αφελείς και πιστέψουμε πως θα τους άφηναν οι αγγλοαμερικάνοι και οι ντόπιες αστικές τάξεις ήσυχους) να ανακυρηχτούν λαϊκές δημοκρατίες χωρίς ένοπλη σύγκρουση με τις συμμαχικές δυνάμεις και τις αστικές κυβερνήσεις τους. Θα θυμήσω εδώ πως στην Γαλλία μαζί με τους αγγλοαμερικάνους μπήκαν και οι πολύ καλά εξοπλισμένες αστικές Γαλλικές δυνάμεις υπό τον Ντε Γκωλ, ενώ η Ιταλική κυβέρνηση Μπαντόλιο πολεμούσε πλέον στο πλευρό των συμμάχων).

      Κάθε προσπάθεια για μονομερή ανακύρηξη Λαίκών δημοκρατιών στις συγκεκριμένες χώρες θα ισοδυναμούσε με στρατιωτική αυτοκτονία -λαμβάνοντας υπόψην τον συσχετισμό των δυνάμεων-, αλλά και με πολιτικό παραλογισμό αφού στην περίπτωση ένοπλης αναμέτρησης με τους συμμάχους ενώ ο πόλεμος συνεχίζονταν, θα έφερνε στην ουσία τους κομμουνιστές να πολεμούν στο πλευρό του ...άξονα και ενάντια στην ΕΣΣΔ!!
      Το δείλημα που αντιμετώπισε δηλαδή και το ΕΑΜ, και που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τους δισταγμούς του για ένοπλη αναμέτρηση με τους Άγγλους.

      Διαγραφή
    5. Ξεκινάω με το ΕΑΜ. Υπάρχουνε τα Ντοκουμεντα που δειχνουνε οτι ο Ζαχαριαδης μιλαγε για Ιμπεριαλιστικο πολεμο στο 2ο και 3ο Γραμμα δημοσιευμενο σε Κομεπ του 1942 με τον Σιαντο να το βγαζει Σεχταριστικο και να εξηγει οτι φτιαξαμε το ΕΑΜ με βαση το 1ο Γραμμα...... Υπάρχουνε οι μαρτυρίες συγκρατούμενων του Ζαχαριαδη που λενε οτι μιλουσε για Δικτακτορια του προλεταριατου. Σε καθε περιπτωση Χωρίς ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ μπορουσαμε να ειχαμε διεκδικησει την εξουσια με τις καλυτερες προυποθεσεις με τους Αγγλους να αδυνατουν να ερθουνε για αυτο και θελανε τις Συμφωνίες και στην Εσχατη περιπτωση μπορούσαμε να ειχαμε κρατήσει Μακεδονια Θρακη μιλαω για την ωρα τις Απελευθερωσης. Επίσης για την Β.Ιταλία και κομμάτι της Γαλλίας μιλάω για το Τελείωμα του πολέμου το θεωρω εφικτο. Οσο για τον παραλογισμο που λες οτι στην περιπτωση αυτη οι Κομμουνιστές θα πολεμουσανε στο πλευρο του αξονα εναντια στην ΕΣΣΔ θα μου επιτρέψεις να σου πω Συντροφε μου. Με τις δυναμεις του αξονα πολεμουσανε οι Δυτικοι οταν οι Γερμανοι τους ανοιγανε το Μετωπο και πολεμούσανε με λύσσα στην Ανατολή.ΟΙ Δυτικοι μεταφερανε Στρατο απο την Ιταλία στην Αθήνα και στον Πειραια οταν επι 52 μερες τους αφησε το ΕΑΜ να ετοιμαστουνε και να μας χτυπησουνε.Η Καλυτερη βοηθεια στην ΕΣΣΔ και στους ευατούς μας ητανε το Κάθε Κ.Κ να πάρει την εξουσία εστω και σε τμημα της χωρας του. Αν δεν το κανεις την ωρα που το ΑΣτικο κρατος ειναι σμπαραλια ποτε θα το κανεις οταν ξαναστήσει το παραμυθι της Αστικής δημοκρατιας και αναλαβει δραση ο ΟΠορτουνισμος.Για την Γαλλία λεω παλι 1η Σεπτεμβρη του 1939 Ο Χιτλερ τους κύρηξε τον πολεμο.ΔΕν τον πολεμούσανε ονομαστηκε παραξενος πολεμος....και βοηθούσανε την Φιλανδία που χτυπησε την ΕΣΣΔ Επίσης η Γαλλία παραδόθηκε σε 1 μηνα....και στην Δουνκερη οι Γερμανοι τους αφησανε να φυγουνε. Συμπερασμα. Ο Φασισμός ητανε Συνειδητή επιλογη για να καταστρεψει την ΕΣΣΔ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ. Οταν δεν τα κατάφερε οι Δυτικοί περιμένανε μεχρι τελευταία στιγμη για αυτο και καθυστερούσανε την αποβαση στην Νορμανδια για τον Ιουνη του 1944 και μετά τρεχανε να σωσουνε τον καπιταλισμο. Σε καθε περιπτωση η ΕΣΣΔ νικησε στον Πολεμο αλλα οι απωλειες ητανε τετοιες που εμεινε απο Κομμουνιστικά Στελέχη μετα το 1945.Σταματαω εδώ ΟΒΕΡ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    6. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      -Δεν καταλαβαίνω σε τι ακριβώς απαντάς, σίγουρα όχι σε κάτι που είπα εγώ.
      Πολλά από αυτά που λες είναι σωστά, αλλά δεν έχουν καμμία σχέση με αυτό που συζητάμε.
      Ναι είναι γεγονός πως η αρχική επιδίωξη των δυτικών την δεκαετία του '30 ήταν να στρέψουν την Γερμανία ενάντια στην ΕΣΣΔ και μετά να καταπιούν οι ίδιοι όποιον απέμενε όρθιος.
      Ειναι εξίσου γεγονός πως το 1944-1945, στην Ευρώπη μάχονταν μερικά εκατομύρια συμμαχικών στρατευμάτων ενάντια στον άξονα και σε συμμαχία με την ΕΣΣΔ. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Ούτε σου έγραψε κανείς πως οι αγγλοαμερικάνοι ήρθαν για να φέρουν τον σοσιαλισμό στην Ευρώπη για να απαντάς πως δεν έκαναν κάτι τέτοιο.
      Αντίθετα επισήμανα πως κάθε προσπάθεια για εγκαθύδριση λαΊκών δημοκρατιών θα σήμαινε αναπόφεκτα ένοπλη σύγκρουση (και) με τις συμμαχικές δυνάμεις, με τον πόλεμο να συνεχίζεται.
      -Μαζί μου μιλάς ή σε κάποιον φανταστικό συνομιλητή;

      -Το γεγονός πως το ΚΚΕ μιούσε για δικτατορία του προλεταριάτου, που ακριβώς σχετίζεται με τον δισταγμό του να αναμετρηθεί ένοπλα με τους σύμμαχους της ΕΣΣΔ ενάντια στον άξονα, και ενώ ο πόλεμος συνεχίζονταν;
      Πουθενά!

      Διαγραφή
    7. Δεν μιλουσε το ΚΚΕ για δικτακτορια του Προλεταριατου μετά το 1937. Για τον ΖΑχαριαδη μιλαω. Τα Ντοκουμεντα του ΚΚΕ απο το 1937 μεχρι την 5η Ολομελεια του 1949 για δικτακτορια του προλεταριατου δεν μιλανε.Αν υπαρχει εστω και ενα θα πεσω στο νερο Χειμωνιατικα....ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    8. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Πάλι φεύγει εντελώς εκτός θέματος η κουβέντα, αλλά θα απαν΄τησω και σε αυτό.
      Ο Ν.Ζαχαριάδης δεν εκπροσωπούσε τον εαυτό του όταν έγραφε ή όταν μίλαγε. ΓΓ του ΚΚΕ ήταν. Ότι έλεγε ήταν αυτοδίκαια η γραμμή του ΚΚΕ.

      Διαγραφή
    9. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Από την ίδρυση του ΚΚΕ μέχρι σήμερα, το μόνο που δεν άλλαξε ποτέ είναι το 1ο άρθρο του καταστατικού του:
      " α. Το ΚΚΕ είναι το Κόμμα της εργατικής τάξης, η συνειδητή οργανωμένη ιδεολογική, πολιτική πρωτοπορία της, η ανώτατη μορφή οργάνωσής της. Είναι επαναστατική οργάνωση εθελοντών ομοϊδεατών και αγωνίζεται για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, στην οποία θα καταργηθεί κάθε εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, κάθε μορφή ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και θα διασφαλιστεί ένα ανώτερο επίπεδο ζωής και δικαιωμάτων για το λαό, ισότητα δυνατοτήτων και δικαιωμάτων, ολόπλευρη κοινωνική πρόοδος στην Ελλάδα.

      Στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, η δικτατορία του προλεταριάτου, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. "

      Διαγραφή
    10. Να σου το απαντησω αυτο η ξεφευγω εκτος μη τα γραφω αδικα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    11. Το να ταυτίζεις τον Ζαχαριάδη και οτι ελεγε με το ΚΚΕ απο το 1937 μεχρι το ξεκίνημα της Διόρθωσης του προγράμματος το 1949 είναι τραγικό λάθος.Στο προγραμμα του ΚΚΕ 1937 1949 δικτακτορία του προλεταριάτου δεν υπαρχει. Κοιτα την 3η Συνδιάσκεψη του 1950 και θα καταλαβεις ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    12. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      -Μην γράφεις άδικα
      -Ο Ζαχαριάδης ήταν ΓΓ του ΚΚΕ μέχρι το 1956. Αυτά που έλεγε ήταν δεσμευτικά για το Κόμμα, όσο αυτά που λέει σήμερα ο Κουτσούμπας.
      -Μίλησα για καταστατικό που μιλάει για τον στρατηγικό στόχο του κόμματος, ο οποίος δεν άλλαξε ποτέ από την ίδρυση του. Δεν μίλησα για τα άμεσα προγράμματα που μπορεί και να αλλάζουν.

      Διαγραφή
  6. ΟΚ Συμφωνουμε οτι διαφωνησαμε.Και παλι μπραβο για τις Αναρτησεις και τις ενδιαφερουσες συζητησεις.Ας πουνε και αλλοι Συντροφοι την γνωμη τους Καλο Σαββατοκυριακο με διαολοκρυο. ΟΒΕΡ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Και κάτι που ξέχασα με συγχωρείς. Στην ανάρτηση για τον Τίτο υπάρχει η κριτική του σε Γ.Κ.Κ ΚΑΙ ΙΤΑΛΙΚΌ για την δεξια τους στροφή την στιγμή που ετοιμαζοντουσαν να κανουνε το ιδιο και φαινεται σαν ΑΝΤΙΦΑΣΗ. Καμμια αντιφαση.Οτι κανανε οι Τροτσκιστες με τα λαικά μετωπα. Μην το κοψεις ειναι σχετικο. Και η απαντηση δεν ειναι για εσενα.Την στελνω για τον Γιώργο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Παναγιώτη,
    με όσα λες συμφωνώ βασικά αν εξαιρέσουμε το 2ο και 3ο γράμμα και τις προφορικές αναφορές που αποδίδεις στον ζαχαριάδη για δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτά και να υπήρξαν είναι ανευ σημασίας αφού ούτε ο ίδιος ο ζαχαριάδης επεδίωξε να εφαρμόσει μια τέτια γραμμή απομόνωσης.
    Αντίθετα η ΕΣΣΔ όσο και η ΚΔ έκαναν ότι μπορούσαν για να διευρύνουν τη βάση στήριξής τους. Αν δεν το έκαναν απλά θα νικούσε ο φασισμός. Η απομόνωση των δυνάμεων του άξονα ήταν κατι που δεν το περίμενε κανείς. Αυτό ήταν επίτευγμα των ηγετών της γ΄ διεθνούς και ιδιαίτερα του στάλιν.
    Γι αυτό βρίσκω άδικη την κριτική που γίνεται στην διεθνή για τον σπόρο του οπορτουνισμού που υποτίθεται έσπειρε ο δημητρώφ. Τη βρίσκω αριστερίστικη κριτική που γίνεται εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς. Με την έννοια ότι θεωρουμε δεδομένη τη ήττα του φασισμού, που τότε δεν ήταν καθόλου δεδομένη. Νομίζω ότι με την κριτική αυτή διαφοροποιείται η θέση του ΚΚΕ για μια ολόκληρη περιοδο που ήταν περίοδος νικών και επιτυχιών.

    Φυσικά ήταν ευθύνη της ηγεσίας κάθε χώρας να εφαρμόσει με ευελιξία τη γραμμή των συμμαχιών και να μην αφήσει η γραμμή τακτικής να γίνει γραμμή ιδεολογικών και πολιτικών παραχωρήσεων στον αντίπαλο. Η ελλάδα είναι ακραία περίπτωση λάθους και η κίνα αντίθετα πετυχημένης και ευέλικτης εφαρμογής της πολιτικής συμμαχιών.
    Το χειρότερο απ όλα είναι ότι μετά τον πόλεμο στην ίδια τη ΣΕ δεν έγινε μια νέα εκστρατεία που ήταν αναγκαία ώστε να εξουδετερωθεί η ιδεολογική και πολιτική χαλαρότητα απέναντι σε αναθεωρητικές αντιλήψεις που αναπτύχθηκαν στην περίοδο των συμμαχιών με δυνάμεις αστικές και αντιδραστικές.
    Γιώργος

    ΥΓ Στη φωτογραφία φαίνεται και ο καούζινεν. Ηταν ο επικεφαλής, αν δεν κάνω λάθος, της επιτροπής που έκανε την επέμβαση στο ΚΚΕ το 1958 (;) και καθαίρεσε τον ζαχαριάδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Γιώργος:
      Για το Υ.Γ. σου, ναι και στα δύο. Ο Κουσίνεν με τον Ντεζ ήταν επικεφαλής στην 6η ολομέλεια.

      Διαγραφή
    2. Γιωργος.Το 2ο και 3ο γραμμα του Ζαχαριαδη μιλανε για ιμπεριαλιστικο πολεμο.Το 3ο υπαρχει σε Κομεπ του 1942 με τον Σιαντο να το βγαζει Αριστεριστικο......υπάρχει ντιρεκτιβα της Κ.Δ που μιλάει για ιμπεριαλιστικο πολεμο που θαφτηκε....Υπάρχουνε μαρτυριες για τον Ζαχαριάδη οπως του σ.Ζουπακ που αναφερει αυτα που γραφω. Οπως και η Ομιλια του στην 3η Συνδιασκεψη του 1950.Επίσης χωρίς το Μολοτοφ Ρίμπεντροπ θα είχε δεχθει την επιθεση του Χιτλερ πριν εμπλακει σε πολεμο με τους Δυτικούς.Τον Δημητρωφ δεν τον ειπε κανεις ΟΠορτουνιστη. Οταν εχει επικρατησει ο ΟΠορτουνισμος σε ενα Κ.Κ η μια Διεθνη και οι μπολσεβικοι αποφασισουνε να μεινουνε μηπως και σωσουνε κατι δεν ειναι οπορτουνιστες.Το ιδιο ισχυει και για τον Καπεταν Γιώτη. Δεν σημαίνει οτι επειδη ητανε Γ.Γ απο το 1974 μεχρι το 1989 οτι πουμε για αυτην την περιοδο τον Κατηγορουμε για κατι.Ακριβως το αντιθετο.Οσο για τον Αριστερισμο στο ΚΚΕ δεν υπαρχει.ΟΙ Τροτσκιστες ειναι αυτοι που προσπαθουνε παντα να μπλεξουνε τα πραγματα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. Γιωργος.Οσο για το ΕΑΜ και το τι συνεβη να με συγχωρεις εγω λαθος δεν βλεπω. Δεν το αναπτυσω γιατι θα με κατηγορησει ο τρας για εκτος θεματος.Αν συμφωνει πολυ ευχαριστως να στο απαντησω. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  9. ε πως δεν βλέπεις λάθος; το ΕΑΜ δεν προετοίμασε έγκαιρα και δεν έδωσε αποφασιστικά τη μάχη με τους αγγλους τη στιγμή που έπρεπε. Η πλατειά απεύθυνση, που σωστά είχε στην αρχή και με την οποία μαζικοποιήθηκε, έπρεπε στη συνέχεια να προσαρμοστεί και να προετοιμάσει τον κόσμο για την σύγκρουση με τους συμμάχους. Πολύ περισσότερο δε όταν είδε ότι η απόβαση των συμμάχων δεν έγινε τελικά στην ελλάδα αλλά στη σικελία.
    Σε παρόμοιες συνθήκες οι κινέζοι φάνηκαν πραγματικά αριστοτέχνες. Από τη μιά σμπαράλιαζαν τους ομοεθνείς τους φασίστες με συνεχή προπαγάνδα για εθνική ενότητα απέναντι στους ιάπωνες και από την άλλη φύλαγαν τα νώτα τους, προετοιμάζονταν για εμφύλιο και μάλιστα εξοπλίστηκαν μόνοι τους με όπλα που πήραν αποκλειστικά από τον αντίπαλο.

    Το σίγουρο είναι ότι δεν φταίνε οι ρώσοι για την ήττα στην ελλάδα. Φταίει η ντόπια ηγεσία (όχι ο ζαχαριάδης) που δεν φάνηκε αντάξια των περιστάσεων. Οι ρώσοι δεν μπορούσαν να επέμβουν πιο άμεσα και να βοηθήσουν γιατί έπρεπε να εξυπηρετήσουν άλλες σκοπιμότητες πιό σημαντικές για τα συμφέροντα και της ΣΕ και του παγκόσμιου κκ. Αυτά που λέγονται για ότι μας ξεπούλησαν στη γιάλτα είναι μαύρη προπαγάνδα.
    Το στοίχημα ήταν ποιός θα φτάσει πρώτος στο βερολίνο, πως θα αποτραπεί η αλλαγή των συμμαχιών - να μην συμμαχήσουν δηλαδή γερμανοι και αγγλοαμερικάνοι εναντίον της ΕΣΣΔ - πως θα κερδίσουν χρόνο μέχρι να κατασκευάσουν ατομική βόμβα, πως θα αφομοιώσουν και θα φέρουν στο σοσιαλισμό τις χώρες της ανατολικής ευρώπης που βρέθηκαν στην κατοχή τους. Οι ρώσοι είχαν τα δικά τους προβλήματα και τις δικές τους ευθύνες. Η ηγεσία του κινήματος στην ελλάδα έπρεπε αυτή μονη της να αναλάβει τις δικές της ευθύνες και να μην τα ρίχνει σε άλλους. Οπως έκαναν χαρακτηριστικά οι κινέζοι.
    Γιώργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Γιώργος:
      Σωστά 100% (κατ'εμέ) όσα λες, με την προσθήκη πως δεν ήταν μόνο οι κινένζοι ποπυ ενήργησαν σωστά για να μετατρέψουν τον εθνικοαπελευθερωτικό-δημοκρατικό αγώνα σε επαναστατικό, αλλά και πολλοί άλλοι ακόμη. Αλβανοί, Τσεχοσλοβάκοι, Βιετναμέζοι, Κουβάνοι, Αλγερινοί, Κορεάτες, Κογκολέζοι, κλπ...

      Διαγραφή
    2. Πάμε λοιπόν απο την αρχή. Το 1937 η ηγεσία Σιάντος Παρτσαλίδης Νεφελούδης αλλάξανε το πρόγραμμα της 6ης ολομέλειας του 1934 και χάσαμε την εξουσία το 1944 λέει ο Καπετάν Γιώτης στην 3η Συνδιάσκεψη του 1950 Τα ίδια λέει και ο Ζαχαριάδης. Το 2ο και 3ο Γράμμα του Ζαχαριάδη σε Κομέπ του 1942 βγήκε Σεχταριστικό απο τον Σιάντο. Αγνοήθηκε και θάφτηκε οδηγία της Κομιντερν για τον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Το 1943 διαλύθηκε η ΟΚΝΕ το 1944 το ΕΑΜ ΚΑΤΑΔΊΚΑΣΕ ΤΗΝ ΑΣΟ για τυχοδιώκτες υπόγραψε σε ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ και δεν διεκδίκησε την εξουσία τον Οκτώβρη του 1944 μετατρέποντας τον πόλεμο σε Ταξικό.Εδωσε χρόνο 52 μέρες στον ταξικό αντίπαλο να συγκεντρωθεί και να μας χτυπήσει σε χρόνο που διάλεξε ΚΑΙ ΤΟ εαμ ΝΑ ΠΟΛΕΜΉΣΕΙ ΜΌΝΟ ΜΕ ΤΟ εφεδρικό ΕΛΑΣ και να συνθηκολογήση στην Βαρκιζα.Την ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ ΔΣΕ την χρωστάμε στον Ζαχαριάδη που γύρισε απο το Νταχάου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. Στην Κίνα ήτανε Συμμαχία Εργατών Αγροτών ΚΑΙ ΌΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΌ ΜΈΤΩΠΟ. Για αυτό και δεν σταμάτησε τον αγώνα με το τέλος του πολέμου και συνέχισε.Σε διαφορετική περίπτωση θα είχανε ηττηθεί απο την φύση του Λαικού Μετώπου. Πουθενά δεν πήραμε την εξουσία με Λαικό μέτωπο.Μόνο στην Αν.Ευρώπη η παρουσία του Κόκκινου Στρατού έδωσε την δυνατότητα στους λαούς να οικοδομήσουνε Σοσιαλισμό αποτρέποντας την αντεπανάσταση να πνίξει τα πάντα στο αίμα όπως το 1918. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    4. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Ο πολέμος ήταν ιμπεριαλιστικός μέχρι και την είσοδο σε αυτόν της ΕΣΣΔ που δεν ήταν ιμπεριαλιστική χώρα. Μετά ο χαρακτήρας του (όσο αφορά την ΕΣΣΔ και τα αντιφασιστικά κινήματα άλλαξε). Άρα οι οδηγίες της Κομιντέρν που είχαν εκδοθεί πριν το '41, δεν ήταν πια σε ισχύ.
      Δεν ισύει επίσης το ότι το ΕΑΜ πολέμησε μόνο με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ στην μάχη της Αθήνας.
      Πήραν μέρος όσες δυνάμεις του ΕΛΑΣ ήταν δυνατόν να υποστηριχθούν επιμελειτιακά.
      Πήραν μέρος τα 2ο,34ο,7ο,42ο,52ο,6ο,9ο και 11ο, συντάγματα του ΕΛΑΣ του βουνού. Πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να υποστηριχθούν περισσότερες δυνάμεις σε μια πο΄λη που ήδη λοιμοκτονούσε.

      Διαγραφή
    5. @Παναγιώτης:
      Σοβαρά έ; Το ΕΑΜ της Κίνας δεν ήτανε πολιτικό μέτωπο όπως τα άλλα ΛΜ;

      "...Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ, απλοποιημένα κινεζικά: 中国 共产党, παραδοσιακά κινεζικά: 中國 共產黨, χανιού πινγίν: ZhongGuo Gòngchǎndǎng) είναι το ιδρυτικό και κυβερνών κόμμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. To ΚΚΚ είναι το μόνo κυβερνών κόμμα της Κίνας, αν και συνυπάρχει μαζί με άλλα 8 νόμιμα κόμματα που απαρτίζουν το Ενωμένο Μέτωπο. Ιδρύθηκε το 1921 από τους Τσεν Ντουξιού και Λι Νταζάο. Το κόμμα επεκτάθηκε γρήγορα, και από το 1949 το ΚΚΚ εκδίωξε το Κουομιντάνγκ (KMT) από την ηπειρωτική χώρα έπειτα από 10ετή εμφύλιο πόλεμο, φτάνοντας έτσι στη δημιουργία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.[2] To ΚΚΚ είναι η μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα στον κόσμο, με 86.700.000 μέλη το 2014.[1]..."

      https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%9A%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82

      Διαγραφή
    6. Σύντροφε.Ο Πόλεμος ητανε Ιμπεριαλιστικός απο την αρχή μέχρι το τέλος για τους Καπιταλιστές και αντιφασιστικός για την ΕΣΣΔ και τους λαούς. Δεν μπαίνω στην λογική του Δεκέμβρη. Ολα έπρεπε να είχανε γίνει τον Οκτώβρη του 1944 χωρίς ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ. Στην Κίνα το σχημα ητανε Εργατες Αγρότες. Η Εκτίμηση πάντως για τα Λαικά Μέτωπα του ΚΚΕ μετά τις ανατροπες του 1991 αυτή είναι.Δεν το λεω για να καλυφτω.Απλα το αναφέρω. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    7. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      -Συνεχίζεις να μην διαβάζεις τι σου γράφουν και δεν αντέχω άλλο! Πραγματικά τα νεύρα μου κρόσια!
      Αυτό δεν σου είπα και εγώ για τον χαρακτήρα του πολέμου; Πως μέχρι την είσοδο της ΕΣΣΔ σε αυτόν ήταν καθαρά ιμπεριαλιστικός, ενώ μετά απέκτησε και άλλα χαρακτηριστικά, οπότε και οι πριν της είσοδο της ΕΣΣδ στον πόλεμομ αποφάσεις δεν ίσχυαν πλέον; Με τα νεύρα μου παίζεις επαναλαμβάνοντας ότι είπα για να μου απαντήσεις;
      -Για τον Δεκέμβρη έγραψες, για αυτόν σου απάντησα. Εκτός αν νομίζεις πως τον Δεκέμβρη οι παπούδες μας με τους εγγλέζους πολεμήσανε για πλάκα, αφού έτσι και αλλιώς το ΕΑΜ δεν ήθελε σοσιαλισμό...
      -Στην Κίνα το ενιαίο μέτωπο περιλάμβανε 8 κόμματα όπως είδες. Και τα περιλαμβάνει ακόμη!
      -Τρέλλα πουλάς;

      Άμα δεν ξέρεις κάτι, μην επιμένεις! Πρώτα ρώτα, μάθε, και μετά εξέφρασε άποψη. Έλεος πια! Δεν αντέχω άλλο! Δεν θα πάω εγώ στο τρελλάδικο από εσένα!

      Σου το έχω πει 100 φορές με καλό τρόπο!

      Δεν μου αφήνεις και πολλές επιλογές πλέον...

      Διαγραφή
  10. Παραθέτω κομματικά Ντοκουμέντα. Και όλος ο λαός να μας πει πάρτε την εξουσία και κάντε Σοσιαλισμό δεν γίνεται.Πρέπει να μεσολαβήσει ενα Αστικοδημοκρατικό στάδιο λυσης των Εσωτερικων ζητηματων και μετα με ομαλες δημοκρατικες διαδικασιες να παμε στον Σοσιαλισμο. Γ,Σιάντος ΠΕΕΑ Σεπτέμβρης 1944 λίγο πριν την Καζέρτα. ΟΙ Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας δεν ητανε λάθος.Ητανε μέσα στην πολιτικη μας της Εθνικής Ενότητας.Το ίδιο ισχύει και με την Βαρκιζα. Γ.Σιάντος εισήγηση στο 7ο Συνέδριο.Συμπέρασμα το πρόγραμα της 6ης ολομέλειας του 1934 για δικτακτορία του προλεταριατου κουρελόχαρτο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      -Σοβαρέψου!
      Αν το ΕΑΜ πίστευε πως "Και όλος ο λαός να μας πει πάρτε την εξουσία και κάντε Σοσιαλισμό δεν γίνεται", τότε δεν θα υπήρχε κανένας λόγος για την αγγλική επέμβαση!
      Τα σκέφτεσαι καθόλου πριν αρχίσεις να τα πετάς και όποιον πάρει ο μαύρος χάρος;

      Διαγραφή
    2. Είμαι πολυ σοβαρος συντροφε μου.Κομματικα ντοκουμεντα παραθετω.Αυτο δεν σημαινει οτι η αστική τάξη και οι Αγγλοι θα μας εμπιστευότανε.Ταξικό πόλεμο κάνανε είχανε λόγο να μας συντρίψουνε.ΤΟ ΕΑΜ πάλευε για καλύτερους όρους στο Αστικό παιχνίδι και δεν ητανε βλάκες να τους προσφερουνε. Αν δεις τα Ντοκουμεντα και λεω ψεμματα θα ζητήσω συγνωμη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Ποιόν "ταξικό πόλεμο" κανανε ρε Παναγιώτη;
      Αφου και το ΕΑΜ όπως μας τα λες εσύ, αστικό ήτανε! Και το ΚΚΕ αστικό ήτανε μας λες! Την δεκαετία του '40 κιόλας!
      Κάνε μας την χάρη νυχτιάτικα...

      Διαγραφή
    4. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Για την Κίνα πως είπες μπαρούφα το κατάλαβες τουλάχιστον, ή θα το ξαναβάλεις σαν ζήτημα αύριο-μεθαύριο;

      Διαγραφή
    5. Ρε για τους Αγγλους και την Αστική τάξη γράφω οτι κανανε ταξικό πόλεμο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    6. Οσο για την ΚΙΝΑ ΚΟΥΒΑ ΑΛΓΕΡΙΑ ΒΙΕΤΝΑΜ θα ρωτήσεις την επίσημη αποψη του Κόμματος.Αν σου πουνε αυτο που λες θα συμφωνησουμε και θα σου πω συγνωμη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    7. ΟΙ Παππούδες μας δεν πολεμησανε για πλακα.Πολεμησανε σαν ηρωες και θυσιαστηκανε στον Αγωνα.Που θα ητανε νικηφορος τον Οκτωβρη του 1944. Αυτό που συνέβη μετα ειναι μια τραγωδια του λαου Εγκλωβισμενου χειροποδαρα που δεν τον αφησανε να κοψει τον Γορδιο Δεσμο. Και για να το χαλαρωσουμε πες μου κατι. Το βιβλίο για τον πολεμο το πηρες. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    8. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Το ότι σε ΚΙΝΑ ΚΟΥΒΑ ΑΛΓΕΡΙΑ ΒΙΕΤΝΑΜ τα ΜΛ διεξήγαγαν εθνικοαπελευθερωτικό-δημοκρατικό πόλεμο που τον μετέτρεψαν σε επαναστατικό και κατέλαβαν την εξουσία, δεν θέμα "άποψης". Είναι καταγεγραμένη ιστορική πραγματικότητα.
      Τι να ρωτήσω; Αν έγινε επανάσταση σε αυτές τις χώρες, ή αν πέτυχε τελικά (που πέτυχε);
      Λες να υπάρχει περίπτωση να μου πουν πως δεν έγινε ή πως δεν πέτυχε;
      Λες να υπάρχει περίπτωση να μου πουν ψέμματα κοινώς;
      Εγώ λέω πως δεν υπάρχει...

      Διαγραφή
    9. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Ναι οι άγγλοι κάνανε ταξικό πόλεμο μόνοι τους. Άνευ αντίπαλου. Τους περισεύανε 5.000 στρατιώτες ενώ πολέμαγαν με τους γερμανούς σε Ιταλία-Γαλλία-Βέλγιο, και είπαν να τους στείλουν στην Αθήνα άνευ λόγου και αιτίας, αφού το ΚΚΕ έτσι και αλλιώς δεν ήθελε σοσιαλισμό...
      Έχω χάσει κάθε λογικό ειρμό από ότι λες.

      Διαγραφή
    10. Σε σχεση με την υπαρξει συνεργασιας πολιτικων κομματων μιλαω και οχι για το αν γινανε επαναστασεις. Συγνώμη εκει που έγραφες για τον χαραχτήρα του πολέμου απο μεράς ΕΣΣΔ το είδα μετά. ΟΚ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    11. Δεν τους περισευε τιποτα συντροφε. Θέλανε να μας συντριψουνε ξεροντας οτι υπαρχουνε Κομμουνιστικες δυναμεις οπως ο ΑΡΗΣ φοβουμενοι μηπως παρουνε το πανω χερι και κλωτσησουνε περα τις συμφωνιες ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    12. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Για την Κίνα στο έδειξα ήδη. 8 πολιτικά κόμματα.
      Αλλά το θέμα δεν είναι εκεί. Όλα εθνικά απελευθερωτικά μέτωπα ή λαϊκά ή αντιφασιστικά μέτωπα ύπηρξαν (και λέγονταν και έτσι). Πουθενά δεν πήγε το τοπικό ΚΚ μόνο του ως τέτοιο.
      Απλά αλλού (εκεί δηλαδή)τους έκοψε να κόψουν τις συμμαχίες όταν αυτές είχαν παίξει τον ρόλο τοπυς, αλλού (βλέπε Ελλάδα) όχι.
      Είναι υπερβολικά απλό...

      Διαγραφή
    13. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Οι συμφωνίες δεν προβλέπανε καπιταλισμό, (αλλιώς δεν θα είχε λόγο επέμβασης ο άγγλος) αλλά "δημοκρατική μετεξέλιξη". Και με τους συσχετισμούς της εποχής, με ομαλές δημοκρατικές διαδικασίες το ΕΑΜ θα έκανε περίπατο. Κια μετά θα έκανε και σοσιαλισμό. Όπως έκαναν παντού όπου βρέθηκαν στην κυβέρνηση τα ΕΑΜ μεταπολεμικά. Για αυτό επενέβησαν οι άγγλοι. Για να αποτρέψουν ακριβώς αυτό. Διαφορετικά δεν θα είχαν κανέναν λόγο.

      Διαγραφή
    14. Ολα καλα συντροφε και εξαιρετικα χρησιμος ο διαλογος που κανουμε.Καταλαβαίνω απόλυτα τι λες. Και εσυ θα καταλαβεις απόλυτα τι λεω οταν καποια στιγμη μιλήσουμε με διαφερετικο τροπο επικοινωνιας. Το βιβλιο για τον πόλεμο μπορεσες το πηρες. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.