Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016

ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ 1948 - '49: Η βήμα - βήμα στροφή προς τη Δύση

Μαχήτριες του ΔΣΕ

Οι συνέπειες της στροφής αυτής στη στάση της Γιουγκοσλαβίας,

απέναντι στον αγώνα του ΔΣΕ


Η αποπομπή της Γιουγκοσλαβίας από το Γραφείο Πληροφοριών (Ινφορμπιρό) έγινε επίσημα στις 28 Ιουνίου του 1948. Δύο μέρες μετά, οι Γιουγκοσλάβοι άρχισαν τις ανεπίσημες επαφές με τους Αμερικάνους διπλωμάτες στο Βελιγράδι. Οι Αμερικανοί ενημέρωσαν γι' αυτό τους Βρετανούς και, όπως προκύπτει από τα αρχεία του Φόρεϊν Οφις, αυτή η ιστορία των επαφών έχει ως εξής: Ενα άτομο, ονόματι Dragnic, εμφανιζόμενος με πειστήρια ως φίλος του Τζίλας - και έχοντας έγκυρη κυβερνητική εξουσιοδότηση της χώρας του - βολιδοσκόπησε την αμερικάνικη πρεσβεία, για το αν υπήρχε η δυνατότητα να πάρει η Γιουγκοσλαβία κάποια βοήθεια από το σχέδιο Μάρσαλ. Ακόμη, ξεκαθάρισε στους Αμερικάνους συνομιλητές του "πως η Γιουγκοσλαβία αδημονούσε εξαιρετικά για το ταχύτερο ξεκαθάρισμα της ελληνικής κατάστασης, ενόψει του βάρους που πρόσθεταν οι Ελληνες πρόσφυγες στη γιουγκοσλαβική οικονομία, προσθέτοντας πως ένιωθε σίγουρος για το ότι η Σοβιετική Ενωση δεν ενδιαφερόταν τώρα ιδιαίτερα, για την Ελλάδα, και επιμένοντας στο ότι η Γιουγκοσλαβία δε θα έδινε καμιά βοήθεια στους Ελληνες αντάρτες" (Elisabeth Barker: "Η γιουγκοσλαβική πολιτική προς την Ελλάδα στα 1947 - 1949" και J. Pirjevec: "Η ρήξη Τίτο - Στάλιν και το τέλος του Εμφυλίου στην Ελλάδα". Βλέπε: "Μελέτες για τον Εμφύλιο Πόλεμο 1945 - 1949", εκδόσεις ΟΛΚΟΣ, σελ. 304 και 332).

Αργά, αλλά σίγουρα...

 Marsal Tito Talking with Fitzroy Maclean
Τότε, τα πράγματα ήταν ακόμη πρώιμα για ανοιχτή ανάπτυξη θερμών σχέσεων μεταξύ των Γιουγκοσλάβων και των Δυτικών. Οι Δυτικοί συνέχισαν να ενθαρρύνουν τη Γιουγκοσλαβία στην πορεία της προς τη Δύση, αλλά είχαν κάθε λόγο, να μην βιάζονται για γρήγορα και τρανταχτά αποτελέσματα. Κατ' αρχήν, φοβούνταν τις εξελίξεις που μπορούσε να επιφέρει στο εσωτερικό της Γιουγκοσλαβίας ένα γρήγορο και ανοιχτό σφιχταγκάλιασμα με τον Τίτο. Φοβούνταν τις αντιδράσεις, που θα προκαλούσε μέσα στο ΚΚΓ και στον γιουγκοσλάβικο λαό η αποκάλυψη της προδοσίας. Επιθυμούσαν συνεπώς την ισχυροποίηση του Τίτο και το ξεκαθάρισμα οποιασδήποτε εσωτερικής αντιπολίτευσης, ώστε τα βήματα που θα γίνονταν να είναι σίγουρα και σταθερά. Ηθελαν να είναι σίγουροι πως κάθε βήμα του Τίτο προς τη Δύση θα ήταν χωρίς επιστροφή. Τέλος, δεν ήθελαν σε καμιά περίπτωση να δώσουν αφορμές, ώστε το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και το Ινφορμπιρό να φανούν δικαιωμένοι, για τη στάση τους απέναντι στο ΚΚΓ.
Ο George Kennan είχε εκφράσει ωμά και κατηγορηματικά την άποψη πως οι Δυτικοί δεν ήταν διατεθειμένοι να καταστρέψουν την προοπτική μιας σοβαρής ρωγμής στο κομμουνιστικό στρατόπεδο, με μια εσπευσμένη και υπερβολικά φιλική πολιτική, που θα μπορούσε να την εκμεταλλευτεί η ΕΣΣΔ, "για να προκαλέσει αισθήματα αηδίας και αποστροφής μέσα σε ολόκληρο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και ανάμεσα στους ίδιους τους οπαδούς του Τίτο" (στο ίδιο, σελ. 332). Με αυτές τις εκτιμήσεις των Αμερικάνων συμφωνούσε και ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Μπέβιν, ο οποίος έλεγε στον πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Λονδίνο: "Αν βγαίναμε να υποστηρίξουμε το στρατάρχη Τίτο τώρα, θα δημιουργούσαμε μια κατάσταση, στην οποία ο λαός του θα μπορούσε να κατηγορηθεί ότι συμπράττει με τις δυτικές δυνάμεις" (στο ίδιο, σελ. 302 - 303). Αλλά και ο ίδιος ο Τίτο δεν επιθυμούσε τα αποκαλυπτήρια της στροφής του προς τη Δύση. Γι' αυτό, πέραν των άλλων, συνέχιζε - αν και με μειωμένους αισθητά ρυθμούς - να βοηθάει τον ΔΣΕ.

Η στροφή επιταχύνεται

Οι Αγγλοαμερικάνοι άρχισαν να σιγουρεύονται πως το καθεστώς του Τίτο σταθεροποιείται στη Γιουγκοσλαβία και πως δεν υπήρχαν περιθώρια επιστροφής του ΚΚΓ στο κομμουνιστικό στρατόπεδο, γύρω στο φθινόπωρο του 1948. Εκείνη την περίοδο, και συγκεκριμένα τον Οκτώβρη του 1948, κορυφαίος αξιωματούχος του Φόρεϊν Οφις έγραφε πως δε φαινόταν δυνατή καμιά συμφιλίωση ανάμεσα στον Στάλιν και τον Τίτο και πρόσθετε: "Καθώς πρέπει να είναι προς όφελός μας, όταν βλέπουμε μια συνέχιση της τεταμένης κατάστασης πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, δε θα πρέπει να αποκλείσουμε την ευκταία επιθυμία ενίσχυσης της γιουγκοσλάβικης διοίκησης, στο βαθμό που θα της επιτρέπει μετά βίας να συνεχίσει να υπάρχει, αλλά κάθε πολιτική συναλλαγή θα ήταν επικίνδυνη". Συμπλήρωνε, επίσης, ότι "οι πρόσφατες επιχειρήσεις εναντίον του Μάρκου δεν είχαν αποφασιστικό αποτέλεσμα, κατά μεγάλο μέρος λόγω της αλβανικής βοήθειας. Οι εκθέσεις της Ειδικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα Βαλκάνια επιβεβαιώνουν ότι η βοήθεια προς τους αντάρτες του Μάρκου συνεχίζεται από την Αλβανία, τη Βουλγαρία και, σε μικρότερο βαθμό, από τη Γιουγκοσλαβία" (στο ίδιο, σελ. 305).

Ετσι, κατά τη φθινοπωρινή Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ της εποχής εκείνης, τα πράγματα πήραν μια νέα τροπή. Ο υφυπουργός Εξωτερικών της Γιουγκοσλαβίας, Ales Bebler, δήλωνε στους Βρετανούς και συγκεκριμένα στον υφυπουργό Εξωτερικών, Μακ Νιλ, πως η Γιουγκοσλαβία χρειαζόταν επειγόντως τη δυτική βοήθεια για να επιβιώσει. Η απάντηση του Μπέβιν, για το τι έπρεπε να γίνει σε σχέση με τη γιουγκοσλάβικη έκκληση, ήταν σαφής και επιγραμματική: "Κρατήστε τους στην επιφάνεια". Ετσι, ως αποτέλεσμα αυτής της εντολής Μπέβιν, υπογράφηκε εμπορική συμφωνία Βρετανίας - Γιουγκοσλαβίας με διάρκεια ενός μόνο έτους.

Στην ίδια Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ο πρόεδρός της dr Evatt προσπάθησε να προωθήσει μια προσέγγιση Ελλάδας - Γιουγκοσλαβίας. Η τελευταία, όμως, δεν ήταν ακόμη έτοιμη για κάτι τέτοιο. Αν και είχε αρχίσει να περιορίζει τη βοήθεια προς τον Δημοκρατικό Στρατό, δεν μπορούσε και να τη διακόψει οριστικά. Επίσης, μια συμφωνία με το καθεστώς των Αθηνών, που η ίδια αποκαλούσε μοναρχοφασιστικό, ήταν αρκετή για να αποκαλύψει τη στροφή που είχε γίνει προς τη Δύση, τη συνδιαλλαγή με τον ιμπεριαλισμό και να δημιουργήσει έντονα εσωτερικά προβλήματα, ιδιαίτερα στο χώρο της ΛΔ της Μακεδονίας, όπου δεν ήταν λίγοι οι Σλαβομακεδόνες πρόσφυγες από την Ελλάδα, καθώς κι αυτοί που είχαν δικούς τους ανθρώπους - φίλους, συγγενείς, γνωστούς - που πολεμούσαν στον ΔΣΕ. Εξηγώντας, στον Βρετανό πρεσβευτή στο Βελιγράδι, την απροθυμία της χώρας του, για προσέγγιση με την Ελλάδα, ο Bebler επικαλούνταν εμπόδια προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά εξέφραζε τη θέση πως, αν ήταν δυνατό να επιτευχθεί ένας διακανονισμός με την Ελλάδα, αυτό θα ήταν εξαιρετικά επωφελές για τη Γιουγκοσλαβία. Πρόσθετε δε - σύμφωνα πάντα με τις βρετανικές επίσημες πηγές - πως η κυβέρνησή του "έχει απαυδήσει και έχει κουραστεί να ενισχύει ένα συρφετό από Ελληνες πρόσφυγες, για τους οποίους το μόνο που αδημονούσαν οι Γιουγκοσλάβοι ήταν να απαλλαγούν απ' αυτούς" (στο ίδιο, σελ. 307). Και ο Βρετανός πρεσβευτής τηλεγραφούσε στο Φόρεϊν Οφις στα τέλη Ιανουαρίου του 1949: "Αν ο Τίτο έμελλε να κάνει βήματα για να πετύχει μια ανεξάρτητη συμφωνία με την Ελλάδα, αυτό θα τον εξέθετε, όχι μόνο σ' ένα ξέσπασμα από τις χειρότερες ύβρεις, και ίσως και σε χειρότερα, από μέρους των δυνάμεων της Κομινφόρμ, αλλά στις παρούσες συνθήκες και σε πολλές επικρίσεις από μη ευκαταφρόνητο τμήμα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γιουγκοσλαβίας" (στο ίδιο, σελ. 308).

Στις 17 Φλεβάρη του 1949, οι Αμερικανοί έκαναν ένα ακόμη βήμα για την οικονομική ενίσχυση της Γιουγκοσλαβίας και για την ακόμη ισχυρότερη πρόσδεσή της με τη Δύση. Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ και ο πρόεδρος Τρούμαν υιοθέτησαν πρόταση για χαλάρωση των αμερικανικών ελέγχων στην απαγόρευση των εξαγωγών προς τη Γιουγκοσλαβία, ώστε να δοθεί επιτάχυνση "στις δυνάμεις οικονομικής, πολιτικής και ιδεολογικής έλξης, που ωθούν αναπόδραστα τον Τίτο προς τη Δύση σε τόσο βαθμό, ώστε να είναι δυνατό να πειστεί ο Τίτο να σταματήσει τη βοήθειά του προς τους Ελληνες αντάρτες".

Προς την ολοκλήρωση της στροφής

Η σταδιακή, βήμα - βήμα προσέγγιση της Γιουγκοσλαβίας με τους Αγγλοαμερικάνους και η πρόσδεσή της όλο και περισσότερο σ' αυτούς, άρχισε κάποια στιγμή, να αποδίδει καρπούς και στο ζήτημα της προσέγγισης Αθήνας - Βελιγραδίου. Στις 18 Μάρτη του 1949, ο Πιπινέλης πληροφορούσε τον Βρετανό πρεσβευτή στην Ελλάδα ότι η γιουγκοσλάβικη κυβέρνηση, τηρώντας άκρα μυστικότητα, πρότεινε στην κυβέρνηση των Αθηνών, τη συνάντηση ενός Ελληνα και ενός Γιουγκοσλάβου εκπροσώπου, κατά προτίμηση στο Βελιγράδι, για να συζητηθεί το θέμα της συνεννόησης των δύο χωρών. Η γιουγκοσλάβικη αυτή πρωτοβουλία δεν έμελλε να έχει τύχη, γιατί διέρρευσε στον Τύπο με ελληνική ευθύνη. Συγκεκριμένα στις 31 Μαρτίου η λονδρέζικη εφημερίδα "Daily Mail" δημοσίευσε μια συνέντευξη του αντιπροέδρου της ελληνικής κυβέρνησης και υπουργού Εξωτερικών Ντ. Τσαλδάρη, ο οποίος δήλωνε ότι ενδέχεται μέσα σ' ένα χρόνο η Ελλάδα να είναι σύμμαχος του Τίτο. Κατά πάσα πιθανότητα, η διαρροή αυτή δεν έγινε από λάθος του Τσαλδάρη. Προφανώς έγινε σκόπιμα, για να σφυγμομετρηθούν οι αντιδράσεις ή να εκβιαστεί η παραπέρα εξέλιξη της υπόθεσης και για να υπάρχει η δυνατότητα σε ευθετότερο χρόνο να κυλήσει περισσότερο ανεμπόδιστα η ελληνογιουγκοσλαβική προσέγγιση. Ετσι, στις 4 Απριλίου, ο Τσαλδάρης με μια υποτονική - και καθόλου πειστική - δήλωση διέψευσε όσα ο ίδιος είχε αφήσει να διαρρεύσουν. Το ίδιο έκαναν και οι Γιουγκοσλάβοι, τέσσερις μέρες αργότερα. Μάλιστα, οι τελευταίοι δεν προέβησαν σε επίσημη κυβερνητική διάψευση. Τη διάψευση έκανε ο διπλωματικός συντάκτης του πρακτορείου ειδήσεων Τανγιούγκ. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι οι Γιουγκοσλάβοι ξεπέρασαν κάθε όριο υποκρισίας γύρω από το θέμα αυτό, αφού σε επίσημες επαφές που είχαν με το ΚΚΕ κατηγόρησαν το τελευταίο ότι αναπαραγάγει τις μυθοπλασίες και τις συκοφαντίες του Τσαλδάρη κατά της Γιουγκοσλαβίας, πριν οι ίδιοι έστω και μ' αυτόν τον ανεπίσημο τρόπο διαψεύσουν τα περί επαφών τους με την Αθήνα. Κι όλα αυτά, γιατί ο ραδιοσταθμός "Ελεύθερη Ελλάδα" μετέδωσε και σχολίασε όσα ο Τσαλδάρης είπε στην αγγλική εφημερίδα.

... και η ολοκλήρωσή της


Βελιγράδι, 30 Ιουνίου 1960. Ο Καραμανλής συνομιλεί
με τον στρατάρχη Τίτο, κατά τη διάρκεια της τριήμερης
ανεπίσημης επίσκεψής του στη Γιουγκοσλαβία.
Στις αρχές Μάη του 1949, το Βελιγράδι επισκέφθηκε ο Fitzrori Maclean, επικεφαλής της βρετανικής στρατιωτικής αποστολής στη Γιουγκοσλαβία στα χρόνια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και προσωπικός φίλος του Τίτο. Ο Βρετανός αξιωματούχος είχε ως αποστολή να πάρει από τον Γιουγκοσλάβο ηγέτη εγγυήσεις, για μια αποφασιστική στροφή της Γιουγκοσλαβίας πάνω στο ελληνικό ζήτημα, με αντάλλαγμα την παροχή οικονομικών πλεονεκτημάτων από τη δύση. Στις 5 Μάη ο Maclean συναντήθηκε με τον Τίτο, γευμάτισαν, και του εξέθεσε τα καθέκαστα. Ο Τίτο δεν αρνήθηκε ότι η χώρα του βοήθησε το ΔΣΕ στο παρελθόν, τονίζοντας όμως ότι η κατάσταση πλέον είχε αλλάξει. Επισήμανε στο Βρετανό συνομιλητή του, ότι δεν μπορούσε να αρνηθεί τη χορήγηση ασύλου στους πρόσφυγες από την Ελλάδα, υπογραμμίζοντας ότι δεν τους επιτρεπόταν πια (δηλαδή στους πρόσφυγες) να επιστρέψουν πίσω στο ΔΣΕ. Επίσης, ανέλαβε τη δέσμευση, πως και στο μέλλον δε θα επιτρεπόταν στους πρόσφυγες να γυρίσουν πίσω, ούτε και θα δινόταν άλλη βοήθεια στους αντάρτες. Τέλος, ο Τίτο ζήτησε από τον συνομιλητή του να μη γίνει γνωστή, για κανένα λόγο, αυτή του η δέσμευση, γιατί αυτό θα τον έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση. Ο Maclean υποσχέθηκε εχεμύθεια (στο ίδιο, σελ. 313 - 314 και 336 - 337). Οι Βρετανοί γνωστοποίησαν τις δεσμεύσεις του Τίτο μόνο στους Αμερικάνους, ούτως ώστε να υπάρξει συντονισμός στην παροχή πιστώσεων προς τη Γιουγκοσλαβία, αλλά και στους πολεμικούς σχεδιασμούς τους στην Ελλάδα.

Οι Γιουγκοσλάβοι τήρησαν τις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που ο Αμερικανός πρεσβευτής στο Βελιγράδι έγραφε, στις 26/5/49, στην αναφορά του προς την Ουάσιγκτον, ότι η γιουγκοσλαβική βοήθεια προς τους αντάρτες στερεύει, "ακόμη και η ηθική, ανθρωπιστική". Για την αποφασιστική αυτή της στροφή, η Γιουγκοσλαβία ενημέρωσε και την Αθήνα. Στα τέλη Μάη, ο Πιπινέλης γνωστοποιούσε στην αμερικανική πρεσβεία, πως κάποιος Γιουγκοσλάβος, ονόματι Μαρτίνοβιτς, ο οποίος κρατούσε τις μυστικές επαφές Αθηνών - Βελιγραδίου, ενημέρωσε Ελληνα αξιωματικό της ΚΥΠ, πως σύντομα η ελληνική κυβέρνηση θα άκουγε καλά νέα. Τα νέα αυτά δεν άργησαν να έρθουν. Στις 11 Ιουλίου 1949, ο Τίτο, μιλώντας στην πόλη Πόλα της Ιστρίας, ανακοίνωσε το κλείσιμο των ελληνογιουγκοσλαβικών συνόρων. Βρήκε μάλιστα γι' αυτό μια πολύ υποκριτική δικαιολογία. Αξιοποιώντας τις καταγγελίες του ΔΣΕ, ότι στις 5 Ιουλίου 1949 κυβερνητικά στρατεύματα πέρασαν από το γιουγκοσλαβικό έδαφος και χτύπησαν πισώπλατα τους αντάρτες στο Καϊμακτσαλάν, εμφάνισε το κλείσιμο των συνόρων ούτε λίγο - ούτε πολύ ως αναγκαία ενέργεια για να προστατευτεί η Γιουγκοσλαβία από συκοφαντίες. Ισχυρίστηκε, μάλιστα, ότι την ιστορία του πισώπλατου χτυπήματος "δεν την είχαν σκαρφιστεί οι Ελληνες σύντροφοι, αλλά τη μηχανεύτηκαν κάπου αλλού", υπονοώντας προφανώς την Κομινφόρμ και την ΕΣΣΔ. Αναμφίβολα επρόκειτο για μακιαβελισμό χωρίς προηγούμενο.
Πηγή: Ριζοσπάστης
Βλέπε ακόμη:

31 σχόλια:

  1. Σε πειραζει να βαλω μερικα στοιχεια για τις διωξεις των Κομμουνιστων μέσα απο το βιβλιο του Μαρτενς. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό και αν είναι εντελώς εκτός θέματος!

      Διαγραφή
    2. Ρε δεν καταλαβες. Για Γιουγκοσλαβους Κομμουνιστες λεω που συμφωνησανε με το Ινφομπιρο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Το κατάλαβα, αλλά δεν είναι το θέμα το αναπόφεκτο ξεκαθάρισμα εντός του ΚΚΓ μετά την στροφή του Τίτο.

      Διαγραφή
  2. Ητανε μια μεγάλη προδοσία μέσα στο Κ.Κ και πισωπλατο χτύπημα στον ΔΣΕ σε μια πολλη κρισιμη στιγμη του αγώνα. Χωρίς το προδοτικό αυτό κλείσιμο των συνόρων η εξέλιξει του αγώνα μας θα ήτανε τελείως διαφορετική.Ταυτόχρονα υπήρχε σχέδιο για Επίθεση στην Αλβανία απο Τίτο Αγγλους και Μοναρχοφασίστες.Επίσης σύμφωνα με τα τηλεγραφήματα του σ.Βαβουδη απο τον Ασυρματο ενημερωνε την ηγεσία ότι απο το 1948 Οπορτουνιστικές δυνάμεις με την ανοιχτή βοήθεια της Γιουγκοσλαβικής πρεσβείας και την Ανοχή του αστικού κράτους δουλεύανε για την δημιουργία καινούργιου ΚΚ....Πράγμα που το πετύχανε αργότερα.......Σε κάθε περίπτωση το συμπέρασμα που βγαίνει απο την πείρα του ΚΚΕ και του ΔΚΚ ο Οπορτουνισμός κάθε απόχρωσεις αποτελεί την 5η φάλαγγα του Καπιταλισμού. ΠΡΟΣΟΧΗ.Δεν μιλάω για τον κάθε απλό άνθρωπο που μπλέχτηκε σε αυτά τα δόκανα. Αυτόν πρέπει να τον αποσπάσουμε οχι συνεργαζόμενοι με τον οπορτουνισμό αλλά να τον πεισουμε οτι πρόκειται για καρκίνωμα. Με αυτούς όμως που ητανε μελη η Στελεχη του ΚΚΕ και φεύγοντας φτιάξανε οπορτουνιστικά κόμματα ο αγωνας πρεπει να είναι συνεχείς χωρίς καμμία χαλάρωση ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Δεν αντέχω άλλο να αναγκάζομαι να σου απαντάω ακόμη και εκεί που συμφωνώ μαζί σου κατά 99%.

      Αυτό το ότι «δεν συνεργάζεσαι ποτέ και με κανέναν» (με τον "οπορτουνισμό" λες εσύ, αλλά φαντάζομαι πως ισχύει και για τις σοσιαλδημοκρατικές και αστικές δυνάμεις), από που στα κομμάτια βγαίνει;

      Ο Λένιν δεν συνεργάστηκε με από αναρχικούς μέχρι εσέρους για να κάνει την επανάσταση; Δεν συνιστούσε στους Άγγλους κομμουνιστές συνεργασία με την σοσιαλδημοκρατία; («αριστερισμός»). Μήπως ήταν οπορτουνιστής και αυτός;
      Ή μήπως δεν υπάρχουν συνθήκες που καθορίζουν ποιά είναι κάθε φορά η σωστή τακτική και ποιά όχι;

      Έλεος πια! Δεν είμαστε η θύρα 7 για να βλέπουμε άσπρο-μαύρο ανεξάρτητα από συνθήκες και καταστάσεις, και σίγουρα αυτό είναι το τελευταίο που θα μας βοήθαγε να κάνουμε σωστές εκτιμήσεις για την στρατηγική και την τακτική μας.

      Κομμουνιστές είμαστε και υποτίθεται πως μας διέπει η διελεκτική σκέψη. Όχι ο μανιχαϊσμός...

      Διαγραφή
  3. Πολύ σωστά ουτε μανιχαιστές είμαστε ούτε θυρα 7. Ο Λένιν πολύ σωστά λες έκανε ΕΛΙΓΜΟΥΣ επι Φεουδαρχίας οπως και είχε πει αυτά που λες στους Αγγλους που είχανε Καπιταλισμό απο τότε. Υπάρχει μια Τεραστια διαφορα συντροφε. Τοτε δεν υπηρχε αυτη η συσωρευμενη εμπειρια απο την δραση του οπορτουνισμου.Ανατράπηκε ο Σοσιαλισμος συντροφε μου το 1991 με όχημα τον οπορτουνισμο.Γκορμπατσόφ και Φαρακος γινανε Γ.Γ του ΚΚΣΕ και του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ το σωσαμε για 4 ψηφους το 1991.Είδαμε τα καθάρματα στο παραλιγο να μας πετάξουνε απο το κομμα που μετα την διασπαση ητανε σε κατασταση σμπαραλια.Εκλαιγε η ψυχη μας.Τη ακριβως μου ζητας να ξεχασω. Συγνωμη αλλα δεν ξεχναω τιποτα. Ειδαμε την Φρικωδια μπροστα μας ετοιμη να μας καταπιεί ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Πηδάς από θέμα σε θέμα, και από λάθος σε λάθος. Η αστοδημοκρατική επανάσταση στην Ρωσία είχε γίνει από το 1905. Δεν έκανε ελιγμούς (μόνο) "επί φεουδαρχίας" ο Λένιν, ούτε και οι ελιγμοί με σκοπό την την επανάσταση επιτρέπονται μόνο στην φεουδαρχία και στον καπιταλισμό οφείλεις να είσαι τούβλο και ντουβάρι που δεν νογάει από τακτική.

      Όσο για την εμπειρία του οπορτουνισμού, υπήρχε και με το παραπάνω από την Β'Διεθνή.
      Τα υπόλοιπα εκτός θέματος-δεν τα σχολιάζω.

      Διαγραφή
  4. Ο ΛΕΝΙΝ λεει οτι η Φεουδαρχία τελειωσε με τις Θέσεις του ΑΠΡΙΛΗ του 1917. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Δηλαδή η φεουδαρχία δεν τελείωσε με εξέλιξη των παραγωγικών δυνάμεων ή με επανάσταση, αλλά με την έκδοση μιας μπροσούρας.
      Τον σκοτώσες τον Μαρξισμό. Αργά και βασανιστικά...

      Διαγραφή
    2. Στο ζητημα των ελιγμων Συντροφε μου.Αυτο που λες το ξερω ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Δηλαδή αυτο που σου είπα παραπάνω. Πως ι ελιγμοί επιτρέπονται από την φεουδαρχία στον καπιταλισμό, αλλά από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό οφείλουμε να είμαστε ντουβάρια;

      Την συνεργασία με τους εσέρους ο Λένιν δεν την έκανε ούτε στην Φεουδαρχία, ούτε στον καπιταλισμό πάντως. Στην πρώτη σοβιετική κυβέρνηση την έκανε.

      Αλλά γιατί ρε γαμώτο συζητάμε πράγματα που τα γνωρίζουμε όλοι; Μπορούμε να πάμε παραπέρα έτσι;

      Διαγραφή
    4. Η συνεργασια με την αριστερη πτερυγα των εσερων και οχι τους εσερους γενικα ηταν μια ιστορικη πραγματικοτητα. Ιστορικη πραγματικοτητα ηταν επισης και οι δυο σφαιρες που του φυτευσαν οι "συνεργατες" αυτοι για να τον βγαλουν απο την μεση.

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
    5. @Ο.Χ.Ε.Π.:
      Φυσικά είναι και τα δύο ιστορική πραγματικότητα. Αλλά αυτό που έγινε μετά δεν αναιρεί αυτό που έγινε πριν.
      Ούτε και το καθιστά λάθος στον χρόνο που έγινε.
      Από ότι βλέπεις ο βασικός μου προβληματισμός γύρω από αυτό περιστρέφεται.

      Διαγραφή
    6. @Ο.Χ.Ε.Π.:
      Επιπλέον απάντησα σε πολύ συγκεριμένο επιχείρημα το οποίο έλεγε λανθασμένα πως συμμαχίες μπορείς να κάνεις μόνο στην μετάβαση από την φεουδαρχία.

      Διαγραφή
    7. Συμφωνω απλως το συγκεκριμενο δεν ειναι και το καλυτερο παραδειγμα συμμαχιας.

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
    8. @Ο.Χ.Ε.Π.:
      Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο, είναι από τα πιο τρανταχτά πάντως.

      Διαγραφή
  5. Ψιλοασχετο: Το Γιουγκοσλαβικο ΚΚ και η Λιγκα Κομμουνιστων της Γιουγκοσλαβιας ειναι δυο διαφορετικα κομματα (με την εννοια οτι το ενα ηταν πρωτοπορια της Ε.Τ. και το αλλο πολιτικη εκφανση του ΛΜ) ή απλως το ιδιο σε μετονομασια λιγα χρονια μετα;

    Ο.Χ.Ε.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου. Θεωρώ ότι από τη στιγμή που επήλθε η σύγκρουση ανάμεσα στη Γιουγκοσλαβία και την ΕΣΣΔ ήταν θέμα χρόνου να στραφεί η πρώτη προς την Δύση γιατί έπρεπε να επιβιώσει και το επαναλαμβάνω ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΙΩΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΝΕ (η επιβίωση της Κούβας σήμερα μας πείθει για το αντίθετο αλλά στην περίπτωση της Γιουγκ. μιλάμε για μία χώρα κατεστραμένη από τον πόλεμο). Άρα χάνουμε την ουσία του ζητήματος και πρέπει να απαντήσουμε στο παρακάτω ερωτήμα:
    Γιατί ήρθαν σε σύγκρουση τα δύο κράτη; Έπαιξε ρόλο η υπερήφανη Σλαβική φυλή, η οποία δεν θα μπορούσε να ανεχτεί το "αλάνθαστο" του Στάλιν ή μήπως όλα αυτά είναι άσχετα και ο Τίτο από την αρχή έκλεινε το μάτι στον καπιταλισμό;

    Βασίλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Βασίλης:
      Οι Γιουγκοσλάβοι είχαν επαφές με την δύση πριν την αποπομπή τους από την κομινφόρμ.
      Οπότε το επιχείρημα σου δεν στέκει, καθώς είναι η αποπομπή από την κομινφόρμ (και όχι η ρήξη στενά με την ΕΣΣΔ) το αποτέλεσμα της προσέγγισης του Τίτο με την δύση και όχι το αντίστροφο.

      Διαγραφή
    2. Βασιλης.Αν θελεις την γνωμη μου ο Τίτο απο την αρχη εκλεινε το ματι στον Καπιταλισμο. Η Αποκατασταση των σχεσεων με την ΕΣΣΔ το 1956 νομιζω οτι το δείχνει ξεκαθαρα. Η Περιπτωση της Κουβας ειναι διαφορετικη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  7. Ας μη γελιόμαστε όμως trash, η κομινφορμ ήταν στην ουσία η ΕΣΣΔ.
    Βασίλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Βασίλης:
      Έχω σοβαρές διαφωνίες επ'αυτού.

      Διαγραφή
    2. Σε καμια περιπτωση η Κομινφορμ δεν ηταν μονο η ΕΣΣΔ. Υπηρχε σοβαρη διαπαλη στους κολπους της.

      Για τους Γιουγκοσλαβους υπαρχουν πανω οι επιστολες Σταλιν που φανερωνουν σοβαρες παρεκλισεις στην διαδικασια της οικοδομησης του Σοσιαλισμου. Δεν ηταν ξεκαθαρισμενος ουτε ο πρωτοπορος ρολος της Ε.Τ.

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
    3. Εχει μέσα στον 2ο Τομο αναφορες απο τον Ζντανοφ για ανενοχλητη δραση Αγγλων πρακτόρων και σε παρατηρήσεις του για την ύπαρξει Κουλάκων οτι στην Γιουγκοσλαβία δεν θα χρειαστει να τους παραμερίσουμε μαζί θα οικοδομήσουμε Σοσιαλισμό γιατι πολεμήσαμε μαζί στον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και οτι η περίπτωση της ΕΣΣΔ ήταν μια Εθνική Ιδιομορφια....ΜΠΙΓΚΟ...ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    4. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Σε ποιά σελίδα θυμάσαι;

      Διαγραφή
    5. Αυτό δεν το εχω συγκρατησει αν δεν εχεις τον τομο και θελεις πες μου να το ψαξω Συντροφε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    6. Επειδή τον έχω σε ρώτησα. για να το κοιτάξω

      Διαγραφή
  8. Στο βρήκα σύντροφε. 2ος τόμος σελίδα 62 μέχρι 64. Εχει όλα τα γεγονότα. Μόνο αντι για Ζντανοφ είναι Μολότοφ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.