Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

Τα Λαϊκά Μέτωπα και η προλεταριακή πολιτική (αποσπάσματα)

Το παρακάτω άρθρο για τα Λαϊκά Μέτωπα γράφτηκε το 1937 από τον Παντελή Πουλιόπουλο*.

1. Νέα φάση της παρακμής του καπιταλισμού

[...]
οι γιγαντιαίοι εξοπλισμοί όλων των μεγάλων Δυνάμεων δείχνουνε καθαρά ότι περάσαμε σε ένα καινούργιο στάδιο γενικής παρακμής του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Ο κόσμος μπήκε σε μια νέα περίοδο πολέμων καί επαναστάσεων.

Μέσα στη μεγάλη αυτή κρίση μία και μοναδική είναι η λύση που μπορεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του προλεταριάτου και όλων γενικά των μαζών του λαού: η κατάληψη της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη και η χρησιμοποίηση της εξουσίας αυτής για την εφαρμογή του σοσιαλισμού.

2. Πώς γενικά μπορεί να καταληφθεί η εξουσία

Η εργατική τάξη μπορεί να καταλάβει την πολιτική εξουσία μόνο άμα χρησιμοποιήσει τη μέθοδο της ανεξάρτητης ταξικής πάλης. Πρέπει δηλαδή, σε οποιαδήποτε φάση της σημερινής κρίσης, να αντι­τάσσει την ασυμφιλίωτη αντίθεση της στην αστική τάξη και στο αστικό κράτος, με οποιαδήποτε μορφή κι αν παρουσιάζεται αυτό.

Ο όγκος των μη προλεταριακών μαζών του λαού μπορεί και πρέ­πει να κερδηθεΐ με το μέρος της εργατικής τάξης καί του σοσιαλισμού. Αυτά όμως θα κατορθωθεί μόνο όταν η ίδια η εργατική τάξη αποδείξει ότι μπαίνει μπροστά, αποφασιστικός καί ικανός ηγέτης στην ανεξάρτητη, επαναστατική πάλη των τάξεων κατά της κεφαλαιοκρατίας που εξουθε­νώνει κι αυτές τις μάζες του πληθυσμού όπως και το προλεταριάτο.

3. Λαϊκό Μέτωπο ίσον συνεργασία των τάξεων

Μέσα στις γραμμές του εργατικού κινήματος το μεγαλύτερο εμπό­διο σε μια ανεξάρτητη ταξική πάλη είναι οι μέθοδες κ’ η ιδεολογία της συνεργασίας των τάξεων. Η ιδεολογία αυτή ενσαρκώνεται πρώτ’' απ'’ όλα στα συνθήματα του λεγόμενου Λαϊκού Μετώπου. Ριχτήκανε για πρώτη φορά από την Κομμουνιστική Διεθνή καί τα εθνικά της τμήματα. Τα συνθήματα αυτά βρήκανε τη θεωρητική τους έκφραση στις αποφάσεις του 7ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς το καλοκαίρι του 1935. Πολύ γρήγορα την πολιτική αυτή την ασπάστηκαν και την προ­παγάνδισαν τα μεταρρυθμιστικά (σοσιαλδημοκρατικά) κόμματα, καθώς και πολλά φιλελεύθερα κόμματα σ’ όλο τον κόσμο.

Τα συνθήματα του Λαϊκού Μετώπου είναι καινούργια στη μορφή, αλλά πολύ παλιά στην ουσία τους. Αντιπροσωπεύουν άπλα και μόνο την κλασική πολιτική και τις μέθοδες της συνεργασίας των τάξεων και μάλιστα στην πιο γνήσια και ολοκάθαρη μορφή της : την κυβέρνηση συνασπισμού αστικών και εργατικών κομμάτων.
Το Λαϊκό Μέτωπο, όπως και κάθε άλλη μορφή ταξικής συνεργασίας, είναι απάρνηση της ανεξάρτητης ταξικής πάλης των εργατών. Με το Λαϊκό Μέτωπο η εργα­τική τάξη εγκαταλείπει το δικό της πρόγραμμα, δηλαδή το πρόγραμμα. της κατάληψης της εξουσίας και το πρόγραμμα του σοσιαλισμού, και δέχεται το πρόγραμμα της «δημοκρατικής» μπουρζουαζίας, δηλαδή το πρόγραμμα της υπεράσπισης τον καθεστώτος. Ο Μπλούμ στη Γαλλία ρητά δήλωσε ότι το Λαϊκό Μέτωπο και ή κυβέρνηση του σκοπό έχουνε να διατηρήσουνε τον καπιταλισμό.

4. Λαϊκό Μέτωπο και Ενιαίο Μέτωπο

Το Λαϊκό Μέτωπο δεν έχει καμιά σχέση με το Ενιαίο Μέτωπο.

Το Ενιαίο Μέτωπο είναι ένα από τα κυριότερα μέσα της προλε­ταριακής πάλης. Είναι μια συμφωνία για κοινή δράση πάνω σε ένα ορισμένο πεδίο, για ορισμένες κοινές επιδιώξεις, και αποκλείει απόλυτα, κάθε θυσία προγράμματος και αρχών, αποκλείει κάθε λογής εγκατάλει­ψη της πολιτικής της εργατικής τάξης και του επαναστατικού της κόμ­ματος. Το επαναστατικό κόμμα μέσα στο Ενιαίο Μέτωπο διατηρεί ακέραιο το πρόγραμμα της ανεξάρτητης ταξικής πάλης για την εργα­τική και εργατοαγροτική εξουσία και για το σοσιαλισμό.

Αντίθετα το Λαϊκό Μέτωπο είναι ένας συνασπισμός πολιτικός για σκοπούς γενικούς πού προϋποθέτει ότι το εργατικό κόμμα εγκατέλειψε τους ανεξάρτητους σκοπούς της εργατικής τάξης και την υπέταξε στους γενικούς σκοπούς της αστικής τάξης στο όνομα της (αστικής) δημοκρα­τίας. Στή σημερινή μάλιστα πράξη η εγκατάλειψη αυτή γίνεται, ιδίως από τα κόμματα της Κομμουνιστικής Διεθνούς, όχι μόνο ουσιαστικά. αλλά και τυπικά.
Ο ιδεολογικός εκφυλισμός των κομμάτων αυτών έχει σήμερα προχωρήσει τόσο πολύ ώστε συζητάνε στή Γαλλία επίσημα τη συγχώνευση με το κλασικό κόμμα των σοσιαλπροδοτών, μέσα δηλαδή σε ένα ενιαίο κόμμα μεταρρυθμιστικό - «σοσιαλιστικό», όπου καί το όνο­μα κομμουνισμός θα χανότανε ακόμα, αφού πρώτα χάθηκε πια ή ουσία του μέσα στην πολιτική της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Σε ριζική αντίθεση προς το Λαϊκό Μέτωπο της συνεργασίας των τάξεων, ο επαναστατικός μαρξισμός και οι κομμουνιστές - διεθνιστές αντι­παρατάσσουν το Ενιαίο Μέτωπο Πάλης που μπορεί να αγκαλιάσει τις πιο πλατιές μάζες στην προοδευτική ανάπτυξη των αγώνων του κατά του κεφαλαίου και της κεφαλαιοκρατικής εξουσίας.

5. Λαϊκό Μέτωπο, Φασισμός και μεσαίες τάξεις

Η πολιτική του Λαϊκού Μετώπου δε μπορεί να δώσει καμιά απο­τελεσματική άμυνα κατά του φασισμου, γιατί ο φασισμός αποδείχτηκε ότι είναι η πολιτική στην οποία ωθείται αναπότρεπτα ο παρακμασμένος καπιταλισμός στη σημερινή του φάση, αν το προλεταριάτο δεν τον ανα­τρέψει. Κάθε άλλη πολιτική, έκτος από την επαναστατική πολιτική για την ανατροπή ολόκληρου του κεφαλαιοκρατικοϋ συστήματος, όχι μόνο είναι ανίσχυρη μπροστά στο φασισμό, αλλά ίσα - ίσα κάνει βέβαιη τη νίκη του φασισμού.

Πραγματικά το Λαϊκό Μέτωπο είναι ανίκανο να κινητοποιήσει τις μεσαίες τάξεις κάτω από την ηγεσία της εργατικής τάξης πού δίχως αυτή είναι αδύνατη ή νίκη των εργαζομένων. Αφού το Λαϊκό Μέτωπο υποχρεώνει την εργατική τάξη να εγκαταλείψει το δικό της ανεξάρτητο πρόγραμμα και την ανεξάρτητη ταξική ηγεσία της, αφήνει τις μεσαίες τάξεις εύκολη λεία στην ασύστολη κοινωνική δημαγωγία των φασιστών κ’ έτσι επιτρέπει στο φασισμό να αποχτήσει μια μαζική βάση πού του είναι απαραίτητη για ν’ ανεβεί στην εξουσία.

6. Λαϊκό Μέτωπο και δημοκρατικές διεκδικήσεις

Στους καθημερινούς οικονομικούς και πολιτικούς αγώνες η πολιτι­κή της ταξικής συνεργασίας του Λαϊκού Μετώπου είναι ένας δυνατός φραγμός στη μαχητική, δηλαδή τη μόνη αποτελεσματική, διεξαγωγή των αγώνων για τίς μερικές, άμεσες διεκδικήσεις των εκμεταλλευομένων. Προσπαθεί να απαλύνει τους καθημερινούς αγώνες με συνθήματα «κοι­νωνικής ειρήνης»
 [...]
Το Λαϊκό Μέτωπο στηρίζεται ολοένα και πιο πολύ στις γραφειοκρατικές και «νόμιμες» μέθοδες του αστικού κράτους, παραπέμπει τους εργαζομέ­νους στους αστικούς θεσμούς της κυβερνητικής διαιτησίας, της κρατικής υπαλληλίας, των αστικών δικαστηρίων κλπ. για να σταματήσει έτσι κάθε αγώνα για καθημερινές μερικές διεκδικήσεις ή για να τον κατευ­θύνει με τρόπον ώστε ο αγώνας αυτός να μην οξύνει και να μη βα­θύνει την ταξική συνειδητοποίηση των εργατών.

Από την πολιτική αυτή ριζικά διαφέρει επίσης η ταξική πάλη του προλεταριάτου επικεφαλής και των άλλων εκμεταλλευομένων στρω­μάτων του πληθυσμού για τις δημοκρατικές διεκδικήσεις όσον καιρό διατηρείται το καπιταλιστικό σύστημα. Με την πάλη αυτή - που δε στηρίζεται καθόλου στην παραγνώριση του βασικου χαραχτήρα της αστικής δημοκρατίας σα σκεπασμένης και απατηλής διχτατορίας του κεφαλαίου πάνω στον εργατικό λαό - βοηθούμε τη συνειδητοποίηση των καθυστερημένων μαζών και καταχτούμε περισσότερες θέσεις για. την οργάνωση της ανατροπής της κεφαλαιοκρατικής εξουσίας. Τις θέσεις αυτές, ελευθερίες δημοκρατικές λόγου, συγκέντρωσης, συνδικάτων κλπ., μπορούνε να τις καταχτήσουν οι εργαζόμενοι με την ανεξάρτητή τους μόνο ταξική πάλη, ποτέ όμως με τη συμμαχία και τη θέληση των κομ­μάτων του κεφαλαίου, ακόμα και των πιό «δημοκρατικών», παρά ίσα-ίσα ενάντια στη θέληση τους.

Το Λαϊκό Μέτωπο δε συνδυάζει την πάλη για τις δημοκρατικές ελευθερίες με το σκοπό της σοσιαλιστικής δημοκρατίας των εργαζομέ­νων, αλλά τις χρησιμοποιεί σα μέσο για να προσκολλήσει τις μάζες στην αστική δημοκρατία που την παριστάνει σαν πάνω από τάξεις. Έτσι δε σβήνει μονάχα το βασικό σκοπό της περιόδου από τη συνείδη­ση των μαζών, αλλά και τις εξαπατά ακόμα και σχετικά με τις σημε­ρινές καταχτήσεις και τη σημερινή τους κατάσταση. Στή Γαλλία το Λαϊκό Μέτωπο εν ονόματι αυτής της τυπικής «λαϊκής δημοκρατίας» χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο την οικονομική κατάσταση των εργαζο­μένων με την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος και το κύμα των υπερ­τιμήσεων που εξαπέλυσε προς μέγα όφελος των επιχειρηματιών, αφού όμως πρώτα εδημαγώγησε λιγάκι με τις περιβόητες «κοινωνικές μεταρ­ρυθμίσεις» του.
[...]

7. Λαϊκό Μέτωπο ίσον αστική κυβέρνηση συνασπισμού

Ολοκληρωτικό μέρος της πολιτικής του Λαϊκού Μετώπου είναι η δημιουργία αστικών κυβερνήσεων συνασπισμού, όπου παρακάθηνται αστοί μαζί με εργατικούς ηγέτες, έχοντας πίσω τους τα Γενικά Επιτε­λεία και όλο το μηχανισμό του αστικού κράτους. Τέτοιες κυβερνήσεις εγνωρίσαμε πολλές ύστερα από τον πόλεμο καί το πρόβλημα του μινιστεριαλισμού, δηλαδή της υπουργοποίησης εργατικών ηγετών, έχει μέσα στο εργατικό κίνημα του κόσμου μια μακρόχρονη θεωρητική και ιστορική παράδοση. Τέτοιες κυβερνήσεις σε καμιά περίπτωστη δε μπορούνε να εξυπηρετήσουνε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των εργαζομένων γενικά.

Η κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου είναι, όπως καί κάθε άλλη κυ­βέρνηση συνασπισμού, μια μορφή αστικής κυβέρνησης, μια ιδιαίτερη εμφάνιση του αστικού κράτους. Κράτος καί κυβέρνηση είναι η κεντρική εκτελεστική εξουσία της κυρίαρχης κοινωνικής τάξης. Μπαίνοντας σε μια καπιταλιστική κυβέρνηση, κάτω από οποιουσδήποτε όρους, τα εργατικά κόμματα γίνονται διαχειριστές της πολιτικής εξουσίας για λο­γαριασμό της κεφαλαιοκρατίας. Σαν τέτοια είναι δίχως άλλο αναγκα­σμένα να ενεργούνε με τρόπο που να εμποδίζουνε, και στις κρίσιμες στι­γμές να καταπνίγουνε, τον επαναστατικό αγώνα των εργατών για την κα­τάληψη της εξουσίας και για το σοσιαλισμό. Γιατί ένας τέτοιος αγώνας δε μπορεί να νοηθεί δίχως ασυμφιλίωτη πάλη ενάντια σε κάθε μορφή της καπιταλιστικής εξουσίας. Απ’ αυτή την ακαταγώνιστη εσωτε­ρική λογική πηγάζει ο αντεπαναστατικός χαραχτήρας των κυβερνήσεων του Λαϊκού Μετώπου.

8. Λαϊκό Μέτωπο και πόλεμος

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πολιτική απάτη από το κήρυγμα πως τά­χα το Λαϊκό Μέτωπο σώζει την Ευρώπη από τον κίνδυνο του νέου πο­λέμου. Από την ίδια τους τη φύση τα Λαϊκά Μέτωπα και οι κυβερνή­σεις τους σαν όργανα και διαχειριστές υπεύθυνοι της εξουσίας μιας κεφαλαιοκρατικής χώρας, λ.χ. σαν την ιμπεριαλιστική Γαλλία, δε μπο­ρεί παρά να είναι προπαρασκευαστικά όργανα του νέου ιμπεριαλιστι­κού πολέμου, πού είναι κατά μαθηματική ανάγκη αναπότρεπτος, αν δεν ανατραπεί το καπιταλιστικό καθεστώς. Η κυβέρνηση του Λαϊκοΰ Μετώπου στη Γαλλία, εκτελώντας πιστά τις εντολές του Γενικού Επι­τελείου και έχοντας στα πολεμικά υπουργεία δοκιμασμένα όργανα του γαλλικού ιμπεριαλισμού (Νταλαντιέ και Σία), ξεπέρασε κάθε άλλη αστική κυβέρνηση της Γαλλίας στη λύσσα των πολεμικών εξοπλισμών.

Τα κόμματα του Λαϊκού Μετώπου, και προπάντων το σταλινικό, εξαπολύουνε μιαν αδιάντροπη εθνικιστική και σωβινιστική προπαγάνδα, ετοιμάζοντας έτσι ψυχολογικά και ιδεολογικά τις μάζες για το νέο μακελιό. Με το πρόσχημα της «άμυνας των δημοκρατιών», του πολέμου για τη «συλλογική ασφάλεια» και της πάλης των «δημοκρατικών» ιμπεριαλιστικών Δυνάμεων ενάντια στις φασιστικές ιμπεριαλιστικές Δυ­νάμεις, δεν έτοιμάζουνε παρά τη γενίκευση του πολέμου, το τράβηγμα του προλεταριάτου στο πλευρό του ενός από τους εμπόλεμους συνασπι­σμούς. Δηλαδή ετοιμάζουν ανοιχτά σήμερα -από κοινού σταλινικοί και σοσιαλδημοκράτες-μια προδοσία του σοσιαλισμού ασύγκριτα πιο φοβε­ρή και φρικαλέα σε ανθρώπινο αίμα από την προδοσία την ιστορική της 2ης Διεθνούς τον Αύγουστο του 1914.
[...]

Μόνο μια επιτυχής οργάνωση νικηφόρων επαναστατικών αγώνων για την ανατροπή της εξουσίας των ιμπεριαλιστών καπιταλιστών στη Δύση, κάτω από τη διεύθυνση μιας αληθινά επαναστατικής διεθνικής οργάνωσης-της 4ης Διεθνούς-είναι σε θέση να σώσει την Ευρώπη από το νέο πολεμικό χάος όπου οδηγείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, να αναπτερώσει το διεθνιστικό και επαναστατικό φρόνημα των Γερμανών και Ιταλών προλεταρίων
[...]

Αντίθετα, ή πολιτική του Λαϊκού Μετώπου, φραγμός στην ευρω­παϊκή επανάσταση, αφαιρεί ίσα - ίσα τον πιο πολύτιμο και το μοναδικό σίγουρο σύμμαχο της ΕΣΣΔ, ένα ισχυρό, διεθνιστικά αλληλέγγυο και επαναστατικά διαπαιδαγωγημένο διεθνές προλεταριάτο που είναι εγγύη­ση για τις καταχτήσεις της Οχτωβριανής Επανάστασης και ασύγκριτα πιο δυνατός σύμμαχος από κάθε στρατιωτική συμμαχία με καπιταλι­στικές Δυνάμεις, συμμαχία με αμφίβολη σταθερότητα στις κρίσιμες στιγμές, καθώς η πείρα έχει αποδείξει.

9. Το Λαϊκό Μέτωπο είναι το βασικότερο ζήτημα τώρα

Για κάθε προλετάριο, για κάθε κομμουνιστή-διεθνιστή και για το νέο επαναστατικό κόμμα που δημιουργούμε, σε όλο τον κόσμο και ειδικά στην Ελλάδα, το ζήτημα του Λαϊκού Μετώπου σήμερα ξεπερνάει σε σπουδαιότητα όλα τα άλλα ζητήματα του εργατικού κινήματος. Είναι το βασικό πρόβλημα του επαναστατικού κινήματος γενικά, γιατί κάθε άλλο πρόβλημα λύνεται σήμερα με κριτήριο τη θέση που θα πάρουμε απέναντι στο Λαϊκό Μέτωπο. Είτε για την πάλη ενάντια στον πόλεμο πρόκειται, είτε για την πάλη ενάντια στη βασιλική διχτατορία και ενάν­τια στο φασισμό πρόκειται, είτε για οποιαδήποτε άλλη σπουδαία σφαί­ρα της πολιτικής δράσης, η στάση μας θα εξαρτηθεί από τη θέση που παίρνουμε απέναντι στο Λαϊκό Μέτωπο. Φτάνει μόνο να προσέξουμε ότι πρωταγωνιστές της πολιτικής του Λαϊκού Μετώπου έχουνε γίνει σήμερα τα Σοσιαλιστικά και Κομμουνιστικά (σταλινικά) κόμματα της Ισπανίας, μιας χώρας που βρίσκεται στον εμφύλιο πόλεμο, και της Γαλλίας, μιας χώρας που βρίσκεται στα πρόθυρα μιας αποφασιστικής κοινωνικής και πολιτικής κρίσης, και όπου το πρόβλημα της εξουσίας μπαίνει για το προλεταριάτο με τον πιο άμεσο και επιταχτικό τρόπο. Απέναντι στο Λαϊκό Μέτωπο πρέπει κάθε συνειδητός προλετάριος, κάθε κομμουνιστής, να πάρει μια καθαρή, ανενδοίαστη θέση, δίχως διφορούμενα.

10. Η Ιστορική πείρα

Και τα διδάγματα της ιστορικής πείρας αποδείχνουνε με τον ίδιο αναμφίβολο τρόπο, όπως και τα διδάγματα της μαρξιστικής θεωρίας, πόσο χρεοκοπημένη και πόσο αντεπαναστατική είναι η πολιτική της συνεργασίας των τάξεων και η κυβέρνηση συνασπισμού είτε το όνομα του Λαϊκού Μετώπου φέρνει, είτε οποιοδήποτε άλλο. Όλη η ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος απέδειξε περίτρανα ότι η πολιτική αυτή παντού κατέληξε στην ήττα και στον όλεθρο για την εργατική τάξη, στο θρίαμβο της κεφαλαιοκρατικης αντίδρασης. Αυτή η πολιτική της συνεργασίας των τάξεων οδήγησε, καθώς όλοι το ξέρουνε, στη συν­θηκολόγηση των εργατικών κομμάτων μπροστά στον ιμπεριαλιστικό πό­λεμο το 1914. Κυβερνήσεις συνασπισμού παρόμοιες σχηματίσανε τα ερ­γατικά κόμματα στη Γερμανία μετά τον πόλεμο (1918 και 1923). Και τις δυο φορές οδήγησε στην ήττα των δυο γερμανικών επαναστάσεων και τότε είδαμε τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση της καπιταλιστικής εξουσίας να φτάνει ως τις τελευταίες λογικές συνέπειες της, στη θανα­τική εκτέλεση των επαναστατών ηγετών του γερμανικού προλεταριάτου, του Λήμπκνεχτ και της Ρόζας Λούξεμπουργκ.
[...]

11. Η Ρωσική πείρα του 1917

Κλασικό ιστορικό παράδειγμα κυβέρνησης Λαϊκοΰ Μετώπου είταν η Προσωρινή Κυβέρνηση του Κερένσκι στη Ρωσία το 1917. Σ' αυτήν έπαιρναν μέρος κόμματα που αντιπροσώπευαν εργάτες και χωρικούς (Μενσεβίκοι - Σοσιαλεπαναστάτες), είχε εξαιρεθεί μόνο το επαναστατικό προλεταριακό κόμμα, το Κόμμα των Μπολσεβίκων. Αν η ρωσική Οχτωβριανή Επανάσταση νίκησε, αυτό οφείλεται μόνο στην ανεξάρτητη πολιτική των Μπολσεβίκων απέναντι στην κυβέρνηση συνασπι­σμού, που σα διαχειριστής της αστικής εξουσίας δε μπορούσε να εξυ­πηρετεί τα συμφέροντα του προλεταριάτου, αλλά ίσα-ίσα το έπνιξε στο αίμα τον Ιούνη και κατεδίωξε τους αρχηγούς του. Μιας ταυτόσημης κυ­βέρνησης σήμερα είναι κύρια στηρίγματα και πρωτεργάτες οί σταλινικοί στη Γαλλία και στην Ισπανία, στο όνομα του... μπολσεβικισμού. Το Κόμμα των Μπολσεβίκων ήρθε σε επαναστατική τελικά σύγκρουση με την Ιμπεριαλιστική αυτή κυβέρνηση που συνέχιζε τον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Οι εργάτες της Ρωσίας το Νοέμβρη του 1917 κατέλαβαν την εξουσία, ανατρέποντας την Προσωρινή Κυβέρνηση του Κερένσκι.
[...]


15. Το Λαϊκό Μέτωπο στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα η πολιτική του Λαϊκού Μετώπου, προετοιμασμένη ιδεολογικά με τις αποφάσεις της Ολομέλειας της Κ.Ε. του ΚΚΕ του Γενάρη του 1934, είχε για πρώτο κύριο αποτέλεσμα την οριστική διάλυση του παλιού ΚΚΕ σε μια άμορφη μάζα από συγχυσμένους φίλους της ΕΣΣΔ και προλετάριους κάτω από τη διεύθυνση μιας υπαλληλικής γραφειοκρατίας και ανεύθυνων μικροαστών δημοκρατών, εντελώς ξένων προς τους ιστορικούς σκοπούς του εργατικού κινήματος.
[...]
Την πολιτική αυτή του ελληνικού Λαϊκοϋ Μετώπου (ΚΚΕ) συμ­πληρώνει ο αδιάντροπος εθνικισμός με τον οποίο το κόμμα αυτό ζητεί να μπολιάσει τους εργάτες. Αυτός είναι συνέπεια της γενικής πολιτικής της σοβιετικής διπλωματίας: μια Ελλάδα «ισχυρή» στο πλευρό του Γαλλοσοβιετικοϋ Συμφώνου για το νέο πόλεμο. 
[...]
Μια καθαρή υποχώρηση στην ιδεολογία και στη μέθοδο του Λαϊ­κού Μετώπου παρουσιάζει σήμερα στην Ελλάδα και το Αρχειομαρξιστικό Κόμμα. Μόλο που στις διακηρύξεις του ως τώρα φαινότανε πως είναι για μια ανεξάρτητη ταξική πολιτική του προλεταριάτου, για το Ενιαίο Μέτωπο και κατά της ταξικής συνεργασίας, ωστόσο στην πράξη απέκρουσε το ενιαίο μέτωπο που του πρότεινε η Ε.Ο.Κ.Δ.Ε. και τώρα, από το όργανό του αρχίζει καθαρά να μιλάει για μια συμμαχία με όλα, και τα αστικά κόμματα ενάντια στη Διχτατορία. Έτσι αποδεικνύεται και ‘δω ο βαθύς καιροσκοπικός χαραχτήρας του κόμματος αυτού όπως τον διαπίστωσε εξαρχής η Ενωτική Συνδιάσκεψη της Ε.Ο.Κ.Δ.Ε.

16. Για τί αγωνιζόμαστε

Μπροστά στην παγκόσμια κρίση, στη νέα αυτή περίοδο πολέμων καί επαναστάσεων, όπου κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται να κριθεί για καιρό η τύχη της ανθρωπότητας, οι κομμουνιστές - διεθνιστές του κό­σμου και μαζί τους οι κομμουνιστές - διεθνιστές της Ελλάδας, κάτω από τη σημαία της 4ης Διεθνούς, διακηρύττουνε την ασυμφιλίωτη αντί­θεση τους προς όλες τις μορφές συνεργασίας των τάξεων και κυβέρνη­σης συνασπισμού, και άρα την ασυμφιλίωτη τους αντίθεση στην πολιτική και στις μέθοδες του Λαΐκού Μετώπου. Αντιτάσσουνε την πολιτική του Ενιαίου Εργατικού Μετώπου, που είναι η καλύτερη σήμερα ταχτι­κή για να δημιουργηθεί η επαναστατική ενότητα όλων των εργατών, καθώς και για να τραβηχτούν οι μη προλεταριακές μάζες στο πλευρό του εργατικού αγώνα (Εργατική και Έργατοαγροτική Συμμαχία). Δια­κηρύττουν ότι ο κόσμος σήμερα ένα μόνο δίλημμα αντιμετωπίζει: Κα­πιταλισμός ή Σοσιαλισμός, και όχι το δίλημμα που θέλει να πα­ραστήσει πως τάχα το ιστορικό κίνημα σήμερα πρόκειται να κρίνει ανάμεσα στη Δημοκρατία και το Φασισμό, όπως είναι η θεωρία του Λαϊκού Μετώπου.
Ανεξάρτητη επαναστατική πάλη για την εγκαθίδρυση της σοσια­λιστικής Κυβέρνησης των εργατών και χωρικών-αυτή είναι η κα­τεύθυνση του αγώνα στην περίοδο που περνούμε, έτσι μόνο θα σωθούν οι εργαζόμενοι από την καταστροφή και τη φρίκη του πολέμου. Ενιαίο Μέτωπο Πάλης για την ανατροπή της βασιλικής διχτατορίας στην Ελλάδα, για την επιβολή των αμέσων πολιτικών και οικονομικών διεκδικήσεων των εργαζομένων και για τη γοργή προετοιμασία της εργατοαγροτικής εξουσίας, να για τί καλούμε το ελληνικό προλεταριάτο να. αγωνιστεί σήμερα.

Αθήνα, Ιούνης του 1937.
______________
Γράφτηκε: Ιούνιος 1937
Επανεκδόθηκε: Σύνδεσμος "Παντελής Πουλιόπουλος", Αθήνα 1997
Online Έκδοση: Ελληνικό Αρχείο Παντελή Πουλιόπουλου, Μάης 2003
HTML Markup: Αντώνης Μεγρέμης για το Αρχείο των Μαρξιστών στο Internet, 2003

Πηγή:marxists.org
_____________
*Ο Παντελής Πουλιόπουλος (10 Μαρτίου 1900 - 6 Ιουνίου 1943) ήταν κομμουνιστής ηγέτης και Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ) από το 1924 ως το 1926. Υπήρξε ιδρυτής του τροτσκιστικού ρεύματος στην Ελλάδα. Εκτελέστηκε από τους Ιταλούς τον Ιούνιο του 1943.
Περισσότερα  εδώ, και  το σχετικό αφιέρωμα της ...Αυγής, εδώ.

117 σχόλια:

  1. Να γραψω Σχολιο η Οχι. Εσυ αποφασιζεις. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Έχεις γράψει μέχρι στιγμής μερικές εκατοντάδες σχόλια που λένε ότι και το παραπάνω κείμενο. Η θέση σου είναι γνωστή νομίζω.

      Διαγραφή
    2. Δεν εχω γραψει οτι και οι τροτσκιστες κανεις λαθος. Αν πεις ΟΚ θα γραψω και θα δεις οτι δεν ειμαι τροτσκιστης. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Ωραία λοιπόν, περιμένω να ακούσω τις διαφωνίες σου με αυτά που γράφει ο Πουλιόπουλος για τα Λαϊκά Μέτωπα. Για τα Λαϊκά Μέτωπα, όχι για κάτι άλλο.

      Διαγραφή
    4. ΟΚ.Για τα Λαικα μετωπα και μόνο για αυτα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    5. Το κείμενο πάντως δεν μπήκε για να κατηγορηθεί κανείς για "τροτσκισμό", αλλά για να καταδείξει πως μπορούν να καταλήξουν κάποιες σωστές γενικές αρχές, αν αποκοπούν από την συγκεκριμένη ανάλυση μια δοσμένης συγκεκριμένης κατάστασης.
      Όσα λέει πιο πάνω ο Πουλιόπουλος σαν γενικές αρχές είναι 100% σωστά. Και παρόλα αυτά, είναι 100% λάθος τα συμπεράσματα που βγάζει για την συγκεκριμένη κατάσταση της εποχής του και τα διαβεύματα της.

      Διαγραφή
    6. Σωστἀ λες πως χρειάζεται να λαμβάνεις υπόψιν τη κατάσταση και τα δεδομένα της εποχἠς, όπως και την εμπειρία που αποκόμισες σε αυτές τις περιπτώσεις (αυτό για τα τελευταία χρόνια). Οπωσδήποτε λεπτό ζήτημα. Πιστεύω πως το ΚΚΕ είναι προσεκτικό σε αυτό το θέμα.

      Διαγραφή
  2. Ο Δεξιος Οπορτουνισμος και ο Αριστεριστικος τροτσκιστικος ειναι δυο φαινομενικα αντιθετα πραγματα στην πραξη ομως εχουνε κοινο στοχο την δυσφιμηση του Μπολσεβικισμου και ειναι το λιπασμα που φυτρωνει ο Φασισμος. Ο Τροτσκι διαφωνούσε με τον Λενιν επι Φεουδαρχιας. Οταν με τις Θέσεις του Απρίλη άλλαξε Στρατηγική παλι διαφωνουσε χρησιμοποιόντας σαν επιχειρημα την παλια Στρατηγικη του ΛΕΝΙΝ. Επισης υπαρχουνε κειμενα του Τροτσκι το 1937 που μιλανε για πολιτικα μετωπα. Το 1935 με τον 2Π.Π να έρχεται υπήρχε η αναγκη για την προστασια της ΕΣΣΔ. Ετσι οι Μπολσεβικοι μιλαω σε όλα τα Κ.Κ προτείνανε τα Λαικα Μέτωπα σαν ΕΛΙΓΜΟ για τον λογο που ανεφερα και για το τραβηγμα της Εργατικης Ταξης απο τον Οπορτουνισμο. Ταυτοχρονα μεσα στην Κ.Δ οι οπορτουνιστικες δυναμεις που υπηρχανε Θεωριτικοποιησανε τον Ελιγμο. Υπήρχανε τέτοιες δυναμεις π.χ ΚΚΗΠΑ που το 1940 αποχωρησε. Χρησιμοποιόντας αυτους ο ΠΟυλιόπουλος και για να δυσφιμηση τους Μπολσεβικους γραφει ολα αυτα με τα οποια ειμαι καθετα αντιθετος. Ελιγμος λοιπον σημαινει φτιαχνω το Λαικο Μετωπο χωρις να προτεινω στον Παπατζη να μπει προεδρος διαλεγω τα προσωπα που θα συνεργαστω διατηρω την αυτοτελεια του Κομματος και δεν μαζευω μελη του κόμματος χτυπωντας τις καμπανες στα χωρια οπως λεει ο Καπεταν Γιωτης φτιαχνω την ΕΠΟΝ χωρις να διαλυσω την ΟΚΝΕ κανω ελιγμους με τους Αγγλους χωρις να υπογράψω αυτα που υπογραψα και τον Οκτωβρη του 1944 αναστροφη και θα παρω την εξουσια. Αυτα δεν γινανε ουτε εδω ουτε στην Δ.Ευρωπη. Συμπερασμα οι τροτσκιστες χρησιμοποιωντας το τη θα κανουνε οι Δεξιοι οπορτουνιστες το φερνει σαν επιχειρημα για να συκοφαντηση τους Μπολσεβικους. Αυτο λοιπον δεν σημαινει οτι επειδη βγαζοντας συμπερασματα εκ του αποτελεσματος ειμαι τροτσκιστες απλα καταλαβαινουμε οτι ηταν ΕΛΙΓΜΟΣ και τελειωσε. Και να μη ξεχναμε οτι σημερα οι τροτσκιστες σε ΛΑΕ και ανταρσυα για πολιτικα μετωπα μιλαμε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω θα συμφωνήσω σε όλα.
      Η τακτική των μετώπων δεν είναι κάτι κακό, όταν παραμένει μια προσωρινή επιλογή για την επίλυση συγκεκριμένης κατάστασης, και όταν διατηρείτε η αυτοτέλεια.
      Νομίζω μπορούμε να μάθουμε σε σχέση με αυτό και κάποια πράγματα από τον αντίπαλο:
      Αυτοί που ήταν ξεκάθαρα εχθροί της ΕΣΣΔ και του σοσιαλισμού από την επανάσταση, όταν ήρθε ο πόλεμος και είδαν ότι δεν τους έπαιρνε γενικά να κρατήσουν την εχθρική στάση απέναντι στην ΕΣΣΔ, συμμάχησαν μέχρι να λύσουν το πρόβλημα τους, και μετά ξανά μανά με το καλημέρα του τέλους του πολέμου (ή και νωρίτερα) συνέχισαν αυτό που είχαν αφήσει!
      Το κομουνιστικό και εργατικό κίνημα βέβαια δεν έχει ανάγκη από υποκρισίες, και μπορεί ξεκάθαρα να χαράζει δρόμο προς μια κατεύθυνση όταν αυτό χρειάζεται, χωρίς να σπέρνει αυταπάτες, και νομίζω έχει και αντικειμενικά καλύτερες δυνατότητες να το κάνει αν αυτό το έχει ξεκαθαρίσει από πριν.

      Κώστας

      Διαγραφή
    2. @Κώστας:
      Όπως είπα πριν, το ζήτημα ήθελα να καταδειχτεί με την συγκεκριμένη ανάρτηση, είναι αυτό της απολυτοποίησης σωστών γενικών αρχών και πόσο λάθος μπορεί να αποδειχτούν αν αποσυνδεθούν με την συγκεκριμένη κάθε φορά ανάλυση, της συγκεκριμένης κάθε φορά κατάστασης.

      Τα όσα λέει εδώ ο Πουλιόπουλος είναι σαν γενικές αρχές σωστά. Εκείνο στο οποίο κάνει λάθος, είναι πως το 1937 δεν είναι 1917 και πως η ύπραξη πλέον ενός εργατικού κράτους είχε ανατρέψει όλους τους λογικούς (και σωστούς για την πριν την ίδρυση του εποχή, συλλογισμούς.

      Διαγραφή
    3. Ναι, το καταλαβαίνω.
      Απλά νομίζω ότι η δυνατότητες των ΛΜ, δεν έχουν να κάνουν τόσο πολύ με την ύπαρξη ή όχι εργατικού κράτους, αλλά με την ωριμότητα του κινήματος γενικά.
      Στην περίπτωση του Β ΠΠ, βέβαια η ύπαρξη της ΕΣΣΔ βοήθησε στην ωριμότητα του κινήματος, όπως θα βοηθούσε και η ύπαρξη κάθε σοσιαλιστικού πόλου με παγκόσμια επιρροή!
      Όταν λέω ωρίμανση εννοώ την δυνατότητα του ΚΚ, να αντιμετωπίζει την παιδική του αρρώστια, τον αριστερισμό και μαζί και τον οπορτουνισμό.

      Το λέω αυτό, γιατί νομίζω και στις μέρες μας θα μπορούσαν να εφαρμοστούν πιο ώριμες πολιτικές στο κλήμα των ΛΜ, με μεγαλύτερες πιθανότητες κατάληψης της εξουσίας.
      Και η λαϊκή συμμαχία θεωρώ, ένα είδος ΛΜ είναι, απλά από τα κάτω.

      Κώστας

      Διαγραφή
  3. Και βεβαια το 3ο Γραμμα Ζαχαριαδη δημοσιευμενο σε ΚΟΜΕΠ του 1942 την ώρα που φτιαχνότανε το ΕΑΜ που μιλάει για Ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Και δίπλα αρθρο του Σιάντου που το βγάζει Σεχταριστικό..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Το άρθρο γράφτηκε το 1937, οπότε δεν είναι κριτική στο ΕΑΜ που ιδρύθηκε το '42, ούτε για κανένα γράμμα του Ζαχαριάδη μιλάει που γράφτηκαν το '40.
      Κάθε αναφορά σε αυτά είναι εκτός θέματος.
      Ούτε το θέμα μας είναι η γενικότερη πολιτική του Τρότσκι απέναντι στην ΕΣΣΔ, που ο Πουλιόπουλος δεν την ιυοθετούσε κιόλας. Από τους κατακτητές εκτελέστηκε ο άνθρωπος...

      Το θέμα μας είναι η κριτική του στα λαϊκά μέτωπα ως συμμαχίας που σέρνει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης πίσω από αυτά της αστικής, η θέση του για μη-συμμετοχή των κομμουνιστών σε αστικές κυβερνήσεις ως προδοτική της ταξικής πάλης, και η άποψη του πως δεν μπορείς να κάνεις αντιφασιστικές συμμαχίες με αστικές δυνάμεις ή ακόμη και με σοσιαλδημοκράτες, εφόσον ο φασισμός είναι παιδί του καπιταλισμού.

      -Σε τι από τα παραπάνω που λέει ο Πουλιόπουλος διαφωνείς;

      Διαγραφή
    2. Σου απάντησα ξεκάθαρα. Το συμπέρασμα ειναι οτι Σοσιαλισμος δεν εγινε πουθενα με πολιτικά Μέτωπα. Παντού καταστροφή. Οπως επίσης αν η ΕΣΣΔ είχε βασισθεί στα Λαικά Μέτωπα θα είχε δεχθεί την επίθεση πριν μπλέξει η Γερμανία σε πόλεμο με τους Δυτικούς. Τους διέσπασε χάρη στον ΕΛΙΓΜΟ Μολότοφ Ρίμπεντροπ. Οσο συγκεκριμένη ανάλυση για την συγκεκριμένη κατάσταση δεν ισχύει στα Λαικα μέτωπα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Και τι διαφορετικό από εσένα βλέπεις να λέει ο Πουλιόπουλος;

      Διαγραφή
    4. 100% λέω διαφορετικά απο τον Τροτσκιστή. Τα Λαικα μέτωπα ητανε ΕΛΙΓΜΟΣ. Το τι σημαίνει ελιγμός το κατάλαβε απόλυτα ο Ζαχαριάδης στο 2ο και 3ο Γράμμα του το βγάζει σεχταριστικό ο Σιάντος το 1942 την ωρα που φτιαχνανε το ΕΑΜ. Αν είναι τροτσκιστής ο Ζαχαριάδης και το ΚΚΕ που λέει οτι πουθενά δεν πήραμε την εξουσία με Λαικά Μέτωπα εντάξει είμαι και εγω Τροτσκιστης. Παντως το Βιβλίο για τον Ιταλοελληνικό πόλεμο που είναι πρόδρομος του 1ο τομου αυτα που λεει λεω. Σε καθε περιπτωση σεβομαι την διαφωνία μας. Το λεω ειλικρινά και το πιστεύω ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    5. Και κάτι ακομα. Εκρεμει μελέτη του ΚΚΕ για την διαπαλη με τον Οπορτουνισμο στο 7ο Συνεδριο της Κ.Δ που μπήκανε οι βάσεις για την διαλυση της το 1943. Επίσης στον Ευρωκομμουνισμό του Σκολαρίκου βάζει μέσα και τα Λαικά Μέτωπα και φτάνει μέχρι την 2η Διεθνή. Τροτσκιστής και αυτός...δεν νομίζω. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    6. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Δεν λέει πουθενά ο "Τροτσκιστής" (που εκτελέστηκε από τους Ιταλούς κ διατέλεσε και ΓΓ ΚΚΕ), αν ήταν ελιγμός ή όχι. Εκείνο που λέει είναι πως αντικειμενικά οδηγούν στην υποταγή της εργατικής τάξης στην αστική.
      Το ζήτημα εδώ είναι το εξής:
      -Είχε δίκιο όταν τα έγραφε αυτά το 1937;
      -Ήταν σωστά στην συγκεκριμένη συγκυρία σαν μπούσουλας πολιτικής και τακτικής;
      -Δικαιώθηκε τελικά από τις μετέπειτα εξελίξεις;

      Εγώ απαντάω με 3 ΟΧΙ.

      Διαγραφή
    7. Εγω απαντάω όπως και το ΚΚΕ και ο Ζαχαριάδης. Με τα Λαικα Μετωπα δεν πηραμε πουθενα την εξουσια.Και σου λεω ξανα Εκρεμει μελετη του ΚΚΕ για την διαπάλη με τον Οπορτουνισμό μέσα στην Κ.Δ. Το τι λέει ο Τροτσκιστης που γνωριζε τη θα συμβει απο τους Ομοιδεατες του της αλλης φραξιας ειναι διαφορετικο θεμα. Με συνεργασια με τον Οπορτουνισμο Σοσιαλισμό δεν κανεις Πας στον τάφο 100% ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    8. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Δεν μπορώ να πιστεψω πως το ΚΚΕ μπορεί να ιυοθετήσει την τροτσκιστική κριτική για την Γ'Διεθνή.
      Οπότε θεωρώ άνευ νοήματος το σχόλιο σου.

      Διαγραφή
    9. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Μπορείς να μου δείξεις κάποιο έργο ή άρθρο του Ν.Ζαχαριάδη που να στρέφεται κατά των ΛΜ;
      Γιατί τα πάντα έχουν όριο. Δεν θα κάνουμε κοπτοραπτική και στον Ζαχαριάδη τώρα!
      "Με τα Λαικα Μετωπα δεν πηραμε πουθενα την εξουσια."
      Μπορείς να μου πεις μια χώρα πλην ΕΣΣΔ, που πήραμε την εξουσία χωρίς τα ΛΜ;
      Γιατί εγώ δεν γνωρίζω καμμία. Ευρωπαϊκή, Ασιατική, Αφρικανική ή Αμερικάνικη.
      Δεν θα βγάλουμε τα μάτια και της ιστορίας τώρα.
      Αλλά και πάλι πας να βγεις εκτός θέματος.
      Που διαφωνείς τον Πουλιόπουλο για τα ΛΜ σε ρωτάω ,και εσύ μου απαντάς πως ήταν Τροτσκιστής.
      Δεν μπορεί να γίνει συζήτηση έτσι.

      Διαγραφή
    10. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Τοσο δύσκολο σου είναι να απαντήσεις αν συμφωνείς με τα συγκεκριμένα ερωτήματα που βάζει η ανάρτηση;
      Τα επαναλαμβάνω, καθώς και την δική μου άποψη:
      -Είχε δίκιο όταν τα έγραφε αυτά το 1937;
      -Ήταν σωστά στην συγκεκριμένη συγκυρία σαν μπούσουλας πολιτικής και τακτικής;
      -Δικαιώθηκε τελικά από τις μετέπειτα εξελίξεις;

      Εγώ απαντάω με 3 ΟΧΙ.

      Διαγραφή
  4. Μπράβο σου για την ανάρτηση!

    ARISTEROS EPANASTATIS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ARISTEROS EPANASTATIS:
      -Διάβασες τα σχόλια μου που την συνοδεύουν;

      Διαγραφή
  5. Ναι, τα είδα. Δεν ξέρω βέβαια ποια συμπεράσματα του Π.Π. θεωρείς λάθος για να σου πω τη γνώμη μου...

    ARISTEROS EPANASTATIS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ARISTEROS EPANASTATIS:
      Είναι ολοφάνερα λάθος το συμπέρασμα πως τα ΛΜ οδηγούσαν από την φύση τους σε υποταγή της εργατικής τάξης στα αστικά συμφέροντα.
      Σε μια ολόκληρη σειρά χωρών οδήγησαν ακόμη και στην εξουσία, ενώ και εκεί που δεν το έκαναν αυτό, πέτυχαν 100% τον στόχο τους για την αντιφασιστική συσπέιρωση των λαών ενάντια στον άξονα, πράγμα που δεν το λες και λίγο.

      Διαγραφή
    2. Αρα κατα την γνώμη σου κάνει λάθος το ΚΚΕ που λέει οτι αποτύχανε παντού. Και οτι στην Αν.Ευρώπη οι Λαοί πήρανε την εξουσία χάρη στον Κόκκινο στρατό που απέτρεψε την αντεπανάσταση. Απλά ρωτάω ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      1)Την εξουσία οι λαοί την πήρανε χάρη στην πάλη τους κ όχι χάρη στον κόκκινο στρατό.
      2)Το ΚΚΕ αναφέρεται στο τι έγινε στην δυτική ευρώπη και μόνον εκεί.
      Δεν μίλησε για αποτυχία των ΛΜ στην Αλβανία, την Κίνα, το Βιετνάμ, την Αγερία κλπ.

      Διαγραφή
    4. Θα μου επιτρεψεις με ολο τον σεβασμο να σου πω οτι πρεπει να το ξανακοιταξεις. Είμαι 100% σίγουρος το έχει πει και συμφωνω απολυτα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    5. @TRASH
      Αν θέλεις πήγαινε λίγο στην 10η σελίδα από το pdf
      https://allotriosi.files.wordpress.com/2009/01/dhmhtrov_diary_gr.pdf

      6 Δεκέμβρη 1948
      Για το γράμμα του Στάλιν προς τον Δημητρώφ
      [...]Σε σας, όπου η κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη πραγματοποιήθηκε όχι μέσω της εσωτερικής εξέγερσης, αλλά μέσω της βοήθειας απ' έξω, από τα σοβιετικά στρατεύματα, δηλαδή εύκολα, χωρίς ιδιαίτερες προσπάθειες...[...]

      Κατά τ' άλλα, η άποψή μου είναι ότι δεν υπάρχει Η σωστή τακτική για όλες τις χώρες και για όλες τις ιστορικές περιόδους. Υπάρχουν προσαρμοσμένες τακτικές σε ανἀλογες συνθήκες. Το Λαϊκό Μέτωπο είχε αποτυχίες σε μερικές χώρες και αποτυχίες αλλού. Ίσως, εκεί που είχε αποτυχίες, να χρειαζόταν άλλη τακτική. Και το ΚΚΕ νομίζω δεν χρειάζεται να κάνει αυτό που κάνουν οι οπορτουνιστές, να απολυτοποιεί τις αντίθετες με αυτές των οπορτουνιστών τακτικές.

      Sukhoi

      Διαγραφή
    6. To ΚΚΕ λέει ξεκάθαρα, ότι με την βοήθεια του κόκκινου στρατού γίνανε τα σοσιαλιστικά κράτη στην ανατολική Ευρώπη, και όχι χάρης αυτόν και μόνο.

      Κώστας

      Διαγραφή
    7. @Κώστας:
      Αυτό είναι μια βασική διαφορά από τον τρόπο που το θέτει ο Παναγιώτης.
      Βεβαίως όμως, και πάλι βγαίνουν από το κάδρο μια ολόκληρη σειρά από χώρας που τα ΛΜ κατέκτησαν την εξουσία χωρίς την βοήθεια του κόκκινου στρατού.
      Ανάφερα ενδεικτικά παραπάνω, Αλβανία, Κίνα, Βιετνάμ, Αλγερία, ενώ και η Κουβάνικη επανάσταση στην ίδια λογική με τα ΛΜ κινήθηκε.

      Διαγραφή
    8. @Sukhoi:
      Οι χώρες του άξονα (μεταξύ αυτών και η Βουλγαρία) είναι μια αρκετά περίεργη ιστορία για να βγάζουμε συμπεράσματα με βάση αυτές.
      Το σίγουρο είναι πως εάν υιοθετήσουμε την άποψη πως τον σοσιαλισμό τον επέβαλε ο Κόκκινος στρατός, τότε δικαιώνουμε την πιο χοντροκομένη αντικομμουνιστική προπαγάνδα.

      Στα υπόλοιπα που λες, συμφωνούμε.

      Διαγραφή
    9. @TRASH
      Σωστός, το ότι είχε επιτυχίες το ΛΜ είναι δεδομένο.
      Μπορεί να μην κατέληξε παντού με τον τρόπο που θα ήθελε το κίνημα, αλλά εδώ που τα λέμε, δεν ήταν αυτό το μόνο που πήγε στραβά, και οπωσδήποτε δεν μπορείς να κατηγορήσεις μόνο την τακτική των ΛΜ για όσα πήγαν στραβά, αν και όλα μπλέκονται διαλεκτικά. Το να πεις όμως μόνο για τα ΛΜ θα ήταν αυταπάτη...

      Κώστας

      Διαγραφή
    10. Διόρθωση
      ''Το Λαϊκό Μέτωπο είχε αποτυχίες σε μερικές χώρες και αποτυχίες αλλού. ''

      Το Λαϊκό Μέτωπο είχε επιτυχίες σε μερικές χώρες και αποτυχίες αλλού.

      Sukhoi

      Διαγραφή
  6. Είναι ένα ερώτημα όμως αν η συνύπαρξη αυτή στα πλαίσια των ΛΜ σαμποτάριζε την προσπάθεια οικοδόμησης σοσιαλιστικών κοινωνιών στις χώρες που ανέφερες παραπάνω. Αν δηλαδή η συνύπαρξη με αστικές δυνάμεις στη διακυβέρνηση ναρκοθετούσε από την αρχή την απόπειρα να χτιστεί η νέα κοινωνία.
    Όσο για την αντιφασιστική συσπείρωση που αναφέρεις αυτή έγινε εκ των πραγμάτων κάτω από τη σημαία υπεράσπισης της αστικής δημοκρατίας, δηλ. όπως λέει και το ΚΚΕ σήμερα: << η νέα στρατηγική της ΚΔ ωθούσε να διεξάγεται η πάλη του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος υπό ξένη σημαία >>.

    ARISTEROS EPANASTATIS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ARISTEROS EPANASTATIS:
      Πλέον ξέρουμε τι έγινε ιστορικά.
      Τα ΛΜ αλλού απέτυχαν, αλλού πέτυχαν μερικώς στον σκοπό τους (την αντιφασιστική συσπέιρωση που λέγαμε πριν), αλλού έφτασαν μέχρι την κατάκτηση της εξουσία και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.
      Άρα εκεί όπου απέτυχαν, δεν έφταιγε η "φύση" των ΛΜ για την αποτυχία αυτή, αλλά οι συγκεκριμένοι χειρισμοί που έγιναν από τα δυγκεκριμένα ΚΚ ανά χώρα.
      Την ώρα που το ΕΑΜ υποδέχονταν τους Άγγλους σαν σύμμαχους τον Δεκέμβρη του '44 π.χ., οι Αλβανοί σύντροφοι δεν τους άφησαν να πατήσουν στην Αλβανία υπό την απειλή των παρτιζάνικων όπλων.
      Λαϊκό μέτωπο και στις δύο περιπτώσεις, εντελώς διαφορετικός χειρισμός από τα αντίστοιχα ΚΚ.

      Διαγραφή
  7. Ε Trash σου έγραψα ένα σχόλιο. Δεν σου ήρθε;

    ARISTEROS EPANASTATIS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η (αυτο)κριτικη του κκε στο εαμ ειναι οτι το εθνικο δεν συνδεθηκε σωστα με το ταξικο ζητημα στην στρατηγικη τους. Προσωπικα δεν νομιζω οτι εχω δει κανεναν να σχολιαζει υπερασπιζομενος την γραμμη του κκε λεγοντας κατι αλλο απο αυτο. Προφανως θα εχεις υποψη σου καποια συγκεκριμενα σχολια στα οποια απαντας οποτε παω πασο.

    Απο την αλλη η κριτικη του πουλιοπουλου ειναι οτι τα λαικα μετωπα δεν εχουν τιποτα ταξικο στην στρατηγικη τους. Λογικο αφου αποσυνδεεται εσφαλμενα η συνεχεια στις θεωρητικες επεξεργασιες μεταξυ 17'-35'. Δεν λεω οτι ταυτιζεις κκε πουλιοπουλο στην προκειμενη, αλλα απλως το λεω μην εμφανιστει κανενας καλοθελητης να πει την παπατζα του.

    Τωρα στην ερωτηση που εκανες. Προφανως ειναι λαθος η αναγνωση της καταστασης και για να το τραβηξω θα σου πω οτι καθολου σωστα εργαλεια και ιδεολογικη αφετηρια δεν εχει εδω. Το να λεμε οτι τα λαικα μετωπα ειναι εθνικιστικα αγγιζει τα ορια της παρανοιας.

    Εδω να πω οτι ακομα και αν τα συμπερασματα ηταν σωστα θα μπορουσαμε καλλιστα να τα αποδωσουμε σε τυχαιοτητα (το να πεφτουν μεσα σε ενα στα δεκα που γραφουν δεν ειναι και καμια επιτυχια εν τελει).

    Ο.Χ.Ε.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Ο.Χ.Ε.Π.:
      Ένας από τους λόγους της ανάρτησης είναι και αυτός που ανάφερες. Πως από την αυτοκριτική για τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες του ΕΑΜ, εδώ και καιρό διαβάζω σχόλια που μηδενίζουν πλήρως την αξία των ΛΜ στην εποχή τους και δικαιώνουν θέσεις σαν αυτές που γράφει παραπάνω ο ΠΠ.

      Για τα ιδεολογικά εργαλεία που χρησιμοποιεί ο ΠΠ πάλι, τα αναφέρω:
      "...είναι η κριτική του στα λαϊκά μέτωπα ως συμμαχίας που σέρνει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης πίσω από αυτά της αστικής, η θέση του για μη-συμμετοχή των κομμουνιστών σε αστικές κυβερνήσεις ως προδοτική της ταξικής πάλης, και η άποψη του πως δεν μπορείς να κάνεις αντιφασιστικές συμμαχίες με αστικές δυνάμεις ή ακόμη και με σοσιαλδημοκράτες, εφόσον ο φασισμός είναι παιδί του καπιταλισμού..."

      Δεν μπορείς να πεις πως είναι κάπου λάθος σαν γενικές αρχές, και όμως οδηγούν "στα ορια της παρανοιας" όπως σωστά λες, αν εξεταστούν στα συμπεράσματα στα οποία φτάνει μέσα από αυτές στην συγκεκριμένη χωροχρονική στιγμή που γράφει το κείμενο.

      Αυτό ήταν και το βασικό μου ζήτημα εξ'αρχής αν θέλεις, η κατάδειξη δηλαδή του γεγονότος πως η απολυτοποίηση κάποιων σωστών γενικών αρχών, αποκομένη από την συγκεκριμένη ανάλυση-συγκεκριμένων καταστάσεων, μπορεί να οδηγήσει σε εξόφθαλμα λάθος συμπεράσματα.

      Και κάτι τελευταίο. Ο Πουλιόπουλος δεν ήταν ακόμη ένας "Τροτσκιστής", και σίγουρα δεν ήταν κάποιος τυχαίος. Ήταν ο πιο σοβαρός και τίμιος εκπρόσωπος αυτού του ρεύματος στην Ελλάδα, είχε Μ-Λ κατάρτιση αρκετά μεγάλη ώστε να διατελέσει ΓΓ του ΚΚΕ, και αρκετή τιμιότητα ώστε να καταλήξει να εκτελεστεί από τους Ιταλούς, αλλά και να παραδεχτεί μετά την διαγραφή του κιόλας, πως το ΚΚΕ είναι το μόνο Κόμμα της εργατικής τάξης στην Ελλάδα.
      http://fadomduck2.blogspot.gr/2013/08/blog-post_9808.html

      Διαγραφή
    2. Ο Πουλιοπουλος δεν λεει οτι τα ΛΜ βαζουν την ταξικη παλη στον παγο επειδη συνεργαζονται με αστικες δυναμεις. Αλλωστε και ο ιδιος μετωπο με αστικες δυναμεις προτεινει. Λεει οτι προκειται για συμμαχια χωρις αρχες που θα διαχυσει το ΔΚΚ σε ενα ενιαιο μεταρρυθμιστικο δημοκρατικο χωρο. Με εξαιρεση ενα σημαντικο κομματι των νεολαιων και καποιες μετονομασιες και ενωσεις ΚΚ με αλλα κομματα στα πλαισια των ΛΔ και αφου ειχαν καταλαβει την εξουσια αρα δεν ειχε εγκαταληφθει η στρατηγικη για οικοδομηση του σοσιαλισμου κατι τετοιο δεν επιβεβαιωθηκε. Ειμαι σιγουρος οτι κατι τετοιο δεν εγινε πριν το διαβοητο 1956. Αλλωστε η ΠΟΔΝ και οι ΛΔ ηταν κατι πολυ παραπανω απο δημοκρατικοι μεταρυθμιστικοι θεσμοι οπως και να το δουμε. Μπορουμε βεβαια να πουμε οτι το ΛΜ κληρονομησε θεωρητικες αυταπατες που δυσκολευσαν την μαχη των συνεπων κομμουνιστων απεναντι στην στροφη του εικοστου αλλα αυτο απεχει πολυ απο αυτο που λεγεται πανω.

      Σε καθε περιπτωση η καταληψη της εξουσιας σε καποιες χωρες γινοταν και σε εποχες μετα το 56' βλεπε Κουβα, Ανγκολα και Αφγανισταν, χωρις να σημαινει οτι το ΔΚΚ δεν ειχε αυταπατες σε καποια ζητηματα. Το ιδιο καλλιστα μπορει να ισχυει και στην περιπτωση των ΛΔ. Και ειναι το μονο που μπορει να εξηγησει πως η αστικη εξουσια αποδυναμωθηκε απο τον πολεμο σε ολη την ευρωπη αλλα οι μαζικες πρωτοποριες μπορεσαν να εκμεταλευθουν τις συνθηκες μονο στις μισες περιπτωσεις. Δεν μπορει ολα τα υπολοιπα εθνικα τμηματα να ειχαν αδυναμιες στην στρατηγικη τους αλλα αυτο να μην ειχε επιπτωση στην γραμμη της Διεθνους και της Κομινφορμ που συμμετειχαν δυο απο τα κομματα με θεωρητικες επεξεργασιες απο τοτε που ο ιδιος ο Σταλιν ειχε επικρινει (Ιταλικο και Γαλλικο).

      Και επισης το γεγονος οτι ο ΚΣ επηρεασε σημαντικα τους συσχετισμους δυναμης δεν σημαινει οτι οι λαοι δεν ηταν αυτοι που εν τελει εστησαν τις ΛΔ. Ουτε το ενα ουτε το αλλο πρεπει να υποτιμουνται.

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
  9. TRASH. Μια ερωτηση για προβληματισμο. Αν πουμε οτι εν μερη ειναι σωστα τα Λαικα μετωπα τοτε που εχουνε λαθος ο Πετροπουλος με τους Μανιαδακηδες. Αν σε ενοχλει μην το δημοσιευσης. Αυτο ακριβως λενε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Καθόλου δεν με ενοχλεί η ερώτηση, ίσα-ίσα που πολύ καλά έκανες και μου την έβαλες.

      Ο Πετρόπουλος λοιπόν και οι λοιποί, κάνουν το ίδιο λάθος που κάνει ο Πουλιόπουλος και που θεωρώ πως κάνεις και εσύ.
      Αυτοί λοιπόν λένε πως εάν τα ΛΜ ήταν σωστά στις δοσμένες συνθήκες του '40, πά να πει πως είναι σωστά και τώρα. Αποκόβουν δηλαδή την ανάλυση μιας τακτικής από την συγκεκριμένη κατάσταση μέσα στην οποία αναπτύχθηκε, την απολυτοποιούν και την ανάγουν σε στρατηγική.

      Εσύ κατ'εμέ κάνεις ακριβώς το ίδιο λάθος, αν και από την αντίστροφη κατεύθηνση.
      Λες πως εφόσον μια λαϊκομετωπική τακτική είναι λάθος για την Ελλάδα του σήμερα (που σε αυτό συμφωνώ μαζί σου), τότε είναι και λάθος για όλα τα μήκη και πλάτη της γης και για όλες της εποχές.
      Και εσύ δηλαδή αποκόβεις την τακτική από την συγκεκριμένη ανάλυση-συγκεκριμένης κατάστασης, την απολυτοποιείς, και την ανάγεις σε στρατηγική.

      Είναι ακριβώς το ίδιο θεωρητικό λάθος.

      Διαγραφή
    2. Βεβαια πρεπει να παρουμε υποψιν μας οτι δεν φτιαχτηκε με βαση το 2ο και 3ο Γραμμα του ζαχαριαδη για ητανε λεει Σεχταριστικο. Αυτο δεν ειναι προβληματικο κατα την γνωμη σου. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Τα ΛΜ δεν προέκυψαν από τα γράμματα του Ζαχαριάδη. Ήταν (υποχρεωτική)ντιρεκτίβα της Κομιντέρν προς όλα τα ΚΚ.
      Για να ξέρουμε και τι γράφουμε...

      Διαγραφή
  10. Παντως το ΚΚΕ σημερα κριτικη κανει οχι μονο στα ΛΜ αλλα και στην τακτικη του Ενιαιου Μετωπου την οποια ο Πουλιοπουλος υπερασπιζεται.
    Ο Πουλιοπουλος κανει το εξης λαθος κατ'εμε. Έχει εξαρχής συγκεκριμενη αποψη για την ΕΣΣΔ και την ΚΔ και πανω σε αυτην δομει την κριτικη του στα ΛΜ. Παρολο λοιπον καποιες γενικες σωστες του εκτιμήσεις η κριτικη του εχει εμπαθεια και υποκειμενισμο. Πολλα απο αυτα για τα οποια κριτικαρει τα ΛΜ αποτελουν κριτικη και για τα ΕΜ που υπερασπιζεται.
    Νομιζω οτι η επανεκδοση του Α τομου και μοα συνολικοτερη δουλεια αποτιμισης της πορειας της ΚΔ θα βοηθησουν να φωτιστουν πλευρες.
    Εγω δεν δυναμαι να αναλυσω σε σχολιο τα ΛΜ ωστόσο θεωρω οτι ειχαν βαση και σκεπτικο αλλα ειχαν λαθεμενες θεωρητικες αντιληψεις που βαρυναν.
    Ηταν μια τακτικη οπως και τα ΕΜ που ηταν απορια καταστασεων συνθετων, νεων και απορια της πιεσης του αρνητικου συσχετισμου που υπηρξε μετα την ηττα του επαναστατικου κυμματος που εφερε η οκτωβριανη επανασταση.
    Τα νεατα ΚΚ βρεθηκαν μπροστα σε συνθηκες οπου η επανασταση δεν ηταν πια στην ημερισια διαταξη και η προσαρμογη δεν ηταν ευκολη. Το ιδιο το εργο του Λενιν "ο αριστερισμος" ηταν νομιζω εισηγηση σε δουλεια της ΚΔ που ηθελε ακριβως να δωσει κατευθυνση στα νεαρα ΚΚ στις νεες συνθηκες.
    Ωστοσο η πιεση του αρνητικου συσχετισμου, το οτι η σοσιαλδημοκρατια κρατησε και δεν απολεσε στην Ευρώπη τις μαζες της εργατικης ταξης και το φαινομενο του φασισμου και η ανοδος του εφεραν και τις εκ διαμετρου αντιθετες αποφασεις της ΚΔ και τη διαπαλη εντος της. Δεν ηταν Μανιαδακηδες οι σύντροφοί στο 7ο συνεδριο οπως δεν ηταν και τριτσκιστες στο 5ο και στο 6ο. Δεν ηταν ο Τελμαν οπαδός του Πουλιοπουλου καθε αλλο...
    Η ΚΔ πιεζοταν και αλλαζε τακτικες. Εντελει ουτε τα ΛΜ ηταν η καταλληλη.
    Ναι ετσι η ΕΣΣΔ νικησε στον πολεμο και οικοδομησαν αλλες τοσες χωρες σοσιαλισμο. Βεβαια τιποτα δεν μπορει να μας αποδειξει οτι η ΕΣΣΔ θα εχανε τον πολεμο αν τα ΚΚ της Ευρώπης ουσιαστικα δεν συνθηκολογουσαν με τις αστικες ταξεις τους. Οπως και ειναι εξαιρετικα αμφιβολο αν σε χωρες οπως η Πολωνια, η Ουγγαρια ή η Τσεχοσλοβακια αν δεν ηταν εκει ο ΚΣ τι θα γινοταν και αν με ομαλες κοινοβουλευτικες διαδικασιες θα ψηφιζονταν σοσιαλιστικα συνταγματα και θα γινοντουσαν ενοποιησεις ΚΚ με Σισιαλδημοκρατικα κομματα οπως εγινε. (εξαλλου ειναι προς διερευνηση και αν αυτη η διαδικασια σε αυτες τις χωρες βοηθγσε ή αντιθετα εβαλε εμποδια στην οικοδομηση αργοτερα) Σε Αλβανια - Γιουγκοσλαβια οι αστικες ταξεις ηταν ανικανες να αντιπαραθεσουν δυναμη πυρος ενω αυτες οι χωρες δεν ειχαν την αξια της Ελλαδας γεωστρατιγικα για τα μεγαλα ιμπεριαλιστικα κεντρα. Απο την αλλη μερια με τα ΛΜ ηττηθηκε το Εαμικο κινημα στην Ελλαδα, ο Δημοκρατικος Στρατος στην Ισπανία, ΛΜ ηταν και ο Μπλουμ στη Γαλλια, ετσι δεν διεκδικηθηκε καν η εξουσια στην Ιταλια και αλλου. Οι λαθεμενες αντιληψεις που απολυτοποιουσαν την σχετικη και μονο αυτοτελεια της πολιτικής από την οικονομία ηταν ο προπομπός για να γινουν επικρατουσες αντιληψεις στο ΔΚΚ αποψεις περι ποικιλίας μορφών μεταβασης, περι δημοκρατικων αστικων δυναμεων, περι σκαλοπατιων και ενδιαμεσων σταδιων μέχρι να φτασουμε εκει που ο γυρισμος πια ηταν πολυ δυσκολος....

    ratm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ratm:
      Δύο ενδιαφέροντα ευρωπαϊκά παραδείγματα είναι της Αλβανίας και της Τσεχοσλοβακίας.
      Στην δεύτερη οι αστικές δυνάμεις προσπάθησαν να ανατρέψουν αντισυνταγματικά το ΛΜ που ήταν στην κυβέρνηση, αντιμετωπίστηκαν από ένοπλες εργατικές κινητοποιήσεις και η χώρα έγινε Λαϊκή Δημοκρατία. Ο Κόκκινος στρατός δεν είχε καμμία ανάμειξη σε όλο αυτό.μ

      Πιο κοντά στο παράδειγμα της Ελλάδας είναι αυτό της Αλβανίας. Και στις δύο χώρες το τέλος του πολέμου βρίσκει τις αστικές τους τάξεις απούσες και η αποχώρηση των κατακτητών δημιουργεί κενό εξουσίας το οποίο μπορεί να καλυφθεί άμεσα από τις αντάρτικες δυνάμεις των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, σε λαϊκοδημοκρατική κατεύθηνση.
      Ταυτόχρονα σε καμμία από τις δύο χώρες δεν είχε παρουσία ο κόκκινος στρατός.
      Το πόσο διαφορετικά χειρίστηκαν την ίδια συγκυρία τα δύο Κόμματα, και το πόσο διαφορετικά αποτελέσματα υπήρξαν στις δύο χώρες είναι γνωστό.
      Βαβαίως υπάρχουν και άλλες χώρες που νίκησαν τα ΜΛ, στην Ασία, την Αφρική, την Αμερική. Δεν είναι η ευρώπη όλος ο κόσμος.

      Διαγραφή
    2. Η Αλβανια δεν ειχε ουτε στο ελάχιστο την ιδια σημασια για τον αγγλικο παραγοντα σε σχεση με την Ελλαδα... Δε μπορει να γινει συγκριση σε αυτες τις χωρες. Ωστοσο και παλι εχουμε την Ισπανια, τη Γαλλια, την Ιταλια περα απο την Ελλαδα. Τη Χιλη?

      ratm

      Διαγραφή
    3. @ratm:
      Και όμως ο Αγγλικός παράγοντας επειχήρησε να παρέμβει στην Αλβανία, ακριβώς όπως και στην Ελλάδα. Δεν τους άφησαν ήσυχους τους Αλβανούς να καταλάβουν την εξουσία, αν εννοείς αυτό.
      Και θα επιμείνω πως αν είναι μια χώρα που οι καταστάσεις δεν είναι απλά συγκρίσιμες, αλλά σχεδόν πανομοιότυπες, αυτή είναι η Αλβανία.
      Ούτε η Γαλλία είναι, ούτε η Ιταλία, που μετά τις αποβάσεις σε Νορμανδία και Σικελία βρέθηκαν με έναν τεράστιο όγκο αγγλοαμερικάνικων στρατευμάτων στο έδαφος τους, τέτοιον που θα έκανε αδοιανόητη κάθε σκέψη για ένοπλη αντιπαράθεση μαζί του, ούτε βέβαια η Χιλή της οποίας η βασική διαφορά (και το πρόβλημα αν θες) είναι πως του ΛΜ δεν ηγούνταν οι κομμουνιστές αλλα΄οι σοσιαλδημοκράτες.
      Στην Ισπανία υπάρχει το ίδιο επίσης πρόβλημα, τουλάχιστον στην αρχή του Ισπανικού πολέμου, συν το γεγονός πως είναι από τις πρώτες πρακτικές εφαρμογές των ΛΜ, που σημαίνει πως λείπει η απαραίτητη πείρα χειρισμού ανάλογων καταστάσεων.
      Πράγμα βέβαια που δεν εμπόδισε καθόλου τους κομμουνιστές της γης να γράψουν την πιο λαμπρή σελίδα στην ιστορία του επαναστατικού διεθνισμού, πάνω στο ισπανικό έδαφος.

      Διαγραφή
    4. Νομιζω οτι δε χρειάζεται ιδιαίτερες γνωσεις γεωστρατηγικης να να καταδειχθει το αν η Ελλαδα ηταν σημαντικη για τον Αγγλικο παραγοντα σε σχέση με την Αλβανία. Επισης η σχεση της Ελλαδας με τον αγγλικο παραγοντα ηταν στενοτατη απο δεκαετιες πριν. Επισης η αστικη ταξη της Αλβανιας δεν ειχε σχεση με την ελληνικη και ως προς την ισχυ της και ως προς τις σχεσεις της με τα ισχυρα ιμπεριαλιστικα κεντρα. Οι Αγγλοι υπηρχαν στην Ελλάδα πριν την απελευθέρωση. Οχι με μαζικη στρατιωτική παρουσια αλλα με αξιοματικους κλπ
      Στα πλαισια του ΛΜ υπαχθηκε ο ΕΛΑΣ υπο αγγλικες διαταγες.
      Επιπλεον σε οτι αφορα Χιλη και Ισπανία αυτος ηταν ο κανονας των ΛΜ οπως και στη Γαλλια με τον Μπλουμ.
      Τα ΛΜ δεν ηταν τακτικη που θα ειχαν το πανω χερι και πλειοψηφία οι κομμουνιστες. Ισα ισα ο λογος που φτιαχτηκαν ηταν ακριβως ο αρνητικος συσχετισμος και που μεσα απο τα ΛΜ θα μπορουσε να αλλαξει. Η ιστορια εδειξε οτι τελικα ο συσχετισμός αλλαξε μονο μέσα στη φωτια του πολεμου, αλλαξε με την οξυνση της ταξικης παλης στην Ισπανια και λογω του ειδικου βαρους της ΕΣΣΔ που στηριξε τον ΔΣΙ, αλλαξε μεσα απο την πρωτοπορα δραση των κομμουνιστων εναντια στο φασισμο. Τα ΛΜ ειδικα απο τη στιγμη που ειχαν το ματι τους στραμενο σε διαχειριστικες λυσεις και κοινοβουλευτικες αυταπατες συνεβαλαν στην αμβλυνση της ταξικης παλης και σε καμια περιπτωση στο κερδισμα συνειδησεων απο τους κομμουνιστες.

      ratm

      Διαγραφή
    5. @ratm:
      Η συλογιστική σου για το ότι η Αλβανία δεν ήταν αρκετά σημαντική για τους Άγγλους ώστε να επέμβουν, καταρρίπτεται από το γεγονός πως ...επενέβησαν, οπότε δεν θεωρώ πως η παραπάνω συζήτηση μπορεί να προσθέσει κάτι σε αυτό.

      Επίσης είναι λάθος (ιστορικά μιλώντας) πως τα ΚΚ δεν μπορούν να ηγηθούν των ΛΜ.
      Το έκαναν σε όλες τις μετέπειτα σοσιαλιστικές χώρες, το έκαναν κατά την διάρκεια της κατοχής σε Γερμανία-Γαλλία.
      Αυτό δεν είναι ζήτημα εκτίμησης, αλλά ιστορική πραγματικότητα.
      Και για να το προχωρήσω και λίγο παραπέρα, ένα ενδιαφέρον για το σήμερα θα είχε να μελετήσουμε τους λόγους που απέτυχαν όπου απέτυχαν, καθώς και τους λόγους που πέτυχαν-όπου πέτυχαν.
      Και ο μηδενισμός ως "λάθος" μιας ολόκληρης (και ίσως και της πιο ηρωικής παρεπιπτόντος) εποχής του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος στην οποία διολισθαίνουν κάποιοι (δεν αναφέρομαι σε εσένα εδώ), κάθε άλλο παρά βοηθάει σε αυτή την κατεύθηνση.

      Διαγραφή
    6. Το έκαναν σε όλες τις μετέπειτα σοσιαλιστικές χώρες, το έκαναν κατά την διάρκεια της κατοχής σε Γερμανία-Γαλλία.

      Να διαβαστεί:

      Το έκαναν σε όλες τις μετέπειτα σοσιαλιστικές χώρες, το έκαναν κατά την διάρκεια της κατοχής σε Ιταλία-Γαλλία.

      Διαγραφή
    7. Στην Αλβανία είχαν Καζέρτα και Λίβανο; Ποιές ήταν οι δυνάμεις που ήταν στο Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης; Ποια ήταν η δύναμη των κομμουνιστών πριν από την κατοχή;

      Τα παρακάτω ερωτήματα είναι πιο πολύ προς προβληματισμό: Το ζήτημα με τα ΛΜ είναι ότι υπήρξαν πολιτικά μέτωπα. Αν η Ελλάδα δεν υιοθετούσε το Λαϊκό Μέτωπο, αλλά μόνο κοινωνική-ταξική συμμαχία/μέτωπο εργατών - αγροτών - διαννοούμενων για τον απελευθερωτικό αγώνα, υπάρχει έστω μία κατά προσέγγιση υπόθεση του τι θα γινόταν; Πόσοι θα μπορούσαν να στελεχώσουν έναν ΕΛΑΣ κάτω από τη καθοδήγηση μόνο του ΚΚΕ; Θα υπήρχαν προφανώς και άλλες οργανώσεις εκτός από τον ΕΔΕΣ. Αν δεν πρωτοστατούσε το ΚΚΕ στο Μέτωπο, μήπως θα έκαναν οι άλλες δυνάμεις Μέτωπο οπότε το Κόμμα πάλι ζημιωμένο θα έβγαινε; Τα ίδια ισχύουν και για την Αλβανία. Κατά τ' άλλα, εξακολουθώ να πιστεύω ότι το σοσιαλιστικό μπλοκ δημιουργήθηκε κυρίως, λόγω της βοήθειας από τον Κόκκινο Στρατό. Και η Δύση είχε την γνωστή εξέλιξη κάτω από τη επίδραση των αγγλοαμερικάνικων στρατευμάτων.

      Υ.Γ.: Πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση. Πολύ σημαντική για το κομμουνιστικό κίνημα, αλλά και συνάμα δύσκολη.

      Sukhoi

      Διαγραφή
    8. @Sukhoi:
      Για την ιστορία του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, η μόνη ηλεκρονική έκδοση που μπόρεσα να βρω:

      http://www.sispirosi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=883:-------1---1971----------------&catid=6:2009-11-30-07-15-45&Itemid=20

      Διαγραφή
    9. 11.33 Ο Προβληματισμός σου είναι σωστός. Θα σου πω την γνωμη μου. Ακριβώς το πρόβλημα βρίσκεται στην συνεργασια με τα ΟΠορτουνιστικά κόμματα που πάντα τα χρειαζεται για την δουλειά αυτη. Το ΕΑΜ σαν πολιτικο μετωπο συσπειρωσε το 70% του λαού και οδηγηθηκαμε να μην διεκδικησουμε την εξουσία τον Οκτωβρη του 1944. Στην αντιθετη περιπτωση με λιγοτερη συσπειρωση με δεδομενη την παρουσια του Κοκκινου Στρατού θα ειχαμε παρει την εξουσια με τους Αγγλους να αδυνατουνε να ερθουνε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    10. Tρας οταν θεωρεις οτι οι κομμουνιστες κατα κανονα κιολας ηγουνταν των ΛΜ τοτε αναιρεις τους ιδιους τους λογους υπαρξης των ΛΜ. Η τακτικη και του ΕΜ στο 4ο συνέδριο της ΚΔ και των ΛΜ στο 7ο ηταν απορια της αδυναμιας των ΚΚ να συσπειρωσουν πλατιες εργατικες μαζες και προσπαθεια τραβηγματος τους μεσω αυτων των ελιγμων.
      Εγω τονιζω ομως οτι οπου δεν περασε ο πολεμος ή η αστικη ταξη δεν οξυνε την ταξικη παλη τα ΛΜ ουτε το συσχετισμό αλλαξαν ουτε οξυναν τις αντιθεσεις καθε αλλο.
      Και στην Ισπανια μεχρι να επιτεθεί ο Φρανκο και μέχρι να καταλαβουν ολοι οτι μονος σύμμαχος τουε ειναι η ΕΣΣΔ ο συσχετισμος αρνητικος ηταν και το ΛΜ μια εκλογικη συμμαχια. Στη Γαλλια το ΛΜ με επικεφαλη τον Μπλουμ αρνηθηκε ακομα και τη βοηθεια στο ΛΜ της Ισπανιας και οι Γαλλοι κομμουνιστες απεκτησαν ερισμα χρονια μετα μεσα στο ανταρτικο. Στη Χιλη οι κομμουνιστες ουτε ηθελαν ουτε μπορεσαν να αποτρεψουν τις εγκληματικές αυταπατες για τη φυση του κρατους διοτι τις είχαν και οι ιδιοι. Στην Ελλαδα η τακτικη του ΛΜ εφαρμοζονταν χρονια πριν απο το ΚΚΕ αλλα οι πλατιες μαζες ηρθαν μαζί του στην αντισταση. Το ιδιο και σε όλες τις χώρες. Δεν ηταν τα ΛΜ που αλλαξαν το συσχετισμο. Ηταν το δεος του Κοκκινου Στρατου ως απελευθερωτη απο το φασισμο ηταν το κυρος της ΕΣΣΔ και η αυτοθυσια των κομμουνιστων στα ανταρτικα η γνωση τους απο παρανομη δουλεια απο τα πριν, η πρωτοβουλία τους να ξεκινησουν αυτοι(και πως αλλιως αλλωστε) τον αγωνα ηια εθνικη αντίσταση και απελευθέρωση. Αυτα εδωσαν και στο ΕΑΜ τον παλλαικο χαρακτηρα του και οχι οτι συμμετειχε στο μετωπο ο Σβολος και ο καθε Σβολος...
      Τα ΛΜ δεν ηταν καν τακτικη για επαναστατικη κατασταση. Ηταν τακτικη για να ανταποκριθουνε τα ΚΚ σε συνθηκες υποχωρησης. Γι'αυτο καιβοπου προεκυψαν επαναστατικες καταστασεις τα ΚΚ δεν ειχαν διαμορφωμεμη στρατηγικη και ολα κριθηκαν στη δυναμη πυρος που μπορουσε να παραθέσει η αστικη ταξη σε σχεση με την εργατικη και σε καποιους χαρισματικους ηγετες οπως ηταν ο Τιτο παρα την μετέπειτα καταπτυστη πορεια του. Οπως τετοιος ηταν ο Ζαχαριαδης αλλα οχι ο Σιαντος. Αλλα οταν περιμενεις απο μια ισχυρη προσωπικοτητα λυση τοτε δεν έχεις στρατηγικη για την εξουσια.
      Τα ΛΜ δεν εδωσαν την εξουσια. Δεν φτιαχτηκαν γι'αυτο εξαλλου και θα ταν αδικο να τα κρινουμε ετσι. Φτιαχτηκαν μπροστά στο φοβο της επελασης του φασισμου και της συνειδητοποιησης οτι τα ΚΚ δεν μπορουσαν μονα τους να τον εμποδισουν. Εξαλλου το πιο μαζικο και μαχητικο κομμα της εποχης του μεσοπολέμου ητα το ΚΚ Γερμανιας και αυτο ηταν τετοιο με τη γραμμη ταξη εναντιον ταξης. Αλλα ουτε αυτο μπορεσε να αποκρουσει τους ναζι.
      Αρα αν ειναι προς μελετη κατι ειναι τι συνέβη στον πολεμο και μονο μεσα απο τα χαλασματα του τα ΚΚ και σε συγκεκριμενες χωρες πηραν την εξουσια. Διοτι πριν τον πολεμο και για δεκαετιες μετα πουθενα δεν ξαναεγινε αυτο. Η Κουβα αν δεν υπηρχε η ΕΣΣΔ δε θα γινονταν ποτε σοσιαλιστικη. Η Κουβα δεν ειχε αλλη λύση. Ή θα οικοδομουσε σοσιαλισμό ή ια την καταπιναν οι ΗΠΑ. Ευτυχως ο Φιντελ χωρις να ειναι τοτε κομμουνιστης το αντιληφθηκε αυτο πολυ καλα.
      Ο Αλιεντε δεν το καταλαβε ποτε....

      ratm

      Διαγραφή
    11. @ratm:
      Πουθενά δεν είπα πως ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ τα ΚΚ ηγούνταν των ΛΜ.
      Είπα (και είναι κάτι πολύ διαφορετικό) πως υα ΚΚ ηγούνταν κατά κανόνα εκεί που τα ΛΜ τελικά εγκαθίδρυσαν Λαϊκές Δημορατίες.

      Η Κούβα δεν είναι το μόνο μεταπολεμικό παράδειγμα. Ενδεικτικά ανάφερα ήδη το Βιετνάμ και την (ξεχασμένη από πολλούς πλέον) Λαϊκή Δημοκρατία της Αλγερίας του Μπεν Μπελά.

      Για τα υπόλοιπα, κοίταξε αν θέλεις τον προβληματισμό του Sukhoi από επάνω.
      Είναι ένα ζήτημα κατά πόσο μια αμειγώς κομμουνιστική αντίσταση θα μπορούσε να συσπειρώσει γύρω από το ΕΑΜ (και στην πραγματικότητα γύρω από το ΚΚΕ) τον λαό που συσπείρωσε, ή πολύ περισσότερο ένα σωρό επαγγελματίες στρατιωτικούς που στελέχωσαν τον λαϊκό στρατό.

      Βάζεις όμως και ένα πολύ σημαντικό θέμα, και κατ'εμέ σωστά.
      Λες πως "Τα ΛΜ δεν εδωσαν την εξουσια. Δεν φτιαχτηκαν γι'αυτο εξαλλου και θα ταν αδικο να τα κρινουμε ετσι. Φτιαχτηκαν μπροστά στο φοβο της επελασης του φασισμου"

      Είναι πολύ ουσιαστικό αυτό. Να καταλάβουμε δηλαδή, πως τα ΛΜ την δουλειά τους, που ήταν να συσπειρώσουν τον λαό ενάντια στον φασισμό την έκαναν και με το παραπάνω. Το παραπάνω ήταν πως συσπείρωσαν πλατιές μάζες γύρω από τους κομμουνιστές.
      Το πρόβλημα που σωστά εντοπίζεις είναι πως σε μια χώρες (μεταξύ των οποίων και η δική μας) η τακτική των ΛΜ δεν εγκαταλείφθηκε όταν πια την δουλειά τους την είχαν κάνει και οι προτεραιότητες είχαν αλλάξει.

      Για να το πω πιο συνοπτικά, αυτό που ήταν λάθος για το τέλος του 1944, δεν σημαίνει πως δεν ήταν και σωστό για την αρχή του 1942.
      Αυτό οι Αλβανοί, οι Κινέζοι, οι Τσεχοσλοβάκοι σύντροφοι, το κατάλαβαν. Οι δικοί μας όχι.

      Οπότε βάζω εδώ ζητήματα που έχουν προκύψει από την κουβέντα:
      1)Ποιός ηγείται του ΛΜ
      2)Πότε είναι χρήσιμη και πότε όχι η γραμμή του ΛΜ, δεν είναι δόγμα αλλά κρίνεται ανάλογα με τις καταστάσεις.

      Διαγραφή
    12. είναι πως σε μια χώρες=είναι πως σε μια σειρά από χώρες

      Διαγραφή
  11. Μα αυτο ειναι το θεμα οτι τα ΛΜ δεν ηταν τακτικη για την καταληψη της εξουσιας αλλα τακτικη αμυνας εφοσον οι προηγούμενες δεν ειχαν αποδοσει τα αναμενόμενα. Πετυχαν πλατιά συσπείρωση των λαων? Φυσικα. Ηταν στοχοπροσηλωμενη αυτη η συσπείρωση σε ταξικη κατεύθυνση? Δυστυχώς όχι. Στα παραπανω συνεβαλαν και η ανεπάρκεια πολλών ΚΚ που οχι μονο αποδέχθηκαν εναν αταξικο προσανατολισμο των ΛΜ στο ονομα της πλατιας συσπείρωσης αλλα απεμπολησαν και τα ιδια τη δικη τους αυτοτελη ταξικη παρεμβαση.
    Και ξαναλεω αυτο στις φλογες του πολεμου οπου η ενοπλη παλη παρεσυρε και αστικές δυναμεις ακομα δεν ηταν αντιληπτο αλλα σε μη εμπολεμες καταστασεις καταλαβες εσυ Τρας να ειναι κατι αλλο τα ΛΜ απο εκλογικη συμμαχια με στοχο την αστικη διακυβέρνηση?
    Και δε μιλω μονο για τον Μπλουμ αλλα ακομα και η ΛΕ του Αλιεντε ακομα καιντο ΛΜ της Ισπανιας δεν ακολουθησαν καποια πορεια μετά σχηματισμού της οικονομιας παρολο που η αστική ταξη τοτε δεν ηταν διατεθιμενη να δεχθει ουτε καν τα ημιμετρα που επιχειρηθηκαν.

    Αρα η λογική των ηταν οτι σε αυτα θα ηγουνται σοσιαλδημοκρατες και οι κομουνιστές θα κερδίζουν μεσα από αυτή τη διαδικασία και συμμαχια πλατιες εργατικες μαζες που θεωρουσαν οτι δεν μπορουσαν αλλιως να τις προσεγγισουν. Αυτη η εκτίμηση ομως αποδειχθηκε λαθος και είχε αποδειχθεί ήδη και απο την πειρα της οκτωβριανης επαναστασης αλλα και από την μετέπειτα αποκάλυψη της φυσης και του ρόλου της σοσιαλδημοκρατιας.

    ratm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ratm:
      Το ζήτημα που αξίζει εδώ να διερευνηθεί είναι πως, ιστορικά -πλην της ΕΣΣΔ- όπου και αν πήραν την εξουσία οι κομμουνιστές, αυτό έγινε μέσω ακριβώς της συσπείρωσης γύρω από τα ΚΚ, η οποία προήλθε ακριβώς μέσω των ΛΜ.
      Φυσικά και έχεις δίκιο για την Ισπανία (εδώ με ερωτηματικό από εμένα), την Γαλλία ή την Χιλή του Αλιέντε.
      Μπορείς όμως να πεις τα ίδια για την Αλβανία, την Τσεχοσλοβακία, το Βιετνάμ, την Κίνα, την Αλγερία; (Αναφέρομαι επίτηδες σε χώρες που η εξουσία πάρθηκε χωρίς την παρουσία του κόκκινου στρατού και μέσω ένοπλης πάλης)
      -Μπορείς να πεις πως σε αυτά τα ΛΜ δεν ηγήθηκαν οι κομμουνιστές ή πως δεν πήραν τελικά την εξουσία;
      Όχι βέβαια. Και το πρόβλημα δεν λύνεται μα το να αγνοείς αυτές τις περιπτώσεις.
      Άρα τελικά το πρόβλημα δεν ήταν τα ΛΜ, ήταν η θεωρητική ανεπάρκεια κάποιων ΚΚ (μαζί και το δικό μας) να εγκαταλείψουν την τακτική των ΛΜ όταν αυτή είχε ήδη πετύχει τους βασικούς της στόχους και με το παραπάνω.

      Εμένα ο βασικός μου προβληματισμός είναι η απουσία διαλεκτικής σκέψης στην λογική πως αφού η συγκρότηση ενός ΜΛ θα ήταν τουλάχιστον ανόητη στην Ελλάδα του σήμερα, αυτό μπορεί να σημαίνει πως ήταν και λάθος στην Ελλάδα του 1942 π.χ. (να επαναλάβω πως δεν αναφέρομαι σε εσένα)
      Και αυτό είναι ένα σχήμα που αναγκάζεται να πατήσει σε επιλεκτική ανάγνωση της ιστορίας για να σταθεί.

      Διαγραφή
    2. Μήπως το ζήτημα που αναφέρεις προς διερεύνηση αφορά αν μία χώρα είναι ιμπεριαλιστική ή εξαρτημένη ή αποικία; Και από αυτό προκύπτει τι επανάσταση θα ακολουθήσει (σοσιαλιστική ή λαϊκοδημοκρατική/αστικοδημοκρατική)και άρα τι συμμαχίες θα γίνουν;

      Όσον αφορά την επιλεκτική ανάγνωση που αναφέρεις, νομίζω και μέσα στο Κόμμα υπάρχουν τέτοιες αντιλήψεις, αλλά πιο πολύ θεωρώ ότι είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας απεμπόλησης των οπορτουνιστικών βαριδίων μέσα στο Κόμμα που γλυκοκοίταζαν το ΣΥΡΙΖΑ και τώρα που έφυγαν την ΛΑ.Ε.

      Sukhoi

      Διαγραφή
    3. @Sukhoi:
      Όχι δεν αφορά αυτό. Ακόμη και σε αποικία αν βρίσκεσαι, αν η εργατική τάξη βρει τις δυνατότητες να πάρει την εξουσία, οφείλει και να το κάνει. Αυτό μας διδάσκει ο Λένιν μιλώντας για τον "αδύναμο κρίκο", αυτό λέει η ιστορία μιας σειράς αντιαποικιακών ή δημοκρατικών επαναστάσεων που μετεξελίχθηκαν σε σοσιαλιστικές, ξεκινώντας από τα βαλκάνια και φτάνοντας μέχρι την Κούβα και το Βιετνάμ.

      Διαγραφή
    4. @Sukhoi:
      Για το δεύτερο θέμα που βάζεις, ένα από τα βασικά γνωρίσματα του οπορτουνισμού είναι η αναγωγή της τακτικής σε στρατηγική.
      Οπότε η συλήβδην απόρριψη της τακτικής των ΛΜ στην εποχή τους, επειδή θα ήταν λανθασμένη σήμερα, είναι κατά την γνώμη μου μια αντίληψη εξίσου οπορτουνιστική (αφού πηγάζει από τον ίδιο ακριβώς τρόπο σκέψης) με την αναγωγή των ΛΜ σε σωστή τακτική για το σήμερα, επειδή ήταν τέτοια το 1935...

      Διαγραφή
    5. Τρας έχεις λάθος δεδομένα. Ο κόκκινος στρατός ήταν παρών και στην Τσεχοσλοβακία (ήλεγχε το δυτικό της τμήμα μέχρι το 1948 μετά τη μάχη της Πράγας) και στην Κίνα. Ειδικά για τη δεύτερη (Κίνα) δεν πρέπει να μας διαφεύγει καθόλου η σοβιετική εισβολή του 1945 στη Μαντζουρία, η εξολόθρευση των Ιαπώνων καθώς και η καταδίωξη των δυνάμεων των συνεργατών τους

      Ένας Παλιός

      Διαγραφή
    6. @Ένας Παλιός:
      Δεν έχω καθόλου λάθος δεδομένα. Στην Τσεχοσλοβακία η εξουσία καταλήφθηκε μετά από ένοπλη εργατική εξέγερση στην οποία ο Κόκκινος Στρατός δεν έπαιξε κανέναν ρόλο, ενώ στην Κίνα ο ένοπλος αγώνας έληξε με την νίκη του λαϊκού στρατού το 1949 μετά από έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο. Δεν κατέλαβαν την Κίνα οι σοβιετικοί. Το Κινέζικο ΕΑΜ το έκανε αυτό και μάλιστα με επαναστατικότατο τρόπο.

      Διαγραφή
    7. Εντάξει, μπορείς να λαμβάνεις ό,τι δεδομένα θες. Πάντως τη Μαντζουρία την παρέδωσαν οι σοβιετικοί στον Μάο (έφτασαν 50 χλμ έξω από το Πεκίνο) και μιλάμε για το 1/6 του τότε πληθυσμού της Κίνας με παράλληλη αποκοπή της δυνατότητας υποχώρησης του Τσανγκ προς το Βορρά. Όσο για την Τσεχοσλοβακία, ναι έγινε (βασικά απειλήθηκε δεν χρειάστηκε καν!) εργατική εξέγερση το 1948 και κέρδισε, όμως ο κόκκινος στρατός διατηρούσε 150.000 στρατού στην Αυστρία και απείλησε με εισβολή (δες τα έγγραφα που αφορούν τον Ζόριν, τον πρέσβη της ΕΣΣΔ)

      Ένας Παλιός

      Διαγραφή
    8. @Ένας Παλιός:
      Τα δεδομένα φίλε μου δεν τα λαμβανω "όπως θέλω" αλλά όπως σχετίζονται με την κουβέντα. Όταν λοιπόν κάποιοι λένε πως τα ΛΜ ήταν οπορτουνιστικά γιατί τάχα προέβλεπαν κατάληψη της εξουσίας με αστοδημοκρατικά μέσα, τα παραδείγματα Τσεχοσλοβακιας, Κίνας, Αλβανίας, και αλλων ακόμη, τα επικαλούμαι καθώς τους διαψεύδουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.
      -Δεν ήταν οπορτουνιστική η 3η διεθνής!

      Κ ένα ερώτημα:
      Αν εισακούσω την λογική για την παρουσία κόκκινου στρατου και εγκαθίδρυσης λαϊκών δημοκρατιών, τότε με την Αυστρία (που την ανάφερες) και την Φιλανδία, τι ακριβώς γίνεται;

      Διαγραφή
  12. Δεν διαφωνω στην κατακλειδα μαζί σου. Αλλα θεωρώ πως τα ΛΜ ειχαν ανεπαρκειες και λαθεμενες αντιληψεις εξαρχης. Και οτι σημερα πρεπει να τις αφησουμε πισω αυτες αλλα να κρατήσουμε σημαντικα στοιχεια αυτης της τακτικης οπως ηταν το πνευμα λαικης αυτενεργειας και πρωτοβουλιας που αναπτύχθηκε στα πλαισια της παλης των ΛΜ.

    ratm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ratm:
      Η βασική πολιτική ανεπάρκεια που είχαν τότε κάποια από τα ΚΚ ήταν η πίστη στην δυνατότητα περάσματος στον σοσιαλισμό χωρίς ένοπλο αγώνα και μέσω αστοδημοκρατικών διαδικασιών.
      Η υποψία που έχω είναι πως αυτό το δομικό λάθος χρεώνεται εσφαλμένα στα ΛΜ και όχι στην ανεπάρκεια των κομμάτων που ιυοθέτησαν τέτοιες απόψεις τελικά,
      καθώς δεν υπάρχει κάποια ντιρεκτίβα του Δημητρώφ ή της Κομιντέρν σε σχέση τα ΛΜ που να λέει τέτοιο πράγμα.

      Διαγραφή
    2. Τρας οταν μιλας για καποια ΚΚ που ειχαν ανεπαρκεια δεν μιλας για ενα δυο αλλα για την μιση Κομιντερν και βαλε. Προφανως δεν μπορει καποιος να πιστωσει τις ηττες αποκλειστικα στην Κομιντερν, αλλα το να φορτωνεις ολες τις αδυναμιες στα εθνικα τμηματα της ειναι η ιδια ισοπεδωτικη κριτικη απο την αναποδη. Και τα δυο επηρρεασαν στο βαθμο τους.

      Η χρονικη συγκυρια του 30-40-50 ειναι τετοια που η δημιουργια 10 ΛΔ (πολλων απο αυτων με καθοριστικη βοηθεια απο το σοσιαλιστικο στρατοπεδο) θα πρεπει να μπορει να δικαιολογησει το ποσοστο των αποτυχιων. Ειχες επαναστατικες καταστασεις σε αλλες τοσες χωρες περα απο αυτες. Πολλες με μεγαλυτερο γεωστρατηγικο βαρος απο την Αλβανια, την Πολωνια και την Κινα.

      Στην τελικη μιλαμε για μια τακτικη του παγκοσμιου κκ και ως τετοια πρεπει να την κρινουμε. Οχι να αποκοβουμε μεμονομενες περιπτωσεις χωρων απο την γενικη εικονα.

      Και αυτο χωρις να υποτιμαμε την μακροπροθεσμη εξελιξη οτι μολις τρια χρονια μετα το θανατο του μουστακια ειχε συνολικα διαστρεβλωθει η τακτικη του ΛΜ σε στρατηγικη νομοτελεια που δεν εβαζε για ορισμενες χωρες καν αναγκη ενοπλης παλης.

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
    3. @Ο.Χ.Ε.Π.:
      -Πράγματι μιλάω για την μισή σχεδόν Κομιντέρν, αλλά υπάρχει πάντα και η άλλη μισή. Είναι καθοριστικό εδώ το γεγονός της διάλυσης της Κομιντερν και ότι μέχρι την σύσταση της Κομινφορμ δεν υπήρχε ουσιαστικά εννιαίο καθοδηγητικό κέντρο, οπότε το κάθε ΚΚ έκανε κυριολεκτικά του κεφαλιού του με βάση κάποιες γενικές ντιρεκτίβες που είχαν βγει σε εντελώς διαφορετικές (πλέον) καταστάσεις. Για αυτό και επικεντρώνω εκεί.
      -Όχι, χώρα με μεγαλύτερη γεωστρατηγική σημασία από την Κίνα ειδικά, δεν υπήρχε καμμία. Δεν πήρε τυχαία έδρα στο ΣΑ του ΟΗΕ. Είναι εξάλλου η επανάσταση στην Κίνα που καθιστά προσωρινά πανίσχυρο το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, στο οποίο πλέον και κατοικεί το 1/3 του πλυθησμού του πλανήτη.

      -Συμφωνώ πως πρέπει να κρίνουμε συνολικά και όχι να αποκόβουμε μεμονωμένες περιπτώσεις. Συνολικά λοιπόν, μέσω των ΛΜ τα ΚΚ ανέβηκαν στην εξουσία σε μια σειρά από χώρες. Αυτό είναι ιστορία, δεν είναι εκτίμηση.

      -Ουσιαστικό αυτό που βάζεις στην τελευταία σου παράγραφο, αλλά αποτελεί θέμα άλλης κουβέντας.
      Δεν φταίει η Κομιντερν των Δημητρώφ και Στάλιν για την πλήρη διαστρέβλωση της ιδέας των ΛΜ από τους Χρουτσιωφικούς.
      Εδώ η κουβέντα αφορά τα ίδια τα ΛΜ και όχι την διαστρέβλωση τους.
      Εκτός εάν δεν υπάρχει διαστρέβλωση και το ανάθεμα πέφτει σωστά στα ΛΜ για το που πήγαν την δουλειά κάποιοι επικαλούμενοι αυτά. Αλλά νομίζω πως κανείς δεν βάζει εδώ τέτοιο ζήτημα.

      Διαγραφή
    4. Μιλαω για χωρες οπως η Γαλλια, η Ιταλια και η Ισπανια. Και μαλιστα μια απο αυτες το 30' πριν την διαλυση της ΚΔ.

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
    5. @Ο.Χ.Ε.Π.:
      Το κατάλαβα που αναφέρεσαι. Εκείνο που επισήμανα είναι πως αυτές οι περιπτώσεις δεν αποτελούν ανεξαίρετο κανόνα, ούτε στην τακτική τους σε σχέση με τα ΛΜ, ούτε με τα αποτελέσματα αυτής.

      Διαγραφή
    6. @Ο.Χ.Ε.Π.:
      Επίσης νομίζω (αν και δεν είναι εντός θέματος εδώ) να δούμε και κάποιες αντικειμενικές συνθήκες που επηρρέασαν την στάση των κομμάτων της Ιταλίας και της Γαλλίας, με την παρουσία τεράστιων στρατιωτικών δυνάμεων των αγγλοαμερικάνων στο έδαφος τους, που έκανε απαγορευτική κάθε σκέψη για ένοπλη αναμέτρηση μαζί τους και μάλιστα την στιγμή ακριβώς που αυτές άνοιγαν το δέυτερο μέτωπο στην δύση που τόσο καιρό ζήταγε η ΕΣΣΔ.
      Ακόμη και εδώ τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
      Στην Ισπανία δε, είχαμε στρατιωτική ήττα του ΛΜ, οπότε δεν θα μάθουμε ποτέ ποιό θα ήταν το μελλον της Ισπανίας μετά από τυχόν ήττα του Φράνκο.

      Διαγραφή
    7. Το να διαστρεβλωσε η μιση Κομιντερν τα ΛΜ δεν στεκει σε σοβαρη κριτικη, οτι και αν εκανε η αλλη μιση.

      Δεν προκυπτουν απο παρθενογεννεση οι παρεκλισεις. Υπηρχαν αδυναμιες στις επεξεργασιες της Κομιντερν που εδωσαν πατημα στις λογικες που ηθελαν να την διαλυσουν.

      Οταν μιλουσα για χωρες με μεγαλυτερο γεωστρατηγικο βαρος απο την Κινα ειχα στο μυαλο μου την Γαλλια.

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
    8. @Ο.Χ.Ε.Π.:
      -To να έχει πάρει την εξουσία με λάθος γραμμή η μισή κομιντρεν, πάλι δεν στέκει σε σοβαρή κριτική.

      -Η διάλυση της Κομιντέρν δεν προήλθε από ιδεολογικές-οργανωτικές αδυναμίες.
      Ήτνα κίνηση καλής θέλησης προς τους δυτικούς συμμάχους.
      Και εν πάση περιπτώσει, δεν μπορούμε να θέλουμε να λεγόμαστε τριτοδιεθνιστές και να μιλάμε τόσο εύκολα για "ανεπάρκειες" (και μάλιστα ιδεολογικές) της Κομιντέρν. Ποιός είναι δηλαδή ο πιό "επαρκής" από τον Στάλιν, τον Δημητρώφ κλπ, για να διαπιστώσει κάτι τέτοιο, χωρίς έναν τεράστιο όγκο επιστημονικής δουλειάς που θα το ετκμηριώνει επαρκώς;

      -Ο μόνος τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να γίνει η Γαλλία σοσιαλιστική, θα ήταν να μην είχε γίνει η απόβαση της Νορμανδίας, με όσα αυτή συνεπάγεται.

      Διαγραφή
    9. Υ.Γ.
      Η άποψη των Στάλιν, Δημητρώφ, Τολιάτι, για την αυτοδιάλυση της Γ'Διεθνούς:
      http://www.rizospastis.gr/story.do?id=798130

      (Δεν έχω βρει κάτι πιο πρόσφατο)

      Διαγραφή
    10. Ερωτηση. Αφου η διαλυση της Κ.Δ δεν προηλθε απο Ιδεολογικες διαφορες μετά το 1945 γιατι δεν ξαναφτιαχθηκε. Και ακομα και το υποτιπωδες Ινφομπιρο το 1956 γιατί διαλυθηκε και αυτο........ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    11. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Για το γιατί διαλύθηκε η διεθνής, έδωσα ήδη τις απόψεις των Στάλιν, Δημητρώφ.
      Για το τι έγινε από το '56 και μετά, εγώ δεν αναλαμβάνω καμμία ευθήνη, να ρωτήσεις τους Χρουτσωφικούς.

      Διαγραφή
    12. @Ο.Χ.Ε.Π.:
      Και μια και η κουβέντα έχει αρχίσει να ανακυκλώνετεαι ή να ανοίγει σε ένα σορό άλλα ζητήμτα από του ποστ, εγώ θα ξαναβάλω το απλό θέμα που έθιξα πριν.
      Από την όλη συζήτηση προκύπτει, πως κάποιοι χρεώνουν στην 3η Διεθνή και τα ΛΜ τις αυταπάτες που προέκυψαν σε διάφορα ΚΚ σε σχ'εση με την δυνατότητα περάσματος στον σοσιαλισμό μέσα από αστοδημοκρατικές διαδικασίες και χωρίς την αναγκαιότητα της ένοπλης αναμέτρησης με την αστική τάξη.

      Εγώ όμως δεν γνωρίζω καμμία ντιρεκτίβα της Κομιντέρν σε σχέση με τα ΛΜ να λέει τέτοιο πράγμα.
      Εάν γνωρίζει κάποιος άλλος κάτι τέτοιο, εγώ θα παραδεχτώ πως τα ΛΜ ήταν οπορτουνιστικά από την φύση τους (μια δύσκολη παραδοχή, καθώς προϋποθέτει πως ήταν οπορτουνιστές και αυτοί που έδωσαν την γραμμή για τα ΛΜ, και που τους γνωρίζουμε όλοι ονομαστικά)

      Διαγραφή
    13. Συντροφε.Εγω ρωταω αφου δεν υπηρχανε ιδεολογικες διαφορες γιατι μετα το 1945 δεν ξαναφτιαχτηκε το ιδιο....Επισης οι Χρουτσοφικοι το 1956 γεννηθηκανε...μεσα στην Κ.Δ δεν υπηρχανε.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    14. Μη μπερδευεσαι. Αυτοι που κάνανε τους ελιγμους δεν ητανε ΟΠορτουνιστες.Και φαινεται πεντακαθαρα στο 2ο και 3ο γραμμα του Ζαχαριαδη τη σημαινει Ελιγμος. Ετσι το βλεπανε ΣΤΑΛΙΝ ΔΗΜΗΤΡΟΦ κ.α. Ο Τολιατι ομως που το 1956 κατηγορούσε τον Χρουτσοφ γιατί καθυστερεί την Αποσταλινοποιηση ΕΛΙΓΜΟ το έβλεπε η ΘΕΩΡΙΑ.Πες μου τη δεν καταλαβαινεις. Και αφου δεν υπαρχει προβλημα το ΚΚΕ γιατι βλεπει τετοιο και θα κανει σχετικη μελετη....ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    15. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      -Μετά το 1945 φτιάχτηκε η κομινφόρμ καθώς τα καθήκοντα είχα πλέον αλλάξει και τα ΚΚ ήταν ήδη στην εξουσία σε μια σειρά από χώρες. Αυτά λένε οι επίσημες αποφάσεις της εποχής. Μην ρωτάς εμένα λοιπόν, έχουν απαντήσει επάνω σε αυτά οι καθ'ύλην αρμόδιοι από τότε.
      Άμα διαφωνείς μαζί τους, είναι άλλο ζήτημα.

      -Μα και εσύ το ίδιο με τον Τολιάτι κάνεις! Τον ελιγμό τον μετατρέπεις σε θεωρεία, μόνο που εσύ σπεύδεις να τον κατακεραυνώσεις ως τέτοιον, ενώ κάποιο άλλοι τον ιυοθετούν!
      Την αντζέντα τους δηλαδή πως η τακτική ήταν στρατηγική, την έχεις αποδεχτεί πλήρως.
      -Αλλιώς ποιό το νόημα όλης της κουβέντας που κάνουμε;

      Διαγραφή
  13. Η επεξεργασία του 4ου συνεδριου της ΚΔ κατοπιν εισηγησης του Ζινοβιεφ για τη δυνατοτητα εργατικης κυβέρνησης στα πλαισια του Ενιαιου Μετωπου δεν ηταν αυταπατη και παρεκκλιση?
    Εξαλλου ολες οι αποφασεις της ΚΔ περναγαν μεσα απο σκληρη διαπαλη καιβαυτο φανηκε και στο ποσο γρηγορα αλλαζαν. Απο το ΕΜ στο ταξη εναντιον ταξης και μετα στα ΛΜ.
    Ακομα και για το χαρακτήρα του πολεμου και τα καθηκοντα η ΚΔ αλλαζε γραμμη συνεχως με αποτέλεσμα η τελευταια οδηγια της να θαφτει στα συρταρια απο τα ΚΚ της δυτικης ευρωπης που επι χρονια δουλευαν στη γραμμη αντιφασιστικος δικαιος πολεμος απο μεριας Αγγλιας, ΗΠΑ, Γαλλια και ουσιαστικα αρνηθηκαν να πειθαρχησουν στην οδηγια της ΚΔ να αλλαξουν γραμμή.

    ratm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ratm:
      Η γραμμή άλλαζε ανάλογα με τις καταστάσεις που εκείνη την εποχή άλλαζαν ραγδαία και οι ίδιες. Μιλάμε για τακτική εδώ. Δεν μιλάμε για στρατηγική που οφείλει να παραμένει σταθερή.

      Αυτό λέω εξάλλου συνεχώς από την αρχή του διαλόγου. Πως δεν μπορείς να ανάγεις την τακτική σε στρατηγική και μην λαβάνεις υπόψην τις συνθήκες στις οποίες εκπονήθηκε, καθώς και τα αποτελέσματα που έδωσε. Δεν μπορείς εν ολοίγοις να δίνεις στρατηγικό χαρακτήρα σε τακτικές όπως τα ΕΜ, τα ΛΜ, κλπ και να καταλήγεις σε συμπεράσματα πως αυτές οι τακτικές είναι σωστές ή λάθος, ανεξαρτήτων συνθηκών και χωροχρόνου.

      Διαγραφή
    2. Επίσης να ξανακάνω την ερώτηση προς όλους:
      -Θεωρεί κάποιος πως η κομιντέρν χρεώνεται πως έδωσε γραμμή για κοινοβουλευτικό πέρασμα και υποταγή στην αστική τάξη μέσω των ΛΜ;
      Γιατί τελικά η κουβέντα εκεί κατευθήνεται μετά 85 σχόλια.
      Και επίσης είναι ακριβώς η θέση του Πουλιόπουλου αυτή, για να μην ξεχνάμε και πάνω σε τι ακριβώς συζητάμε.

      Διαγραφή
    3. Η Γαλλια ειχε ΛΜ πολυ πριν την αποβαση. Το κκ ηταν μαζικο και συμμετειχε στις προπολεμικες κυβερνησεις μεχρι και 1χρονο πριν οι Γερμανοι περασουν τις Αρδενες. Αμα το κκ εκει δεν παραδερνε σε κοινοβουλευτικες αυταπατες μπορει να αλλαζε ο γεωστρατηγικος χαρτης του πολεμου σε βαθμο απροβλεπτο. Νομιζω ο Σταλιν ειχε τοποθετηθει στο θεμα σχετικα. Οι Σοβιετικοι ζητουσαν αποβαση αφου απετυχε το ΛΜ της Γαλλιας.


      Θελεις να πεις οτι τα ΚΚ αφηνονταν την δεκαετια του 30' και του 40' να κανουν του κεφαλιου τους; Θυμιζω την απομακρυνση του Πολλιτ απο την θεση του ΓΓ στο κομμα της της ΜΒ το 40' που δειχνει το ποσο σημασια εδειχναν οι ηγετες του διεθνους κινηματος στο να υπαρχει ευθυγραμμιση μεταξυ του ΚΚΣΕ και των ΚΚ στα κυρια ιμπεριαλιστικα κεντρα της Ευρωπης. Θυμιζω οτι στην Κομινφορμ συμμετειχαν τα κομματα της ανατολικης ευρωπης και τα ΚΚ της Γαλλιας και της Ιταλιας ακριβως για το ιδιο λογο. Το γεγονος οτι το ΚΚΕ ειχε αφεθει μοναχο του για τα χρονια του πολεμου λογω του γεγονοτος οτι αναμεσα σε Ελλαδα και ΕΣΣΔ υπηρχαν ορδες απο SS που εκαιγαν και βιαζαν δεν σημαινει πως το ιδιο γινοταν συνολικα με ολα τα ΚΚ για δυο δεκαετιες.

      Και τελος παντων ντιρεκτιβες για ειρηνικο περασμα στο σοσιαλισμο υπηρχαν. Κυριως ομως στα μεταπολεμικα χρονια και ενω η διαπαλη προ εικοστου μεσουρανουσε. Το british way to socialism αν εχεις ακουστα το 51' ειχε την υοοστηριξη της Κομινφορμ. Ο ratm παρολα αυτα εχει δικιο η ολη κατασταση χαρακτηριζοταν απο αντιφατικες αποφασεις και πιο πριν.

      Επισης η Κομινφορμ μετα το θανατο του Σταλιν υπηρχε μονο τυπικα και οι εργασιες της ειχαν ατονησει. Και παλι ειχε βγει σαν δικαιολογια οτι ειχαν αλλαξει οι συνθηκες. Δεν νομιζω να ηταν αυτος ο λογος.

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
    4. @Ο.Χ.Ε.Π.:
      Το ερώτημα που έβαλα είναι απλό, και το ποστ αναφέρεται σε κειμενο του 1937.
      Να τα επαναλάβω λοιπον:
      1)Υπάρχει γραμμή της κομιντέρν για "ειρηνικό πέρασμα", και όσα αυτό συνεπάγεται;
      2)Είναι σωστή η κριτική που ασκείται από τον Πουλιόπουλο;

      Τα ερωτήματα είναι μόλις 2, και πάρα πολύ απλά. Ειδικά το 1ο...

      Διαγραφή
    5. @Ο.Χ.Ε.Π.:
      Το τι γινε μεταπολεμικά, είναι λογικό άλμα όταν μιλάμε για τα ΛΜ του 1935. Σε λιγο θα πούμε πως φταίει ο Στάλιν για τον ευρωκομμουνισμό αν συνεχίσουμε έτσι.

      Διαγραφή
    6. Το οτι η απαντηση σε αυτα τα δυο ερωτηματα ειναι οχι σημαινει οτι δικαιωνονται απολυτα απεναντι σε οποιαδηποτε αλλη κριτικη;

      Ο.Χ.Ε.Π.

      Διαγραφή
  14. Καταρχην η τακτικη δε βαράει στα κουτουρου. Η τακτικη εξυπηρετει και υποτάσσεται παντα στη στρατηγικη.
    Απο κει και περα ναι τα περι εργατικης κυβέρνησης ηταν λαθεμενη δεξια αντιληψη στρατηγικου χαρακτηρα. Οι ελιγμοι και οι συμβιβασμοι των κομμουνιστων δεν ειναι ανευ αρχων. Και ναι σημερα 90 χρονια σχεδον μετα μπορουμε να χρησιμοποιησουμε την πειρα αυτη για να πουμε οτι η επεξεργασία των εργατικων κυβερνησεων και λαθεμενη θεωρητικα ηταν και οχι μονο δεν βοηθησε αλλα δημιουργησε πολλα προβλήματα στο ΔΚΚ που τα πληρώνει ακόμα και σήμερα. Και αν τοτε τα ΚΚ βρεθηκαν μπροστα σε πρωτογνωρες συνθήκες μετα την ηττα των Σπαρτακιστων στη Γερμανια, την ηττα σε Ουγγαρια και αλλού, τη σταθεροποιηση του καπιταλισμου και την υποχωρηση του επαναστατικου κυματος του 1917, σημερα ειναι εγκληματικο να αγνοουμε τη ζημια στη συνειδηση πρωτα απ'ολα που κανουν αποψεις που αφαιρουν το ταξικο περιεχονενο του κρατους, που υποσκαπτουν την αυτοτελη παλη της εργατικης ταξης για την οποια μιλάγε ο γερο Καρολος πριν 200 χρονια κ.α. Γιατι η ΚΔ δεν ηταν αμοιρη ευθυνων, ισα ισα. Ειδικα για ζητηματα τα οποια ηταν λυμενα απο την εποχη του Μαρξ κιολας οχι του Λενιν.

    ratm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ratm:
      "Καταρχην η τακτικη δε βαράει στα κουτουρου. Η τακτικη εξυπηρετει και υποτάσσεται παντα στη στρατηγικη... "

      Δηλαδή ήταν κατ'εσέ ήταν οπορτονουστική και η τακτική κ η σταρτηγική της Γ' Διεθνούς των Σταλιν-Δημητρώφ!

      Και φυσικά ο Πουλιόπουλος που την καταγγέλει ως τέτοια προφανώς πρέπει να είχε και δίκιο...

      Εκτός εάν η τακτική δεν υποτάσεται(πάντα) στην στρατηγική , οπότε πάλιέχουμε τον ορισμό του οπορτουνισμου για τους Στάλιν-Δημητρώφ, αλλά πιο ελαφρύ τουτη την δόση...

      Διαγραφή
    2. Απαντας συναισθηματικα περνεις υποψη σου τον τροτσκιστη προβοκατορα και λες τον σύντροφο οτι ειναι τροτσκιστης. Δεν θα δικαιωσουμε τα λαικα μετωπα που ειναι καραμπινατα οπορτουνιστικα για τον τροτσκα. Σορυ αλλα παρασυρεσε σύντροφε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. Μου κανει τρομερη εντυπωση που δεν προσπαθεις να καταλαβεις οτι για αυτον ακριβως τον λογο οι τροτσκιστες τα ειπανε αυτα για να μην μπορεσει ποτε το Κ.Κ να ξεκαθαρισει με τον Οπορτουνισμο μεσα στην Κ.Δ ωστε οποιος το επιχειρηση να κατηγορηθει για τροτσκιστης. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    4. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:
      Εγώ καθόλου δεν παρασύρομαι σύντροφε. Άλλοι δικαιώνουν τον τροτσκισμό. (δίχως λόγο και αιτία, και δεν αναφέρομαι σε κάποιον συνομιλητή μας συγκεριμένα)

      Νομίζω πως θα σύμφωνήσουμε με το "Ζήτω η 3η Διεθνής των Λένιν-Στάλιν-Δημητρώφ"

      Και αν δεν συφωνήσουμε, τουλάχιστον θα έχουμε καταλάβει που διαφωνούμε αδερφέ.... (Πάλι αδέρφια -ταξικά- θα είμαστε, ακόμη και αν διαφωνήσουμε)

      Διαγραφή
    5. @ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 3 Φεβρουαρίου 2016 - 7:55 μ.μ.:
      Δηλαδή κατ'εσέ, οι τροτσκιστές έδιναν την σωστή γραμμή προκειμένου ...να την προβοκάρουν ως "τροτσκιστική" και να μην περάσει!
      Χαιρετάω και πάω να αναπαυθώ στο Δαφνί...

      Διαγραφή
    6. Ασφαλως και ειμαστε αδερφια ταξικα και Συντροφοι. Το ξαναγραφω ξεκαθαρα. Αφήνω το συναισθημα και την αγάπη μου για ΛΕΝΙΝ ΣΤΑΛΙΝ ΔΗΜΗΤΡΩΦ στην ακρη. Το 1935 στην Κ.Δ υπήρχε σφοδρη διαπαλη με τον ΟΠορτουνισμο. Σε συνθηκες Ιμπεριαλιστικής περικυκλωσης της ΕΣΣΔ και συνομωσιας στον Κοκκινο Στρατο απο τους ΖΗΝΟΒΙΕΦ ΜΠΟΥΧΑΡΙΝ ΤΡΟΤΣΚΙ σε συνεργασία με τον Χίτλερ για την ανατροπη των Μπολσεβίκων. Ετσι λοιπον Ο Δεξιος Οπορτουνισμος Εραβε τα Λαικά Μέτωπα και ο τροτσκισμος απαντουσε με δηθεν Λενινιστικες θεσεις ωστε με τους Σταλιν Δημητρώφ μέσα στην Κ.Δ να μην τολμηση κανείς ποτε απο μπολσεβικικες θεσεις να απορίψει τα Λαικα Μετωπα. Θα μου πεις ειναι ακραιο. Ετσι ομως δουλεύει ο Καπιταλισμός μέσα απο τα τσιράκια του. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    7. Ασε το ΔΑφνι εκει που ειναι. Προβοκατορες ειναι ορκισμενοι Αντικομμουνιστες να μη πω τιποτα χειροτερο. Θα κανανε τα παντα για να χρεωσουνε τα Πολιτικά Μέτωπα στον ΣΤΑΛΙΝ ωστε οποιος παει να τα αμφισβητηση να χρεωθει για ΤΡοτσκιστης. Αυτο λεω ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    8. Δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για οπορτουνιστές Στάλιν και Δημητρώφ. Όταν ο Λένιν θεωρούσε λάθος την αποχή των Μπολσεβίκων από τις εκλογἐς στη Δούμα το 1907, το 1908 και μετά θεωρούσε εαυτούς αριστεριστές; Δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο. Λάθος το χαρακτήριζε. Η θεωρἰα περί σοσιαλφασισμού (ο Τρότσκι άσκησε πολεμική σε αυτήν) από την 3η Διεθνή ήταν οπορτoυνιστική;
      Νομίζω και εκεί για λάθος έγινε λόγος. Το ζήτημα είναι ποια τακτική ήταν σωστή και ποια λάθος, αυτονόητο είναι ότι κανείς από τους ηγέτες δεν θεωρούνται οπορτουνιστές. Προσπαθούσαν να κάνουν σωστή ανάλυση της πραγματικότητας, δεν αποκλείεται να είχαν ελλείψεις. Ωστόσο, πάντα την επανάσταση υπηρετούσαν. Aπό εκεί και πέρα, από την στιγμή που τα ΛΜ θεωρούταν σωστά ως τακτική, ποιές ήταν οι ελλείψεις τους; Ένα άρθρο από την ΚΟΜΕΠ του 2009 είναι του Χέρβινγκ Λαρούζ. Εκεί αναφέρει:
      2. Η διάρκεια και η ποιοτική ανάπτυξη αυτού του «δεξιού» οπορτουνισμού, τους σπόρους του οποίου φύτεψε ο Δημητρώφ το 1935 και του οποίου η κατάληξη ήταν ο πλήρης εκφυλισμός ορισμένων ΚΚ, διευκολύνθηκαν από το γεγονός ότι σε αυτά τα κόμματα τα εμπόδια για την ανάπτυξη του δεξιού οπορτουνισμού υπήρχαν από λίγο έως καθόλου, δηλαδή η ιδεολογική διαπάλη θεωρούνταν ως απειλή για την ενότητα, η κριτική και αυτοκριτική δε γινόταν στη βάση του μαρξισμού-λενινισμού.

      Ωστόσο, μάλλον βαρύ για να φιλοξενείται στην ΚΟΜΕΠ.

      Sukhoi

      Διαγραφή
    9. @Sukhoi:
      "του «δεξιού» οπορτουνισμού, τους σπόρους του οποίου φύτεψε ο Δημητρώφ το 1935 "
      Ε άμα το διάβασα και αυτό, σηκώνω χέρια.
      Έχεις λινκ από το άρθρο της ΚΟΜΕΠ;

      Διαγραφή
    10. @Sukhoi:
      Για δεξιούς οπορτουνιστές Στάλιν-Δημητρώφ, μιλάει ξεκάθαρα ο Παναγιώτης πιο πάνω.
      "Ο Δεξιος Οπορτουνισμος Εραβε τα Λαικά Μέτωπα και ο τροτσκισμος απαντουσε με δηθεν Λενινιστικες θεσεις ωστε με τους Σταλιν Δημητρώφ μέσα στην Κ.Δ να μην τολμηση κανείς ποτε απο μπολσεβικικες θεσεις να απορίψει τα Λαικα Μετωπα."

      Ξαναλέω πως για μένα το κύριο είναι το μπέρδεμα της τακτικής (όπως ήταν τα ΛΜ) που μπορεί να αλλάζει με τις καταστάσεις, με την στρατηγική (που είναι η διχτατορία του προλεταριάτου) που οφείλει να παραμένει σταθερή.

      Διαγραφή
    11. @Trash

      To link

      http://www.komep.gr/2009-teyxos-1/o-oportoynismos-sto-eniaio-metopo-enantia-sto-fasismo-oi-diethneis-phges-toy

      Sukhoi

      Διαγραφή
  15. Ασχετο επειδη διαβασα μερικα σχολια και οχι ολα
    να κανω και εγω μια ερωτηση

    εχει πει ποτε το κκε οτι η δημιουργια του εαμ εν γενει ηταν λαθος; δεν το νομιζω
    οτι γιναν λαθος εκτιμησεις και επιλογες εχει πει
    εκτος και αν δεν εχω καταλαβει τιποτα απο αυτα που εχω διαβσσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Poe:
      Από τι διαβάζεις στα σχόλια, πλέον υπάρχει η ερμηνεία πως όχι απλά το ελληνικό, αλλά όλα τα ΕΑΜ, όχι μόνο της κατοχής αλλά κατόπιν αυτής, ήταν λάθος.

      Διαγραφή
  16. Παραμονες του πολεμου και η ΚΔ παεομοιες οδηγιες εδωσε. Τροτσκιστες και αυτοι. Και Πλουμπιδης και η παλιά ΚΕ τροτσκιστες. Μηπως κακως τον θεωρουμε ηρωα του κομματος ξερω γω. Οποιος 80 χρονια μετα αποτιμα μια λαθεμενη αντιληψη του κομμουνιστικου κινηματος διαλεκτικα τροτσκιστης...!
    Τωρα βεβαια πως το Ενιαιο Μετωπο και η εργατικη κυβερνηση όπως γραφει και ο ιδιος ο Πουλιοπουλος ηταν και ειναι πανακεια στρατηγικη αλλα εγω που τα κριτικαρω δικαιωνω τους τροτσκιστες ειναι αποριας αξιο...

    ratm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ratm:
      Για να μην ξαναγυρνάμε στην αρχή.
      Έγραψα νωρίς-νωρίς:
      "Το κείμενο πάντως δεν μπήκε για να κατηγορηθεί κανείς για "τροτσκισμό", αλλά για να καταδείξει πως μπορούν να καταλήξουν κάποιες σωστές γενικές αρχές, αν αποκοπούν από την συγκεκριμένη ανάλυση μια δοσμένης συγκεκριμένης κατάστασης."

      Και νομίζω πως είναι ακριβώς αυτό το λάθος που κάνεις εσύ (και άλλοι) εδώ.
      Για το εάν η κριτική σου δικαιώνει ή όχι τους τροτσκιστές, εδώ είναι τα κείμενα, ο καθένας μπορεί να βγάλει το συμπέρασμα του.
      Πάντως και να συμβαίνει αυτό, δεν βλέπω το κακό. Αν οι τροτσκιστές είχαν τελικά δίκιο σε 5 πράγματα, γιατί να μην δικαιωθούν;

      Διαγραφή
  17. Και επειδη οι λεξεις χανουν το νοημα τους. Οπορτουνιστης ειναι ο προδοτης της υπόθεσης της εργατικής ταξης. Οχι ο κομμουνιστης που κανει μια λαθος εκτιμηση.
    Αλανθαστος κάνεις δεν ειναι. Ουτε ο Σταλιν ηταν οταν θεωρουσε οτι ο νομος της αξιας μπορει να έχει θέση στο σοσιαλισμο. Εκεις τώρα πια το ξερουμε λογω πειρας. Δε σημαινει οτι ειμαστε πιο συνεπής ή πιο καταρτησμενοι. Ειμαστε απλα μεταγενεστεροι. Η ιδιοφυΐα μια ήταν ο Μαρξ και αυτός ακομα δεν απέφυγε τις λαθος εκτιμήσεις. Για αλαθητα οποιος θελει ας ψαξει στο Βατικανό.

    ratm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ratm:
      Θα διαφωνήσουμε και στο ποιός είναι οπορτουνιστής, μια και δεν είναι ο ταξικός προδότης αλλά ακριβώς αυτός που κάνει ιδεολογικά λάθη, αλλά και στο τι είναι οπορτουνισμός. Οπορτουνισμός είναι η επίδραση της αστικής ιδεολογίας μέσα στο εργατικό κίνημα, και μια από τις πιο συνιθισμένες εκδηλώσεις του είναι η αναγωγή της τακτικής σε στρατηγική και αντιστρόφως.
      Για αυτό το λόγο εξάλλου, αυτοί που δίνουν στρατηγική αξία σε μια επιλογή του 1935(ΛΜ) για να μας την φορτώσουν στο σήμερα είναι οπορτουνιστές.
      Εξίσου οπορτουνιστές είναι βέβαια αυτοί που κρίνουν τις τακτικές επιλογές του 1935 με τα κριτήρια του 2015, ως να μην ήταν τακτικές επιλογές αλλά στρατηγικές οπότε και να κρατάνε την αξία τους διαχρονικά.
      Υ.Γ.
      Για τον νόμο της αξίας στον σοσιαλισμό, έχω διαβάσει τον Στάλιν, έχω διαβάσει και την ανάλυση του ΚΚΕ που λέει πως ο Στάλιν κάνει λάθος.
      Ο Στάλιν με έπεισε περισσότερο.
      Υ.Γ.2
      Αυτό με τα αλάθητα είναι ένα ζήτημα, καθώς συνήθως η κουβέντα δεν αφορά το εάν υπάρχουν αλλά το ποιός τα κατέχει.

      Διαγραφή
    2. Εμενα με επεισε η ανατροπη της ΕΣΣΔ περισσότερο. Το ΚΚΕ απλα εδειξε καποιες αιτιες. Ηθελα να ξερα οως φτασαμε ως εδω αφου ολα ηταν καλως καμωμενα...

      ratm

      Διαγραφή
    3. @ratm:
      Και εμένα, η ανατροπή της ΕΣΣΔ με έπεισε πως ο Στάλιν όταν έγραφε τα "οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού", ήξερε πάρα πολύ καλά τι του γίνονταν.
      Ρίξτου μια ματιά αν δεν το έχεις διαβάσει...

      Διαγραφή
    4. Το διαβασει αρκετές φορες. Αλλα μου ειναι αδυνατο να θεωρησω τους αγοραιους πρακτορες. Οι αποψεις τους προυπηρχαν του 20ου,βρηκαν πάτημα και στην ανεπαρκεια των μη αγοραιων ωστε να υπερισχύσουν. Ο νομος της αξιας ειναι αστειο σημερα με την πειρα που εχουμε να λεμε οτι δεν επηρέασε ή οτι μπορει να εχει θεση οπως και η εμπορευματικη παραγωγη στο σοσιαλισμο.

      ratm

      Διαγραφή
    5. @ratm:
      -Οι απόψεις τους σαφώς και προϋπήρχαν του 20ου. Από το 1925 επανέρχονταν ξανά και ξανά. Μόνο μετά το 20ο επικράτησαν όμως.
      -Για τον ήταν πράκτορας ή όχι, ο Μπουχάριν π.χ., δεν θα αποφανθώ εγώ, υπάρχει δικαστική απόφαση.
      -Το αστείο είναι να λέμε πως έχουμε εμπορευματικές μορφές κυκλοφορίας, αλλά ο νόμος της αξίας τάχα δεν ισχύει.
      Και ο αγροτικός τομέας, όσο και οι εξωτερικές συναλλαγές, με βάση την εμπορευματική κυκλοφορία κινούνταν αναγκαστικά.
      Τεσπά, εδώ είναι εκτός θέματος αυτή η συζήτηση, ίσως την ανοίξουμε κάποια άλλη στιγμή.

      Διαγραφή
  18. Υπάρχουν κάπου τα ντοκουμέντα από το 7ο Συνέδριο της ΚΔ;;;
    Θέλω να κοιτάξω τις πηγές.

    ARISTEROS EPANASTATIS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Η συνεχιζόμενη εδώ συζήτηση για τα “Λαϊκά Μέτωπα” με αναγκάζει να παραθέσω (κι εδώ) το σημείο 2 μόνο από σχόλιο ΜΟΥ που κατάθεσα σε παρέμβαση ΜΟΥ στη συζήτηση στην αμέσως επόμενη ανάρτηση του Blog που είχε τίτλο «Ο Πουλαντζάς για τα “λαϊκά μέτωπα”» [link: http://fadomduck2.blogspot.com.cy/2016/02/blog-post.html?showComment=1454364819656#c4964105037527255415]… Το κάνω κυρίως γιατί στο συγκεκριμένο σημείο έχω και μια αναφορά για τη Βουλγαρία την πατρίδα του Γκεόργκι Δημητρώφ:
    Γιατί, κατά τον Πουλιόπουλο, «με το Λαϊκό Μέτωπο η εργατική τάξη εγκαταλείπει το δικό της πρόγραμμα, δηλαδή το πρόγραμμα της κατάληψης της εξουσίας και το πρόγραμμα του σοσιαλισμού, και δέχεται το πρόγραμμα της “δημοκρατικής” μπουρζουαζίας»; Όπως διαφάνηκε και μέσα από τη συζήτηση, σε κάποιες χώρες (κυρίως της Ανατολικής Ευρώπης) η κατάληψη/ανάληψη της εξουσίας από τα Κομμουνιστικά Κόμματα (με ή χωρίς τη στήριξη του Κόκκινου Στρατού) έγινε μέσα από τα Λαϊκά (αντιφασιστικά) Μέτωπα στα οποία η κύρια συνιστώσα ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα. Και θα ήθελα να σταθώ για λίγο στη περίπτωση της γειτονικής προς την Ελλάδα Βουλγαρίας όπου οι Κομμουνιστές μαζί με άλλες δυνάμεις κυρίως της Κεντροαριστεράς αλλά και αστικές συνέπτυξαν το αντιφασιστικό Πατριωτικό Μέτωπο. Επικεφαλής της πρώτης κυβέρνησης του Πατριωτικού Μετώπου μετά την κατάληψη της εξουσίας με την εξέγερση της 9ης του Σεπτέμβρη του 1944 ήταν ο αστός στρατιωτικός Κιμον Γκεοργκίεφ και εκ των ηγετών στρατιωτικού πραξικοπήματος το 1923 κατά της αγροτικής κυβέρνησης του Αλεξάντερ Σπαμπολίσκι. Άρα μπορούμε να πούμε ότι στη Βουλγαρία ο σχηματισμός του Λαϊκού Μετώπου ήταν επιτυχής, ανεξαρτήτως του ότι η κατάληψη της εξουσίας έγινε και με τη συνεισφορά του Κόκκινου Στρατού…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Φτάνοντας αισίως στα 117 σχόλια (που δεν πρόκειται να κάτσει να διαβάσει ποτέ κανείς :-D ),
    η ανάρτηση κλείνει τον σχολιασμό της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή