2.Ο Κυριάκος παρέμεινε πιστός στη βαθιά ριζωμένη συνήθεια της οικογένειάς του: κάθε μέρα και ένα βήμα για την πρωθυπουργία. Ματαιόδοξος και αφελής, βγήκε στην πιάτσα με το νέο του προσωπείο και την ευλογία του σκυθρωπού πατέρα του, του τελευταίου Ιησουίτη της εποχής.
3.Με τον τρόπο της σουπιάς και το μελάνι της, ο Τσίπρας προσπαθεί να μας συσκοτίσει. Αποκρύβει και αποσιωπά καθετί που τον εκθέτει, αφού έχει τη δύναμη όχι μόνο της εξουσίας αλλά και της βαθιάς πεποίθησης ότι η μοίρα βρίσκεται πίσω από κάθε του κίνηση. Απαθής φύση, ο πρωθυπουργός συνεχίζει να ασκεί την εξαπάτηση.
4.Οφείλει κανείς πράγματι να ελπίζει, μέχρι την τελευταία στιγμή, ότι μπορεί να έχει έξυπνους αντιπάλους. Το πρόσφατο πλήγμα που δεχτήκαμε, βλέποντας να ανεβαίνουν στο καναβάτσο ο Κυριάκος και ο Αλέξης, μας βάζει σε μεγάλη δοκιμασία, γιατί είναι μεγάλη η προσπάθεια να καταπνίξουμε την αηδία μας.
5.Παραπλανητικές σκέψεις και αδιάφορα μυστικά συντελούν στην κοινωνική στασιμότητα. Φροντίζουν γι' αυτό οι γνωστοί τεχνικοί της κυβέρνησης με τη διάδοση της θείας πρόνοιας, που παίρνει τις διαστάσεις πανδημίας, καθιστώντας τον πολίτη εύκολη λεία, ανίκανο να προκαλέσει ένα χτύπημα σ' αυτόν που τον κλονίζει.
Οσο για τη δημοκρατία, σιωπηλή και ανώτερη, αρνείται οποιαδήποτε συνομιλία με το παρόν, αφήνοντας την τύχη της στο αόριστο πεπρωμένο. Αν μείνει κάτι από αυτήν για τους ιστορικούς του μέλλοντος, θα είναι η απουσία ελέγχου της συνείδησης, η οποία θα έχει πια καταστεί ανούσια και άχρηστη στον πολίτη.
6.Ο Εμερσον είχε δίκιο όταν τόνιζε: «Ηρωας είναι όποιος είναι αμετακίνητα συγκεντρωμένος». Ο πολίτης ούτε εκτόπισμα έχει, ούτε μπορεί να συγκεντρωθεί. Τον διαπερνούν η θλίψη και η ανησυχία, τον τριβελίζουν τα χρέη. Μια επιδέξια αλλά ανάξια παρέα στου Μαξίμου τον εκβιάζει, τον δοκιμάζει και με βαθιά αίσθηση ικανοποίησης ανακαλύπτει ότι ο πολίτης αντέχει ακόμα, διαψεύδοντας τις δυσάρεστες φήμες ότι το ποτήρι έχει ξεχειλίσει.
7.Αίσθηση προκαλεί η ακρίβεια και η προσήλωση με την οποία υπερασπίζονται το «αξιοσέβαστο κεφάλαιο» οι Συριζαίοι. Τρέφουν ζωηρό ενδιαφέρον για την «εκπαίδευση» στην οποία μας έχουν υποβάλει οι Ευρωπαίοι, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι ο πολίτης γίνεται όλο και φτωχότερος, ξεπερνώντας κάθε φαντασία.
8.Και η τέχνη μέσα στην κρίση; Επίκαιρος όσο ποτέ ο λόγος του Μωρίς Μπλανσό: «Οποιος αναγνωρίζει πως ουσιαστικός του σκοπός είναι η αποτελεσματική δράση μέσα στην Ιστορία, αυτός δεν μπορεί να διαλέξει την καλλιτεχνική δράση. Είναι φανερό πως, αν ο Μαρξ είχε γράψει τα ωραιότερα μυθιστορήματα του κόσμου, θα είχε συναρπάσει τον κόσμο, αλλά δεν θα τον είχε συγκλονίσει. Συνεπώς αυτό που πρέπει να γράψει κανείς είναι το "Κεφάλαιο" και όχι το "Πόλεμος και Ειρήνη". Αντί να ζωγραφίσει τη δολοφονία του Καίσαρα, να γίνει ο ίδιος Βρούτος. Αυτοί οι παραλληλισμοί κι αυτές οι παρομοιώσεις θα φανούν παραλογισμοί στους θεωρούς, από τη στιγμή όμως που η τέχνη αναμετριέται με τη δράση, η άμεση και επείγουσα δράση δεν μπορεί παρά να αδικήσει την τέχνη, και η τέχνη να αδικήσει τον εαυτό της. Το 1799 ο Χαϊλντερλιν, βλέποντας την επανάσταση να κινδυνεύει, έγραψε: Αν όμως παρ' όλα αυτά κάνει πανίσχυρο την έφοδό του το βασίλειο του σκότους, τότε ας σπάσουμε τις πένες μας και ας τρέξουμε στο προσκλητήριο"» (Μωρίς Μπλανσό, Ο χώρος της λογοτεχνίας, μετ. Δημήτρης Δημητριάδης, εκδόσεις «Εξάντας»).
Παραθέτω τις σκέψεις του Μπλανσό σαν μια διαφορετική άποψη ικανή να προκαλέσει έντονο διάλογο.
Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.