Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

Η «θέση» τους και η «θέση» μας

Η θέση τους
Συχνά ακούμε καλοπροαίρετα τον εξής προβληματισμό: «Τι θα κάνατε εσείς στη θέση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ»;

Το ερώτημα δεν είναι παράλογο
Ομως θα πρέπει να το βάλουμε στη σωστή διάστασή του:

Αν βρισκόμασταν ως ΚΚΕ στη «θέση» του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στη θέση της αστικής διαχείρισης, στη θέση της υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου που διεκδικεί ανάκαμψη της κερδοφορίας του, εξασφαλίζοντας τα πλεονεκτήματα και τις προοπτικές που του δίνει η συμμετοχή στην ΕΕ, την Ευρωζώνη και γενικότερα στις ευρωατλαντικές συμμαχίες, το ΝΑΤΟ. Αν βρισκόμασταν στη «θέση» της ανάληψης μιας διακυβέρνησης που είναι όργανο της εξουσίας των μονοπωλίων. Αν βρισκόμασταν στη «θέση» των διαπραγματεύσεων για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου, στα τραπέζια της ΕΕ, της Ευρωζώνης και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Αν βρισκόμασταν λοιπόν σε αυτή τη «θέση», πράγματι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα μπορούσαμε παρά να έχουμε τα ίδια διλήμματα - συνέχιση εντός ευρώ ή επιλογή της χρεοκοπίας ανεξέλεγκτης ή ελεγχόμενης και καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής; Ζυγίζουμε τι συμφέρει περισσότερο το κεφάλαιο και επιλέγουμε. Ετσι έπραξε και ο ΣΥΡΙΖΑ...

Αν βρισκόμασταν σε αυτή τη «θέση», όμως θα ακυρωνόμασταν ως Κομμουνιστικό Κόμμα, ως κόμμα της εργατικής τάξης και των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, θα γινόμασταν άλλο κόμμα που δεν θα μπορούσε να παλεύει για λογαριασμό των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων.

Είναι αυτό που εξηγούσαμε και το 2012, όταν μας καλούσαν πάλι καλοπροαίρετα εργαζόμενοι, ότι πρέπει να «μπούμε» και εμείς σε μια συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, να τη στηρίξουμε ή τουλάχιστον να την ανεχτούμε για 5-10 ζητήματα.

Εξηγούσαμε λοιπόν και τότε ότι κάθε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, παρά τις προθέσεις της, τις διακηρύξεις και τους αυτο-χαρακτηρισμούς της, παρά τις όποιες επιδιώξεις της, αντικειμενικά θα οδηγηθεί σε συγκεκριμένο αντιλαϊκό δρόμο αφού δεν αποτελεί προϊόν ρήξης με το κεφάλαιο, την εξουσία του, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ κ.λπ.
Σήμερα λοιπόν η αυταπάτη και η ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι αλλιώς, ξεγυμνώνεται μπροστά στα μάτια μας όσο και αν προσπαθούν διάφοροι να την κουκουλώσουν με τα κουρέλια μιας «ρήξης - καρικατούρα», του «εθνικού νομίσματος», της καπιταλιστικής «παραγωγικής ανασυγκρότησης», του «έντιμου συμβιβασμού», να την «ξαναμακιγιάρουν» και να την βγάλουν μπροστά, προσπαθώντας να μαντρώσουν όσους αγανακτούν, όσους νιώθουν απογοητευμένοι από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, στο μαντρί εφοπλιστών, φαρμακοβιομηχάνων, κέντρων των ΗΠΑ και της Γερμανίας που στηρίζουν το Grexit.

Ας δούμε όμως το ερώτημα αλλιώς
Τι θα γινόταν όμως αν είχε συντελεστεί μια ριζική αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων, υπέρ της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και στη θέση μιας κυβέρνησης αστικής διαχείρισης, μιας κυβέρνησης οργάνου της εξουσίας του κεφαλαίου, βρισκόταν μια αληθινά εργατική - λαϊκή κυβέρνηση όργανο της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, στην οποία βεβαίως θα πρωτοστατούσαν και θα είχαν αποφασιστικό ρόλο οι κομμουνιστές;
  • Μια τέτοια κυβέρνηση - εξουσία δεν θα εγκλωβιζόταν στα αδιέξοδα μιας αντιλαϊκής διαπραγμάτευσης με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ. Δεν θα προχωρούσε από την αρχή σε μια τέτοια διαδικασία σαν αυτή που ζήσαμε τους προηγούμενους πέντε μήνες.
  • Πρώτα απ' όλα γιατί δεν θα αναγνώριζε όλο το προηγούμενο αντιλαϊκό - αντεργατικό πλαίσιο θεσμικό, νομοθετικό, τους μνημονιακούς και μη νόμους, όλα τα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, προστασίας της κερδοφορίας του, τα εξοργιστικά προνόμια των επιχειρηματικών ομίλων. Ολα αυτά θα καταργούνταν, θα ανατρέπονταν. Δεν θα αναγνώριζε επίσης τις δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ, τις «υποχρεώσεις» που προκύπτουν από αυτές, θα ακύρωνε τη συμμετοχή της χώρας σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, θα προχωρούσε στην αποδέσμευσή της.
  • Δεν θα άφηνε τα κλειδιά της οικονομίας, τις παραγωγικές μονάδες, τις υπηρεσίες, την ενέργεια, τις υποδομές, τις τράπεζες στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου των μονοπωλίων. Θα προχωρούσε σε μια σειρά άμεσα βήματα ξεκινώντας τη διαδικασία της κοινωνικοποίησής τους και της οργάνωσης της οικονομίας, με βάση τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό. Ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, με κριτήριο όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου, όχι την καπιταλιστική εκμετάλλευση αλλά την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών, των ευρύτερων κοινωνικών αναγκών. Αυτός ο δρόμος θα επιτρέψει να βγούμε από την κρίση προς όφελος των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων. Θα δώσει τη δυνατότητα να αναπτυχθούν ισόμετρα και αναλογικά παραγωγικοί κλάδοι που σήμερα περιορίζονται εξαιτίας των δεσμεύσεων της ΕΕ (π.χ. ναυπηγική βιομηχανία, ζάχαρη, κρέας).
  • Μια τέτοια εξουσία δεν θα αναγνώριζε το κρατικό χρέος και τις υποχρεώσεις αποπληρωμής του. Θα κήρυττε μονομερώς τη διαγραφή του.
  • Μια τέτοια εξουσία και κυβέρνηση θα στηρίζονταν, θα ήταν προϊόν μιας πλατιάς εργατικής - λαϊκής κινητοποίησης και συμμετοχής σε όργανα εξουσίας, σε νέους θεσμούς που θα προκύψουν από την ανατρεπτική πάλη του λαού, αντικαθιστώντας τους σάπιους θεσμούς του αστικού πολιτικού συστήματος, της «δημοκρατίας» των μονοπωλίων.
  • Μια τέτοια εξουσία και κυβέρνηση θα προχωρούσε από την πρώτη στιγμή στη σύναψη αμοιβαία επωφελών διεθνών συμφωνιών με άλλα κράτη του κόσμου για την εισαγωγή φαρμάκων, τροφίμων, Ενέργειας, ακριβώς γιατί δεν θα είχε τις δεσμεύσεις από τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως η ΕΕ, το ΝΑΤΟ κ.λπ.
Για να βρεθούμε σε αυτή τη θέση παλεύουμε σήμερα 

Η θέση μας
Ολη η πάλη, ο αγώνας των κομμουνιστών βρίσκεται σε αυτή την κατεύθυνση. Δηλαδή στην προσπάθεια για να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης υπέρ της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ώστε να μπορέσει να αλλάξει δρόμο η χώρα, να εγκαταλείψει τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, είτε με ευρώ είτε με δραχμή, με τις κρίσεις του, την εξαθλίωση, την εκμετάλλευση, τη ζωή χωρίς δικαιώματα, την προσαρμογή των εργατικών - λαϊκών αναγκών στα όρια των κάθε φορά κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, των δεσμεύσεων της συμμετοχής σε καπιταλιστικές ενώσεις και ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Γι' αυτό το λόγο σήμερα το ΚΚΕ καλεί το λαό όχι μόνο να αντισταθεί στη νέα αντιλαϊκή - αντεργατική επίθεση κεφαλαίου, κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ΕΕ, αλλά οι αγώνες του επόμενου διαστήματος να γίνουν εφαλτήριο, να σηματοδοτήσουν βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στην ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας. Να σηματοδοτήσουν την ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού - αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού του κινήματος, βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις τους, τα κόμματά τους, τους έξωθεν συμμάχους τους, ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για να αλλάξουν οι συσχετισμοί υπέρ του λαού. Για να μπορέσει ο λαός να συγκροτηθεί σε μια ισχυρή αποφασιστική δύναμη, ικανή σήμερα να βάζει εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση και αύριο να την ανατρέψει, να επιβάλει τη δική του διέξοδο. Μέσα σε αυτή τη διαδικασία θα μπορούν οι εργαζόμενοι να έχουν μικρές ή μεγαλύτερες επιτυχίες και νίκες. Και μπροστά στην κάλπη, όποτε και αν προκύψει, με αυτό το κριτήριο θα πρέπει να σταθούν. Το πώς η ψήφος τους θα βοηθήσει, θα στηρίζει την προσπάθεια για να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης για να μπορέσει ο λαός να σηκωθεί όρθιος, οργανωμένος και αποφασισμένος να πάρει την τύχη στα χέρια του.
Χ.

5 σχόλια:

  1. Να ρωτησω fadom, ποια η γνώμη σου για τα παραπάνω ; Πιστεύεις πραγματικά ότι μια χωρα πτωχευμένη, με ανύπαρκτη βιομηχανία και παραγωγή, με διαλυμένη γεωργία, που θα διαγράψει μονομερώς όλα τα χρέη της προς τρίτους, που θα αποχωρήσει από κάθε συλλογικότητα, θα βρει "άλλες χώρες" (ποιές;) με θέληση να τις δώσουν φάρμακα και προϊόντα; Και αυτές οι χώρες θα δεχτούν με χαρά να πληρώνονται με το υποτιμημένο απαξιωμένο ελληνικό νέο νόμισμα; Θα θελα μια ειλικρινή απάντηση, γιατί τα πράγματα είναι κρίσιμα και δεν χωράει πια ευκολη θεωρία και ευχολόγια.
    Πρόσφυγας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Πρόσφυγας:
      Ωραία ερώτηση και την ήθελα κιόλας.
      Για αρχή τώρα, τα πράγματα δεν είναι τόσο απελπιστικά. Σύμφωνα με τον πλέον αρμόδιο, την ΠΑΣΥ, η Ελλάδα μπορεί να καλύψει το 92% των διατροφικών της αναγκών ΑΜΕΣΑ. Μετά από έναν στοιχειώδη εξορθολογισμό της αγροτικής της παραγωγής που θα προκύψει από την απελευθέρωση από τις δεσμεύσεις της ΚΑΠ, θα είναι και πάλι σύντομα σε θέση να κάνει και εξαγωγές. Αυτά τα λένε οι ίδιοι οι αγρότες.
      Ούτε στην βιομηχανία τα πράγματα είναι τόσο άσχημα.
      Στα φάρμακα π.χ, η Ελλάδα είναι από τους πρώτης εξαγωγείς παγκόσμια σε φτήνο φάρμακο πλατιάς κατανάλωσης, ενώ και αρκετές βιομηχανίες έχουν μεν κλείσει αλλά τόσο τα μηχανήματα όσο και το ξεδεικικευμένο προσωπικό τους είναι εδώ και προς το παρόν κάθεται.
      Ανάλογες μελέτες υπάρχουν και είναι και σοβαρές.
      Συνυπολογίζοντας και το κύμμα παραγωγικότητας μιας κοινωνίας στην οποία όλοι θα εργάζονται-παράγουν-προσφέρουν, οι προοπτικές μόνο απελπιστικές δεν είναι.

      Κανείς φυσικά δεν κρύβει πως το διάστημα προσαρμογής σε μια άλλου τύπου οικονομία θα είναι δύσκολο. Έως και πολύ δύσκολο. Και κανείς δεν πουλάει παραμύθι πως και για αυτόν τον δρόμο χρειάζονται και θυσίες, θυσίες όμως με προοπτική.

      Από την άλλη τα αστικά κόμματα μας καλούν να κάνουμε ακόμη μεγαλύτερες θυσίες και χωρίς καμμία προφανή διέξοδο από την κρίση τους. Καμμία διέξοδο που να μην συνεπάγεται την καταστροφή εκτεταμένων τμημάτων του πλυθησμού αφενός, αλλά και μην είναι εξαιρετικά αβέβαιη από την άλλη.

      Διαγραφή
    2. Συμφωνώντας με τις απαντήσεις που δόθηκαν,θα ήθελα να επισημάνω,ότι πολύ λίγος κόσμος γνωρίζει τις πραγματικές δυνατότητες της βιομηχανίας και γενικά όλων των κλάδων.Για παράδειγμα αυτοκινητοβιομηχανία δεν έχουμε,γιατί δεν μπορούμε?Φυσικά και όχι.Τα ορυκτά που υπάρχουν περιλαμβάνουν όλα όσα χρειάζονται για να κατασκευάζεις αυτοκίνητα.Το ίδιο και για τα καράβια.
      Για αυτά χρειάζονται λεφτά?Αν ανήκουν όλα στο λαό όχι.Θεωρώ πως ακόμη και χωρίς εισαγωγές,το βιοτικό επίπεδο μετά από μία αρκετά δύσκολη περίοδο θα είναι πολύ ανώτερο απ'ότι είναι αυτή τη στιγμή για τα μεσαία στρώματα.
      Θάνος

      Διαγραφή
  2. μια ελλαδα εκτος εε και νατο, εχει αλλες δυνατοτητες να διαπραγματευτει οτιδηποτε.
    αυτη τη στιγμη ρωσια και κινα σε θελουν γιατι εισαι στην εε και σε θελουν για βαπορακι τους. εκτος εε εχεις την δυνατοτητα να διαπραγματευτεις αλλιως.
    ας τα παρουμε ενα ενα ομως.
    η γεωργια δεν ειναι διαλυμενη, δεν παραγει απλα ή παραγει ορισμενα προιοντα. σε μια παραγωγικη σεζον μπορεις να βγαλεις τα παντα για να καλυψεις την εγχωρια καταναλωση στα βασικα (μπανανες δεν θα εχεις αρκετες ειναι αληθεια) αγαθα. ταυτοχρονα αυτη η παραγωγη θα δωσει ωθηση στον δευτερογενη τομεα της μεταποιησης.
    με την ιδια διαδικασια θα καλυψεις και χιλιαδες θεσεις εργασιας. θα μου πεις ο φραπελληνας θα παει για δουλια στο χωραφι; αυτο ειναι ενα ζητημα που το βλεπεις.
    βιομηχανια, δεν σου λοιπουν οι πρωτες υλες, δεν σου λοιπουν οι υποδομες, σου λειπει η πολιτικη βουληση για να τα βαλεις μπροστα.
    η ελληνικη φαρμακοβιομηχανια ειναι απο τις κρατεες στην ευρωπη και παραγει και σχεδον τα παντα, οι οποιες ως λαικη περιουσια δεν θα πουλανε το φαρμακο ως εμπορευμα.
    οτι εισαγωγες θα τις κανεις με διακρατικες συμφωνιες ανεξαρτητως υποτιμημενου ή οχι νομισματος (οπως και τις εξαγωγες). εγω θυμαμαι 2 τουλαχιστον υποτιμησεις την περιοδο του αντρεα και σε τιποτα δεν επιρεασαν τις συναλλαγες.
    τελος (προς το παρων) η εε, το νατο, ο οοσα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ. ειναι ιμπεριαλιστικοι διακρατικοι οργανισμοι.
    κανενας δεν ειπε οτι θα ειναι ευκολο, ισα ισα. η διαφορα ειναι ομως οτι στην μεν τωρινη κατασταση, ειναι ο δρομος προς το πουθενα για τους εργατες, ενω στην αλλη ο δρομος προς την ολοκληρωση της αποστολης της εργατικης ταξης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να επισημάνω, επειδή υπονοείται αλλά δεν αναφέρθηκε ρητά, ότι όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν πως τα μέσα παραγωγής βρίσκονται στα χέρια της εργατικής τάξης.
    Το ερώτημα που μπαίνει είναι: Υπάρχουν αρκετά μέσα παραγωγής και εργατικό δυναμικό, που όταν ενεργοποιηθούν θα καλύψουν ΠΟΣΟΤΙΚΑ τις ανάγκες μας;
    Οπωσδήποτε ναι, γιατί το αντίθετο θα σήμαινε ότι όλα αυτά τα χρόνια παράγουμε λιγότερα από αυτά που καταναλώνουμε, δηλαδή ότι μας ταίζουν κάποιοι άλλοι, δηλαδή οι ξένοι. Είναι τόσο βλάκες ή δεν ξέρουν να μετρήσουν τα ισοζύγιά τους και ξύπνησαν τώρα μετά από 200+ χρόνια καπιταλισμού στην Ελλάδα. Γίνεται; Δεν γίνεται.
    Αλλά και σε αριθμούς: ΑΕΠ πριν από την κρίση περίπου 250 δις. Μεγάλο μέρος του, σχεδόν το μισό πηγαίνει στους κεφαλαιοκράτες. Στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της πάνε περίπου τα μισά ή κάτι παραπάνω (μισθοί, συντάξεις, παιδεία, υγεία κλπ.) Δηλαδή παράγουμε περισσότερα από όσα μοιραζόμαστε γιά τις ανάγκες μας.
    (Όλα τα παραπάνω μπορούν να συμπυκνωθούν σε μία λέξη: Καπιταλισμός.)
    Μπαίνει και το θέμα του ΠΟΙΟΤΙΚΟΥ δηλαδή μπορούμε να παράξουμε τα πάντα; Όχι φυσικά. Εδώ η απάντηση δίνεται από τα σχόλια που προηγήθηκαν.
    Μόνο μία παρατήρηση που ποσοτικοποιεί κάπως το πράγμα. Αφού μπορούμε να παράγουμε ένα ΑΕΠ της τάξης των 250 δις και μας φτάνουν αρχικά γιά να ζήσουμε (στο προ κρίσης επίπεδο) τα 150 δις περίπου και δεν θα πληρώνουμε πια τα άλλα 100 δις στα αφεντικά (τράπεζες, υπεραξία κλπ.) έχουμε ένα μεγάλο περιθώριο να αγοράζουμε από το εξωτερικό ότι είναι αναγκαίο ακόμα και σε διπλάσια τιμή και να εξάγουμε σε πολύ χαμηλές τιμές έτσι που κανένας να μην αρνείται τις συναλλαγές μαζί μας.
    Μακρυνάρι, και ίσως δυσνόητο αλλά μιά και το έγραψα ας το στείλω.

    Ανίδεος

    Υ.Γ. Συμπέρασμα: Ίσως θα μπορούμε να έχουμε και μπανάνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.