Η τρίτη εντολή

Αν εξαιρέσουμε τον Περισσό, που δεν παίζει σ’ αυτό το παιχνίδι, και τους νεοναζί οι οποίοι και να θέλουν δεν μπορούν να παίξουν, καθώς τα αστικά ΜΜΕ τους έχουν εξαφανίσει, οι τρεις καθαρόαιμοι σοσιαλδημοκρατικοί σχηματισμοί (Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ και ΚΙΔΗΣΟ) έχουν κάνει την «τρίτη εντολή» βασικό προεκλογικό τους σλόγκαν. Δώστε σ’ εμάς τη δυνατότητα να πάρουμε την τρίτη εντολή για να εξασφαλίσουμε σταθερή και υπεύθυνη διακυβέρνηση, είναι αυτό που σε δεκάδες παραλλαγές ακούγεται από το στόμα των ηγετικών στελεχών τους. Λες και αυτή η τρίτη εντολή έχει κάποιες μαγικές ιδιότητες που τις ανακάλυψαν τώρα ο Θεοδωράκης, ο Βενιζέλος και ο Γιωργάκης.

Στην πραγματικότητα, η τρίτη διερευνητική εντολή ουδέποτε είχε ούτε προβλέπεται να έχει οποιαδήποτε σημασία. Αν είναι να προκύψει συμμαχική κυβέρνηση, θα προκύψει είτε από την πρώτη εντολή είτε από τη φάση που θ’ ακολουθήσει στο προεδρικό μέγαρο, αν οι τρεις εντολές περάσουν άκαρπες. Για το κόμμα που θα πάρει τη δεύτερη εντολή δεν το συζητάμε. Είναι από χέρι χαμένο, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα (είναι το μπόνους των 50 εδρών, βλέπετε). Αν λοιπόν δεν μπορέσει να σχηματίσει συμμαχική κυβέρνηση ο αρχηγός του πρώτου κόμματος (ο Τσίπρας ας πούμε), γιατί θα μπορέσει να σχηματίσει ο αρχηγός του τρίτου κόμματος (ας πούμε ο Θεοδωράκης); Δηλαδή, θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ 30% και το Ποτάμι 7% (τα νούμερα δεν είναι ακριβή, φυσικά, αλλά αυτή είναι η σχέση τους, λίαν επιεικώς για το Ποτάμι), θα συναντηθεί ο Τσίπρας με τον Θεοδωράκη και θα του ζητήσει να στηρίξει μια κυβέρνησή του, αλλά ο Θεοδωράκης θα αρνηθεί και θα περιμένει να πάρει αυτός την τρίτη εντολή, να ζητήσει  από τον Τσίπρα να στηρίξει κυβέρνησή του (με πρωθυπουργό τον Θεοδωράκη, αφού αυτός θα έχει την εντολή) και ο Τσίπρας θα δεχτεί! Και γιατί να μην περιμένει την επόμενη φάση, όταν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας θα καλέσει όλους τους αρχηγούς σε σύσκεψη, για να πετύχει εκεί το σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον ίδιο, αφού η διαφορά του από τα σύμμαχα κόμματα θα είναι τεράστια;

Να γιατί σας λέμε ότι η «τρίτη εντολή» είναι πρακτικά άχρηστη και χρησιμοποιείται απλά σαν προεκλογικό προπαγανδιστικό επιχείρημα, επειδή όλος αυτός ο συρφετός της Κεντροαριστεράς δεν έχει άλλο επιχείρημα. Λέμε για τον Σαμαρά που έχει καταστήσει τον εαυτό του κέντρο της προεκλογικής προπαγάνδας της ΝΔ, αλλά δεν πάνε πίσω οι άλλοι τρεις. Ο Βενιζέλος, με το μάτι να γυαλίζει από τη δίψα για εξουσία, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί επαναλαμβάνει συνεχώς το παραμύθι με την προσωπική του θυσία για να σώσει το έθνος, χωρίς ν’ αντιλαμβάνεται ότι όλος ο κόσμος τον μουτζώνει και φωνάζει «δε θέλουμε να μας σώσεις άλλο». Ο Παπανδρέου καρφίτσωσε γερά εκείνο το χαμόγελο του καλού παιδιού και περιφέρει τη δική του μιζέρια: με γκρέμισαν από την εξουσία ο Βενιζέλος με τον Σαμαρά σε συνεννόηση με την Μέρκελ, γιατί αν είχα μείνει εγώ θα έκανα καλύτερη διαπραγμάτευση και θα τους στρίμωχνα με το δημοψήφισμα. Και ο Θεοδωράκης, βλέποντας ότι οι μοντερνιές δεν εκπλήσσουν πια κανένα, προβάλλει το «νέο και άφθαρτο» του κόμματός του, στο οποίο έχει μαζέψει ό,τι μπάζο περίσσεψε από τη ΔΗΜΑΡ, το ΠΑΣΟΚ, ακόμη και τη νεοφιλελεύθερη Δράση.

Αν καταφέρουν να μπουν στη Βουλή, θα κάνουν τα πάντα για να μπουν και στην κυβέρνηση, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα έχει αυτοδυναμία. Γιατί η συμμετοχή στην κυβέρνηση είναι όρος για να μπορέσουν να στήσουν καλύτερα τα μαγαζιά και να τα κρατήσουν ανοιχτά. Γιατί πολιτικά μαγαζιά με τόσο χαμηλά ποσοστά και τόσα ετερόκλητα στοιχεία στο εσωτερικό τους, δεν μπορούν να μακροημερεύσουν, όπως έδειξε και η πορεία του ΛΑΟΣ, της ΔΗΜΑΡ και των ΑΝΕΛ. Οι τάσεις θα είναι περισσότερο αποσυσπειρωτικές παρά συσπειρωτικές και η πίεση θα είναι να ενωθούν και να φτιάξουν ένα μεγάλο κόμμα της Κεντροαριστεράς. Γι’ αυτό θέλουν συμμετοχή στην κυβέρνηση πάση θυσία. Πολλά θα εξαρτηθούν, βέβαια, και από το «τι ψάρια θα πιάσει» κάθε κόμμα στις εκλογές. Το ποσοστό του και η σύνθεση της κοινοβουλευτικής του ομάδας θα καθορίσουν εν πολλοίς και τις προοπτικές του.

Βλέποντας τα πράγματα απ’ αυτή τη σκοπιά, μπορούμε ν’ αντιληφθούμε ότι το προπαγανδιστικό παιχνίδι με την «τρίτη εντολή» βοηθάει στην ανάδειξη της δήθεν σπουδαιότητας αυτών των σχημάτων. Είναι το τελευταίο που τους έχει απομείνει. Και ο μεν Θεοδωράκης το λέει καθαρά ότι θα συνεργαστεί με τον νικητή, οι άλλοι δύο όμως κάνουν τους δύσκολους. Ιδιαίτερα ο Βενιζέλος, που ανακάλυψε το νέο ιδεολόγημα: «Δεν είμαι υποψήφιος κυβερνητικός εταίρος, είμαι υποψήφιος εθνικός εταίρος», προκαλώντας ασυγκράτητα χάχανα.

Πηγή: Κόντρα