Εγκαταλείπω τον ΣΥΡΙΖΑ…!

Του Ιορδάνη Θωμαΐδη από τον "ημεροδρόμο"

 

(ένα συναισθηματικά φορτισμένο, μη πολιτικό ...πολιτικό σημείωμα ενός μέχρι χθές μέλους του ΣΥΡΙΖΑ)

Εγκαταλείπω τον ΣΥΡΙΖΑ… «Σιγά τον πολυέλαιο», ίσως πει κάποιος. «Ένας φεύγει,τρείς έρχονται», τώρα ειδικά που το κόμμα είναι… κυβέρνηση! Επιτέλους το… κίνημα της ανατροπής προελαύνει! Έρχεται άλλωστε και η… Ελπίδα! Φρέσκια – φρέσκια και σπαρταριστή, γεμάτη υποσχέσεις και υπονοούμενα ! Ιδού η Ρόδος, ιδού η Ελ(πίδα), «ιδού και το πήδημα», όπως ευφυώς και σεμνά είπε και ο πρόεδρος!

«Κάτι θα’κανε, η Ελπίδα, και για σένα…κακομοίρη!», μου είπε κάποιος άλλος.

Ευχαριστώ, αλλά φεύγω! Πέρνω απο το χέρι και τη σκιά μου, που πάντα με ακολουθεί, χωρίς να καμώνεται οτι είναι…πρώτο μπόϊ! Είναι ακριβώς ένα (1) μέτρο και 78 εκατοστά. Το ύψος μου! Αυτό θέλω. Να μείνω στο ύψος μου! Να μη μπω στον πειρασμό να το ανταλλάξω με κάτι που… ποιός ξέρει? Δική μου όμως είναι και η Ελπίδα! Δεν περιμένω να’ρθει! Την έχω!
Φεύγω λοιπόν τώρα, λίγο πριν απο τη γιορτή της νίκης. Κι’ άργησα! Μέχρι χθες, παρέμενα με το «ένα πόδι έξω, και το άλλο μέσα», με τη σκέψη οτι μπορεί, ο ΣΥΡΙΖΑ, να ταρακουνήσει (έστω λίγο) την… κατάσταση γενικώς, δημιουργώντας μια ριζοσπαστική δυναμική!


Οτι μπορεί ως «φρέσκος, ωραίος και ερωτεύσιμος» να λειτουργήσει (έστω λίγο) θετικά στην αλλαγή των συσχετισμών στην κοινωνία, χειραφετώντας τα εκατομμύρια των «φτωχοποιημένων», των «αγανακτισμένων», των «προδομένων» , των «θυμωμένων», και των «απελπισμένων» !

Πίστεψα οτι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να συμβάλλει (έστω λίγο) στην αλλαγή της αντίληψης τού «απο μηχανής θεού», του «καλού κυβερνήτη» , ο οποίος θα αλλάξει τα πράγματα προς το συμφέρον των απλών ανθρώπων, της «μάζας» που συνεχώς μπαίνει και ξαναμπαίνει στην κρεατομηχανή του συστήματος, για την αναπαραγωγή του!

Πίστεψα οτι θα μπορούσε να υπερασπιστεί (έστω λίγο) την άποψη πως το πρόβλημα δεν είναι «οι καλοί και οι κακοί» κυβερνήτες, δεν είναι «οι ικανοί και οι ανίκανοι», δεν είναι «οι προδότες και οι πατριώτες»! (Βεβαίως και τέτοιοι υπάρχουν) Το πρόβλημα είναι «οι πάνω και οι κάτω»!. Όπου «οι πάνω» – μιά ισχνή μειοψηφία – είναι αυτοί που έχουν την οικονομική εξουσία (καπιταλιστές λέγονται… αν θυμάμαι καλά!) και «οι κάτω» – οι πολλοί, οι πάρα πολλοί- είναι αυτοί που στην πραγματικότητα έχουν μόνο το σαρκίο, το μυαλό και τα χέρια τους, τα οποία αποτελούν και την «πρώτη ύλη» για να πλουτίζουν οι «πάνω»!

Δεν είναι λοιπόν ο «κακός,ανίκανος και προδότης Σαμαράς ή Βενιζέλος», δεν είναι η «μέγαιρα» Μέρκελ και ο «καλός» υπεραντλαντικός Ομπάμα, δεν είναι «η λάθος συνταγή» της Ε.Ε, της ΕκΤ και του ΔΝΤ ( της τρόϊκας δηλαδή) και των υπαλλήλων της ! Είναι το ποιός έχει το καρπούζι και το μαχαίρι!

Πίστεψα λοιπόν οτι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε (έστω λίγο) να περάσει το μήνυμα οτι η «τάξη των απο κάτω» θα απελευθερωθεί μόνο οταν διεκδικήσει και το καρπούζι και το μαχαίρι, θα διεκδικήσει ολόκληρο το «είναι της», ολόκληρη τη ζωή της! Αυτά δηλαδή που δεν χαρίζονται που δεν…διαπραγματεύονται! Δεν μπορεί να υπάρχει «μισό είναι», «μισή ζωή»! Όποιος αυτό θέλει να «διαπραγματευτεί», έστω κι αν πετύχει κάτι λίγο ως «παραχώρηση», ως κόκκαλο, αναπαράγει και ενδυναμώνει την εξουσία των «απο πάνω», εγκλωβίζοντας – με την «ελπίδα που έρχεται!» – την απελευθέρωση των «απο κάτω»! Χιλιοπαιγμένη η παράσταση!
Πίστεψα οτι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε (έστω λίγο) να συμβάλλει … να συμβάλλει…! Αντι γι’ αυτό, διαπιστώνω οτι ακόμη κι αυτό το «ριζοσπαστικό άρωμα» (έστω λίγο) πού υπήρχε στο λόγο του, μέχρι το 2012, ολοένα και ξεθυμαίνει (αν δεν ξεθύμανε) σαν τις «κολώνιες- μαϊμού»! Τελικά «έστω λίγο», δεν υπάρχει!

Η Αριστερά – που ως έννοια περιφέρεται περίπου ως πολιτικό αξεσουάρ – δεν είναι πόζα, δεν είναι πχ παλαιστινιακή μαντίλα στο λαιμό και παραλλήλως «ναι» στην ΕΕ, και το ΝΑΤΟ! (Με κάτι τέτοια «μεταμοντέρνα», εκείνος ο ανεκδιήγητος ιταλός, πρώην κομμουνιστής και στη συνέχεια… αριστερός(!), αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ρ.Πρόντι, υπουργός Εξωτερικών και μετέπειτα πρωθυπουργός, Μάσιμο ντ’Αλέμα, αποφάσισε τη συμμετοχή της Ιταλίας στον Νατοϊκό βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας!)

Για την… Αριστερά του 21ου αιώνα, ρε γαμώτο! Με , Bella Ciao, ως μουσική υπόκρουση, υψωμένες γροθιές, πολύχρωμα μπαλόνια, αλλά και το … κόκκινο αστέρι του Τσε, «μπερδεμένο»(!) με το εμπορικό σήμα της μπύρας Heineken ή των Old Star παπουτσιών!

«Κάτι σαν» Αριστερά δηλαδή! Ευρύχωρη για να χωράει σχεδόν τα πάντα, διαταξική και υπερταξική, για να τα αλλάζει (ανατρέπει) όλα, χωρίς να αλλάζει (ανατρέπει) τίποτα!
Αυτή η «κάτι σαν Αριστερά» είναι η ίδια που τη μια στιγμή… γρονθοκοπά τον αέρα, και την άλλη στιγμή γίνεται παλάμη που σφίγγει το χέρι τού… υγιούς επιχειρηματία – επενδυτή, ο οποίος προφανώς στοχεύει στην… υγιή εκμετάλευση και στα… υγιή κέρδη!

Εγκαταλείπω λοιπόν τον ΣΥΡΙΖΑ! Εγκαταλείπω τον «ΣΥΡΙΖΑ- νέο ΠΑΣΟΚ» ! Δεν εγκαταλείπω πολλούς ανιδιοτελείς αγωνιστές που γνώρισα στους κόλπους του! Συμπαρατάσσομαι όμως κοινωνικά, πολιτικά και ταξικά με τους κομμουνιστές, για 1848* λόγους!

ΥΓ
 Αυτό το μη πολιτικό… πολιτικό σημείωμα γράφτηκε με πολύ-πολύ δυσκολία, για ευνόητους λόγους! Στους συντρόφους στον ΣΥΡΙΖΑ, που συνδέθηκα και ως φίλος, αφιερώνω λίγα λόγια του σπουδαίου συγγραφέα Ζοζε Σαραμάγκου: «Ο κομμουνισμός είναι στις ορμόνες μου. Όπως το σώμα μου έχει ορμόνες που κάνουν τα γένια μου να μεγαλώνουν, έτσι έχει και ορμόνες που με κάνουν κομμουνιστή. Δεν πρόκειται να αλλάξω, θα ήταν ντροπή να γίνω κάποιος άλλος!»

Ιδιαίτερη αναφορά θελω να κάνω στο μικρότερο γιό μου, μόλις 23 χρόνων, που εργάζεται στην Αγγλία και αυτή τη στιγμή (Παρασκευη 23/1) ταξιδευει προς την Ελλάδα για να ψηφίσει, όπως μου είπε, «με καρδιά, μυαλό και πείσμα, ΚΚΕ»!
____
*Το 1848 εκδοθηκε για πρωτη φορά το κομμουνιστικο μανιφέστο