Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΡΓΙΑ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ, ΕΩΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ

Αθήνα 5/12/2004

Η ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΜΗΣ ΜΕΡΑΣ: ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΜΕ ΠΑΡΑΤΑΣΗ  ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΜΗΣ ΜΕΡΑΣ 


Ο καθορισµός µιας κανονικής εργάσιµης µέρας είναι το αποτέλεσµα πάλης ανάµεσα στον κεφαλαιοκράτη και τον εργάτη που βάσταξε πολλούς αιώνες.

Η εργατική τάξη διεξήγε σκληρότατη πάλη κατά τον 19ο αιώνα για να µπει ένα όριο στην εργάσιµη µέρα και να µην µπορεί ο καπιταλιστής να την παρατείνει όσο θέλεί.

Στην Ελλάδα, η πάλη για την µείωση των ωρών εργασίας ξεκίνησε στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα.

Οι εργάτες των ναυπηγείων και οι βυρσοδεψεργάτες της Σύρου στις µεγάλες απεργίες του 1879 απαίτησαν να καταργηθεί το 12ωρο έως 15ωρο δουλειάς και η δίωρη δουλειά της Κυριακής που την έλεγαν "αγγαρεία" γιατί δεν πληρωνόταν, και να καθοριστεί ένα σταθερό όριο στο µεροκάµατο. Οι τυπογράφοι της Αθήνας κήρυξαν απεργία το 1882 και την ίδια χρονιά αποφάσισαν να µην δουλεύουν Κυριακή. Το 1906 σε απεργία τους οι εργάτες στα µεταλλεία του Λαυρίου ιδιοκτησίας Σερπιέρη, που δούλευαν 12-14 ώρες, διατύπωσαν το αίτηµα για 8ωρο. Το Εργατικό Κέντρο Βόλου το 1909 κηρύσσει απεργίες για να λιγοστεύσουν οί ώρες εργασίας. Οι ναυτοθερµαστές του Πειραιά το 1910 απεργούν για "ψωµί παραπανίσιο και να λιγοστεύσουν οι ώρες δουλειάς. Το 1911 οι καπνεργάτες µε απεργίες απαιτούν 8ωρο.
Το 1919 κυρώθηκε η πρώτη διεθνής σύµβαση εργασίας στη διεθνή διάσκεψη Εργασίας στην Ουάσιγκτον η οποία καθόριζε το ωράριο εργασίας σε 8 ώρες την ηµέρα στις βιοµηχανικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις, τα µεταλλεία, τα ορυχεία και τις µεταφορές.

Η αργία της Κυριακής καθιερώθηκε το 1914. Από τότε ως σήµερα έχουν αναπτυχθεί αγώνες για την τήρηση του 8ωρου και για το δικαίωµα του εργαζόµενου στην Κυριακάτικη αργία.

Από τη στιγµή που τον 19ο αιώνα η εργατική τάξη µε την πάλη της έβαλε κάποιο φραγµό στην απεριόριστη επέκταση της εργάσιµης µέρας οι καπιταλιστες δεν σταµάτησαν ούτε λεπτό να επιβάλουν τρόπους αύξησης της εκµετάλλευσης είτε µε παράταση της εργάσιµης µέρας, είτε µε απασχόληση χωρίς κανονική εργάσιµη µέρα, στη βάση του ωροµίσθιου, δηλ. αύξηση της εκµετάλλευσης µέσω της µείωσης της τιµής της εργατικής δύναµης.

Σήµερα οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι σε όλο τον κόσµο καλούν την εργατική τάξη να κάνει "θυσίες" για να εξασφαλιστεί η "ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονοµίας", πρόκειται βέβαια για την εξασφάλιση του µεγαλύτερου δυνατού κέρδους µέσω της µείωσης της τιµής της εργασίας.

Όσο περισσότερο υποκύπτουµε οι εργαζόµενοι, τόσο περισσότερες "θυσίες" θα µας καλούν να κάνουµε.

Αυτή είναι η αντικειµενική τάση του καπιταλιστικού συστήµατος.

Τα µέτρα που παίρνει η συγκυβέρνηση για την υλοποίηση της Κυριακάτικης αργίας δεν είναι αποσπασµατικά. Η συγκυβέρνηση κρύβει ότι και αυτό το µέτρο αποτελεί κοµµάτι ενός παζλ αντιλαϊκών ρυθµίσεων, θεσµικών και άλλων µε στόχο τη µείωση της τιµής της εργατικής δύναµης στο εµπόριο και τις υπηρεσίες, για την πιο γρήγορη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του µεγάλου κεφαλαίου στο εµπόριο και την εξαφάνιση των µικρών.

Άλλωστε αυτό εννοεί η κυβέρνηση όταν µιλάει για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στο χώρο.

Τέτοια µέτρα είναι οι χιλιάδες απλήρωτοι εργαζόµενοι, οι απολύσεις, οι µειώσεις µισθών, η φορολογική πολιτική, η η αντιασφαλιστική επέλαση, η εργάσιµη εβδοµάδα των 7 ηµερών και των 68 ωρών.

Την "ανταγωνιστικότητα της Εθνικής οικονομίας" επικαλέστηκαν και οι νομικοί σύμβουλοι του Υπουργείου Ανάπτυξης και του ΣΕΛΠΕ και του ΣΕΤΕ, στο Συμβoύλιο της Eπικρατείας για να κατοχυρώσουν και νομικά την λειτουργία του εμπορίου και τις 52 Κυριακές το χρόνο.

Την "ανταγωνιστικότητα της Εθνικής οικονομίας υπερασπίζεται και ο Υπουργός Ανάπτυξης Κ. Γιακουμάτος, ο οποίος δήλωσε ότι "ακόμα και αν το ΣΤΕ βγάλει απόφαση για την αναστολή της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές, η κυβέρνηση θα νομοθετήσει υπέρ της λειτουργίας των καταστημάτων και για τις 52 Κυριακές το χρόνο".

Είναι αποπροσανατολισμός για τους χιλιάδες εργαζόμενους, αυτά που ειπώνονται από πολιτικούς φορείς και από τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό ότι η κατάργηση της Κυριακής αργίας είναι μέτρο "μνημονιακό" που δείχνει και την αναλγησία και την ανευθυνότητα της κυβέρνησης. Είναι ψέμμα,

Η κατάργηση της Κυριακής αργίας συνδέεται με την αύξηση της εκμετάλλευσης και τον παγκόσμιο ανταγωνισμό για την τιμή της εργατικής δύναμης, είναι ένα μέτρο που επιταχύvει την αντικειμενική καπιταλιστική εξέλιξη, τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, που εκπορεύεται από το βασικό στόχο της παραγωγής στον καπιταλισμό δηλ. το ατέρμονο κυνήγι του μέγιστου δυνατού κέρδους.

Η γιγάντωση των πολυεθνικών και ο ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων νομοτελειακά οδηγεί παντού σε χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων και δεν επιτρέπεται να έχουμε την αυταπάτη της αναμονής της καλυτέρευσης της ζωής μας αφού η ανάπτυξη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων εξασφαλίζεται με την ένταση της δικής μας εκμετάλλευσης.

Η κατάργηση της Κυριακής αργίας δεν οδηγεί σε αύξηση των πωλήσεων, δεν δημιουργεί θέσεις  εργασίας, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα οι εμπορικές επιχειρήσεις στο αεροδρόμιο που λειτουργούν 24 ώρες το 24ωρο.

Ο κλάδος του εμπορίου είναι ο δεύτερος κλάδος μετά τις κατασκευές, σε απώλειες θέσεων εργασίας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΝΕΜΥ (Ινστιτούτο Εμπορίου και Υπηρεσιών) το 95% των επιχειρήσεων δεν έχει στόχο να προσλάβει ούτε έναν εργαζόμενο.

Η ευελιξία στο ωράριο εργασίας των εργαζομένων που συνδυάζεται με το απελευθερωμένο ωράριο λειτουργίας του εμπορίου βάζει στο στόχαστρο πρώτα και κύρια την μητρότητα της γυναίκας εμποροϋπαλλήλισσας, τον ελεύθερο χρόνο του εργαζόμενου, το αναφαίρετο δικαίωμα του για προσωπική, κοινωνική, οικογενειακή ζωή, εξαντλεί σωματικά και ψυχικά τον εργαζόμενο.

"Το κεφάλαιο με το απεριόριστο τυφλό πάθος του για κέρδος, σπάει όχι μόνο τα ηθικά μα και τα φυσικά ανώτατα όρια της εργάσιμης ημέρας, σφετερίζεται το χρόνο που είναι απαραίτητος για την ανάπτυξη, την εξέλιξη και τη διατήρηση της υγείας του σώματος, ληστεύει το χρόνο που είναι απαραίτητος για την κατανάλωση καθαρού αέρα και ηλιακού φωτός , τον υγιεινό ύπνο που είναι απαραίτητος για τη συγκέντρωση, την ανανέωση και το φρεσκάρισμα της ζωικής δύναμης, περιορίζει τον ύπνο του εργάτη τόσες ώρες όσες είναι απαραίτητες για ξαναζωντανέψει ένα απόλυτα εξαντλημένος οργανισμός.

Γιατί το κεφάλαιο δε ρωτάει πόσο διαρκεί η ζωή της εργατικής δύναμης"


Το κεφάλαιο ξεζουμίζει τον εργάτη χωρίς να τον υπολογίζει καθόλου σαν άνθρωπο.

Η πάλη των εργαζομένων με αίτημα Κυριακή υποχρεωτική αργία για όλα τα καταστήματα για  όλο το χρόνο είναι αναπόσπαστα δεμένη με την κατάργηση του ωρομίσθιου και της μερικής  απασχόλησης και τη μετατροπή των συμβάσεων αυτών σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, σταθερή και  μόνιμη δουλειά για όλους τους εργαζόμενους, ωράριο εργασίας για τους εργαζόμενους 40ωρο -8ωρο- 5θήμερο"

Είναι πάλη για τα όρια της εργάσιμης ημέρας ανάμεσα στο συνολικό κεφαλαιοκράτη, δηλ. την αστική τάξη και στο συνολικό εργάτη δηλ. την εργατική τάξη.

Αυτό όμως είναι πάλη ενάντια στα αποτελέσματα και όχι ενάντια στις αιτίες αυτών των  αποτελεσμάτων, καθυστερεί την προς τα κάτω κίνηση ( την ένταση της εκμετάλλευσης) δεν αλλάζει όμως την κατεύθυνση της (την ίδια την εκμετάλλευση), είναι καταπραϋντικά φάρμακα που όμως δεν γιατρεύουν την αρρώστια.

Ο καθημερινός μας αγώνας για" ένα δίκαιο μεροκάματο για μια δίκαιη εργάσιμη ημέρα" θα οδηγήσει νομοτελειακά την εργατική τάξη να γράψει στη σημαία της το επαναστατικό σύνθημα  "Εμπρός για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο" .

ΤΟ Δ.Σ, του Συλλόγου Εμποροϋπάλληλων Αθήνας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.