Μεσαία τάξη

Μια βραζιλιάνικη εφημερίδα δημοσίευσε έρευνα, σύμφωνα με την οποία ψηφοφόροι της Ντίλμα Ρούσεφ ήταν οι εργαζόμενοι που πληρώνονται με το βασικό μισθό ή λίγο πάνω απ’ αυτόν, ενώ τον αντίπαλό της Εσιο Νέβες ψήφισαν όσοι πληρώνονται με το μέσο μισθό και πάνω απ’ αυτόν. Το αποτέλεσμα, βέβαια, δε δικαιώνει την έρευνα, διότι η Ρούσεφ πήρε 51,5% και ο Νέβες 48,5%. Δε γίνεται να είναι αυτές οι κοινωνικές αναλογίες σε μια χώρα σαν τη Βραζιλία, στην οποία βασιλεύει η φτώχεια. Αν σχολιάζουμε τη συγκεκριμένη έρευνα είναι γιατί βασίζεται σ’ ένα ιδεολόγημα. Αυτό της «μεσαίας τάξης».

Η «μεσαία τάξη» εξαφανίζει τον πραγματικό ταξικό διαχωρισμό. Οι ειδικευμένοι εργάτες αθροίζονται με τους μικροαστούς και ένα τμήμα της κατώτερης αστικής τάξης και όλοι μαζί συναποτελούν τη «μεσαία τάξη». Το ιδεολόγημα έχει αποδειχτεί αρκούντως αποτελεσματικό, καθώς σ’ αυτό στηρίχτηκε για πολλές δεκαετίες η σοσιαλδημοκρατία, προωθώντας τη διάσπαση της εργατικής τάξης και «εξαγοράζοντας» πολιτικά και κοινωνικά κάποια εργατικά στρώματα.

Η κρίση τσάκισε κυριολεκτικά τη «μεσαία τάξη», όμως το ιδεολόγημα παρέμεινε. Στους ειδικευμένους εργάτες προβάλλεται ως όραμα η επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση, η οποία θα έρθει μέσω της ανάπτυξης και της εξόδου του καπιταλισμού από την κρίση. Ετσι, ανεξάρτητα από το πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό το όραμα, εξακολουθεί να αναπαράγεται ένας κάθετος διαχωρισμός στο σώμα της εργατικής τάξης. Η εργατική τάξη παύει να προβάλλει στην αστική κοινωνία ακόμη και ως τάξη «καθεαυτή», παύει να αυτοαναγνωρίζεται ως τάξη. Κι αυτό κάνει ακόμη πιο επιτακτικό το καθήκον της πολιτικής οργάνωσης της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, που θ’ αναλάβει το τεράστιο καθήκον της αποκατάστασης της ταξικής ενότητας.

Πηγή: Κόντρα