Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

Για το Ουκρανικό ζήτημα και την προσωπική μου στάση απέναντι σε αυτό (τελικό)

Συνέχεια από το προηγούμενο

Εξετάσαμε στα δύο πρώτα μέρη το εάν υπάρχει κάποιο ιδεολογικό κώλυμα στην υποστήριξη του ένοπλου αντιφασιστικού-εθνικοαπελε-
υθερωτικού αγώνα που διεξάγεται στην Νοβορόσια, από τους κομμουνιστές, έλληνες ή και ουκρανούς, και καταλήξαμε πως βάση αντικειμενικών στοιχείων, αλλά σύμφωνα με τα διδάγματα τόσο των κλασσικών, όσο και των ιδεολογικών συμπερασμάτων του ΚΚΕ ειδικότερα, τέτοιο κώλυμα δεν υφίσταται.

Είπαμε όμως εξ’αρχής πως το ΚΚΕ (αλλά και οι Ουκρανοί κομμουνιστές) έχουν πολύ σοβαρούς λόγους να κρατήσουν τις αποστάσεις τους, να μην ταχθούν ανοιχτά δηλαδή στο πλευρό του κινήματος αυτού. Αυτοί οι λόγοι μπορεί να μην είναι ιδεολογικοί, αλλά είναι τακτικής φύσεως, και είναι σοβαρότατοι και σεβαστοί.

Έχουν να κάνουν με την τροπή που πήρε από την αρχή του αυτό το κίνημα ως αποσχιστικό, από τις πρώτες αντι-μαϊντάν διαδηλώσεις στην Σεβαστούπολη, οι οποίες υπολόγιζαν βάσιμα στην προστασία του στόλου της μαύρης θάλασσας από τους φασίστες, μέχρι και το άπλωμα του αντι-μαϊντάν στην υπόλοιπη πρώην αν.Ουκρανία που μετά την επανένωση της Κριμαίας με την Ρωσική Ομοσπονδία, προσπάθησε να ασκήσει πίεση στην τελευταία ώστε να επαναληφθεί το Κριμαϊκό σενάριο και εκεί, και κατά συνέπεια να αποφευχθεί αυτό που τελικά έγινε, ο γενικευμένος εμφύλιος πόλεμος.

Το πρόβλημα στην υποστήριξη ενός αποσχιστικού κινήματος, δεν έγκειται σε κάποια ζητήματα αρχής, πως οι κομμουνιστές π.χ. είναι από τέτοια θέση ενάντια στα αποσχιστικά κινήματα γενικώς. Ίσα-ίσα που από θέση αρχής είναι υπέρ της πλήρους αυτοδιάθεσης των εθνών. [1]

-Ποιά είναι όμως τα προβλήματα που παρουσιάζει αυτή η (αποσχιστική) μορφή αγώνα;

Αρχικά πως η υποστήριξη του θα επιφέρει άμεσα την κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας» στο κόμμα που θα την δώσει και θα το οδηγήσει άμεσα στην παρανομία το ίδιο και στο εκτελεστικό απόσπασμα τα μέλη του.
Είναι λοιπόν μια απόφαση που δεν μπορεί να ληφθεί με ελαφριά καρδιά, πολύ περισσότερο όταν το ΚΚ Ουκρανίας εξακολουθεί να είναι «τύποις» νόμιμο.
Είναι μια απόφαση που μόνο εάν συνοδεύεται με μια παράλληλη απόφαση περί γενικής εξέγερσης θα μπορούσε να παρθεί.
Και ακριβώς εδώ εντοπίζεται το πρόβλημα. Στο ζήτημα δηλαδή της «γενικής εξέγερσης» που είναι αδύνατη ως τέτοια (δηλαδή γενική) εφόσον από το ξεκίνημα της αυτοπεριορίζεται στο ανατολικό και νότιο τμήμα της χώρας.
Το οποίο με την σειρά του φέρνει τους Ουκρανούς κομμουνιστές αντιμέτωπους και με ένα άλλης φύσης πρόβλημα, αυτή την φορά από τα «αριστερά» (εάν υποθέσουμε πως το δείλημα «νομιμότητα ή γενική εξέγερση» είναι «δεξιό»)

Με τις δεδομένες συνθήκες που αναλύσαμε παραπάνω (πέρασμα στην παρανομία κλπ), η υποστήριξη του αντιφασιστικού αγώνα της Νοβορόσια, θα σημαίνει αντικειμενικά το ρίξιμο λευκής πετσέτας σε σχέση με τα τετελεσμένα του φασιστικού πραξικοπήματος στην υπόλοιπη χώρα.

Αυτές είναι ιστορικές αποφάσεις ζωής και θανάτου, και οι απαντήσεις σε αυτές κάθε άλλο παρά εύκολες είναι, και ακόμη περισσότερο για εμάς από εδώ που δεν μπορούμε παρά να έχουμε μόνο μια αποσπασματική αντίληψη των γεγονότων και των καταστάσεων.
-Πόσο θα ήταν εφικτή μια γενική αντιφασιστική εξέγερση στο σύνολο της Ουκρανίας για παράδειγμα; Οι Ουκρανοί σύντροφοι που κάτι καλύτερα γνωρίζουν από εμάς, δεν την θεωρούν εφικτή.

Μιλάμε για αποφάσεις, κυριολεκτικά δίκοπο μαχαίρι στις όποιες τους συνέπειες.
Είναι λοιπόν αποφάσεις, όχι μόνο ζωής και θανάτου, αλλά και αποφάσεις που ο μόνος αρμόδιος να τις πάρει είναι οι Ουκρανοί κομμουνιστές οι οποίοι όχι μόνο θα επωμιστούν την απόλυτη πολιτική-ιστορική ευθύνη για αυτές, αλλά και τις πρακτικές τους συνέπειες.

Εδώ έρχεται και το πρώτο πρόβλημα για την υποστήριξη του αντι-μαϊντάν από το ΚΚΕ.
Δεν είναι δυνατόν επάνω σε τέτοιας σοβαρότητας ζητήματα, ούτε να επιβάλεις την άποψη σου στο άμεσα ενδιαφερόμενο αδελφό Κόμμα, αλλά ούτε και να το αδειάσεις μια τόσο κρίσιμη για αυτό στιγμή διαφοροποιούμενος από αυτό.
Για να κάνουμε και μια σύγκριση, ακόμη και το ’46 που υπήρχε οργανωμένο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, που υπήρχε κομινφορμ, που υπήρχαν όλες οι επαφές της πρόσφατα αυτοδιαλυμένης Γ’Διεθνούς, την απόφαση για τον ένοπλο αγώνα την πήραμε μόνοι μας, και μάλιστα παρά τις αντίθετες συμβουλές μεγάλου μέρους των αδελφών κομμάτων.

Ένα δεύτερο έχει να κάνει με το απλοϊκό εκ πρώτης ερώτημα.
Εντάξει, δίκαιος ο αγώνας της Νοβορόσια και να τον υποστηρίξεις σαν Κόμμα.
-Αλλά ως τι ακριβώς να τον υποστηρίξεις;

-Ως σοσιαλιστική επανάσταση;
Δεν μπορείς. Παρότι έχει αρκετά τέτοια στοιχεία, ούτε κυριαρχούν πλήρως, ούτε δείχνει πως τελικά θα καταλήξει εκεί, αφού η υποστήριξη της Ρωσικής Ομοσπονδίας (που όπως είδαμε στα προηγούμενα μέρη,[2] καθόλου δεν της αρέσουν αυτά τα πράγματα) είναι ζωτική για την φυσική επιβίωση του κινήματος, και κατά συνέπεια είναι ασφαλής η πρόβλέψη της ολοένα αυξανόμενης επιρροής της Ρωσίας.
-Ως εθνικοαπελευρωτικό αγώνα;
Βεβαίως και δίκαια, αλλά αυτό σημαίνει εγκατάληψη του αντιφασιστικού αγώνα στην υπόλοιπη χώρα και αποδοχή των τετελεσμένων εκεί.
-Ως αντιφασιστικό αγώνα;
Αυτό είναι ίσως το πιο κρίσιμο, αλλά και πάλι υπάρχει η αντίφαση που αναφέραμε με το εθνικοαπελευθερωτικό του στοιχείο που τον περιορίζει πληθυσμιακά και γεωγραφικά.

Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την ολοένα και αυξανόμενη επιρροή της Ρώσικης Ομοσπονδίας στο εσωτερικό του κινήματος στην οποία αναφερθήκαμε πριν, μπορεί να οδηγήσουν να υποστηρίξεις ως κάτι συγκεκριμένο, ένα κίνημα που στην εξέλιξη του μπορεί να μετατραπεί γοργά σε κάτι άλλο από αυτό που ξεκίνησε, και έτσι να βρεθείς εκτεθειμένος άσχημα.

Το ΚΚΕ λοιπόν είναι πολύ προσεκτικό στις διατυπώσεις του, ως όφειλε και να είναι, αφού δεν είναι ένα κόμμα που ποντάρει στο «ποιός θα θυμάται αύριο το τι λέγαμε χθες», αλλά πάντα προσπαθεί να κάνει πολιτική από θέση αρχών, και πόσο μάλλον στα πολύ πιο ευαίσθητα διεθνή ζητήματα.

Επίλογος:

Η παρούσα σειρά άρθρων γράφτηκε προκειμένου να αντιμετωπιστεί μια πλήρως ιδεολογικά στρεβλωμένη επιχειρηματολογία που χρησιμοποιήθηκε από φίλους και «φίλους» του κόμματος, προκειμένου να υποστηριχθεί μια ορθή καθαυτή κομματική θέση.

Η παρέμβαση αυτή έγινε γιατί θεώρησα πως από ένα σημείο και μετά, η ορθή αυτή θέση χρησιμοποιήθηκε από κάποιους προκειμένου να χρεωθούν στο ΚΚΕ οι αντιλενινιστικές απόψεις για τις οποίες και μιλήσαμε στα δύο πρώτα μέρη, και επιπλέον γιατί υπήρχαν ενδείξεις πως οι παραπάνω παρεμβάσεις ήταν στοχευμένες και ενορχηστρωμένες, προκειμένου να προκαλέσουν σκόπιμες συγχύσεις σε σχέση με την ιδεολογική βάση του ΚΚΕ απέναντι στο σημαντικότατο ζήτημα του ιμπεριαλισμού.

Τα παραπάνω χωρίς σε καμμία περίπτωση να κάνω τον εκπρόσωπο του κόμματος, και διατυπώνοντας πάντα τα πράγματα όπως τα έχω ο ίδιος καταλάβει.
___________
Μια τελική συμπλήρωση στα τρία άρθρα εδώ:
Παραπομπές:
[1] Δικαίωμα αυτοδιάθεσης σημαίνει πως το έθνος μπορεί να οργανωθεί σύμφωνα με την επιθυμία του. Έχει δικαίωμα να οργανώσει την ζωή του πάνω στην αρχή της αυτονομίας. Έχει δικαίωμα να συνάψει με άλλα έθνη ομοσπονδιακές σχέσης. Έχει δικαίωμα να αποχωριστεί ολότελα. Το έθνος είναι κυρίαρχο και όλα τα έθνη είναι ισότιμα.

Οι μπολσεβίκοι δεν στάθηκαν μόνο στο θεωρητικό κομμάτι αυτού του ζητήματος, αλλά αμέσως μετά την επανάσταση προχώρησαν στην παραχώρηση της ανεξαρτησίας τους από το, διάδοχο του ρωσικού,  σοβιετικό κράτος, στην Πολωνία, την Φιλανδία, και τις Βαλτικές χώρες μέχρι που οι τελευταίες αποφάσισαν να ενταχθούν στην ΕΣΣΔ εθελοντικά μετά τον Β’ΠΠ.
Το έκαναν δηλαδή πράξη πρώτα σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας του ίδιου του δικού τους κράτους.
[2]Βλέπε #1 παραπομπή [1]

Προτεινόμενη βιβλιογραφία:

10 σχόλια:

  1. Η στάση του ΚΚΕ στο ζήτημα της Ουκρανίας είναι σωστή και δεν υπάρχει λόγος να αναφέρω οτιδήποτε.
    Όμως υπάρχει νομίζω θέμα με την στάση του ΚΚΟυ. Γιατί πολύ σωστά θέτεις τα διλήμματα που έχει να αντιμετωπίσει, αλλά υπάρχει ένα ακόμα δίλημμα, μεγαλύτερο. Αν το ΚΚΟυ συνεχίσει την μέχρι τώρα στάση του, τι αποτελέσματα προσδοκά;
    Εδώ νομίζω ότι είναι το ζήτημα. Αν το ΚΚΟυ δεν συμμετάσχει στον εμφύλιο προσπαθώντας αφενός μεν να τον επεκτείνει σε όλη την Ουκρανία και αφετέρου να τον μετατρέψει σε καθαρά ταξικό, σημαίνει ότι αφήνει τα πράγματα να εξελιχθούν στην κατεύθυνση που θέλουν οι ιμπεριαλιστές και η εξέλιξη θα είναι τελικά αυτή που θα προκύψει από τον συσχετισμό δύναμης ανάμεσα σε ΗΠΑ/ΕΕ και Ρωσία. Σε αντάλλαγμα μπορεί να "κερδίσει" την νομιμότητα του με ότι αυτό συνεπάγεται. Όμως ουσιαστικά θα έχει απεμπολήσει την όποια δυνατότητα για σοσιαλιστική επανάσταση και θα έχει αφήσει την Ουκρανία έρμαιο στα χέρια των ιμπεριαλιστών.
    Απάντηση στην ερώτηση που προκύπτει, αν δηλαδή υπάρχει η δυνατότητα να μετατραπεί ο εμφύλιος σε ταξικό πόλεμο, δεν μπορώ να δώσω και δεν έχει δώσει ούτε το ΚΚΟυ. Όμως θεωρώ ότι οι συνθήκες στην Ουκρανία είναι τέτοιες που το να πάρουν οι κομμουνιστές τα όπλα είναι μονόδρομος.
    Εντέλει τα διλήμματα δεν τίθενται μόνο από την πλευρά της θέσης "τι θα γίνει αν συμμετάσχουμε στον εμφύλιο", αλλά και από την πλευρά της θέσης "τι θα γίνει αν ΔΕΝ συμμετάσχουμε στον εμφύλιο".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Cos:
      Από ότι θα είδες συμφωνώ απόλυτα με την κατακλείδα σου πως:
      "Εντέλει τα διλήμματα δεν τίθενται μόνο από την πλευρά της θέσης "τι θα γίνει αν συμμετάσχουμε στον εμφύλιο", αλλά και από την πλευρά της θέσης "τι θα γίνει αν ΔΕΝ συμμετάσχουμε στον εμφύλιο"."
      Οι απαντήσεις οστώσο δεν είναι εύκολες σε καμμία από τις δύο κατευθήνσεις.
      Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα είναι θα έλεγα...

      Διαγραφή
    2. @Cos:
      Πρακτικά πάντως το ΚΚ Ουκ. έχει διασπαστεί, καθώς οι περιφερειακές οργανώσεις της Νοβορόσια έχουν προσχωρήσει στον ένοπλο αγώνα, διαφοροποιούμενες από την επίσημη θέση του κόμματος τους.
      (Κοίτα και την φωτό με τους ένοπλους με την σημαία του ΚΚ Ουκρανίας)
      Ίσως να είναι και αυτό ένα στοιχείο.

      Διαγραφή
    3. Σίγουρα είναι ένα στοιχείο και μάλιστα ενθαρρυντικό. Ελπίζω το ΚΚΟυ να μην μείνει εκεί που είναι τώρα.
      Λέμε πάντως συχνά, ότι το τι θα κάνουν οι κομμουνιστές εκεί |(και το "εκεί" δεν αφορά μόνο την Ουκρανία) είναι δικό τους θέμα. Όμως από την άλλη η στάση ενός κομμουνιστικού κόμματος σε μια χώρα (ιδιαίτερα σε πολύ κρίσιμες καταστάσεις όπως τώρα στην Ουκρανία) έχει επιπτώσεις και μάλιστα σημαντικές στο εργατικό κίνημα παντού, επηρεάζει τις εξελίξεις και την κατάσταση της εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο. Επομένως μπορούμε και πρέπει να λέμε και την δική μας άποψη και την δική μας θέση.

      Διαγραφή
    4. @Cos:
      Για να έχει την οποιαδήποτε βαρύτητα η δική μας θέση, θα έπρεπε να έχουμε τις δικές τους γνώσεις για την εκεί κατάσταση. Εφόσον δεν τις έχουμε, η αλληλεγγύη στους συντρόφους (παρά τις όποιες μας διαφωνίες με αυτούς) μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις, είναι νομίζω μονόδρομος.

      Διαγραφή
  2. Σπεύδω κατ΄αρχή να εκφράσω την άποψη ότι διάβασα ένα (και όχι μόνο) πολύ όμορφο άρθρο, με πολλά στοιχεία που όχι μόνο ενημερώνουν αλλά και βοηθάν να γίνουν αντιληπτά πράγματα ...

    (παρένθεση: Επειδή πολύς λόγος γίνεται για την έκφραση "Λαϊκός", ας θυμηθούμε ότι υπάρχει Λαϊκή Δημοκρατία του ... Κογκό !!!, και ας μην μιλήσουμε και για την Λαϊκή Δημοκρατία της ... Κίνας)

    Θέλω να μου επιτραπεί, να καταθέσω κάποιες απορίες :
    Πόσο σίγουροι είμαστε ότι αυτό που γίνεται στην Ανατολική Ουκρανία αποτελεί:
    1. Απελευθερωτικό αγώνα
    2. Αντιφασιστικό αγώνα
    3. Αντιιμπεριαλιστικό αγώνα
    Πόσο σίγουροι είμαστε ότι οι κομμουνιστές της Περιοχής, προσβλέπουν σε κάποια θα έλεγα "σοσιαλιστική νησίδα";
    Τέλος, πόσο σίγουροι είμαστε για το εάν η Ρωσσία και ο Πούτιν, δεν εκμεταλλεύονται το παρελθόν, το Σοβιετικό παρελθόν, τις μνήμες εκεί του κόσμου, για τα δικά τους καπιταλιστικά και ιμπεριαλιστικά συμφέροντα;

    Τελειώνοντας, να υπογραμμίσω το πόσο πολύ εκτιμώ την προσπάθεια που έκανες, ώστε να μας δώσεις αυτά τα καταπληκτικά άρθρα.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @faros:
      Είναι ένας αγώνας ενάντια σε μια ναζιφασιστική διχτατορία η οποία συν τοις άλλοις προέβη φυσικά και σε εθνική καταπίεση.
      Οπότε είναι αυτονόητα αντιφασιστικός και εθνικοαπελευθερωτικός.
      Για το που προσβλέπουν οι κομμουνιστές που μετέχουν σε αυτόν, δεν χρειάζεται να αναρωτηθούμε ιδιαιτέρα, μας το λένε οι ίδιοι. Υπάρχουν οι παραπομπές στο πρώτο μέρος).
      Για την σχέση της Ρωσίας, που νομίζω πως τεκμηριώθηκε αρκετά πως τα συμφέροντα και οι βλέψεις της δεν ταυτίζονται με του ΑΝΤΙ-Μαϊντάν, εξέφρασα άποψη στον επίλογο του πρώτου μέρους:
      "Εάν σε τελική ανάλυση η Μόσχα είναι αναγκασμένη να υποστηρίξει για τους δικούς της λόγους έναν δίκαιο αντιφασιστικό και εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, τόσο το καλύτερο για τους αγωνιστές του Ντονμπάς, και τόσο το χειρότερο για την πραξικοπιματική κυβέρνηση του Κιέβου και τους ευρωατλαντικούς πατρώνες της."

      Και αν δεν έχει μεγάλη σχέση με ότι συζητάμε εδώ, δεν πρέπει να προβληματιστούμε γιατί η Ρωσία "θέλει να χησιμοποιήσει" τα δικά μας σύμβολα, την στιγμή που σε όλη την υπόλοιπη ευρώπη έχουν λυσσάξει να τα απαγορέψουν;
      Μήπως δηλαδή τελικά η ρώσικη αστική τάξη δεν "θέλει" αλλά τελικά "αναγκάζεται" στην προσπάθεια οικειοποίησης των συμβόλων της ΕΣΣΔ;
      Είναι πιστεύω ένα μεγάλο ζήτημα, το οποίο όμως πρέπει να πιαστεί ξεχωριστά.
      Δεν πιστεύω πως μπορεί να αναλυθεί στον περιορισμένο χώρο ενός σχόλιου.

      Τέλος ευχαριστώ για τα (πάντα) καλά σου λόγια.

      Διαγραφή
    2. http://colonelcassad.livejournal.com/1828256.html
      Του κόρακα το αυγό δεν βγάζει περιστέρι.

      Διαγραφή
    3. @Γιώργος Γκέκας:
      Η "διάπλασις των παίδων"...

      Διαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.