Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Για το Ουκρανικό ζήτημα και την προσωπική μου στάση απέναντι σε αυτό #2

(συνέχεια από εδώ)

Οι Λαϊκές Δημοκρατίες και τα σύμβολα

Έχοντας πιστεύω τεκμηριώσει στο προηγούμενο μέρος πως αφενός η στήριξη του αντιφασιστικού κινήματος της Νοβορόσια δεν συνιστά και κάποια υποστήριξη του Ρώσικου ιμπεριαλισμού αφενός, αλλά και πως η μη σύνταξη με κάποιον ιμπεριαλισμό δεν μπορεί να μεταφραστεί κατά οποιονδήποτε –Λενινιστικό τουλάχιστον- τρόπο σε ουδετερότητα, και ούτε και το ΚΚΕ έκανε ποτέ τέτοια μετάφραση σε οποιαδήποτε μείζονα ιμπεριαλιστική επέμβαση (Γιουγκοσλαβία, Λιβύη, Ιράκ, Συρία, Ιράν, Αφγανιστάν, κλπ), θα ασχοληθώ σε αυτό το κομμάτι με κάποια άλλα «επιχειρήματα» και επιχειρήματα που έχουν ακουστεί ενάντια στην υποστήριξη του ένοπλου κινήματος που έχει αναπτυχθεί στην πρώην Ανατολική και Νότια Ουκρανία.

Οι Λαϊκές Δημοκρατίες αυτές δεν είναι Λαϊκές Δημοκρατίες, δηλαδή δεν έχουν σοσιαλισμό.
-Χαίρω πολύ- Χερίδης!

Λες και ακόμη και εάν το σύνολο των πολιτοφυλάκων και του λαού της Νοβορόσια αποτελούνταν από οργανωμένους, συνεπείς και συνειδητούς κομμουνιστές, θα μπορούσαν μέσα σε λίγους μήνες υπό το συνεχές σφυροκόπημα του εχθρικού στρατού και αεροπορίας και χωρίς σχεδόν καμμία μέχρι πρόσφατα μεγάλη πόλη στα χέρια τους, να οικοδομήσουν ...σοσιαλισμό.
Πολύ περισσότερο που οι κομμουνιστές της περιοχής δεν αποτελούν παρά μια σημαντική μεν-μειοψηφία δε, που τώρα βρίσκεται στα σπάργανα της οργάνωσης και υπό συνθήκες πολέμου.[1]
Και πόσο μάλλον που και οι ίδιοι οι μπολσεβίκοι του Λένιν στην ΕΣΣΔ, δεν εγκατέλειψαν την ΝΕΠ παρά στα μέσα της δεκαετίας του ’20, και πάλι όχι χωρίς μεγάλες εσωτερικές διαφωνίες...

Η ονομασία «Λαϊκές Δημοκρατίες» λοιπόν δεν δηλώνει πράγματι, αλλά ούτε και θα μπορούσε και να δηλώσει τίποτε παραπάνω από πρόθεση (και φυσικά κλίμα) σε αυτήν την φάση, παρότι ως ανώτατη αρχή της Ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας της Νοβορόσια έχει οριστεί το «Λαϊκό Σοβιέτ».
Δεν είναι λοιπόν επιχείρημα η επισήμανση του αυτονόητου, παρότι τα παραπάνω μόνο ασήμαντα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν μετά από τριάντα χρόνια καπιταλιστικής έως και φασιστικής επέλασης, παγκόσμια, στον ιδεολογικό τομέα.

Είδαμε παραπάνω (παραπομπή [1]) πως οι κομμουνιστές αποτελούν μια υπολογίσιμη αλλά όχι και κυρίαρχη δύναμη ανάμεσα στις λαϊκές πολιτοφυλακές, όπου συνυπάρχουν με απλά αντιφασίστες, φιλορωσικά εθνικιστικά στοιχεία, αναρχοκομμουνιστές, ανθρώπους με έναν θολό «σοβιετικό πατριωτισμό» και άλλους.
Αρα λένε κάποιοι, γιατί να υποστηρίξουμε αυτόν τον συφερτό;
Πέραν του αυτονόητου, πως αυτός δηλαδή ο «συφερτός» διεξάγει έναν απόλυτα δίκαιο αντιφασιστικό αλλά και εθνικοαπελευθερωτικό κατά μία έννοια αγώνα, έχουμε τις συμβουλές του Λένιν για ανάλογες καταστάσεις, και καλό θα είναι να τις θυμόμαστε:
«...όποιος περιμένει μια "καθαρή" κοινωνική επανάσταση, δε θα τη δει ποτέ του. Αυτός είναι επαναστάτης στα λόγια που δεν καταλαβαίνει τι θα πει αληθινή επανάσταση...»
(Λένιν «Απαντα», τ. 30, σελ. 54-55 εκδόσεις, «Σύγχρονη Εποχή») 
Αλλά και για όσους απαξιώνουν έναν αγώνα ενάντια στην εθνική καταπίεση (παρότι ο αγώνας στην πρώην ανατολική Ουκρανία δεν περιορίζεται καθόλου στο «εθνικοαπελευθερωτικό» του κομμάτι) ως «ενδοαστική» ή ακόμη χειρότερα «ενδοϊμπεριαλιστική» διαμάχη, έχει μιλήσει ο Λένιν που:
"...αντιπάλευε τον κίνδυνο από την αδιαφορία του εργατικού κινήματος απέναντι στα εθνικά κινήματα:
 «Μια τέτοια αδιαφορία καταντά σοβινισμός όταν τα μέλη των μεγάλων εθνών της Ευρώπης, δηλαδή των εθνών που καταπιέζουν περισσότερο μικρούς και αποικιακούς λαούς, δηλώνουν με δήθεν επιστημονικό ύφος: εθνικοί πόλεμοι δεν μπορούν να υπάρχουν»..."
(B. I. Λένιν: «Για την μπροσούρα του Γιούνιους», «Απαντα», τ. 30, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 9.)
 Αλλά και το πιο «επίσημο» κομματικό ντοκουμέντο των, υπό τον Λένιν, μπολσεβίκων για το εθνικό ζήτημα, η μπροσούρα του Ι.Β.Στάλιν «Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα» ξεκαθαρίζει: 
«...Κάποτε η αστική τάξη καταφέρνει να προσελκύσει το προλεταριάτο και την φτωχή αγροτιά στο εθνικό κίνημα, και τότε ο εθνικός αγώνας παίρνει στην εξωτερική του όψη «παλλαϊκό χαρακτήρα». Αλλά μόνο στην εξωτερική του όψη.
Στην ουσία του αυτός ο αγώνας παραμένει πάντα αστικός, αρεστός και επωφελής για την αστική τάξη.
Από αυτό δεν προκύπτει καθόλου πως το προλεταριάτο δεν πρέπει να αγωνίζεται ενάντια στην πολιτική της καταπίεσης των εθνοτήτων.
Ο περιορισμός στην ελευθερία κίνησης, η στέρηση των εκλογικών δικαιωμάτων, η απαγόρευση της γλώσσας, η ελάττωση των σχολείων και οι άλλες καταπιέσεις θίγουν το προλεταριάτο εξίσου αν όχι και περισσότερο με την αστική τάξη...»
Κατά συνέπεια οι κομμουνιστές όχι μόνο δεν απαξιώνουν ως «ενδοαστικά» τα εθνικά κινήματα στην θεωρία, αλλά έχουν και στην πράξη πρωτοστατήσει σε αυτά από την Αλγερία και την Ελλάδα μέχρι την Κίνα και το Βιετνάμ. 

Άρα ούτε το γεγονός πως στο κίνημα της Νοβορόσια υπάρχουν εθνικοαπελευθερωτικά στοιχεία μπορεί να αποτελεί κάποιο πρόβλημα για την υποστήριξη του από τους κομμουνιστές. Πιθανόν να αποτελεί γiά άλλους, αλλά όχι για αυτούς.

Υ.Γ.
Θα προσπεράσω στα γρήγορα το επιχείρημα που άκουσα επανειλημμένα, πως τάχα η χρήση ή μη των κομμουνιστικών συμβόλων, καμμία σημασία δεν έχει, καθώς το διεθνές συντονιστικό των ΚΚ στην δημιουργία του οποίου πρωτοστάτησε το ΚΚΕ, έχει εκφράσει με κάθε επισημότητα, εντελώς διαφορετική άποψη.

Συνεχίζεται...
____________________
[1] Αρκετά κατατοπιστικές για την δύναμη και την επιρροή των κομμουνιστών, αλλά και για την πολιτική σύνθεση των πολιτοφυλακών και του λαού της Νοβορόσια, είναι δύο συνεντεύξεις κομμουνιστών μαχητών που δρουν στην περιοχή εδώ και εδώ, καθώς και μία έκκληση για αλληλεγγύη από το συνδικάτο ανθρακορύχων του Ντόνετσκ που περιγράφει την κατάσταση εδώ.

25 σχόλια:

  1. "Η ονομασία «Λαϊκές Δημοκρατίες» λοιπόν δεν δηλώνει πράγματι, αλλά ούτε και θα μπορούσε και να δηλώσει τίποτε παραπάνω από πρόθεση (και φυσικά κλίμα) σε αυτήν την φάση, παρότι ως ανώτατη αρχή της Ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας της Νοβορόσια έχει οριστεί το «Λαϊκό Σοβιέτ».
    Δεν είναι λοιπόν επιχείρημα η επισήμανση του αυτονόητου, παρότι τα παραπάνω μόνο ασήμαντα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν μετά από τριάντα χρόνια καπιταλιστικής έως και φασιστικής επέλασης, παγκόσμια, στον ιδεολογικό τομέα."

    Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι συναισθηματισμός. Αν δεν εξετάσεις την ουσία κάποιων συνθημάτων αλλά μένεις στην επιφάνεια, δε πας πουθενά. Στην Ελλάδα για παράδειγμα πόσο έτοιμος είσαι να στηρίξεις κάποιον που σου αναφέρει για "νέο ΕΑΜ" χωρίς να εξετάσεις την ουσία των λόγων του;

    ρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ρα:
      Θα πάρω στα σοβαρά όποιον μιλήσει στην Ελλάδα για "νέο ΕΑΜ" εάν έχει τα κότσια να μιλήσει και για νέο ΕΛΑΣ. Δηλαδή για ένοπλο αγώνα.
      Και δεν γνωρίζω κάποιον τέτοιο, αντίθετα γνωρίζω κάτι περί ΕΑΜ μπαρουφολογούντες που νομίζουν πως το ΕΑΜ ήταν κάτι σαν τον ΣΥΡΙΖΑ της δεκαετίας του '40...
      -Είναι "συναισθηματισμός" να λες πως καθόλου ασήμαντη δεν είναι και η δήλωση και μόνο, τέτοιων προθέσεων;
      -Δεν έχει καμμία επίδραση στον πραγματικό κόσμο, όταν η κυρίαρχη ιδεολογία σου περνάει εδώ και μια γενιά εικόνες από τους "ανθρώπους που υπέφεραν στον κομμουνισμό" και γκρεμίζουν τα αγάλματα του Λένιν;
      -Δεν προσφέρει τίποτε στην επιχειρηματολογία σου ενάντια στο "αφού ήταν τόσο καλά, γιατί εκεί που το έζησαν δεν το θέλει ο κόσμος";

      Διαγραφή
    2. @ρα:
      Και φυσικά έχουν άλλη βαρύτητα οι δηλώσεις προθέσεων που πιστοποιούνται με πραγματικό αίμα από τα ανώδυνα καραγκιοζιλίκια των ελλήνων "αριστερών" που δεν τολμάνε ούτε μια απεργία να στηρίξουν.
      Ο κάθε Αλαβάνος μπορεί να μπουρδολογεί για "νέα ΕΑΜ" μπας και αρπάξει κανέναν ψηφαλάκι.
      Ο πολιτοφύλακας της Νοβορόσια δεν πηγαίνει στον θάνατο με την κόκκινη σημαία για να κάνει πλάκα....

      Διαγραφή
    3. Δε νομίζω ότι ούτε αυτό, το να μιλήσει κάποιος για ένοπλο αγώνα, είναι αρκετό για να πάρεις κάποιον σοβαρά. Αν ήταν έτσι θα έπρεπε να πάρουμε στα σοβαρά και τον Ιφικράτη τον Αμυρά.

      Τα σύμβολα και τα συνθήματα έχουν σημασία μόνο στο βαθμό που έχουν περιεχόμενο. Ειδικά όταν δεν υπάρχουν τα σύμβολα που αναφέρεσαι αλλά (όπως είπα στο παρακάτω σχόλιο) υπάρχουν και άλλα. Ας μιλούσαν για κοινωνικοποίηση των εργοστασίων και ας είχαν έμβλημα και τη βελανιδιά που λέει ο λόγος.

      ρα

      Διαγραφή
    4. @ρα:
      Ναι έχεις δίκιο, δεν αρκεί να μιλήσει κανείς για ένοπλο αγώνα για να τον πάρεις στα σοβαρά. Και στην Νοβορόσια δεν μιλάνε μόνο για αυτόν. Το διεξάγουν, και μάλιστα με μεγάλο φόρο αίματος.
      Αυτό με υποχρεώνει να τους πάρω στα σοβαρά.

      Στα υπόλοιπα έχω απαντήσει στην πρώτη ανάρτηση για το εάν και κατά πόσο θα ήταν δυνατός ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός σε αυτές τις συνθήκες και αυτό το διάστημα, ακόμη και εάν το σύνολο του αντι-Μαϊντάν αποτελούνταν από συνειδητούς μπολσεβίκους.
      Η ΝΕΠ σταμάτησε μόλις στα μέσα του '20 π.χ.
      Όσο για τα σύμβολα θα είμαι συνοπτικός:
      Εάν δεν είχαν καμμία αξία δεν θα είχαν φάει τα λυσσακά τους να τα απαγορέψουν στην δύση, ούτε εμείς τα δικά μας για να αποτρέψουμε την απαγόρευση. Την αξία τους την έχουν λοιπόν.
      Για το έάν είναι τα μόνα, κάτι λέει επί αυτού παραπάνω ο Λένιν για τις "καθαρές" επαναστάσεις.
      Και για κοινωνικοποίηση των εργοστασίων έχουν μιλήσει.
      Δεν έχουν μιλήσει απλά δηλαδή, πήγαν και να την εφαρμόσουν αλλά επικράτησε η άποψη της μέγιστης δυνατής συσπείρωσης κατά την διάρκεια του πολέμου.

      Ας μην ξεχνάμε πως του ένοπλου αγώνα προηγήθηκε η γενική απεργία στο Ντόνεσκ.
      Ούτε τόσο απολιτίκ είναι τα πράγματα, ούτε τόσο "αταξικά".
      Το γεγονός είναι πως οι συσχετισμοί εντός αυτού του κινήματος παίζουν και αλλάζουν συνεχώς για να αποφανθεί δεν ασχολούμαι με δαύτους (ας τους σφάξουν οι ναζί δηλαδή- στα τέτοια μας) ή να φτάσει στο άκρο του της "νέας Ισπανίας" που έφτασαν κάποιοι άλλοι.

      Διαγραφή
  2. Παραθέτεις το απόσπασμα:
    "Μια τέτοια αδιαφορία καταντά σοβινισμός όταν τα μέλη των μεγάλων εθνών της Ευρώπης, δηλαδή των εθνών που καταπιέζουν περισσότερο μικρούς και αποικιακούς λαούς, δηλώνουν με δήθεν επιστημονικό ύφος: εθνικοί πόλεμοι δεν μπορούν να υπάρχουν»..."

    Υποθέτω ότι δεν κάνεις το λάθος να το χρησιμοποιήσεις με τρόπο που να αναφέρεις τους ρωσόφωνους (Ρώσους όπως τους έχεις χαρακτηρίσει) ως τον μικρό αποικιακό λαό και τους ουκρανούς ως μεγάλο έθνος της Ευρώπης. Προφανώς αναφέρεσαι στην καταπίεση που υφίστανται τώρα οι Ρωσόφωνοι από την ουκρανική κυβέρνηση η οποία έχει πια τις πλάτες των ιμπεριαλιστών της Δύσης.

    Μέχρι την ιμπεριαλιστική επέμβαση ΗΠΑ/ΕΕ μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι ρωσόφωνοι ήταν υπό καθεστώς καταπίεσης; Προφανώς προβλήματα θα υπήρχαν σε ένα βαθμό, δε νομίζω όμως ότι θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για καθεστώς καταπίεσης. Όλα τα προηγούμενα χρόνια και τώρα που μιλάμε υπάρχουν κάποιοι άλλοι ρωσόφωνοι που πραγματικά νιώθουν τη μπότα κάποιων. Είναι οι ρωσόφωνοι των βαλτικών χωρών. Ποιά η στάση της Ρωσίας απέναντι στην καταπίεση αυτών των πληθυσμών όλα αυτά τα χρόνια; Τόσο απέναντι στις βαλτικές χώρες όσο και απέναντι στην ΕΕ που τις έχει μέλη; Είναι παρόμοια με αυτή που κρατά τώρα στην Ουκρανία ή μήπως πολύ πιο χαλαρή; Νομίζω ότι μιλάμε για πολύ πιο χαλαρή στάση; Γιατί λοιπόν η χαλαρή στάση στη Βαλτική και η πιο "σκληρή" στην Ουκρανία; Μήπως γιατί δε δίνει δεκάρα για τους πληθυσμούς αλλά τους βλέπει μόνο ως εργαλείο προκειμένου να ισχυροποιήσει τη θέση της μέσα στους ενδο-ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς; Ποιά λοιπόν στάση πρέπει να έχουν οι αγωνιζόμενοι της ουκρανίας απέναντι στη ρωσική κυβέρνηση; Της επιφύλαξης ή της τυφλής εμπιστοσύνης; Τι στάση θεωρείς ότι κρατάνε ως σύνολο μέχρι στιγμής;

    ρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ρα:
      Νομίζω πως μετά τα δύο πρώτα κείμενα, αυτό σου το σχόλιο είναι έως και εκτός θέματος. Το γιατί δεν είναι απαγορευτικό για τους κομμουνιστές να στηρίξουν το αντι-Μαιντάν πραγματεύονται οι δύο πρώτες συνέχειες, και όχι γιατί δεν είναι απαγορευτικό να στηρίξουν την Ρωσία, της οποίας τα συμφέροντα και οι επιδιώξεις, κάθε άλλο παρά ταυτίζονται πλήρως με αυτά του λαού της Νοβορόσια, όπως τεκμηριώθηκε στο πρώτο μέρος.
      Όσο για την στάση που πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι της Ουκρανίας και της Νοβορόσια απέναντι στην Ρωσική ομοσπονδία, την θέση μου την έχω εκφράσει στην κατακλείδα της πρώτης ενότητας, και είναι ξεκάθαρη:

      Εάν σε τελική ανάλυση η Μόσχα είναι αναγκασμένη να υποστηρίξει για τους δικούς της λόγους έναν δίκαιο αντιφασιστικό και εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, τόσο το καλύτερο για τους αγωνιστές του Ντονμπάς, και τόσο το χειρότερο για την πραξικοπιματική κυβέρνηση του Κιέβου και τους ευρωατλαντικούς πατρώνες της.

      Διαγραφή
    2. @ρα:
      Εάν έμπαινες στα λινκ του πρώτου μέρους θα έβλεπες πως η στάση απέναντι στην Μόσχα είναι περισσότερο από επιφυλακτική, και όχι μόνο από τους κομμουνιστές που συμμετέχουν στο κίνημα.
      Όταν ο στρατιωτικός ηγέτης του Ντονμπάς που δεν είναι και κομμουνιστής, κατηγορεί ευθέως την Μόσχα για πούλημα (λινκ στο πρώτο μέρος), από που προκύπτει η "τυφλή εμπιστοσύνη";

      Διαγραφή
    3. @ρα:

      "-Γιατί λοιπόν η χαλαρή στάση στη Βαλτική και η πιο "σκληρή" στην Ουκρανία; "
      Προφανώς γιατί εκεί δεν αντέδρασαν οι ίδιοι, αλλά αυτό είναι όπως σου είπα εκτός θέματος, και νομίζω πως υπάρχουν αρκετά για συζήτηση ήδη.

      Διαγραφή
    4. @ρα:
      Στις περισσότερες αναφορές μου μιλάω για τον "λαό της Νοβορόσια", δεν μιλάω αποκλειστικά για Ρώσους.

      Διαγραφή
    5. @ρα:
      Και αναφέρομαι στις εθνικές μειονότητες της Ουκρανίας (δεν είναι μόνο Ρώσοι, είναι και πάρα πολλοί Έλληνες, Γερμανοί, και αρκετές ακόμη) ως καταπιεσμένα από την ναζιστική κυβέρνηση έθνη, και όπως σωστά κατάλαβες την τελευταία την λογαριάζω ως μαριονέτα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, στις χώρες του οποίου ξαφνικά κάποιοι "αριστεροί" ανακάλυψαν πως δεν υπάρχει "εθνικό ζήτημα".
      Νομίζω πως ταιριάζει ταμάμ με την παραπομπή του Λένιν...

      Διαγραφή
    6. Το ότι τους αποκαλείς Ρώσους το έβαλα ενθυμούμενος κάποια σχόλιά σου στο LR επί του θέματος. Αν δε θυμάμαι καλά ή πλέον το βάζεις έτσι που είναι σωστότερο, τότε κανένα πρόβλημα σε αυτό

      ρα

      Διαγραφή
    7. @ρα:
      "Ρώσους" και όχι "ρωσόφωνους" αποκαλώ τους Ρώσους.
      Αυτό έλεγα στο σχόλιο που θυμάσαι.
      -Πως θα μπορούσα να αποκαλέσω Ρώσους τους Έλληνες της περιοχής π.χ.;

      Διαγραφή
  3. @ρα:
    Αυτά στο τρίτο μέρος, που θα πιάσω το ζήτημα πως είναι πραγματικά προβληματικό για τους κομμουνιστές να υποστηρίξουν τον αγώνα αυτόν, αλλά όχι για τους λόγους που αναφέρω στα δύο πρώτα μέρη.

    Σαφώς πάντως και συμμετέχουν και Ουκρανοί μαχητές, όπως π.χ. οι δυνάμεις της Μπέργκουντ που αυτομόλησαν μαζικά από την πρώτη στιγμή, οι σύνδεσμοι των βετεράνων του Αφγανιστάν, και άλλη. Ο ίδιος ό ενας εκ των δύο μαχητών που δίνει συνέντευξη λέει πως κατάγεται από την δυτική Ουκρανία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ρα:
    Και κάτι ακόμη:
    -Ποιός δίχασε τον λαό της Ουκρανίας σε γλωσσική, θρησκευτική και εθνική βάση;
    Ήταν ή όχι η ναζιστική κυβέρνηση του Κίεβου;
    Γιατί δεν ήταν και από τα πριν διχασμένος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φυσικά και αυτή το έκανε. Δεν αμφιβάλλει νομίζω κανείς σε αυτό. Υπάρχει όμως και μια ευθύνη στο ότι την αντίθεση στην ένταξη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ (για το οποίο υπήρχαν ακόμα μεγαλύτερα ποσοστά αποδοκιμασίας) δε μπόρεσαν κάποιοι να της δώσουν μεγαλύτερο ταξικό περιεχόμενο στα προηγούμενα χρόνια.

    ρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χάρκοβο:
    Μετά τα αγάλματα του Λένιν, τώρα πέρασαν και στο κυρίως πιάτο. Σταυρώνουν αντιφασίστες.
    http://www.youtube.com/watch?v=hzzTgb2ccAo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "-Γιατί λοιπόν η χαλαρή στάση στη Βαλτική και η πιο "σκληρή" στην Ουκρανία; "
    Προφανώς γιατί εκεί δεν αντέδρασαν οι ίδιοι, αλλά αυτό είναι όπως σου είπα εκτός θέματος, και νομίζω πως υπάρχουν αρκετά για συζήτηση ήδη.

    Η δικιά μου αίσθηση και μακάρι να κάνω λάθος είναι ότι στις αγωνιζόμενες δυνάμεις στην Ουκρανία υπάρχει-ανεξάρτητα από τις προθέσεις ομάδων ή ατόμων εντός αυτών-ισχυρή επιρροή της Ρωσίας. Δεν εννοώ ότι είναι όργανά της αλλά εννοώ ότι ή αίσθησή μου είναι ότι όταν τους πει η Ρωσία στοπ-αυτοί θα σταματήσουν. Θα σου πω γιατί έγραψα αυτό το σχόλιο. Επειδή κάνεις αναφορά στην "αντιβαλλιστική" πολιτική. Θεωρώ ότι το μέτωπο της Δύσης δεν είναι εσωτερικά τόσο αρραγές όσο φαίνεται. Και θεωρώ ότι από την έναρξη και εξέλιξη της κρίσης οι μόνοι που βγαίνουν απολύτως κερδισμένοι είναι οι αμερικάνοι παρόλο που οι ευρωπαίοι είναι απολύτως συνυπεύθυνοι.

    ρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ρα:
      Η Ρωσία αποδεδειγμένα δεν ήθελε να ξεκινήσουν καν. Πολύ περισσότερο δεν ήθελε (και ούτε θέλει) την διχοτόμηση της Ουκρανίας που κύρηξαν de facto στην Νοβορώσια.
      Αυτό τεκμηριώνεται νομίζω αρκετά στο πρώτο μέρος.
      Από την άλλη δεν μπορεί να γίνει καμμία σύγκριση με τις Βαλτικές και για άλλους λόγους, π.χ. συσχετισμών όπως το ποσοστό της μειονότητας και η στάση του υπόλοιπου πληθυσμού απέναντι σε αυτήν ή την Ρωσία την ίδια, η ένταξη των Βαλτικών στο ΝΑΤΟ, η απόσταση, και πολλά άλλα.
      Εγώ πάλι θεωρώ το δυτικό μέτωπο πολύ πιο αραγές από ότι θα έλπιζε κανείς όταν έχει να κάνει με τον "κοινό εχθρό".
      Για την λεία τσακώνονται οι λύκοι, αλλά γνωρίζουν πως πρέπει πρώτα να συνεργαστούν για να πιάσουν το θήραμα.

      Διαγραφή
    2. Kοίταξε να δεις στην Εσθονία και τη Λεττονία οι ρωσόφωνοι πρέπει να είναι άνω του 24% ποσοστό καθόλου μικρό και να φανταστείς ότι από το 1989 και μετά έχουν εγκαταλείψει αυτές τις χώρες πάρα πολλοί προκειμένου να πάνε στη Ρωσία λόγω της καταπίεσης. Μιλάμε για περιπτώσεις που ακόμα και δικαιώμα ψήφο στερούνται εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Η Ρωσία κράτησε και κρατά αυτό το θέμα χαμηλά. Γιατί το έκανε αυτό; Γιατί δε θεωρούσε τις Βαλτικές τόσο μεγάλης γεωπολιτικής αξίας ώστε να διαταράξει τις σχέσεις της με ΕΕ. Η ΕΕ πήγε στις Βαλτικές αφού είχε πάει το ΝΑΤΟ πρώτα εκεί. Στην Ουκρανία έγινε το ανάποδο. Με μια Ρωσία που δεν είχε καμιά σχέση με τη Ρωσία του Γιέλτσιν, οι ευρωπαίοι ήταν αρκούντως ιμπεριαλιστικά καθάρματα να επέμβουν για να πάρουν την Ουκρανία και αρκούντως ηλίθιοι να πιστέψουν ότι η Ρωσία θα κάθονταν να τους κοιτά. Με το αποτέλεσμα μόνο οι αμερικάνοι έχουν δίκιο να είναι απόλυτα ευχαριστημένοι μιας και πάντα υπήρχε στόχος να μην είναι καλές οι σχέσεις ΕΕ-Ρωσίας.

      ρα

      Διαγραφή
    3. @ρα:
      Οι Βαλτικές ήταν στο ΝΑΤΟ, και οι Ρώσικοι πλυθησμοί δεν ξεσηκώθηκαν. Είναι λογική λοιπόν η διαφορετική Ρώσικη αντίδραση. Οστώσο και πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί στέκεσαι σε αυτό. Εγώ ξεκαθάρισα πως η Ρωσία υποστηρίζει (όσο το υποστηρίζει) για ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΥΣ το αντι-μαϊντάν. Οπότε ως προς τι ακριβώς είναι η επιχειρηματολογία;

      Για τα άλλα που λες, συγνώμη αλλά δεν θεωρώ "αφελείς" ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που έχουν κυβερνήσει επί εκατοντάδες χρόνια τον κόσμο.
      Θεωρώ δεδομένο πως κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη δρα ορθολογικά σε σχέση με τα συμφέροντα της.
      Εάν η Γερμανία ήθελε καλές σχέσης με την Ρωσία π.χ., ούτε το Μαϊντάν θα στήριζε, ούτε τον Ουκρανικό στρατό θα βοηθούσε, ούτε κυρώσεις ενάντια στην Ρώσικη ομοσπονδία θα επέβαλε.
      Θυμήσου λίγο τι αποτελεί διαχρονικά η Ουκρανία για την Γερμανική αστική τάξη:
      Lebensraum -"ζωτικό χώρο"...

      Διαγραφή
  8. @ρα:
    -Τώρα το πρόβλημα έγκειται στο αν δεν δόθηκε τα προηγούμενα χρόνια μεγαλύτερο ταξικό περιεχόμενο στην αντίθεση ΕΕ-ΝΑΤΟ, ή στο ότι οι ναζιστές μακελευουν κοσμάκη;
    -Επί του δια ταύτα δηλαδή τι ακριβώς λες;
    -Από την στιγμή που το πραξικόπημα έγινε, που η εθνοτική καταπίεση συντελέστηκε, που οι σφαγές άρχισαν, τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι της νοβορόσια;
    -Να τα φάνε στην μάπα γιατί τα προηγούμενα χρόνια το ΚΚ Ουκρανίας είχε οπορτουνιστική πολιτική;

    Φαντάζομαι πως όχι το τελευταίο, αλλά τότε δεν καταλαβαίνω τι προσπαθείς να πεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αφελείς σίγουρα δεν είναι αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η μια δε προσπαθεί να παγιδεύσει την άλλη και να της φορτώσει περισσότερα βάρη ακόμα κι αν είναι "σύμμαχός" της. Γι' αυτό-χωρίς καθόλου να αθωώνουμε τους ιμπεριαλισμούς της ΕΕ και της Ρωσίας- δε πρέπει να ξεχνάμε ούτε το "Fuck the EU" ούτε ότι μετά από αυτό το fuck αυτός που φυτεύτηκε πρωθυπουργός, είναι ένας περίπου πολιτικός-καμικάζι των αμερικάνων. Ο Γιάτσενιουκ λίγο να τον ψάξεις βλέπεις το καταπληκτικό να είναι κώλος και βρακί με τον-άκουσον άκουσον-Σαακασβίλι. Kαι γενικά οι φυτευτοί είναι κώλος και βρακί με τον Σαακασβίλι. Τελείως ενδεικτικά αναφέρω:
    http://openukraine.org/en/media/video/9-dtplomatychnyy_klub_saakashvili
    (από το "open ukraine", τη ΜΚΟ που έφτιαξε ο Γιάτσενιουκ μαζί με κάποιον που έχει εξαιρετικά στενές σχέσεις με το πολωνικό κατεστημένο http://openukraine.org/en/about/founders)
    http://dfwatch.net/saakashvili-ideologue-to-be-adviser-for-new-ukraine-president-59129
    http://www.focus-fen.net/news/2014/06/08/338888/mikheil-saakashvili-advises-petro-poroshenko-not-to-bring-anti-terrorist-operations-in-eastern-ukraine-to-end.html

    Να αναφέρω και μια σύμπτωση. Ο Γιάτσενιουκ λίγο πριν φυτευτεί πρωθυπουργός στην Ουκρανία είχε περάσει από πού λες;
    Από το Brookings
    http://www.brookings.edu/events/2013/06/24-ukraine-future-yatseniuk

    Aν δεις τις εκφράσεις μέσα στην ΕΕ θα δεις ότι η φρασεολογία δεν είναι όμοια. Οι Πολωνοί (λαγοί των ΗΠΑ) για παράδειγμα είναι αφιονισμένοι. Ο Ολάντ μέχρι λίγο πριν ήταν πιο σκληρός από τη Μέρκελ.

    Τέλος πάντων όντως ξεφεύγουμε. Θέλω να πω ότι το Δυτικό μέτωπο δεν είναι τόσο αρραγές εσωτερικά όσο φαίνεται. Και επιπλέον νομίζω ότι οι Αμερικάνοι στη προσπάθειά τους να φορτώσουν περισσότερο βάρος της κρίσης στην ΕΕ (βασικά στη Γερμανία) έχουν αποφασίσει να βοηθήσουν να αυξηθούν οι εντάσεις της ΕΕ (που σαφώς και δεν είναι κανένα αρνί) με τον περίγυρο αλλά και οι εσωτερικές συγκρούσεις σε αυτήν (που σαφώς και υπάρχουν κι αυτές). Προσπαθούν να επιλεγεί στην ΕΕ το μίγμα διαχείρισης που βολεύει τα μονοπώλιά τους (ομοίως αντιλαϊκό βέβαια) γι' αυτό και έχουν αποφασίσει να μην επενδύουν μόνο στο πορτοκαλί χρώμα αλλά και στο ροζουλί. Οι τελευταίες μη ομόφωνες κινήσεις στην ΕΚΤ ή οι αποφάσεις του ΝΑΤΟ δεν είναι τυχαίες ούτε και εντελώς ξεχωριστές από τις εξελίξεις στην Ουκρανία.

    ρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ρα:
      Noμίζω πως ήμουν σαφέστατος σε ότι είπα.
      Το μέτωπο είναι απόλυτα αραγές σε ότι αφορά το κυνήγι.
      Οι διαφορές αρχίζουν στην μοιρασιά της λείας.
      Το "λυκοσυμμαχία" δεν επιλέχθηκε τυχαία. Είναι ακριβώς ο τρόπος που κυνηγάνε οι λύκοι αυτός...

      Διαγραφή
  10. @Κώστας:
    Ναι αυτή είναι, και το έχω διορθώσει το λινκ δύο φορές. Δεν ξέρω γιατί μου βγάζει πρόβλημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.