Καλωσήλθατε στον Fadomduck2

To παρόν ιστολόγιο αποτελεί φυσική συνέχεια του Fadomduck στο οποίο θα βρείτε συλλογές κειμένων, παραπομπές σε ηλεκτρονικές διευθήνσεις με πολιτικά βιβλία και μουσική, καθώς και μια αρκετά μεγάλη συλλογή με αφίσσες από την Σοβιετική Ενωση (μέχρι και το 1956). Αρχείο με τα άρθρα του Fadomduck #1 θα βρείτε εδώ. O Fadomduck2 όπως και ο προκάτοχος του δηλώνει πως αν και ντρέπεται να κρύψει τις συμπάθειες του, δεν εκπροσωπεί καμμία συλλoγικότητα, παρά μόνο τον εαυτό του. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο alepotrypa200@gmail.com

Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

Η μονταζιέρα, ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ και ο Μαρξ

Γενέθλια του Μαρξ και τα αφιερώματα στο πρόσωπό του δίνουν και παίρνουν. Φιλοξενούνται σε ιστοσελίδες διαφόρων αποχρώσεων. Ευκαιρία και για τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιο Κούλογλου, να δώσει λίγο χώρο στον Κάρολο, παραθέτοντας φωτογραφίες με κάποια τσιτάτα του (link). Μόνο που βάζοντάς τα στην … αριστερή του μονταζιέρα κάνει τον Μαρξ να φαντάζει ασυνάρτητος νεοαριστερός. Έτσι είναι. ‘Όταν απομονώνεις μια ατάκα από το συγκείμενο της, από το πλαίσιο στο οποίο γράφεται ή λέγεται, τότε τα συμπεράσματα μπορεί να είναι πολύ παραπλανητικά. Λέτε σκόπιμα ο Κούλογλου να θέλει να διαστρεβλώσει τον Μαρξ; Μπα, δεν είναι τέτοιος άνθρωπος. Άλλωστε το ταξικό του ένστικτο είναι γνωστό και το έχουμε σχολιάσει παλαιότερα.

Πάμε όμως να δούμε μερικές από τις φωτογραφίες-ατάκες του Μαρξ και να εξηγήσουμε.

«Είμαι υπέρ του ελεύθερου εμπορίου, διασπά τις παλιές εθνικότητες».
Διαβάζοντας αυτή τη φράση κάποιος που δεν είναι εξοικειωμένος με τον διαλεκτικό τρόπο σκέψης του Μαρξ τι αντιλαμβάνεται;
Α) ο Μαρξ ήταν υπέρ του ελεύθερου εμπορίου, άρα αυτοί που προσπάθησαν να εφαρμόσουν τον μαρξισμό δεν ήξεραν τι τους γίνεται.
Β) Το άγχος του Μαρξ ήταν να «διασπαστούν οι παλιές εθνικότητες» και πιθανόν στη θέση τους να δημιουργηθούν άλλες. 
Γ) ο Μαρξ ήταν ένας Τζήμερος της εποχής που εκτός από το ελεύθερο εμπόριο ήθελε να διαφυλάξει και τις εθνικές ιεραρχίες, χωρίζοντας τα έθνη σε παλιά και καινούρια.

Ασφαλώς τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Αν δεν γνωρίζει κανείς την συνολική σκέψη του Μαρξ, και ιδιαίτερα αυτή που αφορά στο λεγόμενο εθνικό ζήτημα, τότε δεν θα καταλάβει τίποτα. Δεν θα καταλάβει ότι για τον Μαρξ η ανισόμετρη καπιταλιστική οικονομική ανάπτυξη οδηγεί σε εκμετάλλευση, όχι γενικά του ενός έθνους πάνω στο πιο αδύναμο άλλο έθνος-κράτος, αλλά της κυρίαρχης καπιταλιστικής τάξης απέναντι στις κατώτερες τάξεις των εκμεταλλευόμενων εθνών-κρατών. Ο Μαρξ σε σειρά άρθρων για την αγγλική κυριαρχία στην Ινδία αναφέρει την Αγγλία ως το «ασυνείδητο όργανο της ιστορίας» διότι κυριαρχώντας στην Ινδία και εξάγοντας εκεί τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, στην πραγματικότητα βάζει την Ινδία στο παιχνίδι του καπιταλισμού και φέρνει μαζί της την δυνατότητα πραγματοποίησης της προλεταριακής επανάστασης. Σε άλλα κείμενά του σχετικά με την Ιρλανδία αναφέρει με ευκρίνεια πως ο μόνος δρόμος για την απελευθέρωση του αγγλικού προλεταριάτου είναι η στήριξη των Ιρλανδών εργατών. Προφανώς ο Μαρξ κάθε άλλο παρά υποστηρικτής του ελεύθερου εμπορίου αλλά και των «νέων» εθνικοτήτων δεν είναι παρά τα όσα λέει το tvxs.
«όταν εκλείψουν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις τάξεις κάθε έθνους, τότε η εχθρότητα μεταξύ των εθνών θα λάβει τέλος».
Μια απρόσεκτη ματιά στο παραπάνω απόσπασμα για κάποιον που δεν γνωρίζει ότι για τον Μαρξ η πάλη των τάξεων είναι η κινητήριος δύναμη της ιστορίας, θα μπορούσε να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι πρέπει να ζήσουμε σε ταξική ειρήνη αν θέλουμε να αποφύγουμε τους πολέμους.
«Η θεωρία του κομμουνισμού μπορεί να συνοψισθεί σε μία πρόταση: κατάργηση της ιδιωτικής περιουσίας».
Εδώ αυτός που το μετέφρασε κατάφερε να συνοψίσει τον φόβο των μικροαστών μαζί με το συμπύκνωμα προπαγάνδας ότι οι κομμουνιστές έρχονται να του πάρουν το σπίτι, την ιδιωτική περιουσία. Προφανώς και οι λέξεις «ιδιωτική περιουσία» δεν μπορούν να ταυτιστούν με το «ατομική ιδιοκτησία». Ο λόγος είναι απλός: η ιδιωτική περιουσία παραπέμπει απευθείας σε υλικά αγαθά, λόγου χάρη το σπίτι κάθε ανθρώπου. Η έννοια «ατομική ιδιοκτησία» αναφέρεται σε μια σχέση, ή μάλλον σε ένα σύνολο σχέσεων στην μια άκρη της οποίας είναι η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής (από το κεφάλαιο) και στην άλλη άκρη η ιδιοκτησία της εργατικής δύναμης του καθενός (από την εργατική τάξη). Έτσι λοιπόν, εκείνο που μπορεί να συνοψισθεί σε μια πρόταση είναι ότι η θεωρία του κομμουνισμού προβάλλει την κατάργηση της σχέσης της ατομικής ιδιοκτησίας.
«Αν κάτι είναι σίγουρο είναι πως εγώ ο ίδιος δεν είμαι Μαρξιστής».
Εδώ μιλάμε για την αποθέωση της διαστρέβλωσης, σε τέτοιο χοντροκομμένο βαθμό που ούτε οι φασίστες δεν κάνουν. Ο Μαρξ, όπως είναι γνωστό, ήταν συχνά απότομος με τους πολιτικούς και θεωρητικούς του αντιπάλους. Ακόμα περισσότερο αυστηρός ήταν με τους ανθρώπους που βρίσκονταν κοντά του. Έτσι, σε αυτούς που στο όνομά του υποστήριζαν αντιδιαλεκτικές θέσεις, έφτιαχναν θεωρίες μακριά από τον δικό του τρόπο σκέψης και παρόλα αυτά υποστήριζαν ότι είναι Μαρξιστές, έφτανε στο σημείο να δηλώσει ότι «αν είναι αυτοί Μαρξιστές τότε σίγουρα εγώ δεν είμαι». Απομονώνοντας αυτή τη φράση από το υπόλοιπο πλαίσιο παρουσιάζεις τον Μαρξ είτε σαν ημίτρελο που δεν ξέρει τι λέει είτε σαν μετανοημένο για αυτά που έγραψε και δίδαξε.
«Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού».
Πρόκειται για μια από τις πιο γνωστές φράσεις του Μαρξ. Φράση που κάνει τους θεούσους να αντιμετωπίζουν τον Μαρξ σαν Βελζεβουλ, σαν τον Εξαποδώ. Φράση που αρκεί να στιγματίσει τους κομμουνιστές ως ανθρώπους του Σατανά. Όμως ποια είναι η πραγματική έννοια της φράσης; Ας την δούμε μέσα στο κείμενο του ίδιου του Μαρξ:  «η θρησκευτική αγωνία είναι ταυτοχρόνως έκφραση πραγματικής αγωνίας και διαμαρτυρία εναντίον της πραγματικής αγωνίας. Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, ακριβώς όπως είναι το πνεύμα των χωρίς πνεύμα συνθηκών. Είναι το όπιο του λαού».

Αρχίζει ήδη να φαίνεται λίγο διαφορετικό ε; Στην πραγματικότητα η φράση αυτή του Μαρξ αποτελεί κριτική των πραγματικών συνθηκών ζωής των ανθρώπων. Αποτελεί μια εικόνα, ένα παράδειγμα της αλλοτρίωσης του ανθρώπου στον καπιταλισμό, που είναι τέτοια ώστε για να γίνει η ζωή βιώσιμη ο άνθρωπος στρέφεται στη θρησκεία. Και η θρησκεία για τον Μαρξ είναι το αναγκαστικό αποκούμπι ενός ανθρώπου που έχει καταστεί απάνθρωπος από τις ίδιες τις συνθήκες ζωής του.

Άραγε με τις φωτογραφίες που δημοσίευσε η ιστοσελίδα του υποψήφιου με τον ΣΥΡΙΖΑ, Στ. Κούλογλου, τι γνώμη θα σχημάτιζε κανείς για τον Μαρξ; Ένας άθεος, υποστηρικτής της ελεύθερης αγοράς που απαρνείται την ίδια του τη θεωρία. Τέτοια μονταζιέρα θα την ζήλευε και το Μαξίμου. ..

ΥΓ. Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να λειτουργήσει ως αφιέρωμα στο έργο και τη ζωή του Μαρξ είναι να κάνουμε πράξη μια μικρή του φράση: «Οι φιλόσοφοι έχουν με διάφορους τρόπους ερμηνεύσει τον κόσμο. Το ζήτημα είναι να τον αλλάξουμε»…
Πηγή: 2310net

1 σχόλιο:

  1. 1.
    «Είμαι υπέρ του ελεύθερου εμπορίου, διασπά τις παλιές εθνικότητες»

    Στο “Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος” λέει:

    “Στην αστική κοινωνία η ζωντανή δουλειά είναι μονάχα ένα μέσο για να αυξάνει η συσσωρευμένη εργασία. Στην κομμουνιστική κοινωνία η συσσωρευμένη εργασία είναι μονάχα ένα μέσο για να διευρύνει, να πλουτίζει και να προάγει τη ζωή των εργατών.

    Στην αστική κοινωνία, λοιπόν, το παρελθόν κυριαρχεί πάνω στο παρόν. Στην κομμουνιστική κοινωνία το παρόν κυριαρχεί πάνω στο παρελθόν. Στην αστική κοινωνία το κεφάλαιο είναι αυτοτελές και προσωπικό, ενώ το άτομο που δρα είναι χωρίς αυτοτέλεια και χωρίς προσωπικότητα.

    Και την κατάργηση αυτής της κατάστασης η αστική τάξη την ονομάζει κατάργηση της προσωπικότητας και της ελευθερίας! Και με το δίκιο της. Γιατί πρόκειται ουσιαστικά για την κατάργηση της αστικής προσωπικότητας, της αστικής αυτοτέλειας και της αστικής ελευθερίας.

    Με τη λέξη ελευθερία εννοούν, μέσα στις τωρινές συνθήκες των αστικών σχέσεων παραγωγής, τo ελεύθερο εμπόριο, την ελεύθερη αγορά και πώληση.

    Αν όμως εξαφανιστεί το εμπόριο, εξαφανίζεται μαζί και το ελεύθερο εμπόριο. Οι φλυαρίες για ελεύθερο εμπόριο, καθώς και τα παχιά λόγια της αστικής μας τάξης για ελευθερία, έχουν γενικά κάποιο νόημα όταν πρόκειται για το δεσμευμένο εμπόριο, για τον υποδουλωμένο αστό του μεσαίωνα*, δεν έχουν όμως κανένα νόημα όταν πρόκειται για την κομμουνιστική κατάργηση του εμπορίου, για την κατάργηση των αστικών σχέσεων παραγωγής και για την κατάργηση της ίδιας της αστικής τάξης.

    * Αναφέρεται στη φεουδαρχία, όπου στην αρχή υπήρχαν οι άρχοντες (οι ηγεμόνες [seigneur, Grundherr]) και οι υπήκοοι (vassalus), αυτοί οι οποίοι έπαιρναν το φέουδο. Στη συνέχεια οι φεουδάρχες (αυτοί οι οποίοι έπαιρναν το φέουδο) μετατράπηκαν σε άρχοντες, κύριοι (seigneur) των κατοίκων της περιοχής που είχαν στη δικαιοδοσία τους, οι οποίοι παίρνοντας το δικαίωμα να καλλιεργούν (να καρπώνονται, όμως με πολύ λιγότερα δικαιώματα από τον φεουδάρχη) τη γη, υπογράφανε ένα συμβόλαιο (τη συμφωνία) με το οποίο μετατρεπόντουσαν σε υπήκοοι (vassalus [οι ΑΣΤΟΙ]) του φεουδάρχη. Οι φεουδάρχες μπορούσαν να επιβάλουν στην παραγωγή (των υπηκόων, των αστών) τον θεσμό του μονοπωλίου, να ρυθμίζουν αυτοί τις εμπορικές συναλλαγές, να κόβουν, ενίοτε, δικό τους νόμισμα κλπ”

    Άλλα λέει στο “Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος” , άλλα λέει εδώ; Σχιζοφρενής ήτανε;

    2.
    «όταν εκλείψουν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις τάξεις κάθε έθνους, τότε η εχθρότητα μεταξύ των εθνών θα λάβει τέλος».

    Στο “Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος” λέει:

    “Η πάλη του προλεταριάτου ενάντια στην αστική τάξη, αν όχι στο περιεχόμενο, στη μορφή είναι κατ' αρχήν εθνική. Φυσικά, το προλεταριάτο κάθε χώρας πρέπει να ξεμπερδέψει πριν απ' όλα
    με τη δική του αστική τάξη.”

    Πάλι με μπέρδεψε ο “Μαρξ”!

    ......

    Όσο για το τελευταίο «Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού», δεν είναι αυτό που λέμε “συν Στάλιν και χείρα κίνει”;

    .
    .
    .
    Αν έχω κάνει πολλά λάθη... συγνώμη!

    ΑΛΗΣ


    Υ.Γ. Αφιερωμένο στον “Μαρξ”':

    http://www.youtube.com/watch?v=Fi5X93vv3qg

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.