Ο νους πάει στο κακό - να 'σαι καλά αφεντικό

Δεν ξέρω αν όσα δείχνει στο πρώτα της είκοσι δευτερόλεπτα αυτή η διαφήμιση είναι αυθεντικά ή όχι. Για τέτοια τα προβάλλουν και εκ πρώτης όψεως τέτοια μοιάζουν να είναι, αλλά ακόμα και να μην είναι, ακόμα και να είναι σκηνοθετημένο το σκηνικό ή να πρόκειται για ηθοποιούς, η χυδαιότητα παραμένει ίδια κι απαράλλακτη: η εργασιακή ανασφάλεια και ο τρόμος των κακών ειδήσεων, της απόλυσης ή της μείωσης μισθών ή της οποιασδήποτε άλλης βλαπτικής μεταβολής των εργασιακών συνθηκών, ως πρώτη ύλη διαφήμισης. Η ανησυχία πριν την ανακοίνωση, τα φοβισμένα βλέμματα κατά τη διάρκειά της, το ξέσπασμα ανακούφισης αμέσως μετά: λύτρωση, δεν με διώξανε, το κακό δεν ήρθε, όλα ήταν μια φάρσα στυλ Μπονάτσου και Μαστοράκη, αντίθετα πάμε και για καλαμαράκια, να' σαι καλά αφεντικό, να' σαι καλά αφεντικό.

Έτσι άλλαξε η Ελλάδα την τελευταία τετραετία, αυτό ήταν η επιτομή των διαρθρωτικών αλλαγών της, εκεί συνέκλιναν κι οδηγούσαν όλα, στην μετατροπή των εργασιακών σχέσεων σε αυτό ακριβώς το σκηνικό, στην εγκαθίδρυση αυτού του νέου μοντέλου εργασιακών σχέσεων.
Τώρα θα εμπορευθούμε ακόμα και τον τρόμο μη χάσεις τη δουλειά σου, τώρα θα χρησιμοποιήσουμε όχι μόνο την εργατική σου δύναμη αλλά και το τρομοκρατημένο πρόσωπό σου, είναι καιρός να αρχίσουμε και μαραθώνιους χορού και το τελευταίο ζευγάρι επί σκηνής να κερδίσει, όλα τα υπόλοιπα άλογα τα σκοτώνουν όταν γερνάνε, το βασικό πάντως είναι να περνάει καλά ο θεατής στην εξέδρα ή στον καναπέ του, γιατί όλα είναι θέαμα και θάλασσα και ήλιος.

Εκεί πάλι που οι κάμερες κλείνουν κι εκεί που όλα γίνονται χωρίς θεατές, οι δεσμοφύλακες στη Νιγρίτα ήξεραν ότι ζούσαν στην Ελλάδα που οι ένστολοι είναι το καμάρι του πρωθυπουργού της κι ένας από τους δυο πυλώνες της βάσει του δεξιού του χεριού, ήξεραν ότι ζούσαν στην Ελλάδα που ο Σταύρος Θεοδωράκης λίγο πριν κάνει το Ποτάμι του μας ενημέρωνε ότι ποτέ δεν θα μάθουμε τι συνέβη στ΄ αλήθεια στο Φαρμακονήσι, ήξεραν ότι ζούσαν σε μια Ελλάδα που έγινε σιγά σιγά όλο και πιο νομιμοποιημένο και εξυμνημένο το να μετατρέπεσαι από όργανο διαφύλαξης της τάξης σε όργανο άσκησης βίας και βαναυσότητας και βασανισμού. Ο νους τους λοιπόν δεν πήγαινε στο κακό ότι θα τον σκοτώσουν τον άνθρωπο, αλλά και να τον σκότωναν ο νους τους δεν πήγαινε στο κακό ότι θα βρουν και τον μπελά τους.

Πηγή: oldboy