Η Ουκρανία διδάσκει

H κλιμάκωση της ενδοϊμπε-

ριαλιστικής στρατιωτικο-διπλωματικής αντιπαράθεσης στην Ουκρανία επιβεβαιώνει καθημερινά ότι αυτή έχει βρεθεί στο επίκεντρο μιας σκληρής γεωστρατηγικής διαπάλης με απρόσμενες διαστάσεις. ΗΠΑ - ΕΕ, από τη μια, και καπιταλιστική Ρωσία, από την άλλη, συγκρούονται ανεξαρτήτως προσχημάτων που χρησιμοποιούνται. 

Η σύγκρουση αυτή επισπεύσθηκε με την ανοιχτή ιμπεριαλιστική επέμβαση της ΕΕ, με μπροστάρηδες τη Γερμανία και την Πολωνία, που έσπευσαν να συνδράμουν τη μερίδα της αστικής τάξης που συνέδεε τα συμφέροντά της με το ευρωενωσιακό κεφάλαιο, ενώ σφήνα μπήκαν και οι ΗΠΑ για την εξυπηρέτηση των δικών τους γεωστρατηγικών συμφερόντων σε ανταγωνισμό τόσο με τη Ρωσία όσο και με την ΕΕ. Η προσπάθεια δημιουργίας σφαιρών επιρροής, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, αφορά επίσης μια σειρά πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, όπως η Μολδαβία, η Γεωργία, η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν κ.λπ. Δεν είναι τυχαίο ότι στα ρεπορτάζ του προηγούμενου διαστήματος καταγράφεται προγραμματισμός επισκέψεων από αντιπροσωπείες ορισμένων από αυτά τα κράτη στις ΗΠΑ.

Στην ίδια κατεύθυνση εντάσσεται και η ΝΑΤΟϊκή λεγόμενη αντιπυραυλική ασπίδα, που σταδιακά προχωράει στα σύνορα της σημερινής καπιταλιστικής Ρωσίας και που η ΕΕ ζήτησε πριν από μερικές μέρες την ενεργοποίησή της.

Το παράδειγμα της Ουκρανίας, μιας χώρας «ενεργειακού κόμβου», αποδεικνύει αυτό που το ΚΚΕ είπε από την πρώτη στιγμή, ότι μέσα στο πλαίσιο του καπιταλισμού, των διεθνών ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και συμμαχιών, τα λεγόμενα «γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα» αποτελούν κόλαση και όχι ευλογία για τους λαούς. Θυμίζουμε ότι τα «γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα» της Ελλάδας διαφημίζει και η αστική τάξη, στην προσπάθειά της να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή μέσα από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Και εξηγούμαστε: Στην Ουκρανία με τη στήριξη των ιμπεριαλιστών δημιουργήθηκε μια νέα αστική αντιδραστική κυβέρνηση με ισχυρή παρουσία και φασιστών, απογόνων των συνεργατών των ναζί, πολέμιων του σοσιαλισμού, που ανέτρεψε έναν άλλο αστό πολιτικό, τον Β. Γιανουκόβιτς, ο οποίος επιδίωξε να παζαρέψει και με τα δύο ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα. Η παρουσία αυτών των δυνάμεων στη νέα αστική κυβέρνηση προκάλεσε την εύλογη ανησυχία τμημάτων του πληθυσμού της Ανατολικής Ουκρανίας και της Κριμαίας, όπου πλειοψηφεί το ροσώφωνο στοιχείο, που έχει βαθιές αντιφασιστικές παραδόσεις, αισθήματα που αξιοποιεί η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία για τα δικά της σχέδια.

Η εξέλιξη των πραγμάτων είναι αβέβαιη. Δεν είναι λίγοι οι αστοί αναλυτές, που σημειώνουν ότι η κατάσταση θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τα προεόρτια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Το επιχείρημα ότι η αλληλοσύνδεση και αλληλεξάρτηση των καπιταλιστικών οικονομιών είναι τέτοια που θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στην εκδήλωση μιας πιο γενικευμένης σύρραξης δεν ευσταθεί. Ανάλογα τέτοιες απόψεις είχαν διατυπωθεί ακριβώς στις παραμονές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου που θεωρούσαν ότι η διαπλοκή της οικονομίας της Γερμανίας και της Αγγλίας είναι τέτοια ώστε μια πολεμική σύγκρουση μεταξύ τους θα θεωρούνταν τρέλα. Κοροϊδεύουν, λοιπόν, όσοι δε βλέπουν ότι το διπλωματικό παζάρι μπορεί να εξασφαλίσει μόνο προσωρινές συμφωνίες και συμβιβασμούς πολλές φορές εύθραυστους, ότι η όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, η αλλαγή συσχετισμών δύναμης είναι γεγονός αναμφισβήτητο.

Χρειάζεται, λοιπόν, επαγρύπνηση και ετοιμότητα από τους λαούς για τις εξελίξεις.

Πηγή:902