ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Και στο βάθος ψήφος... #3

Συνέχεια από τα προηγούμενα (1+2)

Το «αντι-ΕΕ» μέτωπο:
 

Υπάρχουν και μη "αντικαπιταλιστικές" αντι-ΕΕ απόψεις...

Να αρχίσουμε εδώ με μία ερώτηση:

-Είναι δυνατόν να υπάρξει ένα «αντι-ΕΕ» μέτωπο που να ΜΗΝ είναι ούτε «αντικαπιταλιστικό» ούτε «αντιιμπεριαλιστικό»;

(γιατί όπως είδαμε στα δύο πρώτα, το μέτωπο που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν την περνάει την βάση…)

Σαφέστατα και είναι δυνατόν να υπάρξει. Υπάρχουν αντι-ΕΕ ακόμη και ακροδεξιές δυνάμεις σε όλη τηνΕυρώπη, ενώ και στην Ελλάδα το επίσης ακροδεξιό κόμμα του Καμένου, αμφισβητεί την χρήση του Ευρώ μεν, αλλά όχι και την συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ π.χ., ή πολύ περισσότερο τον καπιταλισμό τον ίδιο.

Είδαμε στα δύο προηγούμενα σημειώματα πως το «αντικαπιταλιστικό, αντιιμπεριαλιστικό και αντι-ΕΕ μέτωπο» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, απέχει αρκετά από το να μπορεί να θεωρηθεί «αντικαπιταλιστικό» και «αντιιμπεριαλιστικό».

Είναι όμως πραγματικά αντι-ΕΕ τουλάχιστον;

Θα αρχίσουμε και εδώ από τα πολύ εύκολα, και συγκεκριμένα από την «Ροσινάντε».

-Πόσο αντι-ΕΕ δηλαδή μπορεί να είναι κάποιος αναρχικός;

Πιο σωστά, μπορεί κάποιος αναρχικός να είναι συνεπής στην ιδέα της ενύσχισης του («απόλυτου εχθρού») εθνικού κράτους έναντι υπερεθνικών θεσμών, χωρίς να μπερδέψει τα ιδεολογικά μπούτια του;

Ή, με δεδομένο πως η ΕΕ είναι ιμπεριαλιστική συμμαχία, υπάρχει ποτέ περίπτωση να κατανοήσει ποτέ αναρχικός την έννοια του ιμπεριαλισμού, με περισσότερες πιθανότητες από το να κατανοήσει εσκιμώος την έννοια «θάνατος από θερμοπληξία»;

Τα ερωτήματα ρητορικά βεβαίως, και δείχνουν το πόσο σαθρές είναι οι βάσεις του προτεινόμενου μετώπου, σε αυτό τουλάχιστον το κομμάτι του.

Για τον μεσιέ Αλαβάνο και πάλι δεν θα πούμε πολλά. Απλά να σημειώσουμε πως η «αντικαπιταλιστική», «αντιιμπεριαλιστική» και «αντι-ΕΕ» «μεταστροφή» του, είναι λαμβάνοντας υπόψην τον πρότερο πολιτικό του βίο, τόσο πειστική όσο η «αριστερή» στροφή του Κοτσακά για παράδειγμα…

Η ίδια όμως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εν τέλη, πόσο πραγματικά αντι-ΕΕ είναι;

Θα προσπεράσουμε την εντελώς θολή θέση που είχε μέχρι πρότινος («έξω από το ευρώ –ρήξη με την ΕΕ» -δηλαδή τι «ρήξη»; αναρωτιέται ο μη-μυημένος στην ΑΝΤΑΡΣΥώτικη φρασεολογία, -θα τους κρατάμε μούτρα;), και θα πούμε πως η σημερινή τους καθαρή θέση για «έξοδο από την ΕΕ» είναι αποτέλεσμα ιδεολογικών διεργασιών και όχι συγκυριακή.

Πόσο συνεπής μπορεί να είναι αυτή η θέση όταν εκφράζεται παράλληλα με το σπρώξιμο του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση και την συνεργασία σε όλους τους μαζικούς χώρους με την πιό συνεπή (μαζί με την παραδοσιακή δεξιά) ευρωενωσιακή πολιτική παράταξη της χώρας διαχρονικά;

Πόσο συνεπής μπορεί να είναι αυτή είναι αυτή η θέση όταν σε αντι-ΕΕ διαδήλωση συμμετέχουν στελέχη της πιό πάνω παράταξης;

Και πόσο συνεπής αντι-ευρωενωσιακός μπορεί να είναι κάποιος που στην ανακοίνωση του βάζει εσκεμένα στην ίδια μοίρα επάνω σε αυτό το ζήτημα τους ευρωλάγνους του «είμαστε πιο ευρωπαϊστές και από τους νεοφιλελεύθερους» και του «δεν είμαστε τρελλοί να φύγουμε από το ευρώ», με το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που έχει επίσης διαχρόνικα κρυστάλινη, εντιευρωενωσιακή θέση από τότε που η ΕΕ ήταν ακόμη ΕΟΚ και το ίδιο παράνομο εντός της ΕΔΑ;

Όταν δηλαδή προσπαθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να δημιουργήσει θολούρα, ακόμη και γύρω από το πεντακάθαρο του ποιες είναι είναι και ποιες όχι, οι ευρωενωσιακές πολιτικές δυνάμεις;

Ρητορικά και αυτά τα ερωτήματα βεβαίως…

Είδαμε πιο πάνω πως το «αντικαπιταλιστικό, αντιιμπεριαλιστικό και αντι-ΕΕ μέτωπο» που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μπορεί να πληρεί τους όρους για τίποτα από τα τρία αυτά χαρακτηριστικά. Τότε σε τι μέτωπο ακριβώς καλεί;

Αφίσσα του 1981

Μα σε αυτό που έλεγε το ΜΑΟ από την αρχή, και που καθόλου δεν παραποίησε τελικά τις θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ:

Σε πολιτικό μέτωπο με ορίζοντα τις ευρωεκλογές και με αφορμή μια συμβολική (με την έννοια πως ποτέ δεν προσπάθησε ή διανοήθηκε να σπάσει την απαγόρευση) συγκέντρωση την μέρα μιας απαγόρευσης των διαδηλώσεων στην Αθήνα.

Υπό αυτό το πρίσμα είναι όλα ευεξήγητα.

Αλλά για αυτά στην επόμενη συνέχεια…