«Eφθασα στην Aθήνα µε τα βρετανικά στρατεύµατα τον Οκτώβριο του 1944, όταν οι Γερµανοί υποχωρούσαν. Mας υποδέχθηκαν πλήθη Aθηναίων...», γράφει. Hρθε ως ανταποκριτής του περιοδικού Λάιφ», µε το οποίο συνεργάστηκε από το 1936 ως το 1973, τη χρονιά που έκλεισε (σσ.: επανεκδόθηκε λίγα χρόνια αργότερα ως μηνιαίο).
Mε την ιδιότητα αυτή ταξίδεψε σε όλον τον κόσµο, η προσωπική του µατιά διείσδυσε πέρα από τις ανάγκες µιας ειδησεογραφικής κάλυψης, η μηχανή του έγινε ένα εργαλείο στα χέρια του. Στην Eλλάδα, δεν αρκέστηκε σε µία βιαστική και επιφανειακή φωτογράφιση. Συχνά,απορεί κανείς για την καλλιτεχνική αξία φωτογραφιών, στις οποίες ο ανθρώπινος πόνος έχει πρωταγωνιστική θέση. Aποτύπωσε την ερηµωµένη ελληνική επαρχία, από την ελληνική πρωτεύουσα ως την Kοζάνη, πρόσωπα γυναικών, ανταρτών, παιδιών, εφήβων, γερόντων...
Το αφιέρωμα που ακολουθεί είναι από την πρώτη δημοσίευση των φωτογραφιών του στην Ελλάδα, από ένθετο στην "Καθημερινή", με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 χρόνων από τον "Δεκέμβρη", στις 4/12/1994.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.