Ποιός θυμάται την «αλληλεγγύη»; (επιμύθιο#1)

Αφίσσα της "αλληλεγγύης". Χωρίς δικά μας σχόλια...

Αναδημοσιεύσαμε στα τρία προηγούμενα μέρη (1,2 και 3) ένα άρθρο του πρόωρα χαμένου Θ.Παπαρήγα που βρήκαμε στον ριζοσπάστη της 13ης/6ου/2004, δημοσιεύτηκε περίπου ενάμισι χρόνο μετά το θάνατο του, και που αφορούσε το συνδικάτο «Αλληλεγγύη», τον ρόλο του στην διαδικασία ανατροπής των λαϊκών δημοκρατιών, καθώς και την σχέση του με το Βατικανό και τις μυστικές υπηρεσίες του ΝΑΤΟ και των ΕΠΑ.

Θα υπενθυμίσουμε σε αυτό το σημείο πως τα στοιχεία που χρησιμοποιεί ο «Ρ» προέρχονται από το αμερικάνικο περιοδικό ΤΙΜΕ και αξιωματούχους της ίδιας της CIA, και δεν χρίζουν έτσι καμμίας αμφισβήτησης από άποψη πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Το ερώτημα που θα μπορούσε να μου κάνει κάποιος, είναι γιατί θυμήθηκα την «αλληλεγγύη» και τον Βαλέσα, δυόμισι δεκαετίες μετά;

Ότι θυμάμαι χαίρομαι, ή υπάρχει κάτι στο σήμερα που κάνει την ιστορία της «Α» πολιτικά επίκαιρη;

Νομίζω πως άξιζε να την θυμηθούμε λίγο, γιατί κάποια πράγματα και ιδεολογήματα εξακολουθούν να επαναλαμβάνονται και να λέγονται και στο σήμερα από ανθρώπους που ποντάρουν στην μνήμη χρυσόψαρου των μεγαλύτερων και στην ιστορική άγνοια των νεοτέρων, για την οποία οι τελευταίοι που ευθύνονται είναι οι ίδιοι.

Πάμε λοιπόν.

Ο Βαλέσα ξεκινάει και συμβολικά το ντόμινο ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ των Λαϊκών
Δημοκρατιών. Και κάποιοι καραγκιόζηδες της "αριστεράς" εξακολουθούν
να κάνουν λόγο για ..."κατάρρευση"

Ζήτημα πρώτο: «Κατάρευση» ή ανατροπή; 

Μιλώντας για τις λαϊκές δημοκρατίες πάντα, ο μόνος πολιτικός φορέας που χαρακτηρίζει την καπιταλιστική παλινόρθωση ως αποτέλεσμα αντεπαναστατικής ανατροπής, είναι το ΚΚΕ. Όλες οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις με αναφορά στον μαρξισμό, τον αναρχισμό ή απλά την «αριστερά», υιοθετούν το ιδεολόγημα της «κατάρευσης». Πως δηλαδή ουδέποτε ύπηρξε κάποια πραγματική έναντι του καπιταλισμού εναλλακτική λύση, αφού ο σοσιαλισμός ως τέτοια είχε τόσες αδυναμίες που τάχα ήταν θνησιγενής από μόνος του.

Να το υποστηρίζει αυτό κάποιος κάποιος ανοιχτός νεοφιλελεύθερος λακές του ιμπεριαλισμού το καταλαβαίνουμε. Όπως και την σκοπιμότητα που εξυπηρετεί μια τέτοια ανάγνωση.

Αλλά, όταν οργανώνονται ολόκληρες φιέστες για να τιμήσουν αυτούς που ξεκίνησαν τις ανατροπές, με τον Βαλέσα να ρίχνει συμβολικά το πρώτο κόκκινο νταμάκι της Πολωνίας, ο «αριστερός» ή ακόμη χειρότερα ο αυτοαποκαλούμενος «κομμουνιστής» που μιλάει αποκλειστικά για κατάρρευση, τι είναι;
Χαφιές ή βλαμμένος;
Πολύ περισσότερο όταν το ΚΚΕ κατηγορείται για «πολιτικό αυτισμό» όσο αφορά την χρήση του όρου «ανατροπή». Ποιός είναι εδώ ο «αυτιστικός»;

Ζήτημα δεύτερο: «Συνωμοσιολογία»

Κονκάρδα για την"αλληλεγγύη".
Αυτή σύμφωναμε την "αριστερά"
υπήρχε μόνοστην φαντασία
των ΚΚΕδων...

Το μοντελάκι αυτό φοριέται πάρα πολύ μέχρι τις μέρες μας. Όταν το ΚΚΕ έλεγε πως ο Βαλέσα ήταν πράκτορας της CIA, ήταν γιατί οι γνωστοί «σταλινικοί του Περισσού», «συκοφαντούν ό,τι δεν μπορούν να ελέξουν» και «απεχθάνονται το αυθόρμητο κίνημα των μαζών», που «δεν χειραγωγείται από την γραφειοκρατία».

Τώρα που αποδείχτηκε πως το ΚΚΕ έλεγε μόνο(του) την αλήθεια τότε, υπάρχει μία έστω γραμμή αυτοκριτικής, από έναν έστω κερατά από δαύτους που έσπασαν τότε μέχρι και την Σύγχρονη Εποχή σαν ένδειξη «αλληλεγγύης» στους κατ’ομολογία των ίδιων πλέον, πράκτορες του Βατικανού και της CIA;

Και πάντα στο όνομα της «επανάστασης», έτσι;

Το ίδιο μοντελάκι είχε φορεθεί πολύ και για τους μουτζαχεντίν του Αφγανιστάν φυσικά, αλλά αυτό θέλει μια άλλη εξέταση από μόνο του.

Θα συνεχίσουμε...