Βόρειοι και νότιοι...

Είτε γιατί το πολιτικό σύστημα ψάχνει τους δρόμους για την ανασύνθεσή του, είτε γιατί εντείνονται οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί στο εσωτερικό της αστικής τάξης, ή, ακόμα κι αν αυτό επιβάλλουν κάποιοι εκλογικοί σχεδιασμοί, γεγονός είναι ότι τόσο η ομάδα που ηγείται στη σημερινή αστική κυβέρνηση, όσο και οι ομάδες που φιλοδοξούν να πάρουν τη σκυτάλη, δεν θα μας αφήσουν να πλήξουμε. Το δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» έχει πλέον φάει τα ψωμιά του. Οι «διαφορές» για την επαναδιαπραγμάτευση ή «κούρεμα» του χρέους έχουν επίσης αμβλυνθεί. Δύσκολα ξεχωρίζεις αν διατυπώνονται θέσεις από στέλεχος της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιου από τα υπό εκκόλαψη νέα σχήματα. Γίνεται φανερό ότι η πολιτική διαπάλη θα τείνει να απογειωθεί σε θέματα έως και εξωτικά.

Κατά την επίσημη εκδοχή ο Αντ. Σαμαράς πήγε στη Μάλτα και στην Ιταλία για τη μετανάστευση. Η αρθρογραφία, όμως, στον φιλικό προς την κυβέρνηση Τύπο αναφέρει ότι μέσω Μάλτας στέλνεται μήνυμα στο Βορρά της Ευρώπης ότι ο Νότος συγκροτεί συμμαχία και δεν δέχεται άλλα μέτρα. Μήνυμα που προκαλεί μια κάποια ταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ καθώς βλέπει να χάνει ένα ακόμα από τα συνθήματα. 'Ολο το προηγούμενο διάστημα επιχειρούσε να πείσει ότι υπάρχει εναλλακτική λύση σε μια κρίση που ενώ είναι καπιταλιστική κρίση, αυτός την εμφανίζει ως πρόβλημα διαχείρισης γύρω από το οποίο συγκρούονται τα συμφέροντα του σκληρού νεοφιλελεύθερου Βορρά με τον δήθεν πιο ανοιχτόμυαλο Νότο.

Βεβαίως, το ζήτημα δεν είναι γεωγραφικό ή δεν είναι ζήτημα ταμπεραμέντου. Πίσω από το πλαστό σχήμα «Βορράς - Νότος» βρίσκονται καπιταλιστικές οικονομίες διαφορετικού μεγέθους και σε διαφορετική φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ο Σαμαράς «οργανώνει το νέο σήριαλ για να κερδίσει πολιτικό χρόνο», ψελλίζει αμήχανα η χτεσινή «Αυγή», την ώρα που το «Εθνος» βεβαιώνει πως βασικός στόχος των επισκέψεων Σαμαρά είναι «να προωθήσει τη συνεργασία των χωρών της περιοχής σε μια προσπάθεια απεμπλοκής από τις εξοντωτικές πολιτικές λιτότητας».
Η γραμμή της πολιτικής διαπραγμάτευσης, είτε τη «συμμαχία του νότου» την συγκροτήσει ο Σαμαράς, είτε ο Τσίπρας, από τη σκοπιά των συμφερόντων του λαού είναι μια απάτη. Οπως σημειώναμε χτες σε άλλο άρθρο, αυτό που βρίσκεται πράγματι σε διαπραγμάτευση είναι ποιο τμήμα του κεφαλαίου θα χάσει περισσότερα ή λιγότερα και κατά συνέπεια ψάχνουν ποια πολιτική εξυπηρετεί αυτό το στόχο. Για το λαό το γεγονός είναι ένα: Σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, είτε βρίσκονται στην ύφεση, ή εμφανίζουν σημάδια ανάκαμψης, είτε στο νότο είτε στο βορρά, οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και προωθούν οι κυβερνήσεις του.

Η διαμάχη για τη διαχείριση εκφράζει σύγκρουση συμφερόντων στο εσωτερικό της αστικής τάξης. Ο λαός δεν έχει κανένα συμφέρον να παλεύει κάτω από ξένη σημαία είτε «βόρεια» είτε «νότια». Τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα μπορεί να τα υπερασπίσει μόνο η εργατική - λαϊκή εξουσία, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός της οικονομίας, ο εργατικός - λαϊκός έλεγχος.

Κάτω από αυτή τη σημαία αξίζει η μάχη.

Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Άποψή μας», του Ριζοσπάστη, την Τετάρτη 23 Οκτώβρη 2013.