Ενας λεκές στη σημαία της Σουηδίας

Δαχτυλίδι των Σουηδών SS

Το περίεργο σχετικά με το «σηριαλ» για τον ναζι Walther Sommerlath, πατέρα της Βασίλισσας της Σουηδιας, Silvia, είναι ότι δεν θα επρεπε να υπάρχει, γραφει το αρθρο της εφημεριδας Αftonbladet.

Ακόμα και όταν ο ναζισμός του Sommerlath αποκαλύφθηκε απο την εφημεριδα Arbetaren, το 2002, θα μπορούσε το παλατι να ειχε βγαλει ένα δελτίο τύπου, που θα ελεγε περίπου τα εξής:

«Με θλίψη η ΑΜ, η Βασιλισσα, εμαθε την ιδιότητα του πατέρα της ως μέλους του γερμανικου ναζιστικου κόμματος NSDAP, το 1934:
«Αγαπουσα τον πατέρα μου πολυ, οπως θυμάμαι. Όμως, η συμμετοχή του στο ναζισμό εξακολουθεί να είναι κάτι που δεν μπορω παρα να να κρατησω αρκετή απόσταση, είναι ένα φρικτό μέρος της ιστορίας της οικογένειάς μου, που τώρα ελαβα γνώση. Η μόνη μου παρηγοριά είναι ότι την ίδια μοίρα μοιραζομαι με εκατομμύρια άλλους Ευρωπαίους, και ότι μαζί είμαστε αναγκασμένοι να επεξεργαστουμε τη μνήμη της γενιάς των γονιών μας»,  ανεξάρτητα από τις ζεστές αναμνήσεις που έχουμε και στην περίπτωσή μου, της μνημης του πατέρα μου, Walther Sommerlat ".

Johan Åsard

Ένα τέτοιο κείμενο θα είχε σκοτώσει το σκάνδαλο στα σπάργανα του, θα ειχε ισως και ενισχυσει τη μοναρχία και η βασίλισσα θα είχε γίνει ένα σύμβολο για την καταπολέμηση του ναζισμού και του διακανονισμού με τις σκοτεινες δυναμεις του παρελθόντος. Αλλά μια τέτοια δήλωση η βασίλισσα δεν έκανε ποτέ . Αντιθετα, προσπαθεί συνεχώς να δικαιολογήσει, να μειώσει και να εξομαλύνει τον ναζισμο του πατέρα της. Έχει ετοιμάσει το σκηνικό για αυτη τη ..βασιλικη τραγωδία - μια ντροπη για τη Σουηδία - η οποία συνεχίζεται και συνεχιζεται..

Ο δημοσιογράφος ο οποίος προσωποποιεί το ερευνητικο ρεπορτάζ για τη Βασιλισσα Silvia και τον πατέρα της είναι ο Johan Åsard , ooποιος εχει γραψει το πρωτο του βιβλιο με τιτλο «το Μυστικό της Βασίλισσας» . Το εργο του αυτο αφηγείται τις πολλές τροπές που πηρε η υπόθεση και ταυτοχρονα παρουσιάζει νέα στοιχεία σχετικά με το χειρισμό του θεματος απο την Silvia.


Μέσα από το έργο του στην εκπομπη Kallafakta, στο καναλι TV4, σε συνεργασία και με τον ιστορικό Mats Deland έχει ο Åsard με κόπο εργαστεί πανω στα μυστήρια που συνεχίζουν να υπάρχουν γύρω απο τον ναζι Sommerlath, πατερα της βασιλισσας. Το βιβλίο είναι μια αξιολογη δημοσιογραφικη δουλεια, η οποία καταφέρνει καλα να θέτει τις σωστές ερωτήσεις.

Η κύρια καινοτομία του βιβλίου είναι ότι απογυμνώνει το παιχνίδι πίσω από τη σκηνη, όταν η βασίλισσα της Σουηδίας ασκει όλη την επιρροή της για την καταπολέμηση της δημοσιογραφικής εξέτασης των επιχειρήσεων του πατέρα της. Είναι εκπληκτικο να διαβαζει κανεις μέρος της αλληλογραφίας (mail) της Βασίλισσας, της σύνταξης των επιστολων της και άλλες προσπάθειες που εκανε για να επηρεάσει.

Ενώ ταυτοχρονα η Silvia ζει σε ένα φανταστικό κόσμο οσον αφορα τον πατέρα της (ο Sommerlath συνέβαλε στη ναζιστικη «αριοποιηση» της Γερμανίας - όταν οι Εβραίοι επρεπε να πεταχτούν έξω από τη χώρα – στην οποια εκεινη ερμηνεύει λανθασμένα ότι ο πατέρας της …έσωσε έναν Εβραίο!) , εμφανίζεται η ιδια ως κάτι εντελώς διαφορετικό από την..αθωα μονάρχη που παρουσιαζεται να είναι μπροστα στις τηλεοπτικές κάμερες .

Αυτό δειxνει η παντοδυναμη Silvia , η οποια χρησιμοποιώντας το μοναδικο δίκτυο επαφών της βασιλικής οικογένειας και τους λιγότερο ή περισσότερο πρόθυμους ανθρώπους (με επιρροή) να βοηθήσουν. "Η Βασίλισσα Silvia έχει πιασει μια θέση στην οποία ασκεί πολιτική επιρροή", σημειώνει ο δημοσιογραφος Åsard και ακολουθει μια γραμμη που αξίζει να συνεχίσει να υπαρχει στη Σουηδική δημόσια συζήτηση, δλδ καπως ετσι: "Η μοναρχία μπορεί να είναι ένα λοφίο, αλλά είναι καλο να κυματίζει".

Το μειονέκτημα του βιβλίου είναι ότι - πρέπει - να περάσει κανεις από όλες τις «διαδρομές» γύρω από τους χειρισμους της Silvia σχετικα με το παρελθόν του πατέρα της. Μερικές φορές είναι δύσκολη η ανάγνωση, λογω περιττων σχολιων κλπ., αλλα ολα αυτα ειναι λεπτομερειες γιατι η δημοσιογραφία του Åsard ειναι αναμφίβολα απαραίτητη.

Το Σουηδικό βασιλικό σκυλολόι

Ιδιαίτερα αναγκαίο είναι το τελευταίο μέρος του βιβλίου, σχετικα με την κρίση που περναει η βασιλική οικογένεια. Αυτό επρεπε πραγματικά να είναι μια ευκαιρία για τη μοναρχία . "Θα είχαμε φερθει στη βασίλισσα σαν οποιονδηποτε που εχει ηγεσια ", σημειώνει ο Åsard . Μια υπεύθυνη απάντηση από το Παλατι θα σήμαινε μια ενηλικιωση. Αντ' αυτού προκύπτει μια παιδικότητα , τσιγκουνιά και μια γελοιοποίηση - και αυτη τη ''πολυτελεια'' δεν εχει η μοναρχία, με τα πολλα σκάνδαλα γύρω από τη βασιλική οικογένεια.

Παρ 'όλα αυτά , έχω μια σοβαρή ένσταση σχετικα με την προσοχή γύρω από Silvia και το ναζιστικο οικογενειακό της περιβάλλον : Πιστεύω ότι η συμπεριφορά του βασιλιά Carl Gustaf είναι σημαντικά χειρότερη από αυτη της Silvia . Ο παππούς του βασιλιά, o Δούκας Karl Edvard av Sachsen-Coburg-­Gotha, ήταν ένας από τους κορυφαιους της ναζιστικής Γερμανίας.
Ο Δούκας λοιπον ήταν μεταξύ των πρώτων για να δηλώσει τις εκτασεις του... judenfrei - «Ελευθερες απο Εβραίους» - και χάρη στην υποστήριξη απο νωρίς του Charles Edward μπορεσε ο Χίτλερ να διακριθεί από άλλους γερμανους φασίστες και να αποκτησει ισχύ. Γι αυτη τη προσηλωση του παππού του στον ναζισμό, δήλωσε ο βασιλιας στα 2010:

"Όλοι ήταν τοτε [ Ναζί ] . Η κοινωνια ήταν τόσο ενσωματωμένη σ αυτο .Ήταν δύσκολο να αποφευχθεί , δύσκολο να μην είναι μαζί τους . Τότε θα είχαν άμεσα χαθει προς την αριστερά . Μπορώ να φανταστώ ότι ήταν περισσότερο μια μέθοδος επιβίωσης".

Aυτα που λεχθησαν απο τον ηγετη του κράτους μας και αφορουν τον παππού του είναι μια ανήθικη, ανιστορητη και γνωστική κατάρρευση. Αλλά ο βασιλιάς ''τη γλυτωσε'', στη σκιά της Silvia και αυτό είναι το εξωφρενικό.


Αν και πρεπει να πουμε οτι η ιστορία πίσω από τα δυσάρεστα του βασιλιά φτιαχνει ενα εντελώς διαφορετικό βιβλίο από αυτο που ο Åsard έχει γράψει.
Συνολικά, ωστόσο , το όλο πράγμα δειχνει σε τι αντιδημοκρατικα κατάλοιπα η χώρα μας εξακολουθεί να εχει προσκολληθει:
Ενας λεκες στη σημαια της Σουηδίας που λεγεται....κληρονομικη βασιλεια!

Πηγη: Aftonbladet μέσω ELVA

-Για την "αντιφασιστική Ευρώπη" άλλος κανείς, κάτι;