Οι αλήθειες του Στρατούλη και η πρόβα κοστουμιών

Από πρόσφατη ανακοίνωση του Δ.Στρατούλη:

Είναι γνωστό ότι στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, της οποίας είμαι μέλος, εξέφρασα μαζί με πολλούς άλλους συντρόφους και συντρόφισσες μου την σαφή αντίρρησή μου στο να είναι το άρθρο 187Α (τρομορύθμιση) του ποινικού κώδικα μία από τις προϋποθέσεις αναστολής χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής που θα συμπεριλαμβανόταν στην σχετική τροπολογία, καθώς και την άποψή μου ότι, εάν αυτό δεν αποτραπεί, να μην την ψηφίσουμε ως ΣΥΡΙΖΑ, γιατί:

• Ο πολιτικός μας χώρος είχε διαφωνήσει με την θέσπιση του άρθρου 187Α του ποινικού κώδικα, και είχαμε καταψηφίσει στη Βουλή την σχετική ρύθμιση, γιατί θεωρούσαμε ότι είναι αντιδημοκρατική και ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε βάρος του λαϊκού κινήματος και της αριστεράς.
• Η τροπολογία αυτή, εφόσον συμπεριελάμβανε το άρθρο 187Α του ποινικού κώδικα, θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ ή άλλου αριστερού κόμματος, εφόσον βουλευτές μας στηρίζουν και παραβρίσκονται σε δυναμικές λαϊκές κινητοποιήσεις, καταλήψεις κλπ.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ήταν σωστό υπερψηφίζοντας αυτή την τροπολογία να μπει στο ίδιο πολιτικό κάδρο με την ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, που έχουν εγκληματικές πολιτικές ευθύνες για το γιγάντεμα της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής και για την φτωχοποίηση του λαού.
• Θα έπρεπε το προεδρείο της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ πριν ανακοινώσει την απόφασή του περί ψήφισης της τροπολογίας να ζητήσει την γνώμη των αρμοδίων οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ και της κοινοβουλευτικής ομάδας του.
• Ο τρόπος που ανακοινώθηκε αυτή η απόφαση από ορισμένους συντρόφους παρέπεμπε σε συμβολική κίνηση πολιτικής συναίνεσης για το συγκεκριμένο θέμα με δυνάμεις του μνημονιακού τόξου.

Πηγή: Iskra

Τι μας λέει εδώ ο (πάλαι ποτέ «σύντροφος») Στρατούλης;

Μας λέει πως ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ σάλπισε ισπανική υποχώρηση σε σχέση με τον τρομονόμο, αφού κάλεσε σε υπερψήφιση τροπολογίας με σαφή παραπομπή σε αυτόν. (Εάν ποτέ ο τρομονόμος καταργούνταν, η συγκεκριμένη τροπολογία θα καθίστατο κενή περιεχομένου)

Μας λέει πως ναι, η επίμαχη τροπολογία είναι αντιδημοκρατική, είναι επικίνδυνη, και πληρεί όλες τις προϋποθέσεις για να στραφεί εναντίον του Λαϊκού κινήματος.

Μας λέει πως ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ με την υπερψήφιση της κινήθηκε σε αρμονία με τα (πρώην και νυν) κυβερνητικά κόμματα (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΔΗΜΑΡ)

Μας λέει όμως και κάτι άλλο. Πως κανένα όργανο του ΣΥΡΙΖΑ δεν συνεδρίασε προκειμένου να παρθεί αυτή η σημαντικότατη απόφαση, που πάρθηκε αυθαίρετα από το προεδρείο της κοινοβουλευτικής του ομάδας. (Η πολυδιαφημισμένη «εσωτερική δημοκρατία» του ΣΥΡΙΖΑ)

Μας λέει ακόμη, πως η κίνηση αυτή της Κ.Ο. του κόμματος του ήταν «συμβολική» (υπερψήφισαν συμβολικά τον τρομονόμο δηλαδή!), ως μία κίνηση συναίνεσης με τα άλλα κόμματα του «συνταγματικού τόξου» προκειμένου να επιτευχθεί μία παναστική «εθνική συναίνεση» πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα. (δεν το λέει με αυτές τις λέξεις βέβαια, αλλά είναι καθαρό το τι θέλει να πει)

Μας λέει τέλος, πως παρά το γεγονός πως η απόφαση για την υπερψήφιση του τρομονομοσχέδιου είναι αυταρχική, επικίνδυνη, και απρόσφορη ακόμη και μικροπολιτικά («...υπερψηφίζοντας αυτή την τροπολογία να μπει στο ίδιο πολιτικό κάδρο με την ΝΔ – ΠΑΣΟΚ...»), και παρμένη με εντελώς αντιδημοκρατικό τρόπο (απόφαση του προεδρείου της ΚΟ χωρίς να ρωτήσει κανέναν), αυτός εν τέλη ....πειθάρχησε!

-Τον «σταλινισμό» μου μέσα ρε «δημοκράτες»!

Εδώ κάπου μπαίνουν αναγκαστικά και μία σειρά άλλα ζητήματα. Είναι δυνατόν ο τόσο «πειθαρχημένος» Στρατούλης να συκοφαντεί το ίδιο του κόμμα, όταν δεν δίστασε ακόμη και να αυτοεξευτελιστεί υπερψηφίζοντας την εκτρωματική τροπολογία με τα όσα της καταμαρτυρεί;

Και αυτό γιατί η «Αυγή» τον διαψεύδει ως προς τον τρόπο λήψης της συγκεκριμένης απόφασης, λέγοντας πως «"έγινε εκτενής συζήτηση στα κομματικά όργανα", "Οι αποφάσεις ελήφθησαν κατά τρόπο δημοκρατικό,».

Ποιός ψεύδεται εδώ; Γιατί εάν είναι ο Στρατούλης αυτός, τότε λογικά θα έπρεπε να είχαμε σοβαρές αντιδράσεις σε βάρος του μετά μία τέτοιου μεγέθους προβοκάτσια ενάντια στο ίδιο του το κόμμα. Αλλά τέτοιες δεν είχαμε. Οπότε μπορούμε βάσιμα να συμπεράνουμε πως αυτός που ψεύδεται ανερυθρίαστα (και) στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι η "Αυγή".

Το γιατί, θα το δούμε παρακάτω.

Μέχρι τότε ας δοκιμάσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε την δήλωση ενός "κανονικού" αντιρρησία του Μανώλη Γλέζου, που αναφέρεται και αυτή στο πιο πάνω σχόλιο της «Αυγής» και επιβεβαιώνει και αυτή τον Στρατούλη:

"Όποιος βγαίνει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος" είχε πεί ο Ε.Αβέρωφ πριν μερικές δεκαετίες, και η φράση του έμεινε στην ιστορία.
Τη φράση αυτή η αριστερά την κούναγε σαν μαντηλάκι μπροστά στους βουλευτές της εκάστοτε πλειοψηφίας. Πλειοψηφίας που ήθελε τους βουλευτές, άφωνους, χωρίς άποψη, υποταγμένους στην εκάστοτε ηγεσία.
'Εχοντας στο μυαλό τους αυτή τη φράση, βουλευτές ψήφιζαν μνημόνια, εφαρμοστικούς νόμους, τσαλάκωναν τις ιδέες τους τις συνειδήσεις τους, την ελευθερία στην άποψη. Με βάση αυτή την αρχή οι βουλευτές έγιναν κουκιά, "ακόλουθοι", συνυπεύθυνοι του όποιου ηγέτη του δικομματισμού των αρχηγικών κομμάτων.
[...]
Όμως σαν ίωση έχει εξαπλωθεί η λογική αυτή τον τελευταίο καιρό.
Είτε αφορά το συνέδριο, είτε το νέο ενιαίο κόμμα είτε το πώς θα συμπεριφερόμαστε, είτε το ποιοι και πως θα μιλάμε δημόσια, είτε το πως θα ψηφίζουμε!
Για να κάνουμε την αντιγραφή πλήρη, φτιάξαμε και τους "κύκλους".
Κύκλους που "διαρρέουν"! Πού έμαθαν αυτοί οι κύκλοι ότι δεν εξήγησα την στάση μου;
Κύκλοι σύντροφοι; Έτσι μάθαμε να λειτουργούμε; ή έτσι μαθαίνουμε να αντιγράφουμε; Και τότε σε τι ακριβώς διαφέρουμε;"

Ποιοί είναι λοιπόν οι «κύκλοι του ΣΥΡΙΖΑ», και το κυριότερο: Γιατί «διαρρέουν» φήμες σε βάρος του Μανώλη Γλέζου; 

Να πάμε τώρα και λίγο παρακάτω.

Το τρομονομοσχέδιο αρνήθηκε να ψηφίσει και η κατεξοχήν γνώστης νομικών ζητημάτων στον ΣΥΡΙΖΑ, Ζωή Κωσταντοπούλου.

Τι μας είπε για αυτό η «Αυγή»;
Το εξής εξωφρενικό:

«...οι διαφωνίες της Ζωής Κωνσταντοπούλου αφορούσαν το νομικό σκέλος της υπόθεσης, σε κάθε περίπτωση η απόφασή της ήταν λάθος...»

Δύο λογικά άλματα σε μερικές μόνο λέξεις είναι πολλά για να είναι τυχαία.

Το πρώτο είναι πως η υπερψήφιση ενός νομοσχεδίου, δεν έχει απλά «νομικό σκέλος»- είναι ΤΟ κατεξοχήν νομικό ζήτημα. Ή συμφωνείς με τον νόμο που καλείσαι να ψηφίσεις ή διαφωνείς με αυτόν. Εκτός εάν οι νόμοι δεν είναι «νομικά ζητήματα» οπότε είμαστε βουρ για το Δαφνί...

Το δεύτερο είναι ο φετφάς* πως «...σε κάθε περίπτωση η απόφασή της ήταν λάθος...» χωρίς κανένα άλλο νομικό ή πολιτικό επιχείρημα.

Κάπως περίεργα πράγματα για το «κόμμα του πλουραλισμού», δεν νομίζετε;

Ποιό λοιπόν είναι μπορεί να είναι το, τόσο σημαντικό ώστε να μένει ανομολόγητο, πολιτικό ζήτημα που αναγκάζει τον ΣΥΡΙΖΑ να βγάζει ούτε λίγο ούτε πολύ προβοκάτορα τον Στρατούλη και να αυτοδιαψεύδεται από τα γεγονότα τα ίδια, και την «Αυγή» να απαξιώνει τα μεγαλύτερα κεφάλαια του ΣΥΡΙΖΑ στον νομικό (Κωσταντοπούλου) και τον ηθικό (Γλέζος) τομέα;

Και γιατί για αυτό ακριβώς το ζήτημα είναι που δεν μιλάει κανείς ανοιχτά;

Αυτό είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε από «λάθος» ή κάποια πολιτικάντικη τακτική της στιγμής το τρομονομοσχέδιο. Το ψήφισε γιατί το χρειάζεται! 

Γιατί ενώ προβάρει τα υπουργικά κοστούμια, η ηγετική του ομάδα γνωρίζει πολύ καλά πως εάν ευοδωθούν οι πόθοι της, εκείνο που θα κλιθεί να κάνει θα είναι διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση στο έδαφος μίας ήδη ρημαγμένης χώρας.

Γνωρίζει ακόμη, πως κάποια στιγμή θα υπάρξουν αντιδράσεις στην πολιτική που θα είναι αναγκασμένη να εφαρμόσει στα πλαίσια της ΕΕ, και που ακόμη και εάν ήθελε, λίγες διαφορές θα μπορούσε νά έχει από αυτήν που εφαρμόζεται ήδη.

Και παίρνοντας τα μέτρα της, θωρακίζεται νομικά ως επίδοξος διαχειριστής.
Είναι λοιπόν λογικό, μία τέτοια στροφή, ούτε από τα όργανα να μπορεί να περάσει με ευκολία, αλλά ούτε και συζητηθεί δημοκρατικά και δημόσια.

Αυτό είναι το μείζον πολιτικό ζήτημα γύρω από το οποίο όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ γυρίζουν χωρίς κανείς να τολμάει να κατονομάσει, και το οποίο ανάγκασε την Κωσταντοπούλου και τον Γλέζο να διαφοροποιηθούν για να  διαφυλάξουν το νομικό και ηθικό τους κύρος αντίστοιχα.

Άλλωστε, αν εν τέλη χρειαστεί να βγουν παράνομοι οι κομμουνιστές,

σκέφτεστε κάποιον καλύτερο από τους σοσιαλδημοκράτες για αυτή την δουλειά;
_____________________
*ΠΑΠΥΡΟΣ (Λεξικό)
φετφάς
και φετβάς, ο, Ν· (άκλ.) 1. (στις μουσουλμανικές χώρες) επίσημη γνωμοδότηση ή ερμηνεία θρησκευτικού ή νομικού ζητήματος τού ιερού μουσουλμανικού δικαίου που δίνεται από τον μουφτή ή τον ιμάμη· 2. (κατ' επέκτ.) επίσημη διαταγή («έβγαλε φετφά να μην αργεί κανείς ούτε ένα λεπτό»)· 3. (μτφ.) αυθαίρετη γνωμοδότηση ή διαταγή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τουρκ. fetvā].