Εγώ το ΑΑΔΜ, το 15ο και άλλες ιστορίες #7

Μέρη: 1ο, 2ο, 3ο,  4ο, 5^ο και 6ο 

Πλατείες , δεν πληρώνω και μνήμη χρυσόψαρου

 

Καθώς μπήκαν και αυτά τα ζητηματάκια, και δεν διαθέτουμε μνήμη χρυσόψαρου, ας θυμηθούμε λίγα πράγματα που είναι και σχετικά πρόσφατα εξάλλου.

Το «δεν πληρώνω», ούτε απολιτίκ, ούτε «μονοθεματικό κίνημα» ήταν, παρά τον αυτοπροσδιορισμό του ως τέτοιο. Ξεκίνησε από την αρχή ως ανταγωνιστική κίνηση, των ανάλογων τις οποίες είχε αρχίσει το ΠΑΜΕ (άνοιγμα διοδίων κυρίως) αρκετά (δυο τουλάχιστον χρόνια) πριν.

-Μπορούσαμε λοιπόν να επηρεάσουμε τους ανθρώπους που συμμετείχαν εκεί;

Εγώ λέω κάθετα όχι, και ο λόγος είναι απλούστατος. Εάν το μόνο που ενδιέφερε τους ανθρώπους αυτούς ήταν το συγκεκριμένο (άνοιγμα διοδίων κλπ) και τίποτε άλλο, τότε γιατί δεν πλαισίωσαν τις ανάλογες κινήσεις του ΠΑΜΕ, που προϋπήρξαν άλλωστε; Ο λόγος είναι προφανής. Γιατί διαφωνούσαν με το πολιτικό πλαίσιο που έβαζε το ΠΑΜΕ!

Εμείς «φεύγαμε όταν αυτοί έρχονταν» γιατί δεν μας ήθελαν δηλωμένα μαζί τους λοιπόν. Γιατί εάν πηγαίναμε και εμείς εκεί που ήταν αυτοί, μάλλον σε σύγκρουση θα ερχόμαστε παρά σε συνεργασία.

 Θα ήταν μία τέτοια κατάσταση συμφέρουσα από οποιαδήποτε άποψη για το κίνημα και συνακόλουθα για το Κόμμα; Προφανέστατα όχι.

Με ποιόν λοιπόν τρόπο θα «πλησιάσεις», αυτούς που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να πλησιαστούν; Η απάντηση εδώ είναι και πάλι εύλογη. Με κανέναν, ή αλλάζεις το πολιτικό σου πλαίσιο, αλλά για αυτό θα μιλήσουμε αργότερα. Ή με λαθροχειρία. Αυτό δηλαδή που έκαναν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και που αν το είχε κάνει το ΚΚΕ, τώρα δεν θα είχε τρύπα να κρυφτεί, καθώς σε αντίθεση με τους παραπάνω που για κάποιον περίεργο λόγο τους συγχωρούνται τα πάντα, στο ΚΚΕ δεν συγχωρείται ή ξεχνιέται ποτέ, τίποτε απολύτως. Και φυσικά μπαίνει και το ζήτημα πως για τους κομμουνιστές μία τέτοια τακτική είναι και πρακτικά ανώφελη, αφού ζητάνε να συνειδητοποιήσουν και όχι να ξεγελάσουν τον κόσμο.

Το γεγονός πως οι δήθεν «ακομμάτιστοι» και «μονοθεματικοί», «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» κατέληξαν να κατέβουν ως κόμμα στις εκλογές, κανονικά σταματάει την όποια κουβέντα εδώ.

Και τέλος το επίσης καταγεγραμμένο γεγονός ,πως ήταν ακριβώς το μπλογκ του «δεν πληρώνω» αυτό που αποτέλεσε το ορμητήριο των δολοφόνων στις 20/10/11, κανονικά δεν έπρεπε να επιτρέψει να αρχίσει καν αυτή η κουβέντα.

Οι «πλατείες»

Εισαγωγικά για τις πλατείες, θα ήθελα να θέσω υπόψιν των αναγνωστών κάποια κείμενα που γράφτηκαν εκείνο τον καιρό. Το ένα ήταν δικό μου από το πρώτο fadomduck, που περιέγραφε ως βασικό πολιτικό χαρακτηριστικό των «πλατειών» όχι την πολυδιαφημιζόμενη τότε (και εντελώς ξεχασμένη σήμερα, μόλις 2 χρόνια μετά!) «άμεση δημοκρατία», αλλά τον φασισμό, και γράφτηκε μόλις στις 2/6/11. Οφείλω να ομολογήσω πως η πραγματικότητα ξεπέρασε τελικά και τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις μου.

Τα άλλα δύο είναι του Στέργιου από το «αριστερά και πολιτική», εδώ και εδώ, και είναι επίσης σύγχρονα των γεγονότων.

Χρήσιμη θα ήταν και η παράθεση δύο άρθρων του «ριζοσπάστη», το ένα του ...Ν.Μπογιόπουλου(!), και το άλλο της συντακτικής επιτροπής της εφημερίδας.

Όλα αυτά δειγματοληπτικά, για να θυμηθούμε το τι γίνονταν τελικά στις «πλατείες», αλλά και το ιδεολογικό στίγμα που είχαν αυτές εξαρχής. Τα παραθέτω γιατί δύο χρόνια μετά γιατί κάποιοι πολύ βολικά ξεχνάνε, και εξιδανικεύουν καταστάσεις.

Οι «πλατείες» μόνο αυθόρμητες δεν ήταν. Ήταν η εκ του σωλήνα δημιουργία ενός κινήματος δρόμου με καθαρά μικροαστικά χαρακτηριστικά*, που προμοταρίστηκε εξαρχής από τους μεγάλους όμιλους των ΜΜΕ, και είχε διττό στόχο. Από την μία να δημιουργήσει εκ του μη-όντως έναν αταξικό «κινηματικό» πόλο έλξης για έναν κόσμο που ψάχνονταν ακόμη, αλλά και να τον στρέψει ενάντια στο οργανωμένο εργατικό κίνημα. Φρόντισα να παραθέσω ήδη τα στοιχεία για να μην κατηγορηθώ πως αυθαιρετώ κάπου. Παρόλα τα παραπάνω λοιπόν, και παρά το γεγονός πως η κόκκινη σημαία απαγορεύονταν εξ’αρχής και δια ροπάλου, στις πλατείες της μικροαστικής αγανάκτησης**, υπάρχουν σύντροφοι που κατηγορούν το ταξικό κίνημα πως δεν προσπάθησε να τις προσεγγίσει. Παρότι κάθε τέτοια προσπάθεια ήταν εξ’αρχής υπονεμευμένη, το να λέει κάποιος πως «δεν πήγαμε στις πλατείες», είναι απλά ...ψέμα!

Και είναι ψέμα για τον απλούστατο λόγο πως πήγαμε και παραπήγαμε!

Την πρώτη φορά την είδαμε ήδη.

Αλλά δεν πήγαμε μόνο τότε. Ας φρεσκάρουμε λίγο την μνήμη όσων ασκούν κριτική, πάνω στο τι έγινε κάποιες μόνο από τις φορές που πήγαμε:

Και αν δεν τα θυμούνται, θα έπρεπε να τους είχαμε στην περιφρούρηση για να τους μείνουν αξέχαστα!

Υπάρχει λογικός άνθρωπος που πιστεύει πως ήταν δυνατόν με τις δεδομένες συνθήκες, να «πλησιάσουμε» περισσότερο από ότι κάναμε;

Το δοκιμάσαμε εξάλλου στις 20/10/11, όπου αυτοί που απαγόρευαν την προσέγγιση του ΠΑΜΕ στο σύνταγμα και ταυτόχρονα το εγκαλούσαν γιατί δεν την έκανε, προχώρησαν μέχρι και σε δολοφονικές απόπειρες (η μία μόλις επιτυχημένη) εναντίον των μελών του.

Συμπερασματικά: Η μομφή προς την καθοδήγηση για λάθος χειρισμό και μη προσέγγιση των «πλατειών» περιέχει και την άρρητη αλλά σαφή προϋπόθεση της οργανωτικής και πολιτικής υποταγής του κόμματος της εργατικής τάξης και των ταξικών συνδικάτων στον κυρίαρχο μικροαστισμό των πλατειών. Εφόσον πάνω σε αυτήν την βάση όμως δεν το τολμάει να το θέσει κανείς, η όλη κριτική που ακούστηκε σε αυτό το ζήτημα είναι τουλάχιστον ανυπόστατη για πάρα πολύ πρακτικούς -όπως είδαμε- λόγους.

Παρόλα αυτά το γεγονός παραμένει. Το "κίνημα" των «αγανακτισμένων» ήταν το σημείο της στροφής που από «καβάλα στο άλογο», βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο. Είναι δυνατόν να μην έχει η απερχόμενη καθοδήγηση ευθύνη για αυτό;

Εγώ λέω πως έχει και παραέχει, μόνο που βρίσκεται στην ακριβώς αντιδιαμετρικά κατεύθυνση από αυτήν που καταλογίζουν οι κριτικές που είδαν το φως.

Η ευθύνη της καθοδήγησης δεν έγκειται στο ότι δεν υπέστειλε της σημαίες της εργατικής τάξης για να γλείψει τον μικροαστισμό. Αυτό πολύ ορθά το έπραξε.

Η ευθύνη έγκειται στο γεγονός πως παρά την πείρα της δυνατότητας των αστών να στήνουν εκ του μη-όντως «κινήματα» με την δική τους ιδεολογία , που ήταν υπαρκτή από τις «χρωματιστές επαναστάσεις» στην πρώην ΕΣΣΔ, τις «αραβικές ανοίξεις», κλπ, δεν προετοίμασε και δεν προετοιμάστηκε για αυτό το ενδεχόμενο, με αποτέλεσμα τον αιφνιδιασμό και τους αυτοσχεδιασμούς (κάποιους αρκετά επιτυχημένους είναι η αλήθεια, αλλά ανεπαρκείς) όταν τελικά αυτό και προέκυψε.

Θα συνεχίσουμε....

____________

*Η κατακόρυφη άνοδος των δύο αντιδιαμετρικών μικροαστικών κινηματικών εκφράσεων, ΣΥΡΙΖΑ και ΧΑ, το αποδεικνύει εξάλλου καταφανώς. 

**Να θυμηθούμε και τις επιθέσεις σε μεμονωμένους κομμουνιστές και στο ΚΚΕ(μ-λ). Ο αντικομμουνισμός ήταν κυρίαρχος από την πρώτη μέρα