Εγώ το ΑΑΔΜ, το 15ο και άλλες ιστορίες #6

Μέρη: 1ο, 2ο, 3ο  4ο και 5^ο 

Τα αυταπόδεικτα ανυπόστατα

Ειπώθηκε μεταξύ άλλων πως

 «με τη δράση σε κοινό πλαίσιο των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ», είναι «συμμαχία» μόνο με τον εαυτό μας».

Όπως αναλύσαμε διεξοδικά (πιστεύουμε) στα δύο προηγούμενα σημειώματα, η άποψη αυτή στέκει μόνο εάν θεωρήσουμε «συμμαχίες», μόνο τις εκλογικές τέτοιες, και μάλιστα σε επίπεδο κορυφής. Άλλωστε ο ίδιος ο Νίκος ο Μπογιόπουλος ξεκαθαρίζει πως αυτές τις συμμαχίες δεν τις θεωρεί αποτελεσματικές γιατί

«Η Λαϊκή Συμμαχία, που δεν είναι πολιτική, δεν συμμετέχει σε εκλογικές μάχες,».

Για τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες που συνοδεύουν μία τέτοια άποψη μιλήσαμε ήδη.

Ωστόσο εδώ υπονοείται και κάτι άλλο που καλό θα ήταν να μην αφεθεί να πέσει κάτω. Πως δηλαδή οι προαναφερόμενοι μετωπικοί σχηματισμοί δεν κάνουν την δουλειά για την οποία δημιουργήθηκαν, να είναι δηλαδή μετωπικοί, αλλά αποτελούνται δήθεν αποκλειστικά από κομμουνιστές. Αυτή ήταν μία κατηγορία που βαρεθήκαμε να αντικρούουμε τα προηγούμενα χρόνια, καθώς ήταν και το βασικό επιχείρημα των οπορτουνιστικών δυνάμεων (ΣΥΡΙΖΑ*, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) για να υποσκάψουν το ΠΑΜΕ ως «διασπαστικό», «σεχταριστικό», κλπ, και να δικαιολογήσουν την σύμπραξη τους με την, από τότε ξεφωνημένη, ΓΣΕΕ.

Έλα όμως που αυτό καταρίπτεται από την ίδια την πραγματικότητα που λέει πως το ΠΑΜΕ έχει διοργανώσει τα προηγούμενα χρόνια διαμαρτυρίες στις οποίες οι συμμετέχοντες ήταν περισσότεροι από το σύνολο(!) των ψηφοφόρων του ΚΚΕ...

Έλα που παρά την εκλογική συρρίκνωση του ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ όχι μόνο δεν συρρικνώθηκε, αλλά αυξάνει και τις δυνάμεις του, όπως ΔΕΝ θα συνέβαινε εάν ήταν «συμμαχία με τον εαυτό μας», όπου αυτονόητα θα ακολουθούσε την πτωτική εκλογική επιρροή του ΚΚΕ.

 Τι βγαίνει από αυτά;

Πως το ΠΑΜΕ που χρησιμοποίησα εδώ ως παράδειγμα, όπως και οι άλλες μετωπικές οργανώσεις που στηρίζονται από το ΚΚΕ, έχουν πράγματι αποκτήσει την δική τους δυναμική, και δεν είναι απλά συσπειρώσεις κομμουνιστών με άλλα ονόματα, όπως υπονοεί η παραπάνω άποψη που αντικρούσαμε. Σε αυτό δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω.

Τι άλλο αυταπόδεικτα ανυπόστατο είδαμε να αναφέρεται ως «κριτική»;

Είδαμε την αναπαραγωγή της χυδαίας προπαγάνδας των οπορτουνιστών πως

«Εμείς είπαμε: Δεν πληρώνω, αλλά πρώτα λαϊκή εξουσία.»

-Έτσι έγινε;

-Για να ανοίξουμε διόδια (2-3 χρόνια πριν την εμφάνιση των «δεν πληρώνω») περιμέναμε πρώτα την λαϊκή εξουσία;

-Για να κλείσουμε ακυρωτικά μηχανήματα περιμέναμε την λαϊκή εξουσία; 

-Για να προβούμε σε απεργιακές διεκδικήσεις περιμέναμε την λαϊκή εξουσία,

-Για αποκατάσταση ρεύματος και νερού σε λαϊκές οικογένειες περιμέναμε την λαϊκή εξουσία;

-Για να διεκδικήσουμε δωρεάν μετακινήσεις και ασφάλεια υγείας για τους άνεργους περιμέναμε την λαϊκή εξουσία;

-Οι πραγματικά χιλιάδες ανάλογες τέτοιες ενέργειες των προηγούμενων χρόνων, στην ΕΣΣΔ της δεκαετίας του ’30 έγιναν;

Εδώ δεν έχουμε μόνο πολιτικό φάουλ, αλλά και κατάφωρη διαστρέβλωση της πραγματικότητας...**

Στο επόμενο σημείωμα θα ασχοληθούμε με τις «πλατείες» και τους «δεν πληρώνω». Και εκεί έχει πολύ «ψωμί»...

____________

*Την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε ακόμη να καταταχτεί στις οπορτουνιστικές δυνάμεις, δηλαδή πριν την μετεκλογική πλήρη και χυδαία αστικοποίηση του.

**Διαστρέβλωση της πραγματικότητας, αφού μπορεί μεν ένας χαλαρός ψηφοφόρος του Κόμματος να αγνοεί τα παραπάνω, αλλά για να τα γράφει αυτά κάποιος δημοσιογράφος του «Ρ», μόνο δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν:

-Ή να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα για να παράξει έναν συνεκτικό ιστό «κριτικής», ή να μην διαβάζει την εφημερίδα στην οποία γράφει.