Να αποτρέψουμε αυτό το έγκλημα της κυβέρνησης

Προς κοινή γνώμη

Ονομάζομαι Ζεκί Γκιουμπούζ, είμαι 47 χρονών, ανήκω στο κουρδικό έθνος, είμαι αλεβίτης και κομμουνιστής. Δηλ. ανήκω σ’ αυτούς που δέχτηκαν απ’ το τουρκικό καθεστώς γενοκτονίες, δολοφονίες και κάθε είδους πίεση. Στις 12 Φλεβάρη 2013 ζήτησα πολιτικό άσυλο ως ένα δικαίωμα που αναγνωρίζεται εδώ και εκατοντάδες χρόνια στους καταπιεσμένους.

Απ’ τα φοιτητικά μου χρόνια έως σήμερα πήρα μέρος στον αγώνα των λαών της Τουρκίας και του Κουρδιστάν, γι’ αυτό το λόγο έγινα στόχος απ’ το φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας. Χρόνια ολόκληρα έζησα παράνομα λόγω ειδικών δικαστηρίων, ειδικών εισαγγελέων, μαρτύρων που κρύβουν την ταυτότητά τους απ’ τα δικαστήρια, δηλ. θύμα μη νόμιμων διαδικασιών και συνομωσιών. Η αδερφή μου, η γυναίκα μου που είναι δημοσιογράφος και η κόρη μου αντιμετώπισαν τις απειλές και τα βασανιστήρια του κράτους. Όταν πήγα στη συνάντηση όπου είχα ειδοποιηθεί απ’ τις αστυνομικές αρχές για την υπόθεση του ασύλου, συλλήφθηκα και οδηγήθηκα στη φυλακή.
Η κράτησή μου δεν έχει νόμιμες βάσεις

Η απόφαση είναι πολιτική
Ο φασισμός του τουρκικού κράτους σήμερα εφαρμόζεται απ’ το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Οι υπηρεσίες του φασισμού που εδώ και χρόνια είχαν χάσει το κύρος τους ξαναζωντανεύουν και προχωρούν στην ανασυγκρότησή τους με άλλες μορφές.


Η κυβέρνηση του ΑΚΡ απέναντι στην Ευρώπη φορά τη μάσκα της δημοκρατίας, ακολουθεί μία επιθετική πολιτική ενάντια στους λαούς της Μέσης Ανατολής, προσπαθεί να εφαρμόσει την επεκτατική πολιτική της στα Βαλκάνια και στην Μέση Ανατολή με το ιδεοπολιτικό δόγμα του Νέου Οθωμανισμού. Οι αντικειμενικές εξελίξεις και οι εικόνες δείχνουν ξεκάθαρα αυτή την πραγματικότητα. Απ’ τη μία μιλάνε για δικαιώματα Κούρδων, απ’ την άλλη δολοφονούν τους Κούρδους αγρότες με μαχητικά αεροπλάνα στην περιοχή Ρομπόσκι. Οι τούρκοι στρατηγοί οργανώνουν προβοκάτσια στην Συρία και προχωρούν σε πολεμικές απειλές. Στην δημοκρατία του ΑΚΡ δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται στη φυλακή με την κατηγορία της τρομοκρατίας.

Εκατοντάδες δικηγόροι, δημοσιογράφοι, δήμαρχοι πόλεων είναι κλεισμένοι στα μπουντρούμια. Οι δολοφονίες των γυναικών τους προηγούμενους μήνες στο Παρίσι αποδεικνύουν ότι ο φασισμός του ΑΚΡ και το βαθύ κράτος του αναλαμβάνει διεθνή ρόλο και στα κέντρα της Ευρώπης.
Γνωρίζω ότι πολλοί επαναστάτες από Τουρκία και Κουρδιστάν λόγω ενταλμάτων της Ιντερπόλ δέχονται συλλήψεις και κρατήσεις στις φυλακές. Μία τέτοια πρακτική αυτή την περίοδο εφαρμόζεται και στην Ελλάδα. Μία μέρα πριν απ’ το προκαθορισμένο ραντεβού με τις ελληνικές αρχές δίνεται εντολή στην Ιντερπόλ και αμέσως μετά στα τουρκικά ΜΜΕ τονίζεται ότι η Τουρκία και η Ελλάδα έχουν συμφωνήσει για την έκδοσή μου.

Πιστεύω ότι την απάντηση γι’ αυτή την ενέργεια θα δώσουν οι έλληνες σοσιαλιστές, επαναστατικές δυνάμεις και η κοινή γνώμη ως διεθνές καθήκον. Επίσης θέλω να τονίσω τις υποψίες μου ότι η οικονομική κρίση και η πολιτική κατάσταση που περνά η Ελλάδα θα αξιολογηθεί απ’ το τουρκικό καθεστώς ως ευκαιρία και θα αυξηθούν τέτοιες είδους επιθέσεις μέσα στην Ελλάδα. Όμως ότι και να συμβεί ο τροχός της ιστορίας γυρνά προς τους καταπιεσμένους. Χαιρετίζω τους συντρόφους απ’ τη φυλακή Πατρών που δολοφονήθηκαν στο Παρίσι.

Ζεκί Γκιουρμπούζ

 

ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΔΟΘΕΙ Ο ΖΕΚΙ ΓΚΟΥΡΜΠΟΥΖ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Ο Ζεκί Γκουρμπούζ (Zeki Gurbuz) κρατείται στην Πάτρα προς έκδοση στην Τουρκία.

“Εφυγε από εκεί εξαιτίας των πολιτικών διώξεων εις βάρος του και υπέβαλε αίτημα ασύλου στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 2012. Στις 12 Φεβρουαρίου του 2013 πήγε στη Διεύθυνση Αλλοδαπών στο πλαίσιο της διαδικασίας εξέτασης του αιτήματός του. Εκεί πληροφορήθηκε ότι στις 11 Φεβρουαρίου του 2013 είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψής του από την Ιντερπόλ και αμέσως μπήκε σε καθεστώς κράτησης προκειμένου να εκδοθεί στην Τουρκία. Η κατηγορία εναντίον του είναι ότι είναι μέλος του MLCP και ότι έχει σχέσεις με το KCK-PKK.

Ο Ζεκί Γκουρμπούζ έχει υποστεί συνεχόμενες πολιτικές διώξεις στην Τουρκία, πράγμα που δεν του άφηνε κανένα άλλο περιθώριο από το να αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη χώρα του και να ζητήσει πολιτικό άσυλο σε μια ασφαλή χώρα. Είναι Κούρδος, από αλεβίτικη οικογένεια, και αυτό από μόνο του είναι λόγος κρατικής καταπίεσης στη χώρα του. Τον Νοέμβριο του 1992 συνελήφθη από την αστυνομία μαζί με οκτώ άλλους ανθρώπους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και μια μάνα και ένα παιδί τριών ετών. Όλοι οι συλληφθέντες υπέστησαν σοβαρά συστηματικά βασανιστήρια, που περιελάμβαναν ηλεκτροσόκ, βολές νερού υπό πίεση *, «παλαιστινιακό κρέμασμα» * κλπ.

Ο ίδιος, όπως και πολλά μέλη της οικογένειάς του, υπήρξαν επανειλημμένως θύματα παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
 

Η αδελφή του, Ναζλί Τοπ, είναι ένα από τα σύμβολα της πάλης ενάντια στα βασανιστήρια και τον βιασμό στη διάρκεια αστυνομικής κράτησης, καταστάσεων που αποτελούν ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδο βασανισμού των πολιτικών κρατουμένων. Η Τοπ συνελήφθη τον Απρίλη του 1992 σε έναν δρόμο της Κωνσταντινούπολης, με την κατηγορία της τρομοκρατίας. Τότε ήταν εικοσιτριών ετών και τριών μηνών έγκυος. Υποβλήθηκε σε σκληρά βασανιστήρια, που περιελάμβαναν κυρίως κρέμασμα, και ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα, τις θηλές και το στομάχι. Υπέστη εσκεμμένα βαριά χτυπήματα στο στομάχι εκατοντάδες φορές, όπως και σεξουαλικό βιασμό με γκλομπ.

Τα εξέθεσε όλα αυτά ενώπιον δικαστηρίων και εφημερίδων και ξεκίνησε αγώνα για απονομή δικαιοσύνης απέναντι στα βασανιστήρια και την προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας. Η φωνή της υπήρξε παράδειγμα για πολλές άλλες γυναίκες που υπέστησαν τα ίδια και πριν και μετά από εκείνη. Υπέστη δε επιπλέον διώξεις και για αυτόν της τον αγώνα. Αρκετές φορές άνοιξαν δικαστικές υποθέσεις εναντίον της με την κατηγορία της «δυσφήμησης του κράτους και των κρατικών θεσμών». Αποτέλεσμα του αγώνα της ήταν να φτάσει η υπόθεσή της να συζητηθεί μέχρι και στο Εθνικό Κοινοβούλιο. Σήμερα ζει στο Βέλγιο, έχοντας πάρει πολιτικό άσυλο στη Γαλλία, μαζί με τον σύζυγό της, ο οποίος έχει επίσης διωχθεί και βασανιστεί στην Τουρκία.

Η σύζυγός του Γκουρμπούζ, Ναντιγιέ Γκουρμπούζ, είναι γνωστή δημοσιογράφος και παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών στην Τουρκία. Συνελήφθη πολλές φορές και πέρασε επτά μήνες στη φυλακή, κατόπιν μίας από τις φορές που βρέθηκε υπό αστυνομική κράτηση, με όλες αυτές τις διώξεις να βασίζονται στη δημοσιογραφική της δραστηριότητα. Η υπόθεσή της προβλήθηκε από διαφόρους διεθνείς οργανισμούς, όπως τη Διεθνή Αμνηστία, την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα. Οι διώξεις εναντίον της είναι ένα από τα πιο σημαντικά παραδείγματα και σύμβολα του αγώνα για την ελευθερία του τύπου στη χώρα της. Οι διώξεις και οι δίκες κατά της δραστηριότητάς της ως δημοσιογράφου ακόμη συνεχίζονται.
 

Η κόρη τους, Εζγκί, είναι φοιτήτρια-ακτιβίστρια, και έχει συλληφθεί αρκετές φορές από την αστυνομία για δράσεις όπως σιωπηλές καθιστικές διαμαρτυρίες, εκδηλώσεις κλπ.

Η τουρκική κυβέρνηση εκδίδει πολύ συχνά και ευρέως εντάλματα όπως το παραπάνω, και ιδίως τον τελευταίο χρόνο ενέτεινε αυτά τα μέτρα,μετατρέποντάς τα σε σύστημα επιβολής τιμωρίας στους πολιτικούς πρόσφυγες. Προσπαθεί να ασκήσει πίεση στα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω των ΜΜΕ και των διπλωματικών σχέσεων. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η προκλητική είδηση για τον Ζεκί Γκουρμπούζ, που αναγράφτηκε στην εφημερίδα «Bugun», σύμφωνα με την οποία η τουρκική και η ελληνική κυβέρνηση έχουν συμφωνήσει μυστικά να εκδοθεί στην Τουρκία.

Οι περιπτώσεις των Ομέρ Μπερμπερ (πήρε άσυλο από τη Γαλλία, συνελήφθη στη Γερμανία και τελικά απελευθερώθηκε), Μπασάκ Σαχίν Ντουμάν (συνελήφθη στην Κροατία και απελευθερώθηκε αφού του χορηγήθηκε άσυλο από τη χώρα αυτή), Βιτζντάν Σαχίν Οζερντέμ (πήρε άσυλο από τη Γερμανία, συνελήφθη στην Κροατία και τελικά απελευθερώθηκε), Κεμάλ Κουτάν (πήρε άσυλο στη Γερμανία, συνελήφθη και τελικά απελευθερώθηκε) και Σακινέ Τσανσίζ (συνελήφθη στη Γερμανία και απελευθερώθηκε, κατόπιν δολοφονήθηκε στο Παρίσι τον Ιανουάριο του 2013) είναι μερικά παραδείγματα που δείχνουν ότι η απαίτηση έκδοσης εκ μέρους της τουρκικής κυβέρνησης έχει απορριφθεί από τα ευρωπαϊκά κράτη λόγω των συνθηκών του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, των μακροχρόνιων δικαστικών διαδικασιών, της διακινδύνευσης της ζωής στις φυλακές της Τουρκίας κλπ.

Η περίπτωση του Ζεκί Γκουρμπούζ είναι κατά πολύ παρόμοια με τις πιο πάνω. Ο Γκουρμπούζ κατηγορείται ότι είναι μέλος του MLKPκαι έχει σχέσεις με το KCK -PKK. Οι συνεχιζόμενες ενέργειες εναντίον των ανθρώπων οι οποίοι υποτίθεται ότι έχουν σχέση με το KCK έχουν χάσει κάθε νομιμοποιητική βάση, δεδομένων των μακροχρόνιων δικαστικών διαδικασιών, των κατηγορητηρίων που δεν στηρίζονται σε συγκεκριμένες μαρτυρίες, του τεράστιου αριθμού των συλληφθέντων κλπ. Θυμίζουμε ότι μόνο τα τελευταία τέσσερα χρόνια περισσότεροι από δέκα χιλιάδες άνθρωποι έχουν συλληφθεί με την κατηγορία της διασύνδεσης με τοKCK- PKK. Σε αυτούς συγκαταλέγονται εκλεγμένα μέλη του Κοινοβουλίου, αιρετοί επαρχιακοί και περιφερειακοί άρχοντες, τοπικά και κεντρικά στελέχη πολιτικών κομμάτων, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, και πολλοί άλλοι. Ο αριθμός των φυλακισμένων δημοσιογράφων και συγγραφέων ποτέ δεν πέφτει κάτω από τους ενενήντα, ενώ πάνω από εξακόσιοι φοιτητές βρίσκονται στη φυλακή. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους αυτούς κατηγορούνται για τρομοκρατία.

Στην περίπτωση που εκδοθεί στην Τουρκία, ο Ζεκί Γκουρμπούζ θα έρθει αντιμέτωπος με τέτοιου είδους δικαστικές διαδικασίες. Επίσης, θα κινδυνεύσουν η ζωή και η σωματική του ακεραιότητα, δεδομένου του μεγάλου αριθμού ανθρώπων που χάνουν τη ζωή τους σε καθεστώς αστυνομικής κράτησης και στις φυλακές. Ο Σεντάτ Σελίμ Άι, ο αστυνομικός που τον βασάνιζε προσωπικά ο ίδιος το 1992, προήχθη στη θέση του υποδιευθυντή της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας της Αστυνομίας της Κωνσταντινούπολης, ωσάν «βράβευση» για τις επιτυχίες του στα βασανιστήρια. Αυτό αποτελεί σαφή ένδειξη για το γεγονός ότι η τουρκική κυβέρνηση δεν εγκαταλείπει την καταπιεστική πολιτική της πρακτική.

Η έκδοση του Ζεκί Γκουρμπούζ θα είχε όμως και ένα νόημα ευρωπαϊκής κλίμακας. Εάν αυτή γίνει δεκτή, με το τίμημα της παραβίασης των διεθνών συμφωνιών σχετικά με το πολιτικό άσυλο, η τουρκική κυβέρνηση αναμφίβολα θα αυξήσει τις διπλωματικές πιέσεις που ήδη ασκεί στα ευρωπαϊκά κράτη. Και αυτό θα εκθέσει σε κινδύνους όλους τους πρόσφυγες που προέρχονται από την Τουρκία.

Για τους λόγους αυτούς απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση του Ζεκί Γκουρμπούζ και την απόρριψη του εντάλματος έκδοσής του. 

Ελευθερία στον Ζεκί Γκουρμπούζ

ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΜΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΕΚΙ ΓΚΟΥΡΜΠΟΥΖ

Η εφημερίδα «Bugun» ισχυρίζεται ότι η τουρκική και η ελληνική κυβέρνηση έχουν μυστικά συμφωνήσει την έκδοση του Ζεκί Γκουρμπούζ. Στο κείμενο που ακολουθεί δηλώνεται ότι αυτός και ο Σ.Ε., με την κατηγορία του μέλους του DHKP-C, συνελήφθησαν στην Ελλάδα και θα εκδοθούν στην Τουρκία σύμφωνα με την υποτιθέμενη συμφωνία που έγινε ανάμεσα στις δύο κυβερνήσεις.

ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ)*

- Μακροχρόνιες δικαστικές διαδικασίες που καταλήγουν σε αθώωση μετά από τρία έως δέκα χρόνια φυλάκισης, μετατρέποντας έτσι το μέτρο της κράτησης σε σύστημα επιβολής τιμωρίας.

-Μακελειά σε φυλακές, όπως το Μακελειό της Μπούντζα (1995), το Μακελειό του Ντιγιαρμπακίρ (1996), το Μακελειό του Ουλουντζανλάρ (1999), το Μακελειό του Μπούρντουρ (2000), το Μακελειό της 19ης Δεκεμβρίου (2000), όπου δεκάδες πολιτικών κρατουμένων δολοφονήθηκαν από τις κρατικές δυνάμεις.

-Συστηματικά βασανιστήρια στο πλαίσιο της αστυνομικής κράτησης και δίκες που βασίζονται σε ομολογίες αποσπασμένες υπό το καθεστώς βασανιστηρίων.

-Βιασμοί και σεξουαλική κακοποίηση στο πλαίσιο της αστυνομικής κράτησης.

-»Αγνοούμενοι» στο πλαίσιο της αστυνομικής κράτησης.

-Πυρπόληση κουρδικών χωριών και εξαναγκαστική μετανάστευση.

-Παραβιάσεις της ελευθερίας του τύπου, υψηλός αριθμός φυλακισμένων δημοσιογράφων, που δεν πέφτει ποτέ από το 90, κλείσιμο εφημερίδων και θεσμών του τύπου.

-Εξωδικαστικές * δολοφονίες από την αστυνομία και τις Ένοπλες Δυνάμεις.

-Χρήση χημικών όπλων στις στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Πηγή: Βαθύ κόκκινο