Από εθνικοσοσιαλιστές χουνταίοι

Δεν είναι τυχαίο ότι οι Χρυσαυγίτες επέλεξαν την Κρήτη για ν’ ανοίξουν τη σημαία της χούντας. Το μόνο ακροατήριο που μπορούν να επηρεάσουν σ’ αυτή την περιοχή είναι μια ισχνή μειοψηφία χουντικών, η οποία δραστηριοποιείται σε προστασίες, μπραβιλίκια και άλλες υποκοσμιακές δραστηριότητες. Ηταν αναμενόμενο η επίσκεψή τους στην Κρήτη να στεφθεί από αποτυχία, μολονότι έστειλαν μισή ντουζίνα βουλευτές, όλο το βαρύ πυροβολικό, μαζί με αρκετές δεκάδες μπράβους για μπούγιο. Στα Χανιά μάζεψαν καμιά εξηνταριά νοματαίους σ’ ένα ξενοδοχείο, όπου γιόρτασαν περικυκλωμένοι από αρκετές εκατοντάδες αντιφασίστες. Και στο Ηράκλειο δεν τόλμησαν να κάνουν σύναξη, αλλά κατέφυγαν σ’ ένα ξενοδοχείο της έρημης αυτή την εποχή Χερσονήσου.
 

Γιατί όμως τη σημαία της χούντας; Γιατί πρέπει να καλύψουν το χώρο που κάλυπτε προηγουμένως το ΛΑΟΣ και παλιότερα οι διάφοροι χουντοσχηματισμοί, από τους οποίους προέρχεται και ο αρχικός τους πυρήνας. Είναι γνωστή η ιστορία του Μιχαλολιάκου, όπως και του Παππά, που καμαρώνει για το ότι ο πατέρας του ήταν συνεργάτης του Παπαδόπουλου. Στη συνέχεια, αυτοί οι δύο και μερικοί άλλοι, ριγμένοι από τους υπόλοιπους χουντικούς, αναζήτησαν καταφύγιο στον καθαρόαιμο εθνικοσοσιαλισμό. Μ’ αυτόν, όμως, κατάφεραν να φτιάξουν μια μικρή γκρούπα, που επιδίδονταν σε τραμπουκισμούς ενάντια σε αριστερούς και μετανάστες, χωρίς δυνατότητα να δημιουργήσουν ευρύτερη βάση μέσα στο ακροδεξιό ακροατήριο.

Το λαχείο τους έκατσε με την αποδόμηση του ΛΑΟΣ. Πρώτα με την ψήφιση του Μνημόνιου και μετά με τα καραγκιοζιλίκια της αποχώρησης από τη συγκυβέρνηση Παπαδήμου. Ηδη, εκμεταλλευόμενοι το μεταναστευτικό, είχαν φτιάξει μια μικρή βάση στην περιοχή Αγίου Παντελεήμονα - Πλατείας Αττικής, ικανή να τους δώσει εκπροσώπηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθήνας, όχι όμως τέτοια που να εξηγεί την εκλογική έκρηξη του 2012. Οταν αυτή η έκρηξη συντελέστηκε, αποφάσισαν να ξεφορτωθούν το ναζιστικό ιδεολογικό περίβλημα και να φορέσουν το παραδοσιακό περίβλημα της ελληνικής ακροδεξιάς: πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Γι’ αυτό και βγάζουν φλύκταινες όταν εμφανίζονται σε τηλεοπτικές εκπομπές και τους θυμίζουν τι έγραφαν στη βρομοφυλλάδα τους για τον Χίτλερ, τον εθνικοσοσιαλισμό και τα άλλα στελέχη του γερμανικού ναζισμού.
 

Τελευταία, αποποιούνται και τις κατηγορίες για τραμπούκικη δράση, υποστηρίζοντας ότι οι ίδιοι αποτελούν ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα που δεν ευθύνεται για βίαια γεγονότα. Ακόμα κι όταν πιάνονται επ’ αυτοφόρω από κάμερες να απειλούν με νεκρούς, όπως ο Κασιδιάρης στη Χερσόνησο, εκδίδουν ανακοινώσεις που υποστηρίζουν το αντίθετο. Ακόμα κι όταν πιάνονται μέλη και οπαδοί τους να μεταφέρουν φυσίγγια και μολότοφ, όπως συνέβη πρόσφατα στο Βόλο, αυτοί εκδίδουν ανακοινώσεις στις οποίες μιλούν για «δυσφήμιση του πολιτικού μας αγώνα» και απειλούν με μηνύσεις.
 

Αυτού του τύπου οι δράσεις των νεοναζί μπορεί να φοβίζουν ένα συντηρητικό κόσμο που δεν έχει διάθεση να ανακατευτεί με τάγματα εφόδου, την ίδια στιγμή όμως τους επιτρέπουν να στρατολογούν εξαθλιωμένους νεολαίους που αναζητούν διέξοδο στη στρατιωτική οργάνωση των νεοναζί και στη βία εναντίον μεταναστών. Μιλώντας γενικότερα, οι καταγγελίες από τον αστικό Τύπο, τον Δένδια και τους άλλους εκπροσώπους της αστικής πολιτικής δεν τους κάνουν καμιά ζημιά. Οι νεοναζί παρουσιάζονται σαν το νέο, άφθαρτο, καθαρό μόρφωμα, ενώ εκείνοι που τους καταγγέλλουν είναι βουτηγμένοι μέχρι τα μπούνια στη διαφθορά και τη λαμογιά, ενώ είναι αυτοί που ασκούν ή υποστηρίζουν τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική.
 

Ο νεοναζισμός είναι πλέον μαζικό κοινωνικό φαινόμενο. Η κρίση του καπιταλισμού, η ανεργία, η καταστροφή των μεσαίων στρωμάτων γεννούν καθημερινά οπαδούς του ναζισμού. Ανθρώπους που μπορεί να μην είναι έτοιμοι να λερώσουν τα χέρια τους με αίμα, προσφέρουν όμως πολιτική κάλυψη και υποστήριξη στους νεοναζί. Ακόμα και στα τάγματα εφόδου που αυτοί οργανώνουν. Τα διψήφια ποσοστά που τους δίνουν σταθερά τα γκάλοπ επιβεβαιώνουν αυτό το γεγονός. Ο παραδοσιακός εθνικισμός, έτσι όπως μετατρέπεται σε «αντιγερμανισμό», συναντιέται με την ξενοφοβία και το ρατσισμό, με αποτέλεσμα όλ’ αυτά τα εξαθλιωμένα, κοινωνικά και ηθικά, λαϊκά στρώματα να είναι έτοιμα να κλείσουν τα μάτια ακόμα και μπροστά στο πουλί της χούντας.
 

Σ’ αυτό το επίπεδο, το κοινωνικό, πρέπει να νικηθεί ο νεοναζισμός. Μακριά από κάθε συμμαχία με τους φορείς του αστικού κοινοβουλευτισμού, που αναζητούν τη ζεστή προστασία του κράτους, το οποίο μια χαρά βολεύεται με την ισχυροποίηση των νεοναζί. Η αντισυστημική μάσκα πρέπει να ξεσκιστεί, οι νεοναζί πρέπει ν’ αποκαλυφθούν ως λακέδες του κεφαλαίου και τίποτ’ άλλο.

Πηγή: "Κόντρα"