Το ερώτημα της 6ης Μαΐου

Δεν είναι ακριβώς έτσι...

Η 6η Μαΐου, δεν είναι η μεγάλη μας ευκαιρία. Δεν θα μπορούσε ποτέ η τύχη ενός λαού να κριθεί από τις εκλογές και ποτέ οι εκλογές δεν άλλαξαν την ροή της ιστορίας.
Στις 6 Μαΐου, δεν θα τελειώσει τίποτα, γιατί ποτέ τίποτα στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν τελειώνει. Όλα, κυλούν, εξελίσσονται, αλλάζουν, ανατρέπονται και στη θέση τους γεννιούνται νέα.
Επίσης όσοι πιστεύουν ότι στις 6 Μαΐου, μπορεί να τελειώσει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, θεωρώ ότι κάνουν λάθος. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλά δύο κόμματα που κυβερνούν, για σχεδόν ένα αιώνα αυτή τη χώρα. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν είναι μόνο δύο κόμματα, είναι κάθε φορά με διαφορετική ονομασία, η αποτύπωση των κυρίαρχων συσχετισμών της ελληνικής κοινωνίας.

Σήμερα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, απειλούνται με χαμηλά ποσοστά γιατί πλέον εμφανίζουν μία μόνιμη αδυναμία να εκφράσουν τα διαφορετικά συμφέροντα των κοινωνικών ομάδων που αντιπροσωπεύουν και γιατί τα συμφέροντα των ομάδων που αντιπροσωπεύουν έπαψαν να είναι αντικρουόμενα.
Γιατί κυρίως μετά τα μέσα της δεκαετίας του '80 οι κοινωνικές ανακατατάξεις, η μερίδα εξουσίας που παρέδωσε ο Παπανδρέου σε όσους για χρόνια ήταν αποκλεισμένοι και η εξέλιξή τους, ταυτόχρονα η απομάκρυνση της ΝΔ από τις παραδοσιακές της αξίες και ο εκσυγχρονισμός του κόμματος, έθρεψαν τη σύγχυση των ψηφοφόρων και τους μετέτρεψαν σε χαώδες πολιτικό κέντρο. Σε αυτό τον αποϊδεολογικοποιημένο πληθυσμό απευθύνονταν τα δύο κόμματα. Σε μία απολίτικη μάζα, ένα κρίσιμο ποσοστό, το οποίο με τη μέθοδο του εκκρεμούς, παραχωρούσε την εξουσία πότε στο ένα και πότε στο άλλο, πανομοιότυπο κόμμα, για εξίσου πολιτικά ασαφείς και συγκυριακούς λόγους.
Ο ελληνικός κομματικός χυλός και η σκόπιμη χαοτική ρητορική των εκφραστών του επέτειναν τη σύγχυση των ψηφοφόρων και σταδιακά η πολιτική σκέψη αντικαταστάθηκε πλήρως από τον λαϊκισμό, την ατάκα την mediaκή λογική της επιφάνειας, τις ευκαιριακές υποσχέσεις και την ολοένα πιο οφθαλμοφανή εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων. Οι πολίτες εκδιώχθηκαν από την πολιτική, τους αφαιρέθηκε αυτό το δικαίωμα, και ακόμη και οι εκλογές εξελίχθηκαν σε ανιαρή εναλλαγή προσώπων.
Σήμερα το ιστορικά δικομματικό σύστημα εξουσίας, ταράζεται και κινδυνεύει αλλά θεωρώ ότι βρισκόμαστε ακόμη μακριά από την οριστική κατάρρευσή του.
Τα δύο κόμματα την Κυριακή θα εμφανίσουν χαμηλά ποσοστά γιατί οι πολίτες είναι εξοργισμένοι και γιατί η πρόταση την οποία επικαλούνται ως απάντηση στα προβλήματά μας, ήταν η αφορμή που οδήγησε στην μείωση της επιρροής και τον σταδιακό μαρασμό τους.

Ο νεοφιλελευθερισμός, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ, που ακόμη και σήμερα τα κόμματα προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι για να δικαιολογήσουν την αναγκαιότητα της ύπαρξή τους, μοιάζουν αδύναμα να συγκρατήσουν τις δυνάμεις, αλλά ταυτόχρονα, ικανά να τις διοχετεύσουν σε συγγενικά αναχώματα (ΔΗΜΑΡ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ, ακόμη και ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ).

Οι εκλογές της 6ης Μαΐου όμως, δεν θα προκαλέσουν ριζικές αλλαγές, γιατί το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ μπορούν ανά πάσα στιγμή να πάψουν να είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ αλλά ταυτόχρονα να συνεχίσουν να είναι το ίδιο ΠΑΣΟΚ και η ίδια ΝΔ.
Την Κυριακή όποιος βάζει ως κυρίαρχο στόχο την πτώση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι όχι απλά ανιστόρητος, αλλά και επικίνδυνος.
Σε κρίσιμες περιόδους, όπως η σημερινή, δεν μπορεί να αποτελεί στόχο η μείωση των ποσοστών των δύο παρατάξεων εξουσίας, ούτε η προσπάθεια να αθροιστούν οι υπόλοιπες δυνάμεις προκειμένου να αντικαταστήσουν τα δύο κόμματα εξουσίας.
Δεν είμαι αισιόδοξος για την 6η Μαΐου. Δεν είμαι αισιόδοξος γιατί δεν πιστεύω ότι ένας λαός μπορεί να αφυπνιστεί ξαφνικά από το λήθαργο και να απαλλαγεί  από την εικοσαετή και πλέον σύγχυση. Δεν πιστεύω επίσης ότι ο ελληνικός λαός, μπόρεσε να αξιοποιήσει την αφορμή του μνημονίου, γιατί ακόμη και μετά από δύο τέτοια χρόνια, στήθηκαν με επιτυχία σκόπιμα ή συγκυριακά εμπόδια.
Και σε αυτό συνέβαλαν όλοι ή σχεδόν όλοι, ο Μίκης Θεοδωράκης με τη σπίθα, οι μούντζες στο Σύνταγμα, ο Άγιος Παντελεήμονας, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, τα παρακλάδια των δύο κομμάτων που επιχειρούν να γίνουν Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη, το 15% του Άρματος Πολιτών στις περιφερειακές και νυν υποψήφιου του αντιστασιακού Καμμένου, το αντιμνημονιακό μπλόκ, τα ΜΜΕ, η αύξηση της ανεργίας, της εξαθλίωσης, της εγκληματικότητας, ο χαβαλές του κάθε καιροσκόπου βουλευτή, η σταδιακή μετακίνηση του πολιτικού λόγου και της πολιτικής πρακτικής προς τα δεξιά, σε συνδυασμό με την επέλαση και την προσωρινή κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού.
Το ερώτημα που τίθεται την 6η Μαΐου είναι εάν είμαστε σε θέση να κάνουμε ένα βήμα που θα αμφισβητεί την κυριαρχία της εξουσίας τους, εάν θα αποδυναμώσουμε τα κόμματα και τις παραφυάδες που τη συναποτελούν και αν θα είμαστε σε θέση να ενισχύσουμε την πιθανότητα της οριστικής ανατροπής της.
Πριν από αυτό βέβαια πρέπει να απαντήσουμε στο κρίσιμο ερώτημα, θέλουμε να ανατρέψουμε την εξουσία τους γιατί εάν δεν θέλουμε τότε μπορούμε να συνεχίζουμε το χαβαλέ και ο καθένας από εμάς να λέει και να γράφει τη μαλακιούλα του για να περνάει η ώρα.

Aπό την "Ελληνοφρένεια"