Ο Άκης δεν μας έκλεψε μόνο, μας κυβέρνησε

Η εικόνα ήταν σκληρή ακόμη κι αν δεν είχε καμία υποψία βίας. Ο Άκης Τσοχατζόπουλος, καταβεβλημένος, με εμφανή την προσπάθεια να κρατήσει κάτι από το ύφος και την περπατησιά των παλαιών χρόνων, προσάγεται στην εισαγγελία. Για ειρωνεία της ιστορίας, η σύλληψη του προσωπικού φίλου του Αντρέα Παπανδρέου, γίνεται από την εισαγγελέα Πόπη Παπανδρέου.
Η σύλληψη ήταν αναμενόμενη. Εισαγγελικές Αρχές στη Γερμανία, τη Ρωσία και την Ελλάδα είχαν «ακουμπήσει» το όνομα Τσοζατζόπουλος σε δύο υποθέσεις. Στους TOR 1 και στα υποβρύχια. Στην μεν υπόθεση των υποβρυχίων, η ομάδα που είχε αναλάβει την διαδικασία είσπραξης και νομιμοποίησης των μιζών ήταν άμεσα εμπλεκόμενη με τον πρώην υπουργό Άμυνας, στη δε υπόθεση των συστημάτων TOR 1, η Offshore που εισέπραξε τις μίζες ανήκει σε συγγενή του Τσοχατζόπουλου και φαίνεται να του πουλά ακίνητα με ενδιάμεσο άλλη Offshore πάλι του συγγενή. Η ίδια offshore,πουλά και στο Βατοπέδι, αλλά αυτή είναι μια ιστορία για την οποία θα γράψουμε σύντομα.

Τις ώρες που μεσολάβησαν από την σύλληψη του Άκη Τσοχατζόπουλου ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά. Πως η στιγμή σύλληψης δεν είναι τυχαία, πως είναι ένα εξιλαστήριο θύμα, πως η κίνηση ήταν προεκλογική. Ακόμη και πως έπρεπε να τον αφήσουν να κάνει Πάσχα.
Η χώρα αυτή μερικές φορές φτάνει στην παράνοια. Μπορεί να παραπονιέται γιατί κανένας από όσους φταίνε δεν μπαίνει φυλακή, αλλά όταν επιτέλους ελάχιστοι από τους πολλούς φτάσουν στην πόρτα της εισαγγελίας (Εφραίμ, Άκης) τότε αναζητά σκοπιμότητες, εφευρίσκει συγκυρίες, δίνει ακόμη και χάρη λόγω εορτών.
Στα δημοσιογραφικά γραφεία υπήρξαν πολλοί συνάδελφοι που βλέποντας τις εικόνες της σύλληψης του Άκη Τσοχατζόπουλου δήλωσαν «τον λυπάμαι». Στα πολιτικά γραφεία, ο Άκης χαρακτηρίστηκε «ένας πολιτικός που παρασύρθηκε κυρίως μετά την σχέση του με τη νεαρή σύζυγο, περνώντας από την πολιτική στο Four Seasons».
Δεν αμφισβητώ το πως οι άνθρωποι μπορεί να επηρεάζονται από τους ανθρώπους σε σημείο να γίνονται για λύπηση. Ο Άκης συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας που είναι αρκετά πιο διδακτικά από οποιαδήποτε συναισθηματική ή ψυχολογική προσέγγιση.
Ο Τσοχατζόπουλος των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης και των οραμάτων (του ζιβάγκο), μετατράπηκε σε ένα πολιτικό μηχανισμό εξουσίας που κάλυψε και δικαιολόγησε την αυθαιρεσία του με λαϊκισμό (τα ζεϊμπέκικα των φωτογραφιών), κυριάρχησε μετατρέποντας τους θεσμούς σε κανόνες διαπλοκής (οι εντιμότατοι συγκατηγορούμενοι φίλοι) και κατέληξε στην διαφθορά ως δικαιολογημένο στάδιο πολιτικής (μίζες και Four Seasons).
Προφανώς αυτό δεν αφορά μόνο τον Άκη αλλά ολοκληρο το σύστημα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως όταν η επιτροπή της Βουλής εξέταζε την υπόθεση των TOR 1, όταν έφτασαν οι λογαριασμοί των Offshore εταιρειών, ο Ευάγγελος βενιζέλος, είπε πως δεν είναι λογαριασμοί, αλλά αριθμοί τηλεφώνων. Η διαφθορά τύπου Άκη, ήταν η ίδια πολιτική.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο Άκης θα ριχτεί στην αρένα από αυτούς που τον προσκυνούσαν και παρα λίγο να τον βγάλουν και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να υπάρχει ένας ένοχος για να μην είναι οι ίδιοι.
Ο ίδιος ο Άκης συνεχίζει να έχει την συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος. Δείχνει να μην καταλαβαίνει. Έβγαλε μια ανακοίνωση στην οποία μιλά για πολιτικές σκοπιμότητες. Συνεχίζει να συμπεριφέρεται με την νοοτροπία του 80, τότε που κάθε αποκάλυψη σκανδάλου για τα κόμματα ήταν πολιτική δίωξη και κάθε πιθανός ένοχος, ήρωας.
Επιμένω πως ανάμεσα στο να μας έχει κλέψει ο Άκης ( αν μας έκλεψε) ή να μας κυβέρνησε, το χειρότερο είναι το δεύτερο. Όπως και όλοι αυτοί που τον χειροκροτούσαν, στη συνέχεια τον κάλυψαν ως όμοιο και τώρα τον πετάνε στα λιοντάρια.

Από το "κουτί της πανδώρας"