Η «εθνική ομοψυχία» είναι παγίδα (έχουν οι προλετάριοι πατρίδα;*)

*Η παρένθεση μετά τον τίτλο, δικη μας

Ενα ιδεολόγημα που οι αστοί προσπαθούν να εμφυτέψουν στα μυαλά και την πρακτική των εργαζομένων, που επαναλαμβάνεται μονότονα, είναι αυτό της λεγόμενης «εθνικής ομοψυχίας», της «εθνικής συνεννόησης». Ιδιαίτερα λίγο πριν από το γιορτασμό της επετείου της 25ης Μάρτη του 1821 επανέρχονται πιο επιτακτικά. Ομως, όπως και για το 1821 έτσι και για το σήμερα, αυτό που θέλουν να κρύψουν οι αστοί είναι ότι σε μια ταξική κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει «εθνική ομοψυχία», αλλά διαφορετικά και αντιτιθέμενα συμφέροντα. Το ίδιο συνέβη το 1821, όπου και μέσα στον απελευθερωτικό αγώνα ενάντια στον κατακτητή και στην εξέλιξη της Επανάστασης και τη δημιουργία αστικού κράτους, υπήρχαν συγκρούσεις, ακόμα και διαφορετικές επιδιώξεις. Και σήμερα δεν υπάρχουν γενικώς εθνικά συμφέροντα αλλά πρώτα και κύρια ταξικά συμφέροντα. Ποια ομοψυχία μπορεί να έχουν ο καπιταλιστής που κλέβει τη ζωή από τον εργάτη και ο εργάτης που εξαθλιώνεται με σφαγιασμό του μισθού του, των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων του; Το γεγονός ότι και οι δύο είναι Ελληνες δεν τους κάνει να έχουν κοινά συμφέροντα.

Τα κόμματα του κεφαλαίου, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ., Μπακογιάννη, τα νέα «αντιμνημονιακά» αναχώματα, κόμματα - υπηρέτες του «ίδιου θεού», της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, αλλά και οπορτουνιστικές δυνάμεις που μιλούν για «καλύτερες εθνικές λύσεις», για «επαναδιαπραγμάτευση που θα φέρει την εθνική (δηλαδή την καπιταλιστική) οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης», συνειδητά ο καθένας από την πλευρά του επιδιώκει να αποκοιμίσει τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα και να τους κάνει να μπουν κάτω από τις σημαίες των αστών ή του «πιο ανθρώπινου καπιταλισμού».

Μόνο το ΚΚΕ, με τις κρυστάλλινες θέσεις του καλεί το λαό να προβληματιστεί, να σκεφτεί και να δράσει με βάση την ταξική του θέση μέσα στην κοινωνία.

 Απορρίπτει τα «εθνικά μέτωπα ενάντια στους ξένους κατακτητές», τις «εθνικές προσπάθειες για το κοινό καλό». Απορρίπτει τα περί ...κατοχής που προσβάλλει το «έθνος των Ελλήνων». Η «ομοψυχία» για το ΚΚΕ ταυτίζεται μόνο με ένα πράγμα: Με την κοινότητα συμφερόντων που έχουν η εργατική τάξη, η φτωχομεσαία αγροτιά, οι αυτοαπασχολούμενοι εμποροβιοτέχνες, οι νέοι και οι γυναίκες από τα λαϊκά εκμεταλλευόμενα στρώματα στην πάλη τους ενάντια στον κοινό εχθρό, το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Το ΚΚΕ δεν κρύβει ότι παλεύει για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος στην Ελλάδα. Δε λαϊκίζει περί ανώδυνων εθνικών λύσεων, όπου και η «πίτα θα είναι ολάκερη και ο σκύλος χορτάτος». Ο δρόμος που προτείνει είναι και αναγκαίος και ρεαλιστικός. Με τη συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων που έχουν συμφέρον να συγκρουστούν με το κεφάλαιο παλεύει για τη λαϊκή εξουσία, η οποία θα κοινωνικοποιήσει τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, θα θέσει με πανεθνικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο την οικονομία και τους πόρους της χώρας στην υπηρεσία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, θα αποδεσμεύσει τη χώρα από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και θα επιβάλει τη μονομερή διαγραφή του χρέους.

από τον "Ριζοσπάστη"

Βλέπε ακόμη:

• Γιατί χάσαμε την επανάσταση 
• Σύντομες παρατηρήσεις για τη διαμάχη σχετικά με τη στρατηγική του ΚΚΕ στην περίοδο 1941-48