Ρήσεις και αντιρρήσεις για την ενότητα της αριστεράς

Υπάρχουν ακόμη νοσταλγοί αυτού;

Πολλές φορές οι σχολιασμοί σε κάποια άρθρα είναι πιο ενδιαφέροντες, ακόμη και από την  ίδια την ανάρτηση.  Ετσι λοιπόν βλέποντας και παλι τον κ.Τσίπρα  να ανοίγει κουβέντες περί «αριστερής ενόητας», διανθίζοντας τες μάλιστα και πάλι με το ψεύδος των τάχα +50 εδρών, μου φάνηκε πολύ κατατοπιστική για το ζήτημα, η παρακάτω στοιχομυθία από σχολιασμούς  στο Lenin reloaded, που δείχνουν με πολύ συνοπτικό και περιεκτικό τρόπο, τόσο τους λόγους των οπορτουνιστικών «επιθέσεων φιλίας» στο ΚΚΕ, όσο και τους πολύ σοβαρούς λόγους που έχει το δεύτερο να τις αποκρούσει:

ΑνώνυμοςMar 20, 2012 03:03 PM

"ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι η λεγόμενη αριστερή κυβέρνηση θα καταργήσει το μνημόνιο. Αυτό σημαίνει απευθείας σύγκρουση με την ΕΕ και με το εγχώριο κεφάλαιο, άρα υπονόμευση της αριστερής κυβέρνησης από τη μεριά τους και διαφόρων μορφών οικονομική και πολιτική αντίδραση, που θα έφερνε αυτήν την κυβέρνηση μπροστά στην ανάγκη να προχωρήσει στη ρήξη με την ΕΕ, βγάζοντας την Ελλάδα από αυτήν. Διαφορετικά θα υποχρεωνόταν σε αναδίπλωση, οδηγώντας το λαό σε μία ακόμα τραγωδία."(σ.σ. Από το άρθρο του Μ.Μαΐλη στον «Ριζοσπάστη»)
Ωραία, λοιπόν, αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει το ΚΚΕ. Να σύρει (μέσα από μια συμμαχία) τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σε μια τέτοια θέση που αναπόφευκτα θα πρέπει να δεχθεί την έξοδο από την ΕΕ και τη σύγκρουση με τις ιμπεριλιαστικές δυνάμεις της συμμαχώντας με τους εργαζόμενους ανά την Ευρώπη και τον κόσμο. Γιατί, λοιπόν, δεν το κάνει; Γιατί να μην έχει μια τέτοια πρόταση διακυβέρνησης; Και να πει ότι "συμμαχώ και με τον διάολο αρκεί να 1.2.3.4. ένα πρόγραμμα υπεράσπισης των κατακτήσεων της εργατικής τάξης και του πλούτου της χώρας από τη λεηλασία των ιμπεριαλιστών. Και αποσύρω την υποστήριξή μου και δημιουργώ κρίση όποτε κρίνω ότι πρέπει. Να δεις ψήφους που θα έπαιρνε. Η πολιτική του "περιμένω να φτάστε στο πάτο και να συνειδητοποιηθείτε" είναι αδιέξοδη.

Εκτός και αν φοβάται ή έχει άλλες επιδιώξεις.
Πάντως, ούτε οι πόντιοι πιλάτοι είναι επαναστάτες ούτε οι προάγγελοι μυρίων δεινών .... Το ζήτημα είναι να μη φθάσουμε στον πάτο για να μπορούμε να αντισταθούμε. Να μη μπει η ζωντανή εργασία στο περιθώριο... Να μην εξαθλιωθούμε...

Απάντηση

ΑντωνηςMar 20, 2012 03:46 PM

Προσωπική απάντηση, διευκρινίζω, όχι κομματική ή εκ μέρους του Μαϊλη ή του οποιουδήποτε, για να συννενοούμαστε:

Να σύρει τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σε μια θέση που θα πρέπει να δεχθεί την έξοδο από την ΕΕ το ΚΚΕ δεν μπορεί. Για πολλούς λόγους. Ένας είναι ότι η "συμμαχία με τους εργαζόμενους ανά την Ευρώπη και τον κόσμο" είναι αέρας κοπανιστός. Δεν υπάρχει τέτοια συμμαχία παρά στα όνειρα των σκληροπυρηνικότερων ευρω-αριστερών.

Ένας δεύτερος είναι ότι καλώς ή κακώς, δεν είναι ίδια η ταξική τους βάση, δεν εκπροσωπούν τις ίδιες τάξεις εκπροσωπώντας απλώς διαφορετικές στρατηγικές, Εκπροσωπούν διαφορετικές τάξεις, κατά κύριο λόγο εργατικές/αγροτικές μάζες στην περίπτωση του ΚΚΕ και κατά κύριο λόγο αστικές και ημι-αστικές στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πολιτικά προοδευτικότερο πρόσωπο που έχει η μορφωμένη αστική και ημιαστική τάξη στην Ελλάδα (δικηγόροι, γιατροί, καθηγητές στην Μέση και Ανώτερη Εκπαίδευση, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, graphic και website designers, εργαζόμενοι στις υπηρεσίες, white collar workers, κλπ) και εκπροσωπεί επίσης μια ελκυστική πρόταση και για μερίδα των ανέργων, οπωσδήποτε για ένα σημαντικό κομμάτι των φοιτητών, και για την συντριπτική πλειοψηφία των διανοουμένων. Για να μπορέσει να "σύρει" το ΚΚΕ τον ΣΥΡΙΖΑ προς οτιδήποτε, θα πρέπει, για να αντλήσω απ' το λεξιλόγιο της εποχής, να "ηγεμονεύσουν" οι χτίστες, οι μπετατζήδες, οι ναυτικοί, οι βιομηχανικοί εργάτες, οι αγρότες, κλπ πάνω σ' αυτά τα μορφωμένα και κοινωνικά φιλόδοξα στρώματα. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.

Τρίτον, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπερκεράσει τις εξαρτήσεις του από την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία τύπου Die Linke κλπ και να χαράξει μια πολιτική συνεργασίας με το ΚΚ. Πουθενά στην Ευρώπη δεν έχει γίνει κάτι ανάλογο και είναι τρομερά δύσκολο να γίνει εφόσον τα πλαίσια αναφοράς των δύο είναι αντίρροπα και εχθρικά μεταξύ τους.

Τέταρτον, η ισοδυναμία από ό,τι φαίνεται μεταξύ των δύο δεν ασκεί πιέσεις τέτοιες στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να "συρθεί" σε μια συμμαχία με τους όρους που αναφέρεις. Αυτό το οποίο προσφέρει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι μια συμμαχία που έχει ουσιαστικά τους δικού του όρους (και καλά κάνει), δηλαδή μια συμμαχία με εκλολογική και διαχειριστική λογική.

Είναι αμαρτία αυτό; Όχι, για μένα δεν είναι αμαρτία. Απλά, το ΚΚΕ έχει δίκαιο όταν λέει ότι αν εισέλθει σε κάτι τέτοιο απλώς θα αυτοευνουχιστεί, γιατί είναι αδύνατο να αλλάξεις κάτι επί της ουσίας σε ένα διαχεριστικό πλαίσιο. Θεωρεί ότι η πολιτική του επιβίωση εξαρτάται από το να μη φθαρεί ως ένα ακόμα αστικό χαρτί. Και πιθανά, θεωρεί ότι αυτή είναι η ιστορική του ευκαιρία να γυρίσει το παιχνίδι, να πάρει το πολιτικό του αίμα πίσω. Με άλλα λόγια, να γίνει το κατεξοχήν αντισυστημικό κόμμα στα μάτια της πλειοψηφίας των πολιτών, και να διεκδικήσει μια δεύτερη ιστορική ευκαιρία μετά τον εμφύλιο.

Μπορεί να φτάσει ως εκεί, και αν φτάσει μπορεί να πετύχει σ' αυτόν τον ιστορικό ρόλο; Δεν το ξέρω και είναι αδύνατο να το προβλέψω.
Το πιστεύει ότι αυτός είναι πια ο στόχος του και όχι απλά μια ακόμα περιπέτεια σε συγκυβέρνηση καταδικασμένη σε αποτυχία; Νομίζω, αυτό αισθάνομαι, δεν μπορώ να το αποδείξω, πως το πιστεύει.