Για την υπαγωγή τής «Τυποεκδοτικής» στο άρθρο 99: Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρυσό κριάρια, κι από σαμπάνιες γαλλικές, ντουζίνες τα μπουκάλια; Όχι ακριβώς.

Το κείμενο το βρήκαμε στο left g700. Παρά τις πολιτικές διαφορές με το εν λόγω ιστολόγιο, όσο και κάποιες διαφωνίες ακόμη και με την συγκεκριμένη ανάρτηση, την αναδημοσιεύουμε ως έχει, μια και την θεωρούμε τόσο μία έντιμη προσπάθεια κριτικής, όσο και μία καλή βάση παραπέρα κουβέντας...

Τον είχαμε προαναγγείλει τον τίτλο και δεν γινόταν για λειτουργικούς κυρίως λόγους να τον πάρουμε πίσω. Ωστόσο, τον αλλάξαμε λίγο. Γιατί πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο κουρνιαχτός που σηκώθηκε μετά την αίτηση υπαγωγής τής «Τυποεκδοτικής» στο άρθρο 99 δεν ήταν ο αναμενόμενος και ο αντίστοιχος με το γεγονός. Πάντως, το ζήτημα συζητήθηκε κι έτσι δόθηκε η ευκαιρία για καγχασμούς και πανηγυρισμούς. Ακόμα, δόθηκε η ευκαιρία σε διάφορους ‘‘καλοθελητές’’ να χύσουν το δηλητήριό τους, σε κάποιους ‘‘κροκόδειλους’’ να χύσουν τα δάκρυά τους, αλλά και σε άλλους καλόπιστους μεν, πλην όμως ‘‘εγκυκλοπαιδικά’’ ενημερωμένους και επιφανειακά σκεπτόμενους, να εκδηλώσουν την άγνοια που τους δέρνει. Να σημειωθεί κι ένα άλλο που έχει τη σημασία του: διαφάνηκε για μια ακόμα φορά, έστω και σε μικρότερο βαθμό, η ‘‘αυτοκρατορική’’ και αλαζονική νοοτροπία που διακατέχει πολλούς οπαδούς τού ΚΚΕ, σύμφωνα με την οποία «ουδείς δικαιούται να κουνάει το δάχτυλο στο Κόμμα». Τέλος, ανάμεσα στα όσα αυθαίρετα ή και κακόπιστα συμπεράσματα και συλλογισμούς είχαμε την ευκαιρία να δούμε εμείς, δεν έλειψε και ένα κρούσμα καραμπινάτης συκοφαντικής και χονδροειδούς διαστρέβλωσης των θέσεων του ΚΚΕ.

Για όλους αυτούς τους λόγους, αλλά και εξ αιτίας τών γεγονότων που τρέχουν και μας οδηγούν κατ’ ευθείαν πάνω στον τοίχο τής νέας δανειακής σύμβασης, η ιστορία τής «Τυποεκδοτικής» ήδη έχει ξεθωριάσει. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθεί να αξίζει έναν κάποιο σχολιασμό από τη μεριά μας, που θα είναι όμως, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, σύντομος και επικεντρωμένος στα κύρια και ουσιώδη.

Ι. Παρέμβαση ΚΚΕ. Παρά τα όσα πιστεύουν πολλά μέλη και οπαδοί τού κόμματος («δεν έχουμε να απολογηθούμε για τίποτε», όπως είδαμε να γράφει στο ιστολόγιό του παλιός, μυαλωμένος αριστερός και οπαδός τού ΚΚΕ), το Πολιτικό Γραφείο ένιωσε —επιτέλους!— την ανάγκη να δώσει πλήρεις εξηγήσεις με μια ολοσέλιδη ανακοίνωση στον «Ριζοσπάστη», στην οποία παρουσίασε το πλήρες ιστορικό τής «Τυποεκδοτικής», από την πρώτη μέρα τής ίδρυσής της. Κατά τη γνώμη μας αυτό έπρεπε να είχε συμβεί πολύ νωρίτερα, από την πρώτη στιγμή που η καπιταλιστική κρίση υποχρέωσε την εταιρία να κάνει τις πρώτες απολύσεις. Εν πάση περιπτώσει, κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Ήταν απολογία αυτή η ανακοίνωση, στην οποία, παρεμπιπτόντως, υπήρχε ρητή η δέσμευση ότι οι εργαζόμενοι δεν θα χάσουν τα δεδουλευμένα τους κι ότι θα εξοφληθούν οι υποχρεώσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία; Όχι. Ήταν όμως κάτι παραπλήσιο: λογοδοσία. Και καλά θα κάνουν τα κακομαθημένα από την ίδια αυτή ηγεσία μέλη και οπαδοί τού ΚΚΕ να κατανοήσουν ότι, αν ένα κομμουνιστικό κόμμα δεν λογοδοτεί στον κόσμο του και γενικότερα στο λαό για τέτοιες καταστάσεις, τότε έχει πάρει πολύ στραβό δρόμο που οδηγεί στο γνωστό βαρέλι δίχως πάτο… Η ηγεσία τού κόμματός τους φαίνεται να αρχίζει να το κατανοεί. Καλό θα ήταν να παραδειγματιστούν.

ΙΙ. Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι; Αυτό είναι το σοβαρότερο επιχείρημα των επικριτών τού ΚΚΕ. (Των επικριτών εξ αριστερών, εννοείται. Με τους επικριτές εκ δεξιών δεν θα ασχοληθούμε.) Και είναι το σοβαρότερο επιχείρημα, γιατί φαίνεται πως αυτοί που το διατυπώνουν έχουν κατανοήσει τουλάχιστον την αλφαβήτα τού καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, αυτό που ο Μαρξ έχει αναλύσει μέχρι κορεσμού στα διάφορα γραπτά του. Παραδείγματος χάρη, γράφει ο παππούς Κάρολος στον 1ο τόμο τού «Κεφαλαίου»:

Στο σύνολό του όμως το Κεφάλαιο δεν κρέμεται από την καλή ή κακή θέληση του καθενός κεφαλαιούχου χωριστά. Ο ελεύθερος ανταγωνισμός κάνει τους έμφυτους νόμους τής κεφαλαιοκρατικής παραγωγής να ορθώνονται απέναντι στον καθένα ατομικό κεφαλαιούχο ως εξωτερικοί αναγκαστικοί νόμοι.

Ατυχώς και παραδόξως —ή όχι και τόσο παραδόξως, αν συνυπολογίσει κανείς τη θεωρητική ανεπάρκεια που χαρακτηρίζει πολλούς αριστερούς—, ορισμένοι από αυτούς τους ίδιους αριστερούς επικριτές απορούν: «μα πώς είναι δυνατόν να αξιοποιεί το ΚΚΕ έναν κατά κοινή ομολογία —και του ίδιου τού ΚΚΕ— αντεργατικό νόμο, όπως ο 3588/2007;». Φυσικά, δεν θα το σχολιάσουμε αυτό. Και μόνο το παραπάνω απόσπασμα από τα γραπτά τού Μαρξ τα λέει όλα.  Όποιος δεν το κατανοεί, ας κάτσει να ανοίξει κανένα βιβλίο, μπας και ξεστραβωθεί. Θα ξαναγυρίσουμε στην αλεπού και στο παζάρι —ή σ’ αυτόν που τον τρώνε οι κότες, επειδή ανακατεύεται με τα πίτουρα.

Λοιπόν, η ‘‘αλεπού’’ μια δουλειά έχει στο παζάρι. Να χρηματοδοτήσει τη λειτουργία και τις δραστηριότητές της. Για το σκοπό αυτό, ξεκαθαρίζει στο καταστατικό της ότι: «Οι οικονομικοί πόροι του Κόμματος προέρχονται από τις συνδρομές των μελών, από οικονομικές εξορμήσεις, από προαιρετικές εισφορές, δωρεές ή κληρονομιές, από επιχειρηματικές δραστηριότητες που αναπτύσσει το Κόμμα, από τους μισθούς, συντάξεις και αποζημιώσεις που παίρνουν τα εκλεγμένα ή εξουσιοδοτημένα από το Κόμμα σε δημόσια αξιώματα μέλη του και από την κρατική χρηματοδότηση που δικαιούται το Κόμμα». Αυτό είναι το ζήτημα. Η χρηματοδότηση της λειτουργίας τού κόμματος. Για την οποία λειτουργία το ΚΚΕ —καλώς ή κακώς, με όλα τα θετικά και αρνητικά που συνεπάγεται αυτό—, θεωρεί απαραίτητο να χρησιμοποιεί, εκτός όλων των άλλων μέσων, και επαγγελματικά στελέχη σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι συμβαίνει σε άλλα αριστερά κόμματα και οργανώσεις. Φυσικά, θέμα ατομικού πλουτισμού δεν μπαίνει ούτε για αστείο. Αν και αποσιωπάται, είναι γνωστό, π.χ., ότι οι βουλευτές τού ΚΚΕ καταθέτουν όλη τη βουλευτική αποζημίωσή τους στο κόμμα και μισθοδοτούνται από αυτό με αμοιβές που θα έκανε πολλούς κατ’ όνομα αριστερούς τών βορείων προαστίων να κουνήσουν με περιφρόνηση το κεφάλι τους. Την ίδια στιγμή που, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, οι βουλευτές τού ΣΥΝ έδιναν στο δικό τους κόμμα ‘‘ό,τι προαιρούντο’’ —τώρα έχει θεσμοθετηθεί να συνεισφέρουν υποχρεωτικά μόλις το 25% τού μισθού τους… Επ’ αυτού λοιπόν τσιμουδιά, τουλάχιστον για όσους έχουν την αίσθηση του γελοίου… 

Κατά τους αριστερούς επικριτές του, το ΚΚΕ δεν χρειάζεται τόσα χρήματα για να λειτουργήσει αποτελεσματικά, ώστε να είναι υποχρεωμένο να διατηρεί επιχειρήσεις, ούτε χρειάζεται τόσα επαγγελματικά στελέχη, γιατί οδηγείται στη γραφειοκρατικοποίησή του. Θεμιτές και βάσιμες ενστάσεις και προβληματισμοί όλα αυτά και αξίζει να μας απασχολούν. Αυτά όμως. Τα οποία, αν και συνδέονται με την ύπαρξη κομματικών επιχειρήσεων, ταυτόχρονα είναι και άλλης τάξεως ζητήματα. Είναι άλλης τάξεως ζήτημα αν ένα κομμουνιστικό κόμμα τού μεγέθους τού ΚΚΕ χρειάζεται στη σύγχρονη εποχή για τη λειτουργία του ένα, δέκα ή εκατό εκατομμύρια ευρώ, είναι άλλης τάξεως ζήτημα αν χρειάζεται μηχανισμό και επαγγελματικών στελεχών ή όχι, είναι άλλης τάξεως  ζήτημα πώς λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός και αν λαμβάνονται όλες οι απαραίτητες πρόνοιες για να ελαχιστοποιηθούν οι αρνητικές παρενέργειές του, κι άλλης τάξεως ζήτημα η ύπαρξη της «Τυποεκδοτικής» αυτής καθ’ αυτήν. (Εντελώς τελείως άλλης τάξεως ζήτημα είναι ο συγκεντρωτικός και αυστηρά ιεραρχικά τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η εταιρία.) Η «Τυποεκδοτική» δεν υπάρχει αφ’ εαυτής. Η «Τυποεκδοτική» υπάρχει, επειδή το ΚΚΕ έχει δώσει μια συγκεκριμένη απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα (απάντηση της οποίας φυσική συνέπεια ήταν η ίδρυση της εταιρίας), όχι επειδή το ΚΚΕ ‘‘είδε φως το αληθινό τού καπιταλισμού’’. Μπορεί να κάνει λάθος; Μπορεί —ποιος είναι άσφαλτος; Αλλά, στη χειρότερη περίπτωση κάνει αυτό: λάθος. Δεν κάνει ‘‘business’’! Απλώς, αυτοχρηματοδοτείται και με αυτόν τον τρόπο. Τώρα, αν ορισμένοι βλέπουν σ’ αυτόν τον τρόπο παραβίαση κάποιων θεμελιωδών αρχών, θα τους λέγαμε να μη τα βάφουν μαύρα! Ο Λένιν, στον οποίο πολλοί από αυτούς ορκίζονται, έκανε χειρότερα! ;-)

ΙΙΙ. ΕΟΣ: Εκτός Ορίων Συκοφαντία. Όπως αναφέραμε στην αρχή, ανάμεσα στα όσα επικριτικά διαβάσαμε, εκείνο που ξεχώρισε ήταν μια χονδροειδής διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Τόσο χονδροειδής που να ισούται με κατάφορη συκοφαντία. Υπεύθυνοι οι φίλοι μας της ΕΟΣ οι οποίοι έγραψαν το εξής απίθανο σε μια σχετική ανάρτησή τους:

ΤοΚΚΕ σήμερα υποστηρίζει ότι το άρθρο 99 δεν έχει επιπτώσεις στους εργαζόμενους,αλλά αφορά τις εταιρείες και τους δανειστές τους. Όμως μέχρι πρόσφατα άλλαέλεγε.

Τι έκαναν εδώ οι φίλοι μας; Πήραν τις διαβεβαιώσεις που υπήρχαν στην ανακοίνωση του Π.Γ. τού ΚΚΕ, αλλά και αυτές τής διοίκησης της «Τυποεκδοτικής», ότι, παρά τα ‘‘παράθυρα’’ του πτωχευτικού νόμου, οι εργαζόμενοι στις κομματικές επιχειρήσεις καθώς και τα ασφαλιστικά τους ταμεία δεν θα έχουν οικονομικές απώλειες, ακριβώς επειδή το ΚΚΕ δεν λειτουργεί ως τυπικός κεφαλαιοκράτης, και το παρουσίασαν ως γενική ‘‘αθώωση’’ του νόμου εκ μέρους τού ΚΚΕ!!! Και το έκανε αυτό, κατά το μυαλό τους, με σκοπό να πέσει το ίδιο στα ‘‘μαλακά’’, επειδή κατέφυγε στις διατάξεις τού άρθρου 99 και να κρύψει έτσι τις ‘‘πομπές’’ του, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι! Έτσι, εκτός τού ότι επιχειρούν να εμφανίσουν το ΚΚΕ ως έναν συλλογικό κεφαλαιοκράτη, προσπαθούν και να πείσουν τους αναγνώστες τους ότι είναι και ένας συλλογικός ηλίθιος!!!

Τους επισημάναμε τη χονδροειδή  συκοφαντική διαστρέβλωση και τους ζητήσαμε να ανασκευάσουν. Αλλά οι φίλοι τής ΕΟΣ δεν καταλαβαίνουν από τέτοια. Μας απάντησαν ότι δεν υπάρχει τίποτε το επιλήψιμο στην ανάρτησή τους και μας παρέπεμψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Όχι θα κάτσουν να σκάσουν με τέτοιες ‘‘σχολαστικότητες’’!...

Είναι θλιβερό να κλείνουμε το σημερινό μας σημείωμα με μια τέτοια αθλιότητα. Το κάνουμε με την ελπίδα ότι θα κάνει έστω και έναν αναγνώστη ή αναγνώστρια να συνειδητοποιήσει ότι στους καιρούς που ζούμε και σ’ αυτούς που έρχονται το χειρότερο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι να ανταλλάσσουμε μεταξύ μας λάσπη αντί για ιδέες…