Μεγάλη αναταραχή-Θαυμάσια κατάσταση!

Η συμμαχία των προθύμων

Επιστρέφω μετά από ένα αναζωογονητικό εκτός Αθήνας διήμερο, στο οποίο η απουσία κινητού τηλεφώνου και η έλλειψη ιντερνετ, συνέβαλαν τα μέγιστα στην ανόρθωσης της ψυχικής μου υγείας.

Τα όσα συνέβησαν αυτές τις μέρες δεν ήταν μόνο η χαρά του «παραπολιτικού», από άποψη μικροπολιτικής. Ήταν και μία συνεχόμενη αντιφατική διαδικασία ανάμεσα στην σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος σε μία πολύ κρίσιμη φάση του (ίσως την κρισιμότερη μετά το δεύτερο αντάρτικο του ’46-‘49) από την μία, και της συνεχόμενης εξάντλησης των εφεδρειών του από την άλλη.

Έτσι λοιπόν είδαμε τον Γ.Παπαντρέου σε μία μεγαλειώδη, με τα μέτρα της αστικής πολιτικής, κίνηση, να προκυρήσει δημοψήφισμα για την αποδοχή ή όχι της δανειακής σύμβασης. Αυτό που όλοι χαρακτήρισαν σαν βλακεία κτλ, μόνο τέτοιο δεν ήταν. Ήταν μία κίνηση αντάξια των παπατζήδων προγόνων του, μόνο που συνέπεσε με μία περίοδο που το αστικό κατεστημένο δεν είναι διατεθειμένο να επιτρέψει στο πολιτικό του προσωπικό ανάλογα πολιτικά παιχνίδια. Κάπως έτσι «κάηκε» ο Γεώργιος ο 2^ος Παππατζής ο 3^ος , προσφέροντας ωστόσο μία τελευταία υπηρεσία στην αστική τάξη. Παίρνοντας τον ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου, αποκαθάρει, για ένα μεγάλο μέρος του κόσμου, το υπόλοιπο αστικό πολιτικό σύστημα από τις ευθύνες του.

Γιατί αναφέρω την αναγγελία δημοψηφίσματος σαν μεγαλειώδη κίνηση;

1)      Αποσκοπούσε να αναγκάσει (και το έκανε) την ΝΔ, να πάρει θέση με κάθε επισημότητα υπέρ του μνημόνιου. Εδώ που τα λέμε είχε και ένα δίκιο. Σαν να τους έλεγε, αφού τα ίδια συμφέροντα υπηρετούμε, δεν μπορείτε να το παίζεται τρελλίτσα... Εδώ μία χαρά τα κατάφερε, αφού η ΝΔ ξεβρακώθηκε εντελώς και όχι μόνο έκανε πισωπεταλιά, αλλά και θα συμμετέχει και στην κυβέρνηση που θα εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα

2)      Για την θέση του οργανωμένου οπορτουνισμού, δεν το συζητάμε καν. Ο μεν (πούρος ευρωπαϊστής) Κουβέλης θα έπρεπε να συνταχθεί «φόλα» με το ΠΑΣΟΚ οπότε θα έχανε κάθε λόγο αυτόνομης πολιτικής ύπαρξης, για τον δε ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το ερώτημα, ειδικά όπως κατέληξε από την Φράου Μέρκελ «μέσα ή έξω από το Ευρώ» θα ήταν ικανό να προκαλέσει σειρά διασπάσεων, ακόμα και με την διατύπωση του στην πολιτική επιτροπή του ΣΥΝ, πόσω μάλλον με την μορφή δημοψηφίσματος όπου θα ήταν υποχρεωμένοι να πάρουν επίσημη και εννιαία θέση σαν πολιτικό μόρφωμα, και δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουν να κοροϊδεύουν την κοινωνία, λέγοντας ο καθένας τα (αντιφατικά με του άλλου) δικά του...

3)      Όμως σε δύσκολη πολιτικά θέση θα έμπαινε και το ΚΚΕ.  Από την μία η συμμετοχή του σε ένα δημοψήφισμα «μέσα ή έξω από το ΕΥΡΩ» θα υπέσκαπτε την βασική θέση του Κόμματος πως «πρόκειται περί ψευτοδηλήματος όσο η αστική τάξη κατέχει τα μέσα παραγωγής», και ήδη μετά την ομιλία του σ.Παφίλη στην βουλή, και την γραμμή «συμμετέχουμε-ψηφίζουμε ΟΧΙ», η ΑΥΓΗ έσπευσε να μιλήσει για «αλλαγή γραμμής του Περισού». Με απόφαση για αποχή πάλι, θα είχε να αντιμετωπίσει την πολύ σοβαρότερη κατηγορία πως στηρίζει μέσω της αποχής την παραμονή της χώρας σε ΕΥΡΩ- Ε.Ε. Και μια και όλοι γνωρίζουμε με ποια διαστροφή παρουσιάζονται πάντα οι θέσεις του Κόμματος, μιλάμε για  «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»...

4)      Ολα τα παραπάνω σε συνδιασμό με την αίτηση για ψήφο εμπιστοσύνης που, όχι μόνο εξουδετέρωσε την εσωκομματική του αντιπολίτευση από όσους ήθελαν να διαφοροποιηθούν «για τα μάτια» προκειμένου να σώσουν το πολιτικό τους τομάρι, αλλά αύξησε(!) και την κοινοβουλευτική δύναμη του ΠΑΣΟΚ κατά μία έδρα, θα μπορούσαν να ξανακάνουν τον ΓΑΠ κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού σε μία φάση που όλα έμοιαζαν χαμένα, τόσο για τον ίδιο όσο και το ΠΑΣΟΚ...

Βέβαια κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, ενώ τα ζάρια τουλάχιστον έξι! Ετσι λοιπόν ο ΓΑΠ δεν υπολόγισε πως η Αγγέλα (η Μέρκελ ντε!) δε νογάει ντίπ («πράμα» για τους αναγνώστες από την μεγαλόνησο)  από ελληνικά μικροκομματικά παιχνίδια και σάλταρε στην ιδέα να μπει η ίδια η ύπαρξη της ΕΟΚ (γιατί η διαλεκτική εξέλιξη των πραγμάτων, θα μπορούσε να οδηγήσει δυνειτικά ακόμη και ως εκεί) στην κρίση των ...Ελλήνων (ή ακόμη και οποιονδήποτε άλλων) πολιτών! Ακόμη και ο Λοβέρδος βγήκε και είπε ξεδιάντροπα πως για τόσο σημαντικά πράγματα δεν είναι δυνατόν να αποφασίζει ο ...λαός! Βέβαια από ό,τι φαίνεται η συνάντηση του ΓΑΠ με τους εκδότες-καναλάρχες είχε αποτέλεσμα, μια και κανείς δεν επισήμανε στον κ.Λοβέρδο το άκρως αντιδημοκρατικό (και για τα αστικά δεδομένα μιλάμε πάντα, ε;!) του σκεπτικού του, πίσω από το οποίο δεν δίστασαν στην συνέχεια να στοιχηθούν πλήθος από αστούς πολιτικούς και δημοσιολόγους χωρίς ποτέ να ακουστεί κάποιος αυτονόητος αντίλογος....

Συνεχιζεται...