Αντεπίθεση! (από "βαθύ κόκκινο)

Σαν συνέχεια από το προηγούμενο του redfly, αναδημοσιεύω εδώ ένα κείμενο από το "βαθύ κόκκινο", με την "άλλη" άποψη, πάνω στο ίδιο στην ουσία ζήτημα.
Θα ακολουθήσει μία ανάρτηση κριτικής.

Του Γ. Γ.

Συζητώντας με συντρόφους για την χθεσινή διαδήλωση κοινή ήταν η αίσθηση ότι ήταν απ’ τις μαζικότερες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Άλλες δυο κοινές διαπιστώσεις είναι ότι τα ένστολα τομάρια που αποτελούν τις δυνάμεις καταστολής είναι εντελώς αφιονισμένα και ότι οι αρχίζουν να διαμορφώνονται συνειδήσεις σε κόσμο που μέχρι τώρα δεν είχε καμιά σχέση με εξεγερσιακό πνεύμα.

Το ότι έχουμε να κάνουμε με αστική δικτατορία, με ένα χουντικό καθεστώς που δεν θα διστάσει να φτάσει στην κυριολεξία στο έγκλημα (ακούστε τον επιστήμονα Νίκο Κατσαρό τι λέει για την εγκληματική δραστηριότητα των ΜΑΤ ή θυμηθείτε τις δηλώσεις του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Κώστα  Χρυσόγονου, που μίλησε  για επιστροφή σε πρακτικές αυταρχισμού και μεθόδους καταστολής που ευδοκίμησαν στη χώρα πριν από τη μεταπολίτευση, θυμίζοντας μαύρες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορία) είναι κάτι που το λέει και απλός κόσμος, όπως η κοπελιά σου βίντεο που παραθέτουμε που κάνει λόγο ότι έχουμε στρατιωτική δικτατορία.



Εδώ να πω κάποια απλά πράγματα που τα γνωρίζει όποιος έχει έστω και ελάχιστη μαρξιστική αντίληψη όπως εγώ. Σήμερα έχουμε μια βάρβαρη επίθεση στα λαϊκά στρώματα για να ξεπεραστεί η καπιταλιστική οικονομική κρίση, φορτώνοντας όλα τα βάρη στην εργατική τάξη, με επιδίωξη το κεφάλαιο αν όχι να βγει αλώβητο αλλά να έχει όσο το δυνατόν με τις μικρότερες απώλειες. Και αυτός είναι μονόδρομος για το κεφάλαιο και για την υποτακτική του κυβέρνηση.

Η σχέση τι ουσιαστικά θα πληρώσει το κεφάλαιο –που όντος τμήματά του θα έχουν προσωρινά απώλειες, λόγω καπιταλιστικής κρίσης- και τι θα πληρώσει ο λαός είναι αντιστρόφως ανάλογη. Παράδειγμα, όσο πιο πολύ μαχαίρι μπει στις κοινωνικές παροχές τόσο περισσότερα χρήματα θα απελευθερώσει το κράτος για την στήριξη του κεφαλαίου. Οσο πιο πολύ εντείνει την φοροεπιδρομή προς τα λαϊκά στρώματα τόσο πιο λίγα θα πληρώσει η πλουτοκρατία. Και αυτό το λένε τα δικά τους στοιχεία. Οι καπιταλιστές για το 2012 προβλέπεται να πληρώσουν 2,1 δις σε ένα σύνολο φορολογικών εσόδων 56 δις. Και σαν να μην έφτανε αυτό συζητάνε να μειώσουν  ακόμα περισσότερο την αγοραστική δύναμη των εργατών για να αυξήσουν τα περιθώρια κέρδους των καπιταλιστών.

Πάντα και ιδιαίτερα σε περιόδους καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, όπως η σημερινή, οι σχέσεις εργατών καπιταλιστών είναι «ο θάνατος σου η ζωή μου». Με απλά λόγια ότι χάνουν οι εργαζόμενοι σώζει το κεφάλαιο και ότι μπορέσουν να αποκρούσουν με τους αγώνες τους οι εργαζόμενοι πάει για την βελτίωση της δικής τους θέσης.

Και για να μην πλατειάζω. Σήμερα είναι μονόδρομος για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα η αντίσταση στα νέα μέτρα. Πρέπει να υπάρξει ένας αγώνας, οργανωμένος και μαζικός για να είναι αποτελεσματικός, ενάντια στα νέα χαράτσια, τις απολύσεις μέσω της εργασιακής εφεδρείας, το νέο μισθολόγιο-φτωχολόγιο με μειώσεις μέχρι 40% στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων, τώρα ακούσαμε και για κατάργηση της Γενικής Συλλογικής Σύμβασης στον ιδιωτικό τομέα και πάει λέγοντας.

Αυτή η αντιπαράθεση με την πολιτική των κεφαλαιοκρατών που επιβάλλει η κυβέρνηση, για να έχει προοπτική, πάντα κατά την άποψη μου, πρέπει να πάρει τα χαρακτηριστικά σύγκρουσης. Να γίνουν παρελθόν οι πορείες-παρελάσεις, να σταματήσει ο κόσμος να κατεβαίνει στις διαδηλώσεις σαν υποψήφιο θύμα για να εκδηλώσει πάνω το τα κτηνώδη ένστικτα του κάθε κομπλεξικός ΜΑΤατζής, να απορρίψει τα βαρίδια του σεβασμού της αστικής νομιμότητας που του καλλιεργεί η ξεπουλημένη συνδικαλιστική εργατοπατερία και όχι μόνο.

Να επιλέξει μορφές πάλης που απαιτούν οι καιροί, να κάνει την εμφάνιση της η λαϊκή αντιβία. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.