Μία πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση, από την γειτονιά μας. Κάπου με τα, της "κρίσης", τείνουμε να ξεχάσουμε πως ζούμε στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Ο κόσμος ξαναμοιράζεται, και η γειτονιά μας δεν θέλει και πολύ να πάρει φωτιά. Οι γείτονες μακρυά από την ψευδαίσθηση της ασφάλειας λόγω ΕΕ (εδώ αυτή υπάρχει ακόμη, ότι τάχα δεν κινδυνεύουμε από πόλεμο τουλάχιστον σαν "ευρωπαίοι"), βλέπουν κάποιες αλήθειες στο πρόσωπο. Και οι αγωνίες τους είναι πραγματικές.
Το κείμενο είναι του Σεϊτ Αλντογάν ανταποκριτή στην Ελλάδα της ημερήσια εφημερίδας της Τουρκίας “Evrensel” και το έγραψε για το μπλοκ Βαθύ Κόκκινο .
Ο νυν υπουργός εσωτερικών της Τουρκίας πριν 3 χρόνια όταν είχε αναφέρει το νέο δόγμα της Τουρκικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή, πολλοί αναλυτές τονίζανε ότι η σύγχρονη Τουρκία πρέπει να ξεκινήσει να διεκδικεί με σύγχρονους τρόπους τις περιοχές που κάποτε ήταν υπό την επιρροή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η φράση νέος οθωμανισμός δεν είχε στόχο μόνο μία αλλαγή στην τουρκική πολιτική αλλά μία ολοκληρωμένη απαίτηση του τουρκικού κεφαλαίου η οποία είχε και έχει στόχο τον επεκτατισμό.
Καταρχήν πρέπει να τονίσουμε ότι εδώ και πολλά χρόνια στη Μέση Ανατολή, Βαλκάνια, Βόρεια Αφρική αλλά και στην ευρύτερη περιοχή συνεχώς ή αλλάζουν οι ισορροπίες ή είναι υποψήφιοι αλλαγών με διάφορους παράγοντες, όπως ενέργεια, αγορά, χώρες στρατηγικής σημασίας, οικονομικές και στρατιωτικές επενδύσεις, ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις κ.λπ.
Φυσικά το τουρκικό κεφάλαιο είναι μία τεράστια δύναμη και στην περιοχή διεκδικεί το δικό του μερίδιο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η κυβέρνηση της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει σοβαρές οικονομικές και πολιτικές σχέσεις στην ευρύτερη περιοχή. Απ’ τη Λιβύη έως τη Συρία, Αίγυπτο και μία σειρά άλλες αφρικανικές χώρες το μέγεθος των επενδύσεων και του εμπορίου έχει φτάσει αρκετά δις.
Είναι γνωστό, στις τελευταίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική η Τουρκία έπαιξε και παίζει έναν ενεργό ρόλο αλλά στα σημαντικά ζητήματα ταυτίζεται πλήρως με την αμερικάνικη πολιτική.
Όταν ξεκίνησαν οι λαϊκοί ξεσηκωμοί στη Λιβύη, Αίγυπτο και Συρία, οι αρχικές θέσεις της κυβέρνησης Ερντογάν ήταν όχι επέμβαση ξένων δυνάμεων στην περιοχή και όχι στην επέμβαση των εσωτερικών προβλημάτων των χωρών αυτών. Όμως σήμερα η Τουρκία πιέζει και απειλεί τη Συρία, όπως πίεζε και απειλούσε τη Λιβύη. Κατά τη γνώμη του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «δεν μπορεί ένα καθεστώς να χρησιμοποιήσει όπλα ενάντια στο λαό του». Αυτή η έκφραση δεν είναι ούτε για γέλια ούτε για κλάματα. Απλά δείχνει το διπλό πρόσωπο και τον βρώμικο χαρακτήρα του κεφαλαίου. Είναι περιττό να υπενθυμίσουμε ότι οι δηλώσεις αυτές έγιναν και γίνονται τη στιγμή που η Τουρκία βομβαρδίζει μία άλλη χώρα. Ετοιμάζει αυτή τη στιγμή επιχείρηση ξηράς ενάντια στο Ιρακινό Κουρδιστάν, και καθημερινά βομβαρδίζει τα βουνά και τα χωριά του Τουρκικού Κουρδιστάν.
Στην ουσία μπορούσε κανείς να αναλύει σε κάθε παράγραφο αυτό το κείμενο με αρκετά μεγάλο περιεχόμενο. Όμως τονίσαμε αυτά για να υπάρχει ένας πρόλογος για την σημερινή κατάσταση των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων.
Η Τουρκία αποφάσισε να διώξει τον Πρέσβη του Ισραήλ και όπως δηλώνουν οι τουρκικές αρχές θα παγώσουν όλες οι στρατιωτικές συμφωνίες κ.λπ., κ.λπ.
Ας ρίξουμε μία ματιά στις εξελίξεις: Πριν ανακοινωθεί η έκθεση του ΟΗΕ για τις δολοφονίες του Ισραήλ στην ανθρωπιστική βοήθεια για τη Γάζα ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου πραγματοποιεί μία συνάντηση με τη Χίλαρι Κλίντον και ακριβώς έπειτα από 4 ώρες ανακοινώνει ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας ότι η Τουρκία συμφώνησε με Αμερική και ΝΑΤΟ να τοποθετηθούν στην Τουρκία αντιπυραυλικές ασπίδες. Την ίδια μέρα ο Νταβούτογλου ανακοινώνει τις αποφάσεις της Τουρκίας για το Ισραήλ. Η Τουρκία υποστηρίζει ότι οι αντιπυραυλικές ασπίδες θα δυναμώσουν την άμυνα της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ ενώ η εφημερίδα The Wall Street Journal δημοσιεύει την ανακοίνωση ενός υψηλόβαθμου αξιωματούχου του Υπουργείου Αμυνας της Αμερικής λέγοντας ότι η αντιπυραυλική ασπίδα τοποθετείται ενάντια στο Ιράν και στο τέλος του χρόνου θα έχει ολοκληρωθεί η τοποθέτηση.
Την ίδια μέρα (2/9/2011) ο Υπουργός των Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Τουρκίας Εγεμέν Μπαγίς δηλώνει ότι: "είναι παράνομο να γίνουν έρευνες στα «διεθνή ύδατα» και η Τουρκία θα υποστηρίξει μέχρι τέλους το διεθνές δίκαιο. Και παλιά έψαξαν στην περιοχή πετρέλαιο. Ο στόλος μας υπάρχει για τέτοιες περιπτώσεις".
Απ’ την άλλη μεριά υπήρχε και άλλη μία εξέλιξη η οποία δεν βρήκε πολύ το φως της δημοσιότητας. Οι αρχές της Τουρκίας ανακοίνωσαν ότι η Γαλλία υποστηρίζει 100% τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Τουρκίας στο Ιρακινό Κουρδιστάν.
Η Αμερική δείχνει την Τουρκία ως παράδειγμα δημοκρατικής και ισλαμιστικής χώρας δηλ. οι υπόλοιπες χώρες είτε έρθουν σε σύγκρουση με τα συμφέροντα της Αμερικής είτε δεν βολεύει πια με τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές δείχνουν την Τουρκία ως παράδειγμα. Δηλ. και δημοκρατική και ισλαμιστική!!!
Ο Ερντογάν ως εκπρόσωπος του τουρκικού κεφαλαίου όταν υλοποιεί μία επεκτατική πολιτική στην περιοχή φυσικά και έχει μάθει πολλά πράγματα απ’ τα αφεντικά του. Απ’ τη μία μεριά δείχνει ότι έρχεται σε σύγκρουση με τον ιστορικό εχθρό των αράβων ιδιαίτερα της Παλαιστίνης, ανοίγει δρόμο για το εμπόριο και τις επενδύσεις, απ’ την άλλη μεριά απειλεί και πιέζει εκ μέρους της Αμερικής τις γειτονικές χώρες. Η τουρκική κυβέρνηση στα μάτια των αραβικών λαών έχει δημιουργήσει μία ηρωική εικόνα. Αυτό δεν είναι αντίθετο με το συμφέρον της Αμερικής. Σε τέτοια μία ρευστή κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή η υλοποίηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων θα ήταν πολύ δύσκολη να γίνει εκ μέρους του Ισραήλ αλλά πολύ εύκολη και βιώσιμη εάν γινόταν απ’ την Τουρκία.
Η κυβέρνηση της Τουρκίας είχε τονίσει ότι είναι και ενάντια στην πολιτική που απαγορεύει στο Ιράν να αποκτήσει δικό του πυρηνικό εργοστάσιο. Όμως σήμερα ανακοινώνει ότι θα τοποθετηθούν αντιπυραυλικές ασπίδες.
οθωμανισμό δηλ. την επεκτατική πολιτική του κεφαλαίου της Τουρκίας. Σαφώς η Τουρκία είναι ενοχλημένη απ’ τις καινούργιες σχέσεις του Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας. Μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας ήδη έχουν συμφωνηθεί έρευνες για πετρέλαιο προς το κοινό συμφέρον, στρατιωτικές συνεργασίες, στρατιωτικές ασκήσεις, εμπόριο κ.α. Αυτοί οι συσχετισμοί απ’ τη μία μεριά θα δυναμώσουν το Ισραήλ, απ’ την άλλη μεριά θα δώσουν τη δυνατότητα στο ελληνικό κεφάλαιο να χώσει όλο και περισσότερο τη μύτη στην περιοχή. Με λίγα λόγια δημιουργούνται νέες συνθήκες στην περιοχή αλλά ταυτόχρονα και περισσότερη δυνατότητα των ιμπεριαλιστών να επέμβουν σ’ αυτές. Γι’ αυτό στις τουρκο-ισραηλινές σχέσεις πρέπει να σκεφτόμαστε αυτή την εξέλιξη.
Φυσικά μεταξύ των κυρίαρχων της Τουρκίας και της Ελλάδας η κατάσταση δεν είναι όπως πριν πολλά χρόνια. Εχουν εμπόριο, κοινές επενδύσεις κ.λπ. Δηλ. έχουν να μοιράσουν μερικά πράγματα. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι στο επόμενο χρονικό διάστημα δεν θα υπάρξει μία ένταση στην περιοχή, την οποία η Τουρκία ήδη δηλώνει ότι είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει.
Βέβαια το κείμενο αυτό μπορούσε να αναλύσει περισσότερες λεπτομέρειες. Όμως προσπαθήσαμε να συνοψίσουμε τις θέσεις των κυρίαρχων τάξεων ιδιαίτερα της Τουρκίας.
Όμως είναι αναγκαίο να τονίσουμε με λίγα λόγια ότι ο Ερντογάν δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με την ιμπεριαλιστική πολιτική αλλά προσπαθεί να εκφράσει και να εξασφαλίσει το συμφέρον του ιμπεριαλισμού και την επεκτατική πολιτική του τουρκικού κεφαλαίου. Το Κουρδικό ζήτημα είναι ένα ζωντανό παράδειγμα. Και στην Τουρκία υπάρχει μία Παλαιστίνη που ονομάζεται Κουρδιστάν. Καθημερινά συνεχίζονται δολοφονίες, στρατιωτικές επιχειρήσεις, συλλήψεις, κ.λπ. Χιλιάδες αγωνιστές είναι στις φυλακές και τα βουνά, τα χωριά και τα δάση της Τουρκίας αναστενάζουν απ’ τη βία του καθεστώτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου, άν δεν υπάρχει εγγραφή στον blogger ή άλλη διαδυκτιακή υπηρεσία (βλέπε όροι σχολιασμού στο πάνω μέρος της σελίδας).
Ανώνυμα και υβριστικά σχόλια μπορούν να διαγράφονται χωρίς άλλη προειδοποίηση.