Μύθοι και πραγματικότητα #1 Για την «πολιτική διαθήκη» του Λένιν

Καλοκαιράκι, και με την ευκαιρία, είπαμε να πιάσουμε μερικά ιστορικά ζητήματα, για τα οποία πάρα πολλοί μιλάνε κατά καιρούς, ευνοώντας βολικούς κάθε φορά μύθους.

Μύθους που με το πέρασμα του χρόνου έφτασαν να έχουν πάρει πάρει την θέση μιας αλήθειας η οποία, δεν αποδέχεται και καμίας μάλιστα αμφισβήτησης.

Ο Στάλιν δίπλα στον νεκρό Λένιν

Τι είναι λοιπόν αυτή η περίφημη «πολιτική διαθήκη» του Λένιν;

Αρχικά να πούμε πως ούτε «πολιτική» (αφού αναφέρεται σε οργανωτικά και όχι πολιτικά ζητήματα), ούτε και «διαθήκη» είναι, μια και από τον καιρό που συντάχθηκε ο Λένιν είχε και άλλες παρεμβάσεις στο κόμμα.

Η «διαθήκη» λοιπόν, αποτελείται από δύο κείμενα, ένα χρονολογούμενο από το Δεκέμβρη του 1922 και ένα υστερόγραφο γραμμένο τον Γενάρη του 1923. Αυτό το ντοκουμέντο λοιπόν υπαγορεύτηκε λίγο μετά τη δεύτερη προσβολή της αρρώστιας του Λένιν που επέφερε το θάνατό του ένα χρόνο αργότερα (στις 21 του Γενάρη 1924).

Το ίδιο το κείμενο φυσικά, μόνο άγνωστο ή «απαγορευμένο» δεν ήταν, από την ίδια την στιγμή της συγγραφής του. Η αναφορές σε αυτό μετά το 20^ο συνέδριο του ΚΚΣΕ το μόνο που έκαναν ήταν να ανακαλύψουν εκ νέου την ...Αμερική! Ο ίδιος ο Στάλιν χρησιμοποίησε συχνά αποσπάσματα του εναντίον των Μπουχάριν, Τρότσκι, Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ στα επόμενα χρόνια!

Αυτό λοιπόν το κείμενο εκτός από τις οργανωτικές του προτάσεις που προσπαθούν να επαναφέρουν μια ισορροπία στην ΚΕ ανάμεσα στις τάσεις στους κόλπους του κόμματος, με την αύξηση των μελών της της, εκφράζει και τους προβληματισμούς του Λένιν για την πιθανότητα διάσπασης στο μπολσεβίκικο κόμμα, η οποία μπορεί κατά την γνώμη του να προκύψει από την αντίθεση του Στάλιν που «συγκέντρωσε στα χέρια μία τεράστια δύναμη. Δεν είμαι εντελώς βέβαιος πως κατορθώνει πάντοτε να χρησιμοποιεί τη δύναμη αυτή με αρκετή σύνεση» και του Τρότσκι που «διακρίνεται όχι μόνο για τις εξαιρετικές ικανότητές του,...(1) αλλά διακρίνεται επίσης και για την πάρα πολύ μεγάλη αυτοπεποίθησή του καθώς και για την τάση του να τραβιέται πολύ από τη διοικητική όψη των ζητημάτων».

-Το σημείωμα του Λένιν μεταφέρεται από την γραμματέα του Φωτίεβα σε επιφανή στελέχη του κόμματος και αναγιγνώσκεται τον Μάη του 1923, κατά την διάρκεια του 13ου συνέδριου, παρουσία της ΚΕ και των επικεφαλών εκπροσώπων του συνέδριου.

-Ο Στάλιν υποβάλει την παραίτηση του από την θέση του Γ.Γ.

-Το συνέδριο τον επανεκλέγει πανηγυρικά!

Λέων Τρότσκι

Κανονικά, κάπου εδώ το ζήτημα θα έπρεπε να θεωρείται τελειωμένο, και πολύ περισσότερο από τους «αντισταλινικούς» που τόσο κόπτονται για ζητήματα εσωκομματικής και γενικότερης «δημοκρατίας», μια και το ανώτατο όργανο του κόμματος είναι το συνέδριο και καταστατικά κανείς δεν είναι πάνω από αυτό ούτε και έχει το δικαίωμα να του υπαγορεύσει τους όρους του. Εκτός εάν η «προσωπολατρεία» και η καταστρατήγηση της εσωκομματικής ομαλής δημοκρατικής λειτουργίας, τους ενοχλεί επιλεκτικά μόνο. Θα ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα παραδοχή....

___________
(1)   Στο ίντερνετ, στο κείμενο που υπάρχει στο http://marxists.anu.edu.au/ellinika/archive/lenin/works/1922/testamen/index.htm παρατείθεται ανάμεσα σε παύλες η φράση «-ως πρόσωπο είναι το δίχως άλλο ο πιό ικανός σύντροφος μέσα στη σημερινή Κεντρική Επιτροπή-». Την παραλείπω γιατί έρχεται σε πλήρη αντίφαση με την παρακάτω αποστροφή του ίδιου κειμένου (και που δεν την παραλείπουν οι τροτσκιστές για να μπορώ να την υποψιαστώ σαν πλαστή): «Γι' αυτό, προτείνω στους συντρόφους να βρουν ένα μέσο να βάλουν στη θέση του κάποιον άλλο, «ο οποίος σχετικά με τον Στάλιν να έχει τούτο το χαρακτηριστικό, να είναι πιό υπομονετικός, πιο ανοιχτόκαρδος και πιο ευγενικός απέναντι στους συντρόφους και να είναι λιγότερο δύστροπος», γιατί εδώ μπαίνουμε στην λογική αντίφαση να είναι ο πιο ικανός ο Τρότσκι αλλά ο πιο ...κατάλληλος ο Στάλιν, αρκεί να αποκτήσει ...τρόπους! Σε τέτοιες κραυγαλέες αντιφάσεις συνήθως ο Λένιν δεν έπεφτε, εκτός εάν η λογική αυτή ανακολουθία είναι αποτέλεσμα της ασθένειας του, οπότε φυσικά αυτό αφορά το σύνολο της επιστολής και όχι μόνο το συγκεκριμένο κομμάτι της.

• Ακόμη ο τροτσκιστής I.Deutscher το αναφέρει ("Stalin" τόμοςΙ σελ.223) ως "ο Στάλιν και ο Τρότσκι οι δύο σίγουρα ικανότεροι άντρες της ΚΕ..."
• Υπάρχει βέβαια πάντα και το ενδεχόμενο αυτή η αποκοπή να αποτελεί μία από τις γνωστές ειρωνίες του Λένιν μια και συνεχίζει ως: "όπως το απόδειξε στον αγώνα του ενάντια στην Κεντρική Επιτροπή"...

Συνεχίζεται...