Για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία

Πριν οχτώ χρόνια ξεκίνησε ένας πόλεμος στην Ουκρανία.

Τον οργάνωσαν και τον καθοδήγησαν αυτοί που έχουν οργανώσει όλους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τις επεμβάσεις, τις σφαγές, τα εμπάργκο, την πείνα, το θάνατο και τη φρίκη από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά. Τον οργάνωσε ο ιμπεριαλιστικός καρκίνος του πλανήτη, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Συμμέτοχοι και συνένοχοι η ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις του πλανήτη που ανήκουν οργανικά στον «Δυτικό Κόσμο».

Ήταν ο δεύτερος πόλεμος που οργάνωσαν αυτά τα καθάρματα, η σαπίλα του ντουνιά, στο έδαφος της μεταπολεμικής Ευρώπης. Ο πρώτος ήταν η κυνική, ληστρική και φονική διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Κι αν στρέψουμε το βλέμμα παραέξω από την Ευρώπη, είναι ατελείωτος ο κατάλογος των εγκλημάτων αυτών των δολοφόνων, αυτών των -εκτός οποιουδήποτε συναγωνισμού στη μεταπολεμική ιστορία- εγκληματιών πολέμου και εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας (Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Υεμένη μόνο τα πιο κραυγαλέα παραδείγματα).

Τον πόλεμο στην Ουκρανία, τον οργάνωσαν με προκάλυμμα μια μικροαστική «εξεγερσιακή» φιέστα -στην πλατεία Μαϊντάν- δυτικόφιλων μικροαστών (και τελικά χρήσιμων ηλίθιων), με πολιτικές βιτρίνες έναν συρφετό μαφιόζων γκάνγκστερ και πολιτικών μαριονετών, και με στρατιωτική εμπροσθοφυλακή ένα συνονθύλευμα ανοιχτά ναζιστικών στρατιωτικοποιημένων οργανώσεων.

Τον οργάνωσαν αυτόν τον πόλεμο, ως μια ακόμα επιχείρηση, ένα ακόμα επεισόδιο στην ιμπεριαλιστική επιδίωξη υπονόμευσης, καθυπόταξης και τελικά νεοαποικιακής εκμετάλλευσης -αν όχι και τυπικής διάλυσης- της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

A T-72B3 tank with a roof screen, a "Z" marker, and a Soviet flag driving along the Dnieper.https://t.co/0j1961OoEw pic.twitter.com/rx26hsOX5l

— Rob Lee (@RALee85) February 25, 2022

Καθώς τα πολιτικά και στρατιωτικά υλικά που χρησιμοποίησαν ήταν αυτά που ήταν (Ουκρανοί μικροαστοί, μαφιόζοι, γκάνγκστερ και νεοναζί), ο πόλεμος πήρε και έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα ολοκληρωτικού πολέμου εναντίων των ρωσώφωνων πληθυσμών της Ανατολικής Ουκρανίας, με φρικιαστικά εμβληματική στιγμή τη ναζιστική θηριωδία στην Οδησσό, όπου δεκάδες αντιφασίστες, οργανωμένα και προσχεδιασμένα κάηκαν ζωντανοί ή εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από νεοναζιστικά καθάρματα, στο Κτήριο των Συνδικάτων.

Ο πόλεμος αυτός, δεν τελείωσε μέσω της διπλωματίας τα τελευταία οχτώ χρόνια, γιατί αυτοί που τον οργάνωσαν δεν είχαν κανέναν σκοπό να τελειώσει.

Ο πόλεμος αυτός – για όσους ενδιαφερόμασταν για μια τέτοια προοπτική- δεν έγινε κατορθωτό να τελειώσει τα τελευταία οχτώ χρόνια είτε μέσω μιας σοσιαλιστικής επανάστασης στην Ουκρανία που θα ανέτρεπε το καθεστώς του Κιέβου, είτε μέσω της μετατροπής του δίκαιου αμυντικού πολέμου των Λαϊκών Δημοκρατιών σε επαναστατικό πόλεμο, είτε με μια καθοριστική διεθνιστική κινητοποίηση πολεμικής, υλικής και ηθικής αλληλεγγύης που θα έγερνε τη ζυγαριά της αντιπαράθεσης προς τη δίκαιη μεριά της Ιστορίας.

Ο πόλεμος αυτός, -τουλάχιστον στην διάσταση του ολοκληρωτικού, νεοναζιστικού πολέμου ενάντια στους ρωσόφωνους πληθυσμούς και τους αντιφασίστες της Ανατολικής (αλλά και της υπόλοιπης) Ουκρανίας- φαίνεται ότι θα τελειώσει σύντομα, με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του ρώσικου στρατού που ακολούθησαν την αναγνώριση των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ από την Ρωσική Ομοσπονδία.

Ας μην περιμένει κανείς ότι -με το τέλος του συγκεκριμένου επεισοδίου- θα σταματήσει η ιμπεριαλιστική επιδίωξη υπονόμευσης, καθυπόταξης και τελικά νεοαποικιακής εκμετάλλευσης -αν όχι και τυπικής διάλυσης- της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Είναι στο DNA του ιμπεριαλισμού η ληστρική επίθεση, η νεοαποικιακή εκμετάλλευση, η πολεμική αρπαγή. Και είναι έτσι ιστορικά διαμορφωμένη η εξελικτική πορεία του ιμπεριαλισμού και του σύγχρονου κόσμου, που η Ρωσία (και η Κίνα) θα συνεχίσει να είναι -στο προβλέψιμο μέλλον- στόχος προς υπονόμευση, διάλυση και κατάκτηση από το ιμπεριαλιστικό Τέρας.

Ωστόσο, το συγκεκριμένο «επεισόδιο», η οκταετής πολεμική φρίκη που εξαπέλυσε στην Ουκρανία ο αμερικανικός / νατοϊκός ιμπεριαλισμός με αιχμή του δόρατος τον νεοναζισμό, – προκαλώντας τον θάνατο πολλών χιλιάδων ανθρώπων, πάμπολλες καταστροφές σε ζωτικές υποδομές, κύματα προσφύγων, ανθρώπινες τραγωδίες, πόνο και εξαχρείωση – αυτό το «επεισόδιο» λοιπόν (γιατί απλά ως άλλο ένα τέτοιο το αντιμετωπίζει το ιμπεριαλιστικό Τέρας), θα λάβει τέλος με την στρατιωτική επιχείρηση του ρώσικου στρατού ενάντια στις -εξοπλισμένες από το ΝΑΤΟ- ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και στην αφιονισμένη νεοναζιστική εμπροσθοφυλακή της ουκρανικής εθνοφρουράς.

Αρκετός κόσμος, σοκαρισμένος χτες και σήμερα, ειλικρινά, ανθρώπινα και καλοπροαίρετα, με περιστέρια της ειρήνης και κλαδιά ελιάς, ζητά να σταματήσει ο πόλεμος.

Ας παρηγορηθεί.

Ο οκταετής πόλεμος στην Ουκρανία, πράγματι θα τελειώσει με την εν εξελίξει επέμβαση του ρώσικου στρατού, στο βαθμό που αυτή θα έχει ως συνέπεια της διάλυση της νεοναζιστικής στρατιωτικής ουκρανικής εμπροσθοφυλακής, την παραίτηση του καθεστώτος του Κιέβου από τις παραληρηματικές ελπίδες του να παραμείνει το προκεχωρημένο φυλάκιο της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας απέναντι στη Ρωσία, με την αναδίπλωση, έστω προσωρινή, των νατοϊκών πατρόνων του καθεστώτος του Κιέβου από το τρέχον project τους (για να κάνουν αμέσως focus βέβαια σε ένα από τα δεκάδες άλλα που εκτελούν ήδη ή εξυφαίνουν προς εφαρμογή, βιάζοντας τον πλανήτη και εξανδραποδίζοντας την ανθρωπότητα).

Όσο για τις «πολιτικές πρωτοπορίες» που ενδιαφέρονται -και δικαίως- για να μπει ένα οριστικό και δια παντός τέλος σε όλα αυτά, στον ιμπεριαλιστικό εξανδραποδισμό και την καπιταλιστική φρίκη, θα προσέφεραν χρήσιμες υπηρεσίες για το σκοπό τους αν αντί να κάνουν ανόητες διαλέξεις για το αυτονόητο γεγονός ότι η ρώσικη αστική τάξη και ο ρωσικός στρατός δεν έχουν γραμμένο στις σημαίες τους το σύνθημα της κοινωνικής απελευθέρωσης, μελετούσαν επιτέλους τη «συγκεκριμένη κατάσταση», την θετική επίδραση που έχει η τρέχουσα εξέλιξη στον εθνικό και διεθνή συσχετισμό δύναμης, εφόσον συντρίβει το νεοναζιστικό ουκρανικό απόστημα και βάζει ένα -έστω προσωρινό- ανάχωμα στην ιμπεριαλιστική εξόρμηση του ιμπεριαλισμού «προς Ανατολάς».

Και προετοιμαζόντουσαν για το επόμενο «επεισόδιο», αν θέλουν ο επόμενος πόλεμος που θα εξαπολύσει ο ιμπεριαλισμός, η επόμενη φορά που νεοναζιστές θα καίνε αντιφασίστες σε κτήρια συνδικάτων, να τελειώσει αλλιώς.

Με μια Κόκκινη Σημαία καρφωμένη στα Ράιχσταγκ του Κιέβου, του Βερολίνου, του Λονδίνου και της Ουάσινγκτον.

Πηγή: Κόκκινη Ορχήστρα