Μαρξιστικά αστοιχείωτος, πολιτικά τυχοδιώκτης

Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει ξεφυλλίσει, όχι το «Κεφάλαιο» του Μαρξ, αλλά ούτε συνοπτικό εγχειρίδιο Πολιτικής Οικονομίας. Για τον Τσίπρα μιλάμε, που στο πλαίσιο του «Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών» έδωσε συνέντευξη στον Π. Παπακωνσταντίνου της «Καθημερινής».

Η συνέντευξη ξεκίνησε φυσικά με τον ύμνο προς τον Μπάιντεν, που συνέγραψε ο Τσίπρας για την «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής. Ο Τσίπρας επανέλαβε ότι «η ομιλία του Αμερικανού Προέδρου στο Κογκρέσο ήταν μια ιστορική ομιλία, ακριβώς διότι κατά την άποψή μου βάζει τέλος σε έναν περίπου 40ετή κύκλο οικονομικού υποδείγματος: του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος. Και είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό να γίνεται από έναν μετριοπαθή Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, δηλαδή της ισχυρότερης οικονομίας του δυτικού κόσμου. Γι’ αυτό και θεωρώ πως αξίζει τον κόπο να ρίξουμε το βάρος και τη σκέψη μας σε αυτά που συμβαίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες» (οι εμφάσεις εδώ και παρακάτω είναι δικές μας).

Ως εδώ έχουμε μια ακόμα επίδειξη πολιτικού σαλταδορισμού από έναν αστό πολιτικό που πάντοτε αναζητά ερείσματα εκτός συνόρων, χωρίς να διστάζει να γλείφει εκεί που προηγουμένως έφτυνε. Ολοι θυμόμαστε πως ο «Ολαντρέου» έγινε «πρόεδρος Ολάντ», όλοι θυμόμαστε τις σπονδές στον Κόρμπιν, όλοι θυμόμαστε τους ύμνους στην πολιτική Ομπάμα, οπότε δεν εκπλησσόμεθα για τους τωρινούς ύμνους στον Μπάιντεν. Ανεμοδούρα είναι ο άνθρωπος, που δείχνει εκεί που κάθε φορά νομίζει ότι τον βολεύει.

Ενδιαφέρον έχει η συνέχεια: «Νομίζω όμως ότι αυτό που έχει αξία να δούμε σήμερα είναι ότι το κυρίαρχο υπόδειγμα της απρόσκοπτης λειτουργίας των αγορών που δε θα αυτορρυθμίζονται, το κυρίαρχο υπόδειγμα των trickle down economics που ο Πρόεδρος Μπάιντεν είπε ότι ήταν αποτυχημένα. Το κυρίαρχο υπόδειγμα, δηλαδή της διαρκής αναπαραγωγής του καπιταλισμού μέσα από κρίσεις που θα διευρύνουν μεν τις ανισότητες, αλλά θα δίνουν τη δυνατότητα διεύρυνσης των κερδών μιας ελίτ, το οποίο θα μας οδηγήσει στην ευημερία. Αυτό το υπόδειγμα κλείνει, αποτυγχάνει και αρχίζουμε να σκεφτόμαστε αλλιώς».

Σ’ αυτήν την τοποθέτηση, την οποία εμφανώς είχε προετοιμάσει, φαίνεται όλη η αγραμματοσύνη του Τσίπρα στα ζητήματα της Πολιτικής Οικονομίας. Σημειώνουμε επί τροχάδην:

• Η πορεία του καπιταλισμού (όπως και κάθε οικονομικού συστήματος) δεν υπακούει σε υποδείγματα (πολλαπλά μάλιστα, τα οποία μπορούν να λειτουργήσουν εναλλακτικά), δεν καθορίζεται από τις σκέψεις και τις αποφάσεις των πολιτικών ηγεσιών των αστικών κρατών, αλλά καθορίζεται από σιδερένιους οικονομικούς νόμους, οι οποίοι έχουν αντικειμενικό χαρακτήρα και λειτουργούν ερήμην της πολιτικής βούλησης. Είναι σαν τους νόμους της φύσης.
• Η πολιτική και οικονομική διαχείριση των κυβερνήσεων δεν είναι παρέμβαση «αλλαγής» των οικονομικών νόμων στη μια ή την άλλη κατεύθυνση, αλλά παρέμβαση στο πλαίσιο των οικονομικών νόμων. Η παρέμβαση αυτή έχει ως στόχο τη διαμόρφωση των όρων της ταξικής πάλης, έτσι που να υλοποιείται η δικτατορία του κεφαλαίου επί της εργασίας.
• Οι περιοδικές κρίσεις του καπιταλισμού δεν είναι αποτέλεσμα εφαρμογής του ενός ή του άλλου διαχειριστικού «υποδείγματος», αλλά στοιχείο σύμφυτο με τον καπιταλισμό, που έχει την ισχύ οικονομικού νόμου και οφείλεται στην αναρχία, στην παραγωγή και τον ανταγωνισμό, ακόμα και στη φάση του μονοπωλιακού καπιταλισμού.

Aυτά τα ελάχιστα επί της αρχής, ως σημειώσεις με βάση την επιστήμη της Πολιτικής Οικονομίας. Τα υπόλοιπα ανήκουν στη σφαίρα της πολιτικής απατεωνιάς. Θυμηθείτε ότι πριν από τον Μπάιντεν ο Τσίπρας είχε λατρέψει ως θεό τον Ομπάμα (έχει ιδιαίτερη αδυναμία στους Αμερικανούς). Και μην ξεχνάτε ότι ακόμα και σήμερα, ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δε ζητούν την επαναφορά των εργασιακών σχέσεων, των μισθών, των συντάξεων κτλ. στα προ Μνημονίων επίπεδα. Αρα, το τέλος του «νεοφιλελεύθερου υποδείγματος», που τάχα θα φέρει ο Μπάιντεν, είναι μια ακόμη σοσιαλδημοκρατική καραμέλα, την οποία πιπιλάει ο Τσίπρας ψαρεύοντας ψήφους στα θολά νερά της εργασιακής και κοινωνικής εξαθλίωσης.

ΥΓ1. Η πιο συνοπτική και πλήρης αναφορά στη λειτουργία των οικονομικών νόμων, που μπορούμε να θυμηθούμε, είναι αυτή που κάνει ο Ι.Β. Στάλιν στο μνημειώδες έργο του «Οικονομικά Προβλήματα του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ» (1952). Σίγουρα μπορείτε να τη βρείτε και στο Διαδίκτυο, όμως το συγκεκριμένο βιβλίο δεν πρέπει να λείπει από καμιά βιβλιοθήκη μαρξιστή.

Οικονομικά Προβλήματα του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ

ΥΓ2. Εκκληση προς τους νέους αγωνιστές: Αν δε θέλετε να γίνετε σαν τον Τσίπρα, διαβάστε Πολιτική Οικονομία.

Πηγή: Κόντρα