Ανακοίνωση του ΠΑΜΕ για το «συνέδριο» - παρωδία της ΓΣΕΕ

Η ελπίδα βρίσκεται στην πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος

Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ χαιρετίζει τους χιλιάδες εργαζόμενους που τη μέρα πραγματοποίησης του «συνεδρίου» - παρωδία της ΓΣΕΕ απήργησαν και συμμετείχαν στην απεργιακή διαδήλωση έξω από το ξενοδοχείο - φρούριο και σε άλλες πρωτοβουλίες διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα. Χαιρετίζει τους χιλιάδες εργαζόμενους που σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, μέσα από την πείρα που έχουν αποκτήσει, εναντιώθηκαν σε ένα συνέδριο που δεν έχει καμία σχέση με τα προβλήματα, τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις τους.

Η 25η Φλεβάρη καταγράφεται ως μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας μας. Αυτή η κηλίδα είναι αποκλειστικό προνόμιο της γραμμής που έχει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός και των ανθρώπων του. Η Ιστορία θα τους καταγράψει στους αστερίσκους της, μαζί με τους Μακρή - Θεοδώρου και όλους αυτούς που διαχρονικά βρώμισαν με την παρουσία και τις ενέργειές τους το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Αποτυπώθηκε ευδιάκριτα το χάσμα ανάμεσα στις δύο γραμμές στο συνδικαλιστικό κίνημα

Η 25η Φλεβάρη αποτύπωσε ευδιάκριτα το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς κόσμους και κυρίως τη σύγκρουση των δύο γραμμών στο συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων.

Το 37ο συνέδριο της ΓΣΕΕ φανέρωσε σε πολύ περισσότερους εργαζόμενους την πραγματική αλήθεια. Ποιοι ήταν αυτοί που τόσο καιρό επένδυαν στο ψέμα και στην καταστολή και ποιοι στις πραγματικές, ζωντανές διαδικασίες, ποιοι ήταν οι τραμπούκοι και ποιοι οι αγωνιστές εργάτες. Ποιοι απέφευγαν επί της ουσίας να γίνει ένα πραγματικό συνέδριο, ζωντανό, με συζήτηση για όλα όσα απασχολούν τους εργαζόμενους.

Η προσπάθεια να γίνουν αποδεκτές η εκτεταμένη νοθεία και η είσοδος της εργοδοσίας με φυσική παρουσία συνοδεύτηκε στο ίδιο το συνέδριο με πρωτόγνωρες εικόνες και αθλιότητες. Με συντονισμένο σχέδιο καταστολής από όλους τους μηχανισμούς του κράτους, με ΜΑΤ, ασφαλίτες, τραμπουκισμούς.

Στο συνέδριο έφεραν ένα σώμα κομμένο και ραμμένο στους σχεδιασμούς τους, με «νομιμοποίηση» από τα γραφεία του ΣΕΒ, της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και αυτήν τη διαδικασία την «ξεπέταξαν» χωρίς καμία συζήτηση. Στην ίδια λογική κινήθηκε και ο αποκλεισμός των συνταξιούχων, που αποτελούν σταθερά ζωτικό τμήμα του εργατικού κινήματος και είναι παρόντες σε κάθε συνέδριο με συμβουλευτική ψήφο.

Απαγόρευσαν την είσοδο σε δημοσιογράφους, την ίδια στιγμή που έριχναν χιλιάδες ευρώ σε πληρωμένες διαφημίσεις στα ΜΜΕ, μιλώντας για «δημοκρατικό συνέδριο».

Στο συνέδριο εκφράστηκε με βάση τις παραπάνω εικόνες η ορθότητα των θέσεων του ΠΑΜΕ, των καταγγελιών του. Αυτό δεν κρύφτηκε, παρά το συντονισμό όλων των μηχανισμών του κράτους και την καταστολή.

Το σύνθημα «Συνδικάτα εργατών, όχι των εργοδοτών» κερδίζει συνεχώς έδαφος
 
Αν δεν ξεκινούσε αυτή η μάχη στην Καλαμάτα, στη Ρόδο, στα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες σε όλη τη χώρα, κανείς δε θα έπαιρνε χαμπάρι αυτές τις αθλιότητες, αυτές τις μεθοδεύσεις. Το δίκιο των θέσεών μας αναγνωρίστηκε από πλατιές δυνάμεις, το σύνθημα «Συνδικάτα εργατών, όχι των εργοδοτών» ακούστηκε από πολύ περισσότερα στόματα, εκφράστηκε μέσα από αποφάσεις - καταγγελίες σωματείων που διατηρούν επιφυλάξεις έως και επιμέρους διαφωνίες απέναντι στις θέσεις του ΠΑΜΕ.

Οι εργαζόμενοι που συμμετέχουν ενεργά στις συλλογικές διαδικασίες είδαν πιο καθαρά τον κύριο στόχο αυτής της μεθόδευσης. Ηταν να πεταχτούν οι ταξικές δυνάμεις εκτός οργάνων διοίκησης της ΓΣΕΕ, να απομονωθούν, να μη βρίσκονται μέσα στα πόδια τους! Αυτή ήταν η επιλογή της κυβέρνησης, των βιομηχάνων και των ανθρώπων τους στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Η κανονικότητα που πρεσβεύει η κυβέρνηση επιτάσσει να υπάρχει «κοινωνικός εταίρος», στήριγμα στους σχεδιασμούς τους. Θέλουν μια ΓΣΕΕ που να είναι χειροκροτητής στην καπιταλιστική ανάπτυξη, θεσμός προστασίας του κράτους, του συστήματος της εκμετάλλευσης. Ενας θεσμός που θα προχωρά σε «κοινωνικούς διαλόγους», ψαλιδίζοντας όσα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα έχουν απομείνει, συνδιαμορφωτής των αντεργατικών σχεδιασμών. Ηταν άλλωστε ο βασικός τους σύμμαχος στα 10 χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης. Τώρα θέλουν να της προσδώσουν νέο ρόλο, με πρόσωπα «καθαρά» από τις αμαρτίες του πρόσφατου παρελθόντος.

Η αποκάλυψη της εργοδοτικής παρέμβασης και των νόθων διαδικασιών πραγματοποιήθηκε γιατί οι ταξικές δυνάμεις είχαν φυσική παρουσία στα Διοικητικά Συμβούλια, στις Γενικές Συνελεύσεις, στις αρχαιρεσίες, και με σθένος, χωρίς ταλάντευση, αντιπάλεψαν την προσπάθεια να αλωθούν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις από την παρουσία των εργοδοτών.

Η σήψη και το τέλμα όπου έχουν φτάσει οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού είναι αποτέλεσμα της γραμμής που πρεσβεύουν και προωθούν, είναι συστατικό στοιχείο τους.

Η παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων μέσα στα όργανα διοίκησης των συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι αυτή που αναδεικνύει σε κάθε φάση την «πέμπτη φάλαγγα» μέσα στις γραμμές του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι αυτή που προωθεί την πραγματική ενότητα των εργαζομένων, βάζει εμπόδια σε σχεδιασμούς, αποκαλύπτει σε κάθε φάση τις ευθύνες του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού ως στήριγμα των επιχειρηματικών ομίλων και των κυβερνήσεων. Αυτή η γραμμή μέρα με τη μέρα κερδίζει έδαφος μέσα στο οργανωμένο τμήμα της εργατικής τάξης, συνολικά μέσα στους εργαζόμενους.

Παρακαταθήκη στη μεγάλη προσπάθεια για την ανασύνταξη

Η ηγετική ομάδα στη ΓΣΕΕ επιδιώκει να κόψει, να απομονώσει τη δυνατότητα να συνεχιστεί η προσπάθεια συσπείρωσης ευρύτερων ζωντανών δυνάμεων στα σωματεία και τους χώρους δουλειάς. Για αυτό και στο «συνέδριο» - παρωδία έκαναν τα πάντα για να εξασφαλίσουν ένα κλίμα άγριας, ανοιχτής, απροκάλυπτης τρομοκρατίας, απέναντι στους συνέδρους.

Η στάση μας μπροστά σε αυτήν την εξέλιξη είχε και έχει ως κριτήριο τι βοηθά στην προσπάθεια συντονισμού υπαρκτών, ζωντανών, αγωνιστικών δυνάμεων, τον απεγκλωβισμό τίμιων συνδικαλιστών, τη μεγάλη προσπάθεια για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Εδώ βρίσκεται η ελπίδα και όχι στον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό.

Οι εκατοντάδες ανακοινώσεις καταγγελίας του «συνεδρίου» - παρωδία και στήριξης των ταξικών δυνάμεων, που έχουν σηκώσει το βάρος για τη χειραφέτηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων από την εργοδοσία και το κράτος της, αποτελούν το φως, την ελπίδα και το έδαφος για να δυναμώσει ο αγώνας για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Για να δυναμώσουν τα συνδικάτα, να οργανωθούν οι εργαζόμενοι σε αυτά, να συμμετάσχουν ενεργά στη ζωή τους, να αποκτήσουν ταξικό προσανατολισμό.

Στο «συνέδριο» - παρωδία μόνο μια φωνή ακούστηκε να αντιδρά, να καταγγέλλει, να μεταφέρει τη θέληση των χιλιάδων εργαζομένων που διαδήλωναν απέξω. Ηταν η φωνή των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Κανείς άλλος δεν τοποθετήθηκε, δεν πήρε καθαρή θέση για όσα κατήγγειλε το ΠΑΜΕ. Οσες φωνές υπήρχαν πριν από το συνέδριο και μιλούσαν για τη «δημοκρατία» και τα ΜΑΤ, που κρατούσαν τάχα ίσες αποστάσεις, κρύφτηκαν και σιώπησαν. Τοποθετήθηκαν με σαφήνεια, με σθένος και με ονοματεπώνυμα, μόνο οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ.

Η μάχη που δίνεται αυτούς τους μήνες αποτελεί σημαντικό εφόδιο στην πάλη για την αλλαγή της κατάστασης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, για την ανασύνταξή του.

Η σημερινή κατάσταση έχει φτάσει στο απόλυτο τέλμα και το επόμενο διάστημα θα πάρει ακόμα πιο αντιδραστικά χαρακτηριστικά. Τα ηλεκτρονικά μητρώα, το φακέλωμα των εργαζομένων, τα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση και την απεργία, όπως και όλα αυτά που αντιμετώπισαν οι αντιπρόσωποι στο «συνέδριο», είναι εικόνα από το μέλλον, την οποία δεν πρέπει να επιτρέψουμε.

Στην αναμόρφωση του σκηνικού στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, η οποία έρχεται καθυστερημένα, προσπαθούν όλοι να βρουν το ρόλο τους, ως παραδοσιακές ή αναβαπτισμένες δυνάμεις, πάνω στην ίδια γραμμή του «κοινωνικού εταιρισμού», της συμφιλίωσης των συμφερόντων των εργαζομένων με τις αξιώσεις της εργοδοσίας.

Οι μάχες μπροστά στα συνέδρια των συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπως και κάθε μάχη που αφορά τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και την καθημερινή πάλη, είναι διδακτικές για τη δύναμη και τη σημασία που έχει στις σημερινές συνθήκες η οργάνωση των εργαζομένων, των αγώνων και σε ποια κατεύθυνση.

Χρειαζόμαστε ένα κίνημα ταξικό, οργανωμένο και προσανατολισμένο απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους, στους νόμους και το κράτος, μαζικό, οργανωμένο στους χώρους δουλειάς και σε κάθε κλάδο. Κίνημα που πρέπει να πετάξει εκτός την εργοδοσία και τους ανθρώπους της, που θα στηρίζεται και θα αναπτύσσει την Κοινωνική Συμμαχία, που δεν θα παλεύει μόνο για επιμέρους βελτιώσεις αλλά για το σύνολο των αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Κίνημα που θα θέτει σταθερά στην ημερήσια διάταξη το κεντρικό πρόβλημα - ερώτημα που πρέπει να απαντούν οι εργαζόμενοι: Ανάπτυξη προς όφελος του λαού ή των μονοπωλίων;

Νέα μεγάλη πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ μπροστά στην Πρωτομαγιά

Στο πλαίσιο αυτό, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ αναλαμβάνει εκ νέου μια μεγάλη πρωτοβουλία μπροστά στην Πρωτομαγιά του 2020.

Μαζί με το σχεδιασμό ώστε να διευρυνθούν και να ανοίξουν μέτωπα αγώνα σε μια σειρά κλάδους πάνω στην οξυμένη κυβερνητική επίθεση, αναλαμβάνει πρωτοβουλία συζήτησης που θα καταλήγει σε μεγάλη, πλατιά σύσκεψη συνδικαλιστών και συνδικαλιστικών οργανώσεων, ώστε να συζητήσουμε για το σχεδιασμό της επόμενης μέρας.

Να συζητήσουμε με εργαζόμενους και συνδικαλιστές που βαδίσαμε μαζί και δώσαμε αυτές τις μάχες, που προβληματίζονται, που ψάχνουν τη διέξοδο, που αναγνωρίζουν την ανάγκη να δυναμώσει ο ταξικός αγώνας, για το «τι συνδικάτα έχουμε ανάγκη», για την ενίσχυση της πάλης των εργαζομένων απέναντι στην επίθεση της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, απέναντι στη διαλυτική - εκφυλιστική δράση των ανθρώπων τους στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Συνδικάτα εργατών, όχι της κυβέρνησης και των εργοδοτών!

Πηγή: Ριζοσπάστης