Η τελευταία νίκη του στρατηγού Σουλεϊμανί…

Δεξιά ο Soleimani, στη μέση ο άλλοτε

«πιο επικίνδυνοςάνθρωπος στο ιράκ» Moqtada al-Sadr,

και αριστέρα ο Ιρανός αρχιερέας Khamenei

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η δολοφονία του Soleimani (μαζί με άλλους 4 ιρανούς και 5 ιρακινούς καραβανάδες – επιπλέον χτες το βράδυ η Ουάσιγκτον ξανακτύπησε στο ιρακινό έδαφος σκοτώνοντας, με τον ίδιο τρόπο, 6 στελέχη των pmu) αποφασίστηκε απ’ το ψόφιο κουνάβι για να ανεβάσει τις μετοχές του εν όψει εκλογών (τον ερχόμενο Νοέμβρη…), λόγω και της παραπομπής του προς απόλυση. Αν ένα τέτοιο ενδεχόμενο το είχαν προβλέψει πριν γίνει η επίθεση θα μπορούσε κανείς να το εξετάσει τώρα. Αλλά κανείς δεν είχε κάνει τέτοια πρόβλεψη. Και ο λόγος είναι απλός. Η γραμμή του ψόφιου κουναβιού ήταν διαφορετική: αν το 2016 τον έκανε πρόεδρο η υπόσχεση απόσυρσης του αμερικανικού στρατού από διάφορα πεδία μάχης (το προσπάθησε και απ’ το συριακό πρόσφατα…) είναι παράλογο να ελπίζει ότι το 2020 θα ξαναεκλεγεί ξεκινώντας «τον δικό του πόλεμο» – ειδικά όταν ένας πόλεμος κατά του ιράν (ή του ιράκ…) θα έχει πολλά αμερικανικά σάβανα.

Η άποψη της ασταμάτητης μηχανής είναι ότι η συγκεκριμένη επίθεση, η επόμενη μετά από λίγες ώρες, μαζί με το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον «φορτώνει» με μερικές χιλιάδες επιπλέον πεζοναύτες (πού ακριβώς;) την μέση Ανατολή, ενέργειες που είναι αντίθετες με την 3ετή κυβερνητική «γραμμή Trump», ανήκουν σε αυτό που συμβολικά θα ονομάζαμε «γραμμή Pence».

Έχουμε τονίσει κάμποσες φορές την αποτυχία της «γραμμής Trump», μέσω «οικονομικού πολέμου». Έχουμε διατυπώσει επίσης την εκτίμηση ότι θα αντικατασταθεί απ’ την «γραμμή Pence», μιλιταριστική και επιθετική, επειδή πια δεν έχουν απομείνει στην αμερικανική παρακμή άλλα μέσα εκτός απ’ τον στρατό και τον πόλεμο.
Πιθανολογήσαμε επίσης έγκαιρα πως αν γίνει μια τέτοια «αλλαγή γραμμής», ενώ οι πραγματικοί αντίπαλοι της Ουάσιγκτον είναι η Μόσχα και το Πεκίνο, ο «προτιμότερος στόχος πρώτης επιλογής» θα είναι η Τεχεράνη. Επειδή εντείνοντας το χάος (την αποσταθεροποίηση) στη μέση Ανατολή ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ελπίζει να εμποδίζει την προέλαση του κινεζικού καπιταλισμού προς τα δυτικά: την Μεσόγειο και την ευρώπη.

Εκείνο που η ασταμάτητη μηχανή δεν είχε προβλέψει ήταν η πιθανότητα η «αλλαγή γραμμής» να γίνει με το ψόφιο κουνάβι στην καρέκλα του. Θεωρούσαμε ότι θα γινόταν όταν την άδειαζε. Να όμως που…

Είναι άγνωστο ποιος «σύμβουλος» ή παρατρεχάμενος πρότεινε, και με τι επιχειρήματα, στο ψόφιο κουνάβι να υπογράψει όχι απλά μερικές δολοφονίες τέτοιου είδους αλλά, κυρίως, την κήρυξη ενός πολέμου στον οποίο, αν εξελιχθεί, αυτός θα είναι ο «αρχιστράτηγος της καταστροφής». Και μόνο το γεγονός ότι, εκ των υστέρων, βγήκε να δηλώσει ότι διέταξε την δολοφονία του Soleimani «όχι για να ξεκινήσει αλλά για να σταματήσει τον πόλεμο» δείχνει ότι βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση…

Τώρα πολλά θα εξαρτηθούν απ’ το τι θα κάνει η Τεχεράνη (αλλά απ’ την μεριά της και η Βαγδάτη). Ό,τι και να κάνει θα είναι δικαιολογημένο κατ’ αρχήν· αλλά ανάμεσα στις πολλές πολεμικές επιλογές έχει και μία ελάχιστα στρατιωτική, που θα βραχυκυκλώσει και θα οδηγήσει σε ήττα και την «γραμμή Pence»: μετά τις δολοφονικές επίθεσεις στη Βαγδάτη το όποιο ιρακινό κοινοβούλιο έχει (επιτέλους!) κάθε λόγο να ζητήσει την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ την ιρακινή επικράτεια· βρίσκεται εκεί με διακρατική συμφωνία. Αν αρνηθεί θα θεωρηθεί αυτόματα «κατοχικός» (όπως είναι άλλωστε…) επίσημα· και τότε η «γραμμή Pence» θα αναγκαστεί να κάνει πόλεμο … στο ιράκ και όχι στο ιράν. Αν αναγκαστεί να φύγει, τότε θα πρέπει να τα μαζέψει και απ’ την ανατολική συρία, αφού ανεφοδιάζει τις εκεί βάσεις του απ’ το ιρακινό έδαφος.

Ακούγεται πολύ καλό μέσα στον ζόφο… Όμως αυτή θα είναι η τελική νίκη του Soleimani! 

Πηγή: sarajevo