Η ταινία της εβδομάδας: Το Ποντίκι που Βρυχάται

Άργησε, αλλά το έκανε. Όχι που θα του ξέφευγε του Peter Sellers να σατιρίσει τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Αμερική. Με σαφή και αιχμηρά σχόλια κατά της αμερικανικής διπλωματίας ο θρυλικός βρετανός κωμικός ηθοποιός πρωταγωνιστεί (με όλη τη σημασία της λέξης, αφού παίζει δύο ρόλους) σε μια εξαιρετική κωμωδία με την ευχάριστη ιδιαιτερότητα να συνδυάζει σε σωστές αναλογίες τόσο ανόητο gag-style χιούμορ, όσο και εγκεφαλικό. Η ταινία γυρισμένη το 1959 του χάρισε για πρώτη φορά καθολική αναγνώριση και στάθηκε η πρώτη μεγάλη επιτυχία του.

Το δουκάτο του Φενούκιου στην Νότια Γαλλία είναι γνωστό για το εξαιρετικό του κρασί, το οποίο εξάγει στην Αμερική και ζει από τα έσοδα. Όταν η συνταγή του κρασιού αντιγράφεται στην Αμερική, οι εξαγωγές του δουκάτου πέφτουν κατακόρυφα και κηρύσσει πτώχευση. Μετά από συνεδριάσεις καταλήγουν στην καλύτερη λύση: θα κηρύξουν πόλεμο στην Αμερική, θα χάσουν και θα επωφεληθούν από την οικονομική βοήθεια που η Αμερική πάντα προσφέρει στις ηττημένες από αυτή χώρες. Το στράτευμα των 15 ατόμων ξεκινά να ηττηθεί, αλλά τελικά όχι μόνο νικούν τις Η.Π.Α., αλλά κλέβουν και το υπερόπλο Q-Bomb.

Το θεότρελο σενάριο (παρωδία της όλης ιστορίας με το σχέδιο Marshall) συμπληρώνεται από την αιθέρια Jean Seberg, με την οποία προστίθεται το απαραίτητο ρομάντζο, που ολοκληρώνει την επιτυχία.
Πάντως άξιος να παίξει τον ρόλο ο Sellers, καθώς όχι μόνο υπηρέτησε με την RAF, αλλά και το 1966 του απονεμήθηκε ο τίτλος Commander of the British Empire.

Ατού: Η ταινία ως σύλληψη και η υλοποίησή της. Και μάλιστα από έναν άνθρωπο που είχε πει για τον εαυτό του “I have no personality of my own whatsoever. I have nothing to project”. Ίσως γι αυτό να ήταν τόσο καλός στο να υποδύεται άλλους. Και φυσικά δεν θα μπορούσα να παραλείψω τον τίτλο, που συνοψίζει τέλεια την ταινία.

Κωσταντίνος Στυλιανού

_________
Απιθανη σατιρα με φοβερες δοσεις ευρηματικοτητας παρακολουθειται τελειως απολαυστικα αφου η υπεροχη αθωοτητα της ερχεται σε αντιθεση με την θεματολογια (η εισαγωγη της ανθρωποτητας στην πυρηνικη εποχη, με την απειλη να κρεμεται πανω απο τα κεφαλια των ανθρωπων, ο πολεμος, η πολιτικη κλπ.) τονιζοντας απαλα και με υπογειο χιουμορ τα νοηματα μεσα σε ενα υπεροχο ζεστο πλαισιο προερχομενο κατευθειαν απο τα Ealing Studios που συνδυαζεται ειρωνικα με την εμπειρια του Τζακ Άρνολντ στις b-movies φαντασιας.
Εξαιρετικος ο Σελερς μενει στην κινηματογραφικη ιστορια σε τριπλο ρολο. "Το Ποντικι που βρυχαται" μπορει να υπερηφανευεται οτι ειναι ικανο να σταθει ισαξια στο μετεπειτα κλασικο πικρο κωμικο φιλμ του Κιουμπρικ "ΣΟΣ Πενταγωνο καλει Μοσχα".

Άρης Μαυρέλλης 

Πηγή: Cine