ΤΕΛΙΚΑ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!

Όταν στον προεκλογικό αγώνα του 2009, το Σεπτέμβρη, ο Γ.Παπανδρεου ο νεώτερος,ο επωνομαζομενος και Γιωργακης, έσκιζε τα ρούχα του, φωνάζοντας στον αντίπαλο του Κώστα Καραμανλή, σε όλους τους τόνους, ότι λεφτά υπαρχουν για να καλυφθούν οι δανειακές ανάγκες του ελληνικού κράτους, απέδειξε περίτρανα όταν εξελέγει πρωθυπουργός όχι μόνο ότι έλεγε ψέματα χωρίς ίχνος ντροπής, βάζοντας μας το Μάιο του 2010 στο δρόμο των μνημονίων αλλά και ότι γνωρίζοντας το βάθος της κρίσης, συζητούσε κρυφά με τον πρόεδρο του Δ.Ν.Τ. Ντομινίκ Στρος Καν, με ποιο τρόπο θα υποθηκεύσει τη χώρα μας. Αποδείχθηκε ξεκάθαρα από τότε ότι αυτός ο δρόμος όχι μόνο δεν ήταν αναγκαστικός μονόδρομος αλλά και ότι μας οδήγησαν σ’ αυτόν οι «ανάγκες» πλουτισμού της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας. Η επιχείρηση «ολυμπιακοί αγώνες Αθηνα 2004″ποτέ δεν απασχόλησε την ελληνική δικαιοσύνη. Το πώς φτάσαμε ένα μόλις χρόνο πριν τους ολυμπιακούς να δίνονται όλα τα έργα χωρίς διαγωνισμό με απευθείας ανάθεση σε διάφορες πολυεθνικές εταιρείες ποτέ δεν μας το εξήγησε η κ.Γιαννα Αγγελοπούλου, πρόεδρος της Ελληνικής ολυμπιακής επιτροπής και επισης πρόεδρος της επιτροπής διοργάνωσης των αγώνων.

Μας επιτρέπετε να κάνουμε μια γενίκευση; Από επανιδρυσεως του, την επομένη της απελευθέρωσης από την ναζιστική κατοχή, τον Οκτώβρη του 1944, το ελληνικό κράτος χρηματοδοτούσε αφειδώς με δανεικά και αγύριστα την εγχώρια πλουτοκρατία και παρέδιδε τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, το φυσικό πλούτο, την εργατική δύναμη και τους αγρότες, τζάμπα στους εγχώριους και ξενους επενδυτές. Θα πρέπει κάποιος να είναι αφελής αν περίμενε το αντίθετο αφού δικό τους ήταν το κράτος. Αυτοί ήταν οι νικητες στον «εμφύλιο’ που εξαπέλυσαν ενάντια στο λαό που αντιστάθηκε ενάντια στους κατακτητές.
Αυτό το κρατος δεν το ανετρεψε βέβαια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην Μεταπολίτευση τον Αύγουστο του 1974 ούτε ο Ανδρεας Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 1981, με την Αλλαγή, ούτε ο Αλέξης Τσίπρας το Γενάρη του 2015.

Η κρίση υπερχρέωσης του ελληνικού κράτους το 2010 όχι μόνο ήταν αποτέλεσμα του παράνομου πλουτισμού των μεγαλοβιομηχανων, των μεγαλοτραπεζιτων και των μεγαλοεφοπλιστων, που ανέδειξε το εγχώριο επιχειρηματικό δαιμόνιο αλλά αποδείχθηκε και μια χρυσή ευκαιρία για να αυξήσουν την περιουσία τους χάρις στα μνημόνια με τα οποία ρίχτηκαν στα τάρταρα μισθοί, συντάξεις, δικαιώματα, οι επιχειρήσεις των μικροαστών, οι δημόσιες επιχειρήσεις και ξεπουλήθηκε αντί πινακιου φακής η δημόσια και ιδιωτική λαϊκη ακίνητη περιουσία.

Η κ. Αγγελοπούλου, όπως και πριν απ’ αυτήν, οι Νιάρχος, Ωνάσης, Ανδρεάδης, Λαμπράκης, Κόκκαλης ή οι μετά από αυτήν Σαββίδης, Μαρινακης κλπ δεν έδωσαν ούτε θα δοσουν ποτέ λογαριασμο στα δικαστήρια και στη επίσημη ιστορικη μνήμη αυτής της χώρας όσο έχουν την εξουσία. Σε ποιον δηλαδη να δοσουν λογαριασμό, στον εαυτό τους;!

Ωστόσο στις μικρές και μεγάλες μάχες που δίνουμε καθημερινα οι εργαζομενοι αυτής της χωρας, πρέπει να διδασκομαστε από τα λάθη μας και να μην τα επαναλαμβανουμε. Πρέπει να θυμηθούμε ότι μετά τις πρώτες εκλογές του 2012 ο Αλέξης Τσίπρας συνεφαγε με την κ Αγγελοπουλου, όπως άλλωστε και η κ. Δούρου με τον κ. Μαρινάκη και τον κ. Μελισσανιδη. Πιθανότατα η κ. Αγγελοπούλου εκτός από το να ευχηθεί «καλή επιτυχια» στους αντιμνημονιακους, αντικαπιταλιστές του κ. Τσίπρα ήθελε πιο απτά ανταλλάγματα για την ευμενή στάση της δίπλα στους νικητές της επόμενης μέρας: να μην μπλέξουν το όνομα της σε κάποιες πιθανές δικαστικές έρευνες για το πόθεν έσχες της τεραστιας περιουσίας της. Και φυσικά δεν την ενέπλεξαν. Όπως δεν ενέπλεξαν και ολόκληρο τον επιχειρηματικο κόσμο που θησαυρισε στις μέρες του Σημίτη από τις απ’ ευθείας αναθέσεις κρατικών προμηθειών στη Siemens,την Intracom και την Intrasoft. Όπως «ξέχασαν» και το σκάνδαλο του Βατοπεδιου, που εκτυλίχτηκε επί Κωστάκη Καραμανλη, για να πάρουν το Ο.Κ. για τη συμμετοχή του κ. Πάνου Καμμένου στην κυβέρνηση τους.

Και νάτη πάλι την κ. Αγγελόπουλου, πρόεδρο της μητσοτακικης επιτροπης εορτασμού των 200 χρόνων της εθνικής παλιγενεσιας. Θα μας παραχώρησει άραγε, τη συμμετοχή της στους εορτασμούς, «δωρεάν», αφού πρόκειται για εξόχως τιμητική και απαλλακτική από οποιεσδήποτε υποψίες για την άλλη προεδρία της, το «ένδοξο 2004», ή θα το χρυσοπληρώσουμε όπως τότε;

Και μιας και μιλάμε για το ’21, εργαζομενοι αυτής της χώρας, θα ξεχάσουμε άλλη μια φορά ότι οι αστοί και οι κοτζαμπάσηδες δεν δίστασαν να κηρύξουν εμφυλιο και να φυλακίσουν τον Κολοκοτρώνη προκειμένου να βάλουν στο χέρι τα δάνεια της ανεξαρτησιας. Ότι προκειμένου να περάσει στην εθνοσυνελευση η «πράξη υποτέλειας στην Αγγλια», απείλησαν σαν προδότη το Δημητριο Υψηλάντη. Ότι σκότωσαν τον πρώτο κυβερνήτη του ελληνικού κράτους, Ιωάννη Καποδίστρια,γιατι δεν συμβαδίζε με τα συμφέροντα της γηραιάς Αλβιωνος και της αιώνιας «συμμάχου» Γαλλίας. Ότι αν δεν ήταν οι αδέκαστοι δικαστες Γεωργιος Τερτσετης και Αναστάσιος Πολυζωϊδης, η Αντιβασιλεία θα είχε σκοτώσει το Γέρο και τον Πλαπούτα. Αυτοί είναι που σε άλλους χρόνους πλούτισαν με τον πόνο της προσφυγιάς, με την πείνα στην Κατοχή, με τον εμφύλιο και με κάθε δυστυχία του λαού μας. Οι ίδιοι που απόντες από κάθε εθνική συμφορα ξαναγύριζαν πάντα πάνω στα «συμμαχικά» καράβια, στεφανωμένοι με τη δόξα του νικητή και τον τίτλο του πατέρα της πατρίδας.

Πηγή: Ένας γάτος